UPASAKASILA SUTRA.docx

Tak słyszałem. Pewnego razu Budda przebywał w lasku Dżety w ogrodzie Anathapindika w Śrawasti razem z tysiąc dwustu wielkimi bhiksiu, pięciuset bhiksiuni, tysiącem upasaków i pięciuset żebrakami.

W tym czasie w wielkim zgromadzeniu przebywał syn szlachetnego człowieka o imieniu Sudżata i spytał się Buddy:

— Czczony Przez Świat, sześciu heretyckich nauczycieli często nauczało odczuwające istoty w następujący sposób: „Jeśli rano ktoś oddaje cześć sześciu kierunkom długość czyjegoś życia i jego bogactwo wzrosną. Dlaczego? Wschodnia kraina należy do boga Siakry, który chroni i pomaga tym, którzy go czczą. Południowa kraina należy do Jamaradży, który chroni i pomaga tym, którzy go czczą. Zachodnia kraina należy do Waruny, który chroni i pomaga tym, którzy go czczą? Północna kraina należy do Kubery, który chroni i pomaga tym, którzy go czczą. Niższa kraina nadiru należy, do Agni, który chroni i pomaga tym, którzy go czczą. Górna kraina zenitu należy, do Waju, który także chroni i pomaga tym, którzy go czczą”. Czczony Przez Świat, czy sześć kierunków, o których powiedziałem jest takich samych w Dharmie Buddy?

Budda odpowiedział:

— Dobry Synu, w Dharmie Buddy istnieje również sześć kierunków zwanych sześcioma doskonałościami. Wschód jest doskonałością dawania. Dlaczego? Reprezentuje on poranek, ponieważ przynosi światło mądrości. Wschód należy do umysłów odczuwających istot. Jeśli odczuwające istoty będą czyniły ofiarę wobec doskonałości dawania to ich życie zostanie przedłużone i wzrośnie ich bogactwo. Południe jest doskonałością moralności [dyscypliny]. Dlaczego? Doskonałość moralności reprezentuje właściwą stronę. Ktokolwiek czyni ofiary wobec tego może również przedłużyć swoje życie i pomnożyć bogactwo. Zachód reprezentuje doskonałość cierpliwości. Dlaczego? Zachód jest tyłem i symbolizuje pozostawienie wszystkich złych dharm za sobą. Ktokolwiek czyni ofiary wobec tego przedłuży swoje życie i pomnoży bogactwo. Północ jest doskonałością wigoru. Dlaczego? Północ symbolizuje przekroczenie złych dharm. Ktokolwiek czyni ofiary wobec tego także przedłuży swoje życie i pomnoży bogactwo. Nadir jest doskonałością medytacji. Dlaczego? [Poprzez medytację] właściwie dostrzega się trzy niższe, złe stany egzystencji. Ktokolwiek czyni ofiary wobec tej doskonałości także przedłuży swoje życie i pomnoży bogactwo. Zenit jest doskonałością mądrości. Dlaczego? Zenit jest nieprześcigniony. Ponieważ jest nieprześcigniony to, jeśli ktoś czyni wobec tego ofiary, może przedłużyć swoje życie i pomnożyć bogactwo. Dobry synu, sześć kierunków należy do umysłów żyjących istot. To nie jest to samo, czego naucza sześciu heretyckich nauczycieli.

— Kto może uczynić ofiary wobec tych sześciu kierunków?

— Dobry synu tylko bodhisatwowie mogą uczynić ofiary wobec nich.

— Czczony Przez Świat, co oznacza bodhisatwa?

Budda odpowiedział:

— Ktoś, kto osiągnął oświecenie – bodhi jest nazywany bodhisatwą. Ktoś, kto ma naturę oświecenia nazywany jest bodhisatwą.

— Czczony Przez Świat, jeśli ktoś, kto osiągnął oświecenie nazywany jest bodhisatwą, jak może być nazywany bodhisatwą przed uczynieniem ofiar wobec tych sześciu kierunków? Jeśli ktoś mający naturę oświecenia zwany jest bodhisatwą, wówczas, kto ma tą naturę? Jeśli ktoś mający taką naturę może uczynić ofiary, to ktoś, kto jej nie ma nie może tego zrobić. Dlatego Tathagata nie może powiedzieć, że sześć kierunków należy do umysłów żywych istot.

— Dobry synu, to nie z powodu osiągnięcia oświecenia ktoś nazywany jest bodhisatwą. Dlaczego? Ktoś, kto osiągnął oświecenie zwany jest Buddą. Przed osiągnięciem oświecenia jest się bodhisatwą. Podobnie, to nie ze względu na naturę jest się nazywanym bodhisatwą. Dobry synu, wszystkie żyjące istoty nie mają [definitywnej] natury oświecenia, tak jak nie mają [definitywnej] natury człowieka, boga, lwa, tygrysa, wilka, psa, i tak dalej. To dzięki kombinacji przyczyn i warunków różnych dobrych karm w obecnym życiu, ktoś staje się człowiekiem lub bogiem. I poprzez kombinację przyczyn i warunków różnych złych karm ktoś rodzi się jako zwierzę takie jak lew. Taka sama prawda dotyczy bodhisatwy. Poprzez kombinację różnych dobrych karm i wzbudzeniu aspiracji ku oświeceniu ktoś nazywany jest bodhisatwą. Powiedzieć, że wszystkie żyjące istoty posiadają naturę bodhisatwy jest niewłaściwe. Dlaczego? Jeśli ktoś posiada tą naturę to nie musi kultywować dobrej karmy przez czynienie ofiar wobec sześciu kierunków. Dobry synu, jeśli ktoś ma tą naturę to nie wzbudza początkowego postanowienia poszukiwania oświecenia, ani nie daje powstać myśli wycofania się. Dzięki pojawieniu się aspiracji ku oświeceniu spowodowanego przez niezmierzone dobre karmy mówi się o kimś, że ma naturę bodhisatwy.

Dobry synu, niektóre żywe istoty wzbudzają w sobie aspiracje ku oświeceniu, ponieważ podążały za heretykami, ale stwierdziły, że nie lubią ich wypaczonych nauk. Niektóre żyjące istoty wzbudzają aspiracje ku oświeceniu przez wewnętrzne dobre przyczyny i warunki rozwinięte dzięki przebywaniu w spokojnych miejscach. Lub też żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ widzą wady cyklicznej egzystencji. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ widzą brak dobra i słyszą niedobre rzeczy. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ znają bardzo dobrze swoją własną chciwość, pragnienia, nienawiść, głupotę i sknerstwo i czują się tym skalane. Lub żyjące wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ widzieli heretyków będących biegłymi w pięciu nadprzyrodzonych mocach. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ chcą wiedzieć czy świat jest skończony czy nieskończony. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ widzieli i słyszeli o niepojętości Tathagata. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ czują litość i współczucie. Lub żyjące istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu, ponieważ kochają odczuwające istoty.

Dobry synu, są trzy poziomy aspiracji ku oświeceniu. Najwyższy, średni i niższy. Jeśli mówi się, że żyjące istoty mają definitywną naturę, jak mogą być trzy poziomy? Niższe istoty mogą szukać średnich aspiracji; średnie istoty mogą szukać najwyższych aspiracji; najwyższe istoty mogą szukać średnich aspiracji; i średnie istoty mogą szukać niskich aspiracji. Jeśli żyjące istoty z oddaniem praktykują niezliczone dobre czyny mogą uczynić postęp; jeśli nie praktykują z oddaniem cofną się [w swoim rozwoju]. Jeśli praktykują stopniowo jest to nie cofaniem się. Jeśli nie praktykują stopniowo cofają się. Nie cofanie oznacza praktykowanie przez cały czas i wszędzie dobra na rzecz odczuwających istot; inaczej jest to cofaniem się. Jeśli tak się stanie bodhisatwa będzie miał myśli o wycofaniu się i doznawał lęku. Ktoś praktykujący dobre dharmy cały czas dla dobra odczuwających istot osiąga stan nie-cofania się. Dlatego przepowiedziałem, że Mahoraga wkrótce osiągnie nieprześcignione, prawdziwe, doskonałe oświecenie.

Dobry synu, trzy poziomy oświecenia nie mają definitywnej natury. Inaczej ci, którzy chcą poszukiwać owocu śrawaków i pratjekabuddhów nie mogliby wzbudzić aspiracji ku oświeceniu. Dobry synu, tak jak Sanghą nie posiada żadnej ustalonej natury podobnie te trzy poziomy [oświecenia]. Ktokolwiek twierdzi, że posiada ustaloną naturę jest heretykiem. Dlaczego? Ponieważ heretycy nie wierzą w prawo przyczyny i skutku. Na przykład Iśwara zaprzecza istnieniu zarówno przyczyny i skutku.

Dobry synu, jeśli ktokolwiek twierdzi, że natura bodhisatwy jest jak natura złota, która z pewnością istnieje w bryłce złota i ujawnia funkcję złota poprzez zręczne oczyszczenie, to jest to bramini styczne stwierdzenie. Dlaczego? Ponieważ Brahman często twierdzi, że w nasieniu niagrodha jest drzewo niagrodha, a w oku jest ogień i kamyki. Tym samym Brahman nie uznaje ani przyczyny ani skutku. Przyczyna jest skutkiem, a skutek przyczyną. Nasienie niagrodha jest wypełnione drzewami niagrodha – taka jest Teoria przyczyny i skutku według Brahman. Jednakże to nie jest poprawne. Dlaczego? Przyczyna ma subtelną naturę a skutek ma charakter pospolity. Jeśli oni twierdzą, że w oku jest ogień to oko musi z pewnością spłonąć. Jak oko może widzieć skoro jest spalone? Jeśli w oku są kamyki to zasłonią one oko. Jeśli oko jest zasłonięte to jak może ono widzieć?

Dobry synu, Brahman mówi, że cokolwiek istnieje pozostaje istniejące i cokolwiek nie istnieje, pozostaje nie istniejące. Nieistnienie nie staje się istniejące i istnienie nie powinno dobiegać końca. Jeśli mówi się, że natura złota pozostaje w rudzie złota to nie można powiedzieć, że złoto jest naturą, i nie można powiedzieć, że natura jest złotem. Dobry synu, poprzez przyczynowe warunki istnieje jedność. Ze względu na jedność warunków, to, co jest pierwotnie nieistniejące staje się istniejącym. Brahman utrzymuje, że nieistniejące pozostaje nieistniejącym. Jak to może być? Kiedy złoto zostaje zmieszane z rtęcią złoto zostaje zniszczone? Brahman twierdzi, że rzeczy nigdy nie mogą być zniszczone. Jak to może być? Mówić, że istoty posiadają [ostateczną naturę bodhisatwy] jest herezją, nie buddyzmem.

Dobry synu, tak jak poprzez jedność przyczynowych warunków kamienia złoto pojawia się, tak też jest i z naturą bodhisatwy. Kiedy odczuwające istoty mają myśl, która może być nazwana umysłem (dobrych) życzeń, dzięki przyczynom i warunkom tego dobrze życzącego umysłu dobrej karmy wzniecają aspirację ku oświeceniu. To jest to, co rozumiane jest jako natura bodhisatwy.

Dobry synu, tak jak odczuwające istoty pierwotnie nie posiadają oświecenia, które zostaje urzeczywistnione później, tak podobnie jest z naturą [bodhisatwy], która pierwotnie nie istnieje, ale pojawia się później. Dlatego nie można o niej powiedzieć, że istnieje definitywnie. Dobry synu, ktokolwiek poszukuje mądrości nazywany jest bodhisatwa. Ponieważ pragnie znać prawdę wszystkich dharm i jest wielce ozdobiony, ponieważ jego umysł jest broniony i ratuje niezliczone istoty, i ponieważ nie oszczędza swojego życia nazywany jest bodhisatwa, który praktykuje Mahajanę.

Dobry synu istnieją dwa rodzaje bodhisatwów: 1) cofający się i 2) nie-cofający się. Ktoś, kto praktykował czyny [by osiągnąć] trzydzieści dwa doskonałe znamiona jest bodhisatwa nie cofającym się. Inaczej jest się bodhisatwa cofającym się. Istnieją jeszcze dwa następne rodzaje bodhisatwów: 1) wyświęceni i 2) świeccy bodhisatwowie. Wyświęcony bodhisatwa, który utrzymuje całkowicie i czysto osiem kardynalnych wskazań jest nazywany nie-retrogresywnym bodhisatwa, i świecki bodhisatwa, który utrzymuje sześć głównych wskazań jest także nazywany nieretrogresywnym bodhisatwa.

Dobry synu, błogosławieństwa i cnoty, które heretyk zdobywa dzięki odcięciu pragnień są wyższe niż te zdobyte przez wszystkie odczuwające istoty w świecie pragnień. Wchodzący w Strumień (srotapanna) jest lepszy niż wszyscy heretycy z różnymi poglądami. Raz Powracający (sakrdagamin) jest lepszy od wszystkich Wchodzących w Strumień. Niepowracający (anagamin) jest lepszy od wszystkich Raz Powracających, a arhat jest lepszy od wszystkich nie-powracających. Pratjekabuddha jest lepszy od wszystkich arhatów. Świecka osoba, która wzbudziła aspirację ku oświeceniu jest lepsza od wszystkich pratjekabuddhów. Dla wyświęconej osoby nie jest trudno wzbudzić aspirację ku oświeceniu, ale dla świeckiej osoby jest to nie do pojęcia. Dlaczego? Świeccy ludzie są uwiązani przez mniej sprzyjające (oświeceniu) warunki. Kiedy świecka osoba wzbudza aspirację ku oświeceniu Czterech Niebiańskich Królów i królowie w Akanistha i w innych niebiosach z zadowoleniem i ze zdumieniem wołają: „Teraz mamy nauczyciela ludzi i bogów”.

ROZDZIAŁ DRUGI
O WZBUDZENIU ASPIRACJI KU OŚWIECENIU

Sudżata spytał się Buddhy:

— Jak odczuwające istoty wzbudzają aspirację ku oświeceniu?

— Dobry synu, aspirację ku oświeceniu wzbudza się z dwu powodów: 1) by przedłużyć długość życia i 2) by osiągnąć bogactwo. Następne dwie przyczyny to: 1) nie kończenie natury bodhisatwy i 2) odcinanie cierpienia i chorób odczuwających istot. Następne dwie przyczyny to: 1) dostrzeżenie, że przez niezmierzone żywoty każdy przeszedł przez wielkie cierpienia i nie osiągnął niczego dobrego i 2) refleksja nad tym, że choć jest niezmierzona ilość Buddów, jak ziaren piasku w Gangesie, to nie mogą nas wyzwolić. Każdy musi wyzwolić się sam. Następne dwie przyczyny to: 1) praktykowanie wszystkich dobrych czynów i 2) nie tracenie tego, co zostało wypraktykowane. Następne dwie przyczyny to: 1) prześcignięcie owoców wszystkich ludzi i bogów i 2) prześcignięcie owoców dwóch pojazdów. Następne dwie przyczyny to: 1) przejście przez wszystkie cierpienia, by poszukiwać oświecenia i 2) by osiągnąć niezmierzone korzyści. Następne dwie przyczyny to: 1) [kontemplacja, że] Buddowie przeszłości i przyszłości, liczni jak ziarnka piasku w Gangesie są tacy sami jak my i 2) głęboka refleksja, że oświecenie jest osiągalne. Dlatego ktoś wzbudza aspirację.

Następne dwie przyczyny to: 1) kontemplacja, że chociaż ci na szóstym stopniu mądrości bodhisatwy mogą się cofnąć wciąż są wyżej niż wszyscy śrawakowie i pratjekabuddhowie i 2) szukają z oddaniem nieprześcignionego owocu. Następne dwie przyczyny to: 1) życzenie, by przyczynić się do tego, by wszystkie istoty osiągnęły wyzwolenie i 2) życzenie, by samemu je wyzwolić i prześcignąć owoc osiągnięty przez heretyków. Następne dwie przyczyny to: 1) nie pozostawianie wszystkich istot i 2) pozostawienie wszystkich cierpień. Następne dwie przyczyny to: 1) odcięcie obecnych cierpień odczuwających istot i 2) zapobieganie przeciwko przyszłym cierpieniom. Następne dwie przyczyny to: 1) odcięcie przeszkód do mądrości i 2) odcięcie przeszkód ciał odczuwających istot.

Dobry synu, jest pięć działań, które wzbudzają aspirację ku oświeceniu: 1) bycie blisko pożytecznych przyjaciół, 2) usuwanie nienawistnych myśli, 3) postępowanie za wskazaniami nauczyciela, 4) pobudzenie współczujących myśli i 5) praktykowanie z oddaniem i wigorem. Następne pięć działań to: 1) nie patrzenie na błędy innych, 2) nawet widząc błędy innych nie bycie zniechęconym, 3) nie popadanie w arogancję po dokonaniu dobrych działań, 4) nie bycie zazdrosnym wobec dobrych czynów innych, 5) postrzeganie innych istot jako swojego jedynego dziecka.

Dobry synu, po wzbudzeniu aspiracji ku oświeceniu, inteligentni ludzie mogą zniszczyć rezultaty złej karmy [tak duże] jak góra Sumeru. Inteligentni ludzie wzbudzają aspirację ku oświeceniu dla trzech powodów: 1) widzą odczuwające istoty [cierpiące] w pięciu okresach rozpadu obecnej klapy [ jej upadek, powstawanie poglądów, dominacja żądz, wzrost cierpienia ludzkiego i zmniejszenie się okresu życia ludzkiego] w niedobrym świecie; 2) widzą, że duchowe moce Tathagata są nie do pojęcia i 3) słyszą osiem rodzajów pięknych dźwięków Buddhy Tathagata. Istnieją jeszcze dwa powody: 1) jasne urzeczywistnienie, że własne ciało cierpi i 2) urzeczywistnienie, że kiedy inne istoty cierpią, to jest tak jakby się samemu cierpiało. Pragnie się wówczas położyć kres ich cierpieniu, tak jakby chciałoby się położyć kres własnemu cierpieniu. Dobry synu, powinieneś wiedzieć, że kiedy osoba wzbudza aspirację ku oświeceniu to jest w stanie oddać cześć sześciu kierunkom i zwiększyć swoje bogactwo oraz długość życia.

ROZDZIAŁ TRZECI
O WSPÓŁCZUCIU

Sudżata spytał:

— Czczony Przez Świat, tych sześciu heretyckich nauczycieli nie naucza [istoty] przyczyny i skutku. Tathagata naucza, że istnieją dwa rodzaje przyczyny: 1) wywołująca przyczyna i 2) ujawniająca przyczyna. Czy początkowa aspiracja ku oświeceniu, której naucza Budda, jest wywołującą czy ujawniającą przyczyną?

— Dobry synu, jeśli chodzi o odczuwające istoty to mogę głosić jedną przyczynę, dwie przyczyny, trzy przyczyny, cztery przyczyny, pięć przyczyn, sześć lub siedem przyczyn, aż do dwunastu przyczyn. Jedna przyczyna odnosi się do wywołującej przyczyny. Dwie przyczyny odnoszą się do wywołującej i ujawniającej przyczyny. Trzy przyczyny odnoszą się do przynależności, karmy i możliwości /zdolności/. Cztery przyczyny odnoszą się do czterech elementów. Pięć przyczyn odnosi się do pięciu ogniw [spośród łańcucha dwunastu], odnoszących się do przyszłego życia. Sześć przyczyn odnosi się do sześciu przyczyn wyjaśnionych w strach. Siedem przyczyn zostało wyjaśnionych w Sutrze Lotosu. Osiem przyczyn odnosi się do ośmiu ogniw w obecnym życiu. Dziewięć przyczyn zostało wyjaśnionych w Ta ch`eng ching. Dziesięć przyczyn zostało wyjaśnionych upasace Mana. Jedenaście przyczyn zostało wyjaśnionych w Chih-yin [ching]. Dwanaście przyczyn odnosi się do dwunastu ogniw przyczyn i warunków.

Dobry synu, istnieją niezmierzone i nieograniczone przyczyny całej skalanej karmy i niezmierzone i nieograniczone przyczyny nieskalanych dharm. Dlatego Tathagata jest jednym z całą mądrością.

Dobry synu, odczuwające istoty, które wzbudziły aspirację ku oświeceniu są powodowane przez wywołującą przyczynę lub przez ujawniającą przyczynę lub przez obie przyczyny. Teraz powinieneś wiedzieć, że wywołująca przyczyna oznacza wielkie współczucie. Ze względu na współczucie można wzbudzić aspirację ku oświeceniu; dlatego współczujący umysł jest wywołującą przyczyną.

— Czczony Przez Świat, jak kultywuje się współczującą myśl?

— Dobry synu, inteligentna osoba postrzega, że wszystkie odczuwające istoty toną w olbrzymim oceanie cierpienia narodzin i śmierci. [Widząc to] wzbudza w sobie współczucie po to, by je uratować. Również przejawia współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty nie posiadają dziesięciu mocy, czterech nieustraszoności, wielkiego współczucia lub trzech przytomności i zastanawia się jak pomóc im doprowadzić do doskonałości te cnoty. Również przejawia współczucie, ponieważ traktuje odczuwające istoty jako swoich najbliższych, choć pełne są niechęci i złości. Również przejawia współczucie, ponieważ widzi odczuwające istoty odchodzące od właściwej drogi i nie mające przewodnictwa. Również przejawia współczucie, ponieważ widzi odczuwające istoty jak leżą w błocie pięciu pożądań, ale nie są w stanie wyjść z tego i wciąż im ulegają.

Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty są uwiązane swoim bogactwem, żonami, dziećmi i nie potrafią pozostawić tego. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty są aroganckie, co do swojego pojawienia się. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty są oszukiwane przez zwodzących doradców, jak sześciu heretyckich nauczycieli, których traktują jak swoich najbliższych. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że choć istoty wpadają w świat istnienia i podlegają cierpieniu wciąż usiłują znaleźć w tym szczęście. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty tworzą niedobrą, złą karmę ciała, mowy i umysłu i cierpią z powodu gorzkich rezultatów swych działań, ale wciąż szukają w tym szczęścia. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty, które pragną pięciu pożądań są jak spragniona osoba, która by ugasić swoje pragnienie pije słoną wodę. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że choć istoty poszukują szczęścia nie tworzą przyczyn szczęścia, choć nie lubią cierpienia, to lubią wytwarzać przyczyny cierpienia i choć pragną szczęścia w niebie nie potrafią doskonale utrzymać wskazań.

Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że żyjące istoty biorą to, co jest nie-jaźnią i nie posiadane przez jaźń jako jaźń i posiadane przez jaźń. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty trans migrują w nieskończoność w pięciu sferach egzystencji. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty boją się narodzin, starości i śmierci, a jednocześnie tworzą karmę prowadzącą do narodzin, starości i śmierci. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty poddane są cierpieniu ciała i umysłu, a jednak tworzą wciąż więcej karmy. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty cierpią pozostawiając swoich bliskich, a jednak nie potrafią porzucić przywiązania do nich. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty pozostają w ciemnościach niewiedzy i nie wiedzą jak zapalić światło mądrości. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty są palone przez ogień cierpienia, a mimo to nie poszukują wody samadhi. Przejawia współczucie, ponieważ widzi istoty tworzące niezmierzone zło dla przyjemności pięciu pożądań. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty wiedzą, że cierpienie bierze się z pięciu pożądań, a jednak gonią za nimi w nieskończoność jak głodna osoba zjadająca zatruty ryż. /str. 15, 2 akapit/

Przejawia współczucie, ponieważ widzi istoty spotykające tyranów w niedobrym świecie, przez co bardzo cierpią, a jednak wciąż pogrążają się. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty odradzają się w koło doświadczając ośmiu cierpień, a mimo to wciąż nie wiedzą jak odciąć przyczyny cierpienia. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty nie czują się wolne z powodu głodu, pragnienia, zimna i gorąca. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty łamią wskazania i rodzą się przez to w piekłach lub jako głodne duchy albo zwierzęta. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty nie osiągają samo-doskonałości w swym wyglądzie, życiu, spokoju i wymowności. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że organy istot są ułomne. Przejawia współczucie, ponieważ widzi, że istoty urodzone w krajach granicznych nie praktykują dobrych dharm. Wzbudza on w sobie współczucie, ponieważ widzi, że żyjąc w świecie głodu i klęsk, odczuwające istoty są słabe i wycieńczone, i nawzajem się ograbiają. Znów, wzbudza on w sobie współczucie gdyż widzi, jak żyjąc w świecie pełnym wojen odczuwające istoty zabijają się i ranią wzajemnie, ich złośliwe myśli powiększają się i muszą doznawać niezmierzonej odpłaty cierpienia.

Znów, wzbudza w sobie współczucie, ponieważ widzi, jak odczuwające istoty urodzone wtedy, kiedy Budda pojawia się na tym świecie, i mogące słyszeć słodką i czystą Dharmę, która jest niczym rosa, nie przyjmują jej i nie utrzymują. Wzbudza w sobie współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty ufają złym przyjaciołom, a nie podążają za naukami dobrych i pożytecznych przyjaciół. Wzbudza w sobie współczucie, ponieważ widzi jak odczuwające istoty posiadają wielkie bogactwa, lecz nie praktykują dawania. Wzbudza on w sobie współczucie, ponieważ widzi jak odczuwające istoty doznają cierpień zajmując się rolą czy interesami. Znów, wzbudza on w sobie współczucie, ponieważ widzi, że odczuwające istoty nie kochają swoich rodziców, braci, żon, dzieci, służących, krewnych czy rodów.

Dobry synu, inteligentny człowiek powinien kontemplować nad tym, że szczęście samadhi w niebie gdzie nie ma ani myślenia ani nie-myślenia jest niczym cierpienie piekieł, które jest udziałem wszystkich istot. Będzie wtedy w stanie wzbudzić współczucie.

Dobry synu, kontemplowanie w taki sposób, zanim osiągnie się drogę zwane jest współczuciem. Po osiągnięciu drogi zwane to jest) wielkim współczuciem. A czemu? Choć ktoś może kontemplować w taki sposób przed osiągnięciem drogi, to kontemplacja ta jest ograniczona i takie też są odczuwające istoty. Po osiągnięciu drogi, kontemplacje i odczuwające istoty są bez granic. Dlatego zwane jest to wielkim współczuciem. Przed osiągnięciem drogi, współczujące myśli są chybotliwe; dlatego zwane jest to współczuciem. Po osiągnięciu drogi, już nie są chybotliwe; dlatego zwane jest to wielkim współczuciem. Przed osiągnięciem drogi, nie można pomóc wszystkim odczuwającym istotom i zbawić je; dlatego zwane to jest współczuciem. Po osiągnięciu drogi, można wielce zbawiać i pomagać; dlatego zwane to jest wielkim współczuciem. Przed osiągnięciem drogi, nie praktykuje się (współczucia) z mądrością; zatem zwane to jest współczuciem. Po osiągnięciu drogi, praktykuje się z mądrością, i zwane to jest wielkim współczuciem.

Dobry synu, chociaż inteligentny człowiek podczas praktykowania współczucia nie może usunąć udręk odczuwających istot, osoba ta osiągnęła już niezmierne dobrodziejstwa. Dobry synu, współczująca myśl jest przyczyną sprawczą sześciu doskonałości.

Dobry synu, są dwa rodzaje bodhisatwów: 1) wyświęceni i 2) świeccy bodhisatwowie. Nie jest trudno wyświęconemu bodhisatwie pielęgnować współczucie, lecz jest to skrajnie trudne dla świeckiego bodhisatwy. A czemu? Ludzie świeccy mają bardziej niesprzyjające warunki. Dobry synu, jeśli ludzie świeccy nie kultywują współczucia, nie są w stanie osiągnąć wskazań upasaki. Kultywując współczucie, osiągną (wskazania). Dobry synu ludzie wyświęceni mogą doskonalić jedynie pięć doskonałości, lecz nie mogą doskonalić doskonałości dawania. Ludzie świeccy to potrafią. A czemu? Są w stanie doskonale wszystko praktykować cały czas. Zatem ludzie świeccy winni najpierw kultywować współczucie. Jeśli kultywują współczucie, osiągną doskonałą moralność, wytrwałość, zapał, medytację i mądrość. Kultywując współczujące myśli, można dawać to, co trudno dawać, znosić to, co trudne do zniesienia, i robić to, co trudne do zrobienia. Zatem współczucie jest podstawą wszystkich dobrych, dharm. Dobry synu, jeśli ktoś może w taki sposób kultywować współczujące myśli, jest w stanie zniszczyć złą karmę wielką niczym Góra Sumeru i osiągnie nieprześcignione, doskonałe oświecenie. Zyska nagrody wielkie niczym Góra Sumeru nawet z niewielkiej dobrej karmy.

ROZDZIAŁ CZWARTY
O WYZWOLENIU

— Dobry synu, jeśli jakiś dobry syn czy córka kultywuje współczucie, osiągnie on czy ona całą istotę Dharmy i wyzwolenie.

Sudżata zapytał:

— Czczony Przez Świat, co rozumie się przez istotę (Dharmy)?

— Dobry synu, oznacza ona ciało, mowę i umysł. Ciało, mowa i umysł są osiągane poprzez zręczne środki. Są dwa rodzaje zręcznych środków: 1) ...

Plik z chomika:

Upasaka

Inne pliki z tego folderu:

sutra_serca.pdf (39 KB)
UPASAKASILA SUTRA.docx (90 KB)
Sigalovada Sutta.docx (24 KB)
SUTRA TRZECH KLEJNOTÓW.docx (17 KB)
SUTRA DOBROCI I BŁOGOSŁAWIEŃSTWA OTRZYMANYCH OD OJCA I MATKI.pdf (63 KB)

UPASAKASILA SUTRA.docx

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: