Nauka jest konwencją, umową, ale w pewnym momencie zaczyna sama się rozwijać. Sugestiami okresu międzywojennego była teoria wychowania i ogólna teoria wychowania. Pojawiły się kierunki, które aspirowały do działów i subdyscyplin pedagogicznych.
Okres powojenny
Sośnicki – pedagogika osadzona w psychologii;
Suchodolski – nauka jednorodna, ale jest w niej dział pedagogika ogólna. Nie ma ogólniejszej teorii wychowania
Pedagodzy, którzy albo wprost, albo pośrednio zakładali, że pedagogika ogólna istnieje.
Kunowski – jest reprezentantem pedagogiki chrześcijańskiej. Próbował zachować ciągłość pedagogiki okresu międzywojennego także po wojnie. Pedagogika była nauką, której przedmiot stanowiła pedagogia; to konstrukt, który próbuje ogarnąć to co zostaje stworzone w ramach pedagogiki. Pedagogika w sensie ogólniejszym stanowi płaszczyznę, na której wszystkie pedagogie mogą się spotykać.
Według Palki pedagogika składa się z czterech działów:
- pedagogika praktyczna (empiryczna);
- p. opisowa (eksperymentalna);
- p. normatywna (reguły, zasady, działania)
- p. teoretyczna (ogólna)
Pedagogika to całość badanego przedmiotu, powstaje jednolita teoria wszechstronnego wychowania człowieka.
Korniszewski – pedagogika na usługach szkoły.
Różne podejścia świadczą, że sytuacja na gruncie polskim była złożona: z jednej strony miało nie być pedagogiki ogólnej, z drugiej były praktyki, które dowodziły, że pedagogika skazana była na niebyt.
Bezwińska – dowodem na to, że pedagogika ogólna istniała i to w różnych momentach jest fakt, że pedagogikę ogólną umieszczano jako przedmiot studiów, kończący się egzaminem.
Do przełomu 1989 r. nie było zespołu badawczego pedagogów, dopiero po nim nastąpił rozwój. Bezwińska wskazała niedostatki pedagogiki ogólnej tamtego okresu. Nie było wówczas żadnego słownika, który definiowałby pedagogikę ogólną. Dopiero Okoń podjął próbę w swoim słowniku.
Wraz z powstaniem pedagogiki socjalistycznej podstawowe problemy pedagogiki utraciły swoją aktualność. Dążono do kształcenia człowieka w takim duchu, by odpowiadało ówczesnej polityce państwa.
Współczesność
Wiatrowski - pedagogika ogólna to jedna z podstawowych nauk pedagogicznych. Dążono do uprawiania pedagogiki na gruncie europejskim. Ukazywano, że w ped. ogólnej jest miejsce na filozofię.
Palka – ped. ogólna jest podstawowym elementem pedagogiki. Uważał ją za metapedagogikę.
Pedagogika ogólna a pedagogiki szczegółowe
Ped. ogólna podejmuje badania na najszerszym obszarze w odniesieniu do wychowania. Według Turosa ped. ogólna obejmuje dydaktykę, historię wychowania i teorię wychowania. To one wyznaczają kierunek wychowania.
Filozofia człowieka (antropologia człowieka) i filozofia wychowania to podwaliny pedagogiki ogólnej. Dyrektywy ukierunkowują działania wychowawcze. Ped. ogólna dostarcza najogólniejsze problemy procesu wychowania. Jest źródłem inspiracji dla pozostałych pedagogik. Jest teoretycznym układem odniesienia.
Pedagogiki szczegółowe to subdyscypliny:
- przedmiot;
- metodologia;
- aparatura pojęciowa; warunki, które muszą być spełnione by uznać subdyscyplinę za naukę
- instytucjonalizacja.
Kształcenie – wychowanie i samo kształtowanie według Palki stanowi przedmiot dzisiejszej edukacji.
Resztę doczytasz ze skanów, które ma rozesłać Monika, bo dostała od Jankesa kolejne notatki.
Diot