zaczarowane%20dluto%20fidiasza.pdf

Zaczarowane dłuto Fidiasza czyli

o rzeźbach dla najmłodszych

Cele ogólne:

dokładnie takiej samej pozie (np. A. Rodin „Myśliciel”, Fidiasz

„Dyskobol”, Statua Wolności) . Potem zachęca dzieci, żeby

z własnego ciała stworzyły rzeźby na tematy abstrakcyjne:

miłość, zdziwienie, wiosenny wietrzyk, lekki jak ptak itp.

1. Zapoznanie dzieci z różnymi znanymi rzeźbami.

2. Pokazanie dzieciom warsztatu rzeźbiarskiego.

3. Rozwijanie ekspresji ruchowej i emocjonalnej dzieci.

1. Powitanie dotykiem – zajęcia poranne

Dzieci siadają na dywanie w kole. Nauczyciel prosi je, żeby na

powitanie przekazały, po kolei, swojemu sąsiadowi jakiś miły

gest, jakiś rodzaj dotyku, ale bez słów. Zachęca dzieci, żeby

starały się nie powtarzać gestów, ale mogą je modyikować i

wzbogacać.

7. „I ja mogę zostać rzeźbiarzem” – zajęcia właściwe

Nauczyciel zaprasza dzieci do stolików. Każdemu daj

porcję gliny (lub masy solnej zabarwionej farbą plakatową,

żeby wyglądem przypominała glinę), ewentualnie mydło

(wersja dla dzieci starszych) oraz narzędzia „rzeźbiarskie”

(wykałaczki, plastikowe łyżeczki, tępe noże, wyciskarki do

czosnku itp.). Prosi, żeby dzieci wyrzeźbiły to, na co mają

ochotę, a następnie nadały tytuł swojemu dziełu. Na małych

karteczkach zapisuje imię i nazwisko autora oraz tytuł pracy.

Podsumowaniem może być wystawa rzeźbiarska, najlepiej w

miejscu, gdzie wszyscy będą mogli ją podziwiać.

2. „Wrażliwe palce rzeźbiarza” – zajęcia poranne

Dzieci nadal siedzą w kole. Przed nimi, na środku koła stoi

skrzynia/pudło zakryte materiałem tak, aby nie było widać

zawartości. Nauczyciel prosi dzieci (po 3-4 naraz), żeby

„obejrzały” dotykiem, co jest w środku. Zachęca dzieci, żeby

nie tylko próbowały zgadywać, co to jest, ale przede wszyst-

kim zbadały przedmiot jak najdokładniej, tak by potraiły

go opisać. Gdy wszystkie dzieci „obejrzą” przedmiot, prosi

chętnych o opowiedzenie, co poczuły, co może ukrywać się

w skrzyni i jak to odgadły. Następnie pokazuje dzieciom,

co było tam schowane – jakaś rzeźba, np. igurka gipsowa,

drewniana itp.

8. Chińska encyklopedia – zajęcia popołudniowe

Do tego ćwiczenia można wykorzystać wcześniejsze zdjęcia

rzeźb lub jakieś nowe. Nauczyciel siada razem z dziećmi na

dywanie, na którym rozłożone są zdjęcia rzeźb. Zaprasza

dzieci do tworzenia różnych kategorii i klasyikowania rzeźb,

np. na: duże i małe; pojedyncze i zbiorowe; smutne i wesołe;

ładne i brzydkie; jasne i ciemne, ruchliwe i spokojne.

3. „A rzeźby rzeźbi rzeźbiarz” – zajęcia właściwe

Nauczyciel zaprasza dzieci do koła na dywanie. Pyta, co

wiedzą o rzeźbach, czy jakieś widziały? Kim jest rzeźbiarz?

Następnie nauczyciel pokazuje dzieciom obrazki z różnymi

materiałami rzeźbiarskimi (kamień, drewno, wosk, piasek,

lód) oraz rysunki narzędzi rzeźbiarskich. Wspólnie z dziećmi

próbuje dopasować narzędzia do materiałów. Wszyscy

zastanawiają się, co jest twarde, co miękkie, w czym rzeźbi się

łatwiej, a w czym trudniej.

Pomoce:

• Zdjęcia przedstawiające różne rzeźby;

• Rysunki różnych materiałów rzeźbiarskich (kamień, drewno,

piasek, lód etc.) oraz narzędzi rzeźbiarskich;

• Skrzynia lub pudełko;

• Rzeźba do ćwiczenia „dotykowego”;

• Materiał lub koc do przykrycia pudełka.

Materiały:

• 7 -8 zdjęć rzeźb pociętych na mini-puzzle;

• Kolorowe kartki z bloku technicznego;

• Kleje;

• Glina lub zabarwiona masa solna;

• Wykałaczki;

• Plastikowe łyżeczki;

• Wyciskacze do czosnku;

• Tępe noże.

4. „Spacer po muzeum” – zajęcia właściwe

Przed zajęciami nauczyciel ukrywa w sali kawałki fotograii

znanych rzeźb, każdą podzieloną na 3 – 4 części (np. Bernini

„Dawid”, Michał Anioł „Mojżesz”, I. Mitoraj „Centaur”, A. Calder

Flaming, M. Ernst „Koziorożec”, A. Archipenko „Spacer”, M. Du-

champ „Koło rowerowe”, N. Gabo „Głowa”, ewentualnie rzeźby

piaskowe, lodowe). Prosi, żeby każde dziecko odnalazło jeden

kawałka zdjęcia i dokładnie mu się przyjrzało.

Literatura:

• Encyklopedia dla dzieci. Zadziwiający świat faktów. Malarst-

wo i rzeźba, Wydawnictwo Arti, 2007

• Zachęta do sztuki, Z. Dubowska Grynberg, Wydawnictwo

Muchomor, 2008

5. „Bystre oko rzeźbiarza” – zajęcia właściwe

Nauczciel prosi dzieci, żeby spróbowały odnaleźć

rówieśników, którzy mają pozostałe części tego samego

zdjęcia. Następnie zaprasza dzieci do stolika. Prosi o złożenie

mini-puzzli i przyklejenie ich na kolorowych kartkach z bloku

technicznego. Zachęca dzieci do rozmowy o rzeźbach, które

dostały (ich tematyka, materiały, z jakich zostały wykonane).

Odpowiada również na pytania, które nasuną się dzieciom.

6. „Żywe rzeźby” – zajęcia właściwe

Nauczyciel prosi dzieci, żeby stanęły „w rozsypce” na dy-

wanie, twarzą do nauczyciela. Następnie prezentuje dzieciom

zdjęcia rzeźb (po kolei) i prosi, żeby spróbowały ustawić się w

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: