Pierwsze dni w przedszkolu.doc

Pierwsze dni w przedszkolu

„Wszystkiego co naprawdę trzeba wiedzieć nauczyłem się w przedszkolu,

o tym jak żyć, co robić, jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć,

odczuwać, myśleć, marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat”

Robert Fulghum

Przytoczone powyżej słowa stanowią sens edukacji przedszkolnej, bo właśnie te umiejętności zdobywa dziecko w przedszkolu.

Przedszkole, to pierwsze ważne ogniwo w procesie edukacji. Trzylatek przekraczając po raz pierwszy próg placówki przedszkolnej rozpoczyna nowy etap swojego rozwoju.

Moment ten należy do najbardziej trudnych i znaczących w jego życiu. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze kontakty z dużą grupą rówieśników, rozstanie się z najbliższymi osobami, zaistnienie i funkcjonowanie w nowym środowisku.

Nowe środowisko, jakie otacza dziecko, które po raz pierwszy przekracza próg placówki przedszkolnej, przysparza mu wiele trosk i trudności. Może powodować poczucie zagubienia, wywołać negatywne emocje. Dlatego ważne jest, by dziecko poznało nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa, w obecności najbliższej mu osoby. Jest to również duże przeżycie dla rodziców oraz samych nauczycielek. Na początku roku przedszkolnego płaczą zarówno dzieci, jak i ich rodzice. Dzieci z powodu rozstania mamą, a rodzice, bo muszą zostawić zapłakanego, przestraszonego malucha wśród obcych ludzi i w obcym otoczeniu. Aby złagodzić dyskomfort rozstania, zmniejszyć do minimum negatywne emocje dzieci, wynikające z nowej, nieznanej im sytuacji podjęłyśmy działania zmierzające do szybkiej, łagodnej adaptacji. Działania te, jak zauważyłam, sprzyjają rozładowaniu negatywnych doznań dziecka, zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa i prawidłowego rozwoju we wszystkich sferach.

Pragniemy, by w naszym przedszkolu dzieci nie musiały rozstawać się z rodzicami z płaczem, lękiem, by proces usamodzielniania i adaptacji przebiegał łagodnie, a dzieci chciały do nas chętnie przychodzić i czuły się bezpiecznie. Przedszkole nie zastąpi rodziców, nie zdejmie z nich odpowiedzialności za rozwój i wychowanie, ale może i powinno wspomagać ich w razie potrzeby, doradzać i kompensować braki.

Organizując sierpniowe działania adaptacyjne, my, nauczycielki pełniłyśmy rolę gospodarza, bawiłyśmy się z dziećmi, wymieniałyśmy informacje i spostrzeżenia z rodzicami na temat ich pociech, obserwując zachowania maluszków, poznając ich zainteresowania i sposoby zaspakajania potrzeb. Podczas tych spotkań dominowała zabawa, jako forma najbardziej aktywna, do której byli włączani rodzice, gdyż są oni bardzo dobrą motywacją dla dziecka w podejmowaniu działań i wpływają pozytywnie na kształtowanie się emocjonalnego stosunku do przedszkola.

Uczestniczące w działaniach adaptacyjnych dzieci znacznie krócej i mniej rozpaczliwie przystosowały się do warunków przedszkolnych. Od samego początku, większość z nich,  czuła się w placówce dobrze, nie płakała, aktywnie uczestniczyła w zabawach. Zaakceptowały przedszkole.

Obserwując dzieci, zauważyłyśmy, że na proces adaptacji dziecka w przedszkolu, w znacznej mierze, wpływają czynniki ogólnobiologiczne i psychomotoryczne. Niektóre  z nich, miały w niewielkim stopniu opanowane czynności samoobsługowe ( samodzielne załatwianie potrzeb fizjologicznych, samodzielne jedzenie, próby ubierania się itp.), co spowodowało naturalną niechęć dziecka do przedszkola. Uczenie tych czynności jest bardzo ważne w przebiegu procesu przystosowania. Dzieci bardziej samodzielne nie czują się tak bezradne w nowych warunkach, potrafią sobie radzić w różnych sytuacjach, nie są zdane na pomoc osób dorosłych. Może dlatego mniej tęsknią za rodzicami a bardziej skupiają się na zabawie z rówieśnikami.

Działania adaptacyjne, zarówno te sierpniowe jak i wrześniowe spowodowały, że większość dzieci:

§         bezstresowo i spokojnie rozstaje się z rodzicami;

§         ma koleżanki i kolegów z którymi lubi się bawić;

§         ma zaufanie do nauczycielek i pracowników przedszkola;

§         czuje się bezpiecznie, miło i radośnie spędza czas w przedszkolu;

§         wie, że może zawsze zwrócić się o pomoc;

§         wie, że pobyt w przedszkolu jest czasowy i kończy się powrotem do domu;

§         zna zasadę zakazu samodzielnego oddalania się od grupy;

A rodzice:

§         mają poczucie bezpieczeństwa i właściwej opieki nad dzieckiem;

§         wspierają dziecko w procesie przystosowania się do nowego środowiska;

§         kształtują u dziecka pozytywny obraz przedszkola;

§         wdrażają dziecko do samodzielności w czynnościach samoobsługowych;

§         współpracują z przedszkolem, znają cele i zadania przedszkola.

2