Geneza MPH:
1.Deklaracja Petersburska-1856
Zabraniała używania floty korsarskiej w czasie wojny na morzu
2.Konwencja Genewska-1864
„O poprawie losów rannych w armiach w polu”
3.Konwencje Haskie 1899-1907
4.Protokół Genewski – 1925
Zakaz stosowania broni chemicznej
5.Konwencja Genewska – 1927
6.Protokół Londyński – 1936
Określał zasady prowadzenia walki przez okręty podwodne
Zasady MPH:
-zapewnia ochronę członkom personelu, którzy nie biorą udziału w walce;
- zapewnia ochronę członkom personelu wojskowego, którzy przestali brać udział w walce
-zapewnia ochronę osobom cywilnym
-określa prawa i zobowiązania stron walczących w trakcie prowadzenia walki
-zabrania stosowania broni powodującej niepotrzebne cierpienie
MPH-Międzynarodowe prawo humanitarne
OCHRONA OFIAR KONFLIKTÓW ZBROJNYCH
Konwencje Genewskie z 12.VIII.1949
I k.g.-„O polepszeniu losów rannych i chorych chorych armiach czynnych”
II k.g.-„O polepszeniu losów rannych,chorych oraz rozbitków rozbitków siłach zbrojnych na morzu”
III k.g.-„O traktowaniu jeńców wojennych”
IIII k.g-„O ochronie osób cywilnych podczas wojny’
W 1977r. stworzono protokoły dodatkowe do Konwencji Genewskich:
I protokół dodatkowy do Konwencji G. z 1949 r
Ochrona ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych.
II protokół dodatkowy do Konwencji G. z 1949 r
Ochrona ofiar nie międzynarodowych konfliktów zbrojnych.
Osoby chronione na terytorium nieprzyjaciela:
-mają prawo do opuszczenia tego terytorium,jeżeli opuszczenie będzie niemożliwe przysługują im takie same prawa, co obywatelom wrogiego państwa:
-jeśli dochodzi do internowania lub przesiedlenia, strona przeciwna powinna być o tym poinformowana
Osoby chronione na terytorium okupowanym:
-powinny mieć zapewnione takie warunki bytowe, w jakich żyły do czasu wybuchu wojny
-nie wolno ich deportować ani wysiedlać (możliwe jest czasowe przesiedlenie)
-za porządek publiczny odpowiadają okupanci.
Obie grupy mają prawo do:
-poszanowania godności,honoru i praw rodziny
-własnych praktyk religijnych, zachowania zwyczajów i obyczajów
-odmowy służby wojskowej w siłach zbrojnych przeciwnika
-poszanowania środków i urządzeń do przetrwania
-poszanowania budynków zawierających niebezpieczne siły
-pomocy i opieki nad rannymi i chorymi
-zabezpieczenia przed skutkami działań zbrojnych
-zakaz atakowania ludności cywilnej
-zakaz stosowania w walce metod i środków powodujących długotrwałe szkody w środowisku naturalnym
-zakaz stosowania kar zbiorowych, tortur, eksperymentów medycznych
-nie można wykorzystywać ludności cywilnej
-nie wolno brać zakładników, rabować
-szczególną ochroną objęte są strefy zdemilitaryzowane i miejsca niebronione
-dziennikarze mogą legalnie przebywać w strefach konfliktu i mają być traktowani jak cywile
OCHRONA RANNYCH,CHORYCH I JEŃCÓW WOJENNYCH
Strony konfliktu zobowiązane są do:
-humanitarnego traktowania jeńców, chorych i rannych
-leczenia ich przez stronę konfliktu we władzy, w której się znajdują
-wyławiania rozbitków
A także:
-zabronione są wszelkie zamachy na ich życie
-jeńcy wojenni mogą być internowani w obozach, ale z dala od linii frontu i obiektów o znaczeniu militarnym
-powinni mieć zapewnione wyżywienie, pomieszczenie, umundurowanie
-po zakończeniu działań wojennych powinno się umożliwić jak najszybszy powrót do kraju
-schwytanych w czasie ucieczki można ukarać jedynie dyscyplinarnie
-oficerowie mogą być zatrudnieni wyłącznie na własne życzenie
-kobiety powinny być traktowane ze wszystkimi względami należnymi ich płci
-najemnik oraz szpieg (o ile działa we własnym umundurowaniu) nie posiadają statusu jeńca wojennego
W 1863r utworzono Międzynarodowy komitet opieki nad rannymi.
W 1864r w Genewie grupa działaczy z Dunantem zawiązała Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.
W 1877r powstało Stowarzyszenie Czerwonego Półksiężyca skupiające kraje islamskie.
W 1919r Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc utworzyły Międzynarodową Federację Narodowych Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża
i Czerwonego Półksiężyca.
Zasady MCK:
- humanitaryzmu
- bezstronności
(udzielanie pomocy wszystkim)
- neutralności
(nie angażuje się po żadnej stronie konfliktu)
- niezależności
(nie ulega presji władzy)
- dobrowolności
(nikt nie może być zmuszony do pracy z MCK)
- jedności
(w kraju może być tylko jedna taka organizacja)
- powszechności
(każdy może współpracować z MCK)
MCK posiada status obserwatora na posiedzeniach zgromadzenia ogólnego ONZ oraz uprawnienia mediatorskie.
Zadania MCK:
a) w czasie pokoju
- niesienie pomocy ofiarom klęsk żywiołowych katastrof
b) w czasie wojny
- udzielanie pomocy chorym, rannym, jeńcom wojennym i osobą cywilnym
- wizytowanie obozów jenieckich i internowanie uchodźców
Polski Czerwony Krzyż powstał w 1919r.
Helena Paderewska.
Podstawowe zadania PCK:
- pomoc potrzebującym i ofiarom zdarzeń losowych
- propagowanie honorowego krwiodawstwa
- prowadzenie Biura Informacji i Poszukiwań
- współpraca zagraniczna i udział w akcjach humanitarnych
- upowszechnianie Międzynarodowego prawa humanitarnego
asiab.90