Sobieski - Listy do Marysieńki.pdf - Literatura piekna - ILZAK

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

JAN III SOBIESKI

LISTY DO MARYSIEŃKI

W Pielaskowicach , we wtorek [9 VI

1665].

Żoneczko moja najśliczniejsza,

największa duszy i serca mego pociecho!

Tak mi się twoja śliczność, moja złota panno, wbiła w głowę, że zawrzeć

oczu całej nie mogłem nocy. P. Bóg widzi, że sam nie wiem, jeśli tę

absence znieść będzie można; bo ażem sobie uprosił M. Koniecpolski , że

ze mną całą przegadał noc tę przeszłą. Dziś ani o jedzeniu, ani o spaniu i

pomyśleć niepodobna. Owo widzę, że mię twoje wdzięczne tak

oczarowały oczy, że bez nich i momentu wytrwać będzie niepodobna, i

tak tuszę, że notre amour ne changera jamais en amitie, ni en la plus

tendre qui fut jamais. To jest pewna, że już od dawnego czasu zdało mi

się, żem bardziej i więcej kochać nie mógł; ale teraz przyznawana, że lubo

nie bardziej, bo niepodobna kochać bardziej, ale je vous admire coraz

więcej, widząc perfekcję a tak dobrą i w tak pięknym ciele duszę. Owo

zgoła, serca mego królewno, chciej tego być pewna, że wprzód wszystko

wspak się odmieni przyrodzenie, niżeli najmniejszą odmianę śliczna

Astree w swym uzna Celadonie.

Z Warszawy żaden mój dotąd nie powrócił posłaniec. Ja jutro stąd, da P.

Bóg, przede dniem w swoją wybiorę się drogę. - Z naszych piszą mi

krajów, że orda przyszła już pewnie do p. wojewody ruskiego; p.

wojewoda też krakowski już się pewnie ruszył od Tarnopola w Ukrainę,

poszedł za nim i p. Sieniawski. Nie wiem tedy, kto pójdzie teraz do boku

Króla JMci, ponieważ co życzliwsi wszyscy w Ukrainie, a drudzy albo

przy tamtej stronie, albo w domu, na rzeczy patrząc, siedzieć będą.

Konserwację odoru zalecam i przypominam, na którym wszystka

Sylwandrowa zawisła szczęśliwość. Dla Boga, nie proszę, ale uniżenie

suplikuję, aby tym odorem tak nie szafować, jako swoim! Orondate

według danego parolu do swojej pospieszy Kasandry, bo pewnie le dieu

meme qui fait qu'on aime swoich mu w tę drogę doda skrzydeł. Czekać go

tedy z ochotą et sans aucune melancolie, tylko z tą impacjencją, z której

on pojedzie i w której będzie, póko nie ogląda to, co jest najpiękniejszego

i najdoskonalszego nie tylko na ziemi, ale i parmi tous les astres. Proszę

nie wątpić w tym i wierzyć jako najżyczliwszemu swemu.

Kompanii wszystkiej kłaniam. Dziś ekspediować, żeby tu przede dniem

stanął posłaniec. Sprawy jako tam idą, oznajmić.

W Żółkwi, 14VI 1665.

Najśliczniejsza i najukochańsza duszy i

serca pociecho!

Na dwa listy moje, z Pielaskowic pisane , ledwom się tu jednego w Żółkwi

doczekał responsu. O Sylwandrze i Astrei że takie już i po klasztorach

mowy, żal się Boże. Zawsze się tego spodziewała Beaulieu. Niech widzi

teraz Hamaleon, co są za skutki de ss importune activite . Widzę, że ci

ludzie, tj. Syl vandre i Astree, będą sceną i komedią wszystkich mów

ludzkich, bez czego wszystkiego mogło się było obejść; ale że niewinnie,

niech im P. Bóg płaci. La tante de Beaulieu, wierzę, że w głowę zaszła

albo ktoś mocny musiał perswadować, że takiej uwierzyła bajce. Widzę,

że na tym świecie nie masz nic tak słodkiego, do czego by się siła zaraz

nie miało przymieszać gorzkości. Orondate najżałośniej, że nie postrzegł,

że la Girouette się gwałtem nasadziła zedrzeć go z honoru i reputacji,

żeby tym powolniejszy był i żeby z nim czyniono, co chciano.

Jam tu w tych krajach nie zastał jmp. wojewody krakowskiego: i on jest w

Międzybożu. O wojsku bardzo głucho, a od jmp. wojewody ruskiego cale

nic: znać, że pąsu wolnego nie ma. Wojsko aż koło Pawołoczy, mil stąd

pod sześćdziesiąt, niepodobna tedy z nim konferencja; jmp. wojewoda też

krakowski najmniej stąd mil czterdzieści. Pisałem, posłałem, gdziem

tylko rozumiał. Sam dziś do Lwowa jadę dla sporządzenia fortyfikacji

miasta, do której p. Delarego przysłać było potrzeba jako najprędzej.

Ludzi żadnych nie masz we Lwowie inszych, tylko moich ośmdziesiąt

dragonów. Ci, co byli jmp. wojewody ruskiego, nie wiem gdzie się

stamtąd podzieli; trzeba tedy, żeby tam jakich ludzi Król JMć ordynował.

Są sam suplementy, których panowie oberszterowie na prywatne swoje

zażywają posługi: książę Wiśniowiecki swymi Zamość osadził, p.

wojewodzica sandomierskiego także jedni w Tomaszowie, Zamościu i

różnie; trzeba tedy, żeby Król JMć dał ordynans do księcia

Wiśniowieckiego, żeby swoich pod Janowiec wyprawił, a ci p.

wojewodzica, z p. Delarym jako swym oberszterlejtnantem, do Lwowa

[niech idą]. O tym Związku powiadają, żeby się pieniędzmi dał ująć.

Lepiej by tak, jeśli można. Mówić Królowej JMci. Jam pisał do jmp.

wojewody krakowskiego, ruskiego i do kogom tylko rozumiał. Listy pisać

potrzeba do księcia Dymitra i do p. wojewodzica, wokując ich do boku

Króla JMci. Ja te membrany do inszej zażyłem okazji.

Trafunkiem mijając Zamość, dowiedziałem się, że tę rajtarię

sprowadziwszy umyślnie z Ukrainy, abdankowali ich w Zamościu,

pokazawszy drogę do Łańcuta. Posyłałem ja tedy za nimi, napisawszy list

do Króla JMci. Nie nagonił ich mój, aż już za Sanem; co odpisują,

posyłam. A wyprawuję znowu do nich, aza da P. Bóg, że ich zwerbuję.

Ten mój posłaniec powiada, że żadnych około Łańcuta nie masz ludzi:

było kilka chorągwi nad Sanem, ale powrócili, wyprawiwszy w różne

strony różnych posłańców. O samym powiadają, że poszedł ku Nowemu

Miastu, O jak dobra okazja pójść za nim, gdyby było z czym! Już bym ja

przecię o tym pomyślił, gdyby nie ta moja tak gwałtowna do Warszawy

potrzeba; na którą kiedy wspomnę, że czas jak idzie, tak idzie, a w Róży

jak roście, tak roście, tedy mię zaraz wszystkie odpadają imprezy. A

gdyby były ordynanse te poszły zaraz, kiedym ja ich popisał w Ukrainę,

uprzedziłyby były wszystko złe i już byśmy tu byli mieli ludzi. Piwo się

tu włóczy z chorągwią ode wsi do wsi; dla Boga, dać mu ordynans jaki,

żeby szedł do obozu Króla JMci!

Tuteczni sam obywatele nic się tym wejściem p. Lubomirskiego nie

turbują, jakoby to nigdy nic. Na rzeczy się tylko patrzą, a dyskurują, jako

się te rzeczy skończą: jakoby to właśnie równy z równym wojował!

Powiadał też to mój posłaniec, ten który jeździł do rajtarii, że tam pewnie

słychać, że w Łańcucie boratyńczyki robią i one na lenungi rozdają. Będę

dostatecznie o wszystkim wiedział o środzie, bom kilku rozesłał

posłańców.- Pisać do jmp. łowczego czasu nie mam, bo prędko

wyprawuję. Przeczytać mu to wszystko i jmci ks. kanclerzowi, przy

oddania uniżonego mego jegomości pokłonu.

Co strony les desordres de mes gens, dziwna rzecz, że ten tam plotka,

powiadając to, samże się na się skarży. On dawał pieniądze szafarzowi,

toć go on i rachunków słuchać był powinien. Prawda, że ja nie co dzień

rachunków słuchać każę, ale po stu złotych dawać szafarzowi, które skoro

wyda, zaraz się z nich i wyrachować powinien. Wszak mu to przypominał

jmp. Koniecpolski wiele razy; ale i przypominać nie potrzeba, bo to jest

każdego cnotliwego podskarbiego powinność. Co na to powie, rad bym z

duszy wiedział. Co o maitre d'hótel ten u mnie nigdy pieniędzy w swej

nie miewa dyspozycji i jeśli ich kiedy miał, to chyba w niebytności

tamtego hultaja. Niechaj tedy nie tęskni: będzie czas temu, że się on mnie

i za się, i za szafarza rachować będzie. Jeśli on szafarza niedobrze słuchał,

to ja go nauczę, jak miał słuchać. Niechby był swego dobrze pilnował, nie

wdawając się w inne, co mu nie należały! Nabrał na borg bez wiadomości

mojej na kilkaset złotych wina, które wypił z takimiż hultajami jako sam.

Teraz kazałem z Pielaskowic jmp. Koniecpolskiemu pisać do niego, aby

dał sprawę rozchodu tego wina, bo piwniczni na niego wszystką kładą

winę. Na to jegomość nawet i nie odpisał, choć tam dwóch miał

posłańców.

Sobieski - Listy do Marysieńki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: