Juliusz Słowacki - Sen srebrny Salomei.pdf - Romantyzm - sashakiev500

SEN SREBRNY SALOMEI

ROMANS DRAMATYCZNY

W PIĘCIU AKTACH

Magia Słowa

Tower Press 2000

AKT PIERWSZY

Komnata w regimentarskim dworze. Pan regimentarz Stempowski i p. Leon, syn regimen-

tarza, przy stoliku z papierami... Semenko, kozak dworski, siedzi przy progu na ławce, otulony

burką.

REGIMENTARZ

Mój Leonie, już po Ave Marii –

Siadaj waćpan do tych ekspedycji.

Cóż tam piszą z króla kancelarii?

LEON

Rozkazują, byś rozesłał wici

Po Podolu, jako regimentarz,

I z Grzyłowem się łączył Moskalem

Przeciw chłopstwu.

REGIMENTARZ

Odpiszę im z żalem,

Żem nie Moskal; pierwej pójdę na cmentarza,

Niżbym moją moc regimentarską

Miał połączyć z kozacką i carską,

Z którą król mię żąda zaprzyjaźnić.

Chcą, jak widzisz, mocanie, mnie zbłaźnić

Za to, żem był królowi posłuszny.

Cóż tam dalej?

LEON

Raport Gruszczyńskiego.

REGIMENTARZ

Czytaj wacan, bo to człowiek jest słuszny

I był dawniej moim szkolnym kolegą,

A dziś w mojej chorągwi mi służy.

Człowiek silnej ręki! człowiek duży!

Takich nie ma już dzisiaj na ziemi!

A są – to ich karty i kieliszek,

Już nie szabla z ogniami złotemi,

Nie koń bawi harcujący przed szykiem.

Jak mi drogi ten święty Franciszek

całuje sygnet

Na pierścieniu dziadowskim z krwawnikiem,

Tak mi drogie serduszko w tym starcu!

Biały starzec – biały – jak kot w marcu,

A tak jeszcze ognisty! – Cóż pisze?

LEON

czytając list

„Ja i moi towarzysze,

Stanąwszy u Czarnego Kurhana,

Stopy jaśnie wielmożnego pana

Całujemy. – Wszystko dobrze nam idzie.

A na wielkiej piramidzie

Nie spisać słowo po słowie,

Co jeszcze zamiarów w głowie

I projektów, i zasadzek. –

Naszliśmy na kilka schadzek

W lesie hajdamackiej czerni,

I tak się moi pancerni

Popisali jak zazwyczaj.

W jednej sotnik pewien, Nyczaj,

Zarąbany; w drugiej sprawie,

Gdzie nam rzecz poszła na rękę,

Przydybaliśmy Tymenkę.

I tak uszedł nam ciekawie,

Że jeszcześmy w zadziwieniu –

Na salamandry w płomieniu,

Na Pliniuszowe bajeczki

Myśl i mentes obracamy.

Widziałem go sam, przy kordzie,

W żupanku ze złotej lamy,

W kontuszu, ze krwią po mordzie

Kapającą jak berberys:

Lecz bestia w żar się rzuciła

Tanquam draco. De saeteris

Nie piszę. – Chłopstwo jest czarne,

Krwawe, wściekłe i niekarne,

Wódką i miodem zalane,

Przez popy oszukiwane,

Karmione w cerkwiach proskurą

Śród krwi, mordów, których pióro

Dotknąć się boi w pisaniu.

Powiem też, że dzisiaj rano,

Będąc sam na harcowaniu,

Razem z jutrzenką różaną,

Z ogniem płonącej aurory

Do sławnego Wernyhory

Dotarłem. – Lecz żal się, Boże! –

Stary w samotnym futorze,

Nad którym dęby kołyszą

Swoje złote sybilińskie

Listeczki, niewart tej famy,

Którą pieśni ukraińskie

Rozniosły i z czym się słyszą

W kraju i futor Augura

Do Trofoniuszowej jamy

Nie umysł się – choć i to dziura

W pobliżu dawnych kurhanów,

Pełna starych lir i dzbanów,

Mogłaby, wiatrem przeszyta,

Wydawać sybilne jęki.

Widziałem miecz Doroszenki

I złote końskie kopyta –

Sądzę, że są tylko z miedzi,

W ogniu dobrze pozłocone.

Sam zaś starzec... w jamie siedzi

Spokojnie i rzeczy śnione,

Pełne szumu i zamętu,

Rozpowiada bez talentu

Mięszanym chłopskim językiem.

Żeby zaś był czarownikiem,

Nie wierzę... Gdy na pytanie

De propriis, wielmożny panie,

Plótł mi, zwyczajnie gaduła!

Że mi żonka moja spruła

Kaftanik dawno zaczęty...

Że co do mnie, będę wzięty

Przez dwie chorągiewki w stepie

Jak szczygieł i gil na lepie,

W przerażeniu otrętwiały;

Że prócz głowy będę cały

W grobie: – na te przepowiednie

Spoglądam jako na brednie,

Juliusz Słowacki - Sen srebrny Salomei.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: