Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe. (Dz. U. z dnia 7 lutego 1984 r.).pdf

Ustawa

z dnia 26 stycznia 1984 r.

Prawo prasowe.

(Dz. U. z dnia 7 lutego 1984 r.)

Rozdział 1

Przepisy ogólne.

Art. 1. (1) Prasa, zgodnie z Konstytucj¡ Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolno±ci wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli

do ich rzetelnego informowania, jawno±ci »ycia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej.

Art. 2. Organy pa«stwowe zgodnie z Konstytucj¡ Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stwarzaj¡ prasie warunki niezb¦dne do

wykonywania jej funkcji i zada«, w tym równie» umo»liwiaj¡ce działalno±¢ redakcjom dzienników i czasopism zró»nicowanych pod

wzgl¦dem programu, zakresu tematycznego i prezentowanych postaw.

Art. 3. Pracownik poligraﬁi oraz kolporta»u nie mo»e ogranicza¢ ani w jakikolwiek inny sposób utrudnia¢ drukowania i nabywania

przyj¦tych przez przedsi¦biorstwo do druku i rozpowszechniania dzienników, czasopism lub innych publikacji prasowych z powodu ich

linii programowej albo tre±ci.

Art. 4. 1. Organy pa«stwowe, przedsi¦biorstwa pa«stwowe i inne pa«stwowe jednostki organizacyjne, a w zakresie działal-

no±ci społeczno-gospodarczej równie» organizacje spółdzielcze i osoby prowadz¡ce działalno±¢ gospodarcz¡ na własny rachunek s¡

obowi¡zane do udzielania prasie informacji o swojej działalno±ci.

2. Odmowa udzielenia informacji mo»e nast¡pi¢ jedynie ze wzgl¦du na ochron¦ tajemnicy pa«stwowej i słu»bowej oraz innej

tajemnicy chronionej ustaw¡.

3. Na »¡danie redaktora naczelnego odmow¦ dor¦cza si¦ zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni;

odmowa powinna zawiera¢ oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, dat¦ jej udzielenia, redakcj¦,

której dotyczy, oznaczenie informacji b¦d¡cej jej przedmiotem oraz powody odmowy.

4. Odmow¦, o której mowa w ust. 3, b¡d¹ niezachowanie wymogów okre±lonych w tym przepisie mo»na zaskar»y¢ do Naczelnego

S¡du Administracyjnego w terminie miesi¡ca; w post¦powaniu przed S¡dem stosuje si¦ odpowiednio przepisy Kodeksu post¦powania

administracyjnego o zaskar»aniu do s¡du decyzji administracyjnych.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje si¦ odpowiednio do zwi¡zków zawodowych, organizacji samorz¡dowych i innych organizacji

społecznych w zakresie zleconych im zada« w sferze administracji pa«stwowej oraz innej podobnej działalno±ci publicznej.

6. Przepisy ust. 3 i 4 nie dotycz¡ organów władzy pa«stwowej i wymiaru sprawiedliwo±ci.

Art. 5. 1. Ka»dy obywatel, zgodnie z zasad¡ wolno±ci słowa i prawem do krytyki, mo»e udziela¢ informacji prasie.

2. Nikt nie mo»e by¢ nara»ony na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia informacji prasie, je»eli działał w granicach

prawem dozwolonych.

Art. 6. 1. (2) Prasa jest zobowi¡zana do prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk.

2. Organy pa«stwowe, przedsi¦biorstwa pa«stwowe i inne pa«stwowe jednostki organizacyjne oraz organizacje spółdzielcze s¡

obowi¡zane do udzielenia odpowiedzi na przekazan¡ im krytyk¦ prasow¡ bez zb¦dnej zwłoki, nie pó¹niej jednak ni» w ci¡gu miesi¡ca.

3. Przepis ust. 2 stosuje si¦ odpowiednio do zwi¡zków zawodowych, organizacji samorz¡dowych i innych organizacji społecznych

w zakresie prowadzonej przez nie działalno±ci publicznej.

4. Nie wolno utrudnia¢ prasie zbierania materiałów krytycznych ani w inny sposób tłumi¢ krytyki.

Art. 7. 1. Ustawa reguluje prasow¡ działalno±¢ wydawnicz¡ i dziennikarsk¡.

2. W rozumieniu ustawy:

1) prasa oznacza publikacje periodyczne, które nie tworz¡ zamkni¦tej, jednorodnej cało±ci, ukazuj¡ce si¦ nie rzadziej ni» raz

do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazw¡, numerem bie»¡cym i dat¡, a w szczególno±ci: dzienniki i czasopisma, serwisy

agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki ﬁlmowe; pras¡ s¡ tak»e wszelkie istniej¡ce

i powstaj¡ce w wyniku post¦pu technicznego ±rodki masowego przekazywania, w tym tak»e rozgło±nie oraz tele — i radiow¦zły

zakładowe, upowszechniaj¡ce publikacje periodyczne za pomoc¡ druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa

obejmuje równie» zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmuj¡ce si¦ działalno±ci¡ dziennikarsk¡,

2) dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomoc¡ d¹wi¦ku oraz d¹wi¦ku i obrazu, ukazuj¡cy si¦

cz¦±ciej ni» raz w tygodniu,

3) czasopismem jest druk periodyczny ukazuj¡cy si¦ nie cz¦±ciej ni» raz w tygodniu, a nie rzadziej ni» raz w roku; przepis ten

stosuje si¦ odpowiednio do przekazu za pomoc¡ d¹wi¦ku oraz d¹wi¦ku i obrazu innego ni» okre±lony w pkt 2,

www.carpent-tua.sqn.pl

1/8

4) materiałem prasowym jest ka»dy opublikowany lub przekazany do opublikowania w prasie tekst albo obraz o charakterze

informacyjnym, publicystycznym, dokumentalnym lub innym, niezale»nie od ±rodków przekazu, rodzaju, formy, przeznaczenia czy

autorstwa,

5) dziennikarzem jest osoba zajmuj¡ca si¦ redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych, pozostaj¡ca

w stosunku pracy z redakcj¡ albo zajmuj¡ca si¦ tak¡ działalno±ci¡ na rzecz i z upowa»nienia redakcji,

6) redaktorem jest dziennikarz decyduj¡cy lub współdecyduj¡cy o publikacji materiałów prasowych,

7) redaktorem naczelnym jest osoba posiadaj¡ca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalno±ci redakcji,

8) redakcj¡ jest jednostka organizuj¡ca proces przygotowywania (zbierania, oceniania i opracowywania) materiałów do publikacji

wprasie.

Art. 8. 1. Wydawc¡ mo»e by¢ osoba prawna, ﬁzyczna lub inna jednostka organizacyjna, cho¢by nie posiadała osobowo±ci prawnej.

W szczególno±ci wydawc¡ mo»e by¢ organ pa«stwowy, przedsi¦biorstwo pa«stwowe, organizacja polityczna, zwi¡zek zawodowy,

organizacja spółdzielcza, samorz¡dowa i inna organizacja społeczna oraz ko±ciół i inny zwi¡zek wyznaniowy.

2. Organizacja polityczna, zwi¡zek zawodowy, przedsi¦biorstwo pa«stwowe, organizacja spółdzielcza, samorz¡dowa i inna organi-

zacja społeczna oraz ko±ciół i inny zwi¡zek wyznaniowy mo»e realizowa¢ uprawnienia wydawnicze bezpo±rednio lub za po±rednictwem

wydawnictw własnych, jak równie» innych wydawnictw, działaj¡cych jako nakładca.

Art. 9. Przepisów niniejszej ustawy nie stosuje si¦ do:

1) Dziennika Ustaw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Dziennika Urz¦dowego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej „Monitor Polski”

oraz innych urz¦dowych organów publikacyjnych,

2) Diariusza Sejmowego i własnych sprawozda« z działalno±ci Sejmu i jego organów, a tak»e wewn¦trznych wydawnictw rad

narodowych,

3) (3) orzecznictwa s¡dów oraz innych urz¦dowych publikacji o tym charakterze,

4) wydawnictw prasowych obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urz¦dów konsularnych i organizacji mi¦dzynarodowych,

które na podstawie ustaw, umów i zwyczajów mi¦dzynarodowych korzystaj¡ z prawa prowadzenia działalno±ci wydawniczej.

Rozdział 2

Prawa i obowi¡zki dziennikarzy.

Art. 10. 1. Zadaniem dziennikarza jest słu»ba społecze«stwu i pa«stwu. Dziennikarz ma obowi¡zek działania zgodnie z etyk¡

zawodow¡ i zasadami współ»ycia społecznego, w granicach okre±lonych przepisami prawa.

2. Dziennikarz, w ramach stosunku pracy, ma obowi¡zek realizowania ustalonej w statucie lub regulaminie redakcji, w której

jest zatrudniony, ogólnej linii programowej tej redakcji.

3. Działalno±¢ dziennikarza sprzeczna z ust. 2 stanowi naruszenie obowi¡zku pracowniczego.

Art. 11. 1. Dziennikarz jest uprawniony do uzyskiwania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 4.

2. Informacji w imieniu jednostek organizacyjnych s¡ obowi¡zani udziela¢ kierownicy tych jednostek, ich zast¦pcy, rzecznicy

prasowi lub inne upowa»nione osoby, w granicach obowi¡zków powierzonych im w tym zakresie.

3. Kierownicy jednostek organizacyjnych s¡ obowi¡zani umo»liwia¢ dziennikarzom nawi¡zanie kontaktu z pracownikami oraz

swobodne zbieranie w±ród nich informacji i opinii.

4. Rada Ministrów, w drodze rozporz¡dzenia, okre±la tryb udost¦pniania prasie informacji oraz organizacj¦ i zadania w tym

zakresie rzeczników prasowych w urz¦dach organów administracji pa«stwowej.

Art. 12. 1. Dziennikarz jest obowi¡zany;

1) zachowa¢ szczególn¡ staranno±¢ i rzetelno±¢ przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzi¢

zgodno±¢ z prawd¡ uzyskanych wiadomo±ci lub poda¢ ich ¹ródło,

2) (4) chroni¢ dobra osobiste, a ponadto interesy działaj¡cych w dobrej wierze informatorów i innych osób, które okazuj¡ mu

zaufanie,

3) (5) dba¢ o poprawno±¢ j¦zyka i unika¢ u»ywania wulgaryzmów.

2. Dziennikarzowi nie wolno prowadzi¢ ukrytej działalno±ci reklamowej wi¡»¡cej si¦ z uzyskaniem korzy±ci maj¡tkowej b¡d¹

osobistej od osoby lub jednostki organizacyjnej zainteresowanej reklam¡.

Art. 13. 1. Nie wolno wypowiada¢ w prasie opinii co do rozstrzygni¦cia w post¦powaniu s¡dowym przed wydaniem orzeczenia

w I instancji.

2. Nie wolno publikowa¢ w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy si¦ post¦powanie przygotowawcze

lub s¡dowe, jak równie» danych osobowych i wizerunku ±wiadków, pokrzywdzonych i poszkodowanych, chyba »e osoby te wyra»¡ na

to zgod¦.

www.carpent-tua.sqn.pl

2/8

3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 2, nie narusza przepisów innych ustaw. Wła±ciwy prokurator lub s¡d mo»e zezwoli¢, ze

wzgl¦du na wa»ny interes społeczny, na ujawnienie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy si¦ post¦powanie

przygotowawcze lub s¡dowe.

Art. 14. 1. Publikowanie lub rozpowszechnianie w inny sposób informacji utrwalonych za pomoc¡ zapisów fonicznych i wizualnych

wymaga zgody osób udzielaj¡cych informacji.

2. Dziennikarz nie mo»e odmówi¢ osobie udzielaj¡cej informacji autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi, o ile nie była ona

uprzednio publikowana.

3. Osoba udzielaj¡ca informacji mo»e z wa»nych powodów społecznych lub osobistych zastrzec termin i zakres jej opublikowania.

4. Udzielenia informacji nie mo»na uzale»nia¢, z zastrze»eniem wynikaj¡cym z ust. 2, od sposobu jej skomentowania lub

uzgodnienia tekstu wypowiedzi dziennikarskiej.

5. Dziennikarz nie mo»e opublikowa¢ informacji, je»eli osoba udzielaj¡ca jej zastrzegła to ze wzgl¦du na tajemnic¦ słu»bow¡

lub zawodow¡.

6. (6) Nie wolno bez zgody osoby zainteresowanej publikowa¢ informacji oraz danych dotycz¡cych prywatnej sfery »ycia, chyba

»e wi¡»e si¦ to bezpo±rednio z działalno±ci¡ publiczn¡ danej osoby.

Art. 15. 1. Autorowi materiału prasowego przysługuje prawo zachowania w tajemnicy swego nazwiska.

2. Dziennikarz ma obowi¡zek zachowania w tajemnicy:

1) danych umo»liwiaj¡cych identyﬁkacj¦ autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze,

jak równie» innych osób udzielaj¡cych informacji opublikowanych albo przekazanych do opublikowania, je»eli osoby te zastrzegły

nieujawnianie powy»szych danych,

2) wszelkich informacji, których ujawnienie mogłoby narusza¢ chronione prawem interesy osób trzecich.

3. Obowi¡zek, o którym mowa w ust. 2, dotyczy równie» innych osób zatrudnionych w redakcjach, wydawnictwach prasowych

i prasowych jednostkach organizacyjnych.

Art. 16. 1. Dziennikarz jest zwolniony od zachowania tajemnicy zawodowej, o której mowa w art. 15 ust. 2, w razie gdy

informacja, materiał prasowy, list do redakcji lub inny materiał o tym charakterze dotyczy przest¦pstwa okre±lonego w art. 254

Kodeksu karnego albo autor lub osoba przekazuj¡ca taki materiał wył¡cznie do wiadomo±ci dziennikarza wyrazi zgod¦ na ujawnienie

jej nazwiska lub tego materiału.

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy równie» innych osób zatrudnionych w redakcjach, wydawnictwach prasowych

i innych prasowych jednostkach organizacyjnych.

3. Redaktor naczelny powinien by¢ w niezb¦dnych granicach poinformowany o sprawach zwi¡zanych z tajemnic¡ zawodow¡

dziennikarza; powierzon¡ mu informacj¦ albo inny materiał mo»e ujawni¢ jedynie w wypadkach okre±lonych w ust. 1.

Rozdział 3

Rada Prasowa.

Art. 17. 1. Tworzy si¦ Rad¦ Prasow¡.

2. (7) Rada Prasowa działa przy Prezesie Rady Ministrów. Członków Rady powołuje Prezes Rady Ministrów na okres 3 lat.

3. (8) Rada Prasowa wybiera ze swego grona przewodnicz¡cego, jego zast¦pc¦ oraz sekretarza Rady.

4. (9) Rada Prasowa ma charakter opiniodawczy i wnioskuj¡cy w sprawach dotycz¡cych prasy i jej roli w »yciu społeczno-

-politycznym kraju.

5. (10) Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporz¡dzenia, okre±la tryb powoływania i działania Rady Prasowej oraz nadaje jej

statut.

6. (11) W składzie Rady Prasowej powinny by¢ reprezentowane stowarzyszenia i zwi¡zki dziennikarskie lub zrzeszaj¡ce dzien-

nikarzy.

Art. 18. (12) (skre±lony).

Rozdział 4

Organizacja działalno±ci prasowej.

Art. 19. (13) (skre±lony).

Art. 20. (14) 1. Wydawanie dziennika lub czasopisma wymaga rejestracji w s¡dzie wojewódzkim wła±ciwym miejscowo dla sie-

dziby wydawcy, zwanym dalej „organem rejestracyjnym”. Do post¦powania w tych sprawach stosuje si¦ przepisy Kodeksu post¦powania

cywilnego o post¦powaniu nieprocesowym, ze zmianami wynikaj¡cymi z niniejszej ustawy.

2. Wniosek o rejestracj¦, o której mowa w ust. 1, powinien zawiera¢:

www.carpent-tua.sqn.pl

3/8

1) tytuł dziennika lub czasopisma oraz siedzib¦ i dokładny adres redakcji,

2) dane osobowe redaktora naczelnego,

3) okre±lenie wydawcy, jego siedzib¦ i dokładny adres,

4) cz¦stotliwo±¢ ukazywania si¦ dziennika lub czasopisma.

3. Postanowienia zarz¡dzaj¡ce wpis do rejestru s¡d uzasadnia tylko na wniosek.

4. Wydawanie dziennika lub czasopisma mo»na rozpocz¡¢, je»eli organ rejestracyjny nie rozstrzygn¡ł wniosku o rejestracj¦

wci¡gu30dniodjegozgłoszenia.

5. O zmianie danych, o których mowa w ust. 2, nale»y zawiadomi¢ niezwłocznie organ rejestracyjny.

Art. 21. (15) Organ rejestracyjny odmówi rejestracji, je»eli wniosek nie zawiera danych, o których mowa w art. 20 ust. 2, lub

jej udzielenie stanowiłoby naruszenie prawa do ochrony nazwy istniej¡cego ju» tytułu prasowego.

Art. 22. (16) Organ rejestracyjny mo»e zawiesi¢ wydawanie dziennika lub czasopisma na czas okre±lony, nie dłu»szy ni» rok,

je»eli w ci¡gu roku co najmniej trzykrotnie w tym dzienniku lub czasopi±mie zostało popełnione przest¦pstwo.

Art. 23. (17) Rejestracja dziennika lub czasopisma traci wa»no±¢ w razie niewydania dziennika lub czasopisma przez okres roku

od dnia nabycia uprawnie« do ich wydawania na czas nie oznaczony lub przerwy w ich wydawaniu przez okres roku, je»eli redakcja

nie wyst¡piła o zachowanie rejestracji.

Art. 23a. (18) Minister Sprawiedliwo±ci okre±li, w drodze rozporz¡dzenia, wzór i sposób prowadzenia rejestru dzienników

i czasopism.

Art. 24. (19) Przepisy dotycz¡ce rejestracji działalno±ci prasowej nie maj¡ zastosowania do działalno±ci antenowej Komitetu do

Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” oraz do działalno±ci Polskiej Agencji Prasowej i Polskiej Kroniki Filmowej, których

działalno±¢ reguluj¡ odr¦bne przepisy.

Art. 25. (20) 1. Redakcj¡ kieruje redaktor naczelny.

2. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma mo»e by¢ osoba, która ma pełn¡ zdolno±¢ do czynno±ci prawnych, posiada

obywatelstwo polskie i nie jest pozbawiona praw publicznych.

3. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma nie mo»e by¢ osoba skazana za zbrodnie przeciwko podstawowym interesom

politycznym i gospodarczym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, je»eli nie upłyn¡ł okres 10 lat od zako«czenia odbywania kary, oraz

osoba skazana za wyst¦pki tego samego rodzaju, je»eli nie upłyn¡ł okres 3 lat od zako«czenia odbywania kary, osoba skazana

za przest¦pstwo popełnione z niskich pobudek, a tak»e osoba, która co najmniej trzykrotnie była karana za przest¦pstwa okre±lone

w ustawie — Prawo prasowe. Organ rejestracyjny w uzgodnieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych mo»e zwolni¢ redaktora naczelnego

od wymogu posiadania obywatelstwa polskiego.

4. (21) Redaktor naczelny odpowiada za tre±¢ przygotowywanych przez redakcj¦ materiałów prasowych oraz za sprawy redakcyjne

i ﬁnansowe redakcji w granicach okre±lonych w statucie lub wła±ciwych przepisach. Jest równie» obowi¡zany do dbania o poprawno±¢

j¦zyka materiałów prasowych oraz przeciwdziałania jego wulgaryzacji.

4a. (22) W wypadku gdy redaktor naczelny uzyskuje immunitet procesowy, obowi¡zany jest wskaza¢ redaktora, który ponosi

odpowiedzialno±¢ okre±lon¡ w art. 49a.

5. Redaktora naczelnego powołuje i odwołuje wydawca, organ zało»ycielski wydawnictwa lub inny wła±ciwy organ.

6. Przy redakcji działa kolegium redakcyjne, je»eli statut redakcji lub wła±ciwe przepisy tak stanowi¡.

7. Przy redakcji mo»e te» działa¢ rada redakcyjna (programowa, naukowa), jako organ opiniodawczo-doradczy redaktora naczel-

nego.

Art. 26. (23) (skre±lony).

Art. 27. 1. Na ka»dym egzemplarzu druków periodycznych, serwisów agencyjnych oraz innych podobnych druków prasowych

nale»y w widocznym i zwyczajowo przyj¦tym miejscu poda¢:

1) nazw¦ i adres wydawcy lub innego wła±ciwego organu,

2) adres redakcji oraz imi¦ i nazwisko redaktora naczelnego,

3) miejsce i dat¦ wydania,

4) nazw¦ zakładu wykonuj¡cego dany druk prasowy,

5) (24) (skre±lony),

6) mi¦dzynarodowy znak informacyjny,

7) bie»¡c¡ numeracj¦.

2. Przepis ust. 1 stosuje si¦ odpowiednio do nagra« radiowych i telewizyjnych oraz kronik ﬁlmowych.

Art. 28–30. (25) (skre±lone).

Rozdział 5

Sprostowania i odpowiedzi.

www.carpent-tua.sqn.pl

4/8

Art. 31. Na wniosek zainteresowanej osoby ﬁzycznej, prawnej lub innej jednostki organizacyjnej redaktor naczelny redakcji

wła±ciwego dziennika lub czasopisma jest obowi¡zany opublikowa¢ bezpłatnie:

1) rzeczowe i odnosz¡ce si¦ do faktów sprostowanie wiadomo±ci nieprawdziwej lub nie±cisłej,

2) rzeczow¡ odpowied¹ na stwierdzenie zagra»aj¡ce dobrom osobistym.

Art. 32. 1. Sprostowanie lub odpowied¹ nale»y opublikowa¢ w:

1) dzienniku — w ci¡gu 7 dni od dnia otrzymania sprostowania lub odpowiedzi,

2) czasopi±mie — w najbli»szym lub jednym z dwóch nast¦puj¡cych po nim przygotowywanych do druku numerów,

3) innym ni» dziennik przekazie za pomoc¡ d¹wi¦ku oraz d¹wi¦ku i obrazu — w najbli»szym analogicznym przekazie, nie pó¹niej

jednak ni» w ci¡gu 14 dni od dnia otrzymania sprostowania lub odpowiedzi.

2. Sprostowanie lub odpowied¹ dotycz¡ce wiadomo±ci lub stwierdzenia zamieszczonych w kronice ﬁlmowej nale»y opublikowa¢,

na koszt wydawcy kroniki ﬁlmowej, w ci¡gu miesi¡ca, w dzienniku o zasi¦gu ogólnokrajowym; informacja o tym powinna by¢ podana

w najbli»szej kronice ﬁlmowej.

3. Sprostowanie lub odpowied¹ nale»y dodatkowo opublikowa¢ w odpowiednim dzienniku, w ci¡gu miesi¡ca, na wniosek

zainteresowanej osoby, na koszt wydawcy, gdy mo»liwy termin opublikowania sprostowania lub odpowiedzi przekracza 6 miesi¦cy.

4. Terminy, o których mowa w ust. 1–3, nie maj¡ zastosowania, je»eli strony na pi±mie umówiły si¦ inaczej.

5. Sprostowanie w drukach periodycznych powinno by¢ opublikowane lub przynajmniej zasygnalizowane w tym samym dziale rów-

norz¦dn¡ czcionk¡ oraz pod widocznym tytułem; w pozostałych publikacjach powinno by¢ nadane w zbli»onym czasie i w analogicznym

programie.

6. W tek±cie nadesłanego sprostowania lub odpowiedzi nie wolno bez zgody wnioskodawcy dokona¢ skrótów ani innych zmian,

które by osłabiały jego znaczenie lub zniekształcały intencj¦ autora sprostowania; tekst sprostowania nie mo»e by¢ komentowany

w tym samym numerze lub audycji; nie odnosi si¦ to do odpowiedzi; nie wyklucza to jednak prostej zapowiedzi polemiki lub wyja±nie«.

7. Tekst sprostowania lub odpowiedzi nie mo»e by¢ dłu»szy od dwukrotnej obj¦to±ci fragmentu materiału prasowego, którego

dotyczy; redaktor naczelny nie mo»e wymaga¢, aby sprostowanie lub odpowied¹ były krótsze ni» pół strony znormalizowanego

maszynopisu.

8. Ograniczenia, o których mowa w ust. 7, nie dotycz¡ sprostowania lub odpowiedzi pochodz¡cych od naczelnych i centralnych

organów pa«stwowych, w tym pochodz¡cych od naczelnych i centralnych organów administracji pa«stwowej, je»eli zostały nadesłane

przez rzecznika prasowego rz¡du.

Art. 33. 1. Redaktor naczelny odmówi opublikowania sprostowania lub odpowiedzi, je»eli:

1) nie odpowiadaj¡ wymaganiom okre±lonym w art. 31,

2) (26) zawieraj¡ tre±¢ karaln¡ lub naruszaj¡ dobra osób trzecich,

3) ich tre±¢ lub forma nie jest zgodna z zasadami współ»ycia społecznego,

4) podwa»aj¡ fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem.

2. Redaktor naczelny mo»e odmówi¢ opublikowania sprostowania lub odpowiedzi, je»eli;

1) sprostowanie lub odpowied¹ nie dotyczy tre±ci zawartych w materiale prasowym,

2) sprostowanie lub odpowied¹ jest wystosowana przez osob¦, której nie dotycz¡ fakty przytoczone w prostowanym materiale,

chyba »e sprostowania lub odpowiedzi, po ±mierci osoby bezpo±rednio zainteresowanej, dokonuje osoba zainteresowana w zwi¡zku

ze stosunkiem słu»bowym, wspóln¡ prac¡ lub działalno±ci¡ albo w zwi¡zku z wi¦zami pokrewie«stwa lub powinowactwa,

3) sprostowanie odnosi si¦ do wiadomo±ci poprzednio sprostowanej,

4) sprostowanie lub odpowied¹ została nadesłana po upływie miesi¡ca od dnia opublikowania materiału prasowego, chyba »e

zainteresowana osoba nie mogła zapozna¢ si¦ wcze±niej z tre±ci¡ publikacji, nie pó¹niej jednak ni» w ci¡gu 3 miesi¦cy od dnia

opublikowania materiału prasowego,

5) sprostowanie lub odpowied¹ nie jest zgodna z wymaganiami okre±lonymi w art. 32 ust. 7 lub nie została podpisana w sposób

umo»liwiaj¡cy redakcji identyﬁkacj¦ autora.

3. Odmawiaj¡c opublikowania sprostowania lub odpowiedzi redaktor naczelny jest obowi¡zany przekaza¢ niezwłocznie wniosko-

dawcy pisemne zawiadomienie o odmowie i jej przyczynach. Je»eli odmowa nast¡piła z przyczyn wymienionych w ust. 1 oraz ust.

2 pkt 1–3, nale»y wskaza¢ fragmenty, które nadaj¡ si¦ do publikacji; do poprawionego w ten sposób sprostowania lub odpowiedzi

termin okre±lony w ust. 2 pkt 4 biegnie na nowo od dnia dor¦czenia zawiadomienia o odmowie i jej przyczynach. Redakcja nie mo»e

odmówi¢ zamieszczenia sprostowania lub odpowiedzi, je»eli zastosowano si¦ do jej wskaza«.

4. Je»eli zasadne sprostowanie nadesłane przez osob¦ zainteresowan¡ nie mo»e by¢ opublikowane z przyczyn okre±lonych w ust.

1 i 2, redaktor naczelny, za zgod¡ tej osoby, mo»e zamie±ci¢ własne wyja±nienie czyni¡ce zado±¢ funkcji sprostowania.

5. Sprostowanie lub odpowied¹ mog¡ by¢ podpisane pseudonimem, gdy podstaw¡ sprostowania lub odpowiedzi jest zagro»enie

dobra zwi¡zanego z pseudonimem; nazwisko podaje si¦ wtedy tylko do wiadomo±ci redakcji.

www.carpent-tua.sqn.pl

5/8

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: