prawo europejskie(1).doc

DEKLARACJA (PLAN) SCHUMANA

Francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman wystąpił 9 maja 1950r. z oświadczeniem, w którym proponował połączenie przemysłów węgla i stali Francji i Niemiec a także innych państw zachodnioeuropejskich oraz podporządkowanie ich organowi ponadnarodowemu. Francja chciała gwarancji, że odbudowane państwo niemieckie będzie państwem pokojowym, w związku z tym połączenie tych przemysłów miało wyeliminować możliwość nowej wojny pomiędzy Francją a Niemcami.

POWSTANIE EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY WĘGLA I STALI

18-04-1951 został podpisany we Francji Traktat o ustanowieniu E.W.W.i S., podpisało ten traktat 6 państw: Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg, RFN i Włochy, wszedł on w życie 23-07-1952 i został zawarty na 50 lat czyli powinien wygasnąć w 2002r.

Na konferencji w Nicei przyjęto Protokół o skutkach finansowych wygaśnięcia tego Traktatu, tak więc cały majątek i wszelkie zobowiązania miały z dniem 24-07-2002r. przejść na Wspólnotę Europejską.

RAPORT SPAAKA

Celem było przygotowanie planów utworzenia wspólnego rynku i wspólnoty energii atomowej przez belgijskiego ministra spraw zagranicznych Paula Spaaka. W Messynie  w czerwcu 1995r odbyła się konferencja ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich EWWiS, na której podjęto decyzje o utworzeniu komitetu właśnie pod przewodnictwem Spaaka. Plany zostały przedstawione 21-04-1956r. Na podstawie Raportu Spaaka, uzupełnionego opinią „Trzech Mędrców” odnośnie do wspólnoty atomowej, odbyły się dalsze rokowania, gdzie opracowano teksty traktatów.

POWSTANIE EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ i EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY ENERGII ATOMOWEJ

Powstanie to związane było z Raportem Spaaka, gdzie opracowano te traktaty. 25-03-1957 zwołano w Rzymie konferencję gdzie podpisano Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA). Oba te traktaty założycielskie zwane były potocznie Traktatami Rzymskimi, podpisane one zostały przez 6 państw członkowskich EWWiS i weszły w życie 01-01-1958 – zawarte zostały na czas nieokreślony. EWG zwane było Wspólnym Rynkiem, a EWEA – Euratomem.

KONWENCJA O NIEKTÓRYCH WSPÓLNYCH INSTYTUCJACH WSPÓLNOT

Na podstawie Układu o wspólnych organach Wspólnot Europejskich Europejskich 25-03-1957r. połączono Zgromadzenia 3 Wspólnot i ustanowiono jeden Trybunał.

Układ w sprawie wspólnej Rady i wspólnej Komisji (TRAKTAT FUZYJNY) z 1965r. połączył oba te organy Wspólnot w jedną Radę i jedną Komisję.

Traktat z Maastricht ustnowił Trybunał Obrachunkowy, tak więc aktualnie istnieją takie wspólne organy Wspólnot jak: Rada, Komisja, Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości i Sąd Pierwszej Instancji oraz Trybunał Obrachunkowy.

Instytucjami doradczymi dla Wspólnot są wiec: Komitet Ekonomiczno-Społeczny dla Wspólnoty Europejskiej i Euratomu, Komitet Doradczy dla EWWiS oraz Komitet Regionów dla Wspólnoty Europejskiej.

TRAKTAT O FUCJI INSTYTUCJI

Traktat ten ustanowił wspólne instytucje dla 3 Wspólnot. Fuzja ta nie naruszyła organizacyjnej odrębności i osobowości prawnej trzech Wspólnot. Rada i Komisja dysponują różnymi kompetencjami w zależności od tego, na podstawie, którego z Traktatów założycielskich i w odniesieniu, do której ze Wspólnot podejmują konkretne działania.

RUE powstała w 1967r. w momencie wejścia w życie Traktatu o Fuzji. Powstała w miejsce istniejących wcześniej 3 rad: Rady Ministrów EWG, Rady Ministrów Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Rady Ministrów Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali- połączono je.

Od 1967r. wspólnym organem jest Rada Ministrów. Nazwa ta sugeruje, kto wchodzi w skład RUE: przedstawiciele państw członkowskich w randze Ministrów, którzy upoważnieni są do zaciągania zobowiązań w imieniu tego państwa, mogą też zasiadać ministrowie któregoś z rządów krajowych (w Polsce tylko Ministrowie).

KOLEJNE POSZERZENIA WSPÓLNOT O NOWE KRAJE CZŁONKOWSKIE

* tzw. traktaty akcesyjne, a więc te na podstawie których do wspólnot europejskich, a później do UE, przystąpiły nowe kraje członkowskie; w dotychczasowej historii rozwoju wspólnot europejskich takich traktatów akcesyjnych było kilka:

- I traktat akcesyjny (traktat o przystąpieniu) został podpisany w 1972r. i dotyczył czterech krajów: Danii, Irlandii, W. Brytanii, Norwegii (ostatecznie do wspólnot europejskich z dniem 1 stycznia 1973r. przystąpiły tylko trzy państwa: Dania, Irlandia, W. Brytania nie przystąpiła Norwegia ze względu na złe referendum)

- II traktat akcesyjny został podpisany w 1979r. przez jedno państwo Grecję
- III traktat akcesyjny podpisany w 1985r. przez Hiszpanię i Portugalię (wszedł w życie 1 stycznia 1986r.)

- IV traktat akcesyjny dotyczył akcesji do Unii Europejskiej (UE istnieje od 1993r.) i został podpisany w 1994r. przez: Szwecję, Finlandię, Austrię, Norwegię (ale z dniem 1 stycznia 1995r. członkami UE stały się tylko: Szwecja, Austria, Finlandia- Norwegia znowu nie weszła)
- V traktat akcesyjny podpisano w Atenach w kwietniu 2003r. na spotkaniu Rady Europejskiej, został on podpisany przez 10 krajów które mają zamiar przystąpić do UE m.in. Polska; jeśli proces ratyfikacji tego traktatu we wszystkich krajach które go podpisały zakończy się powodzeniem to od 1 maja 2004r. Polska stanie się m.in. jednym z 25 krajów członkowskich UE; ale traktat ten jeszcze nie wszedł w życie dlatego  jeszcze nie jest on zaliczany do prawa pierwotnego.

Pierwotnie Traktaty ustanawiające Wspólnoty podpisało tylko 6 krajów, ale już 22-01-1972r. został podpisany Traktat w sprawie przystąpienia do Wspólnot Danii, Irlandii, Norwegii i Wielkiej Brytanii. Wszystkie te kraje ratyfikowały Traktat, prócz Norwegii gdzie negatywny wynik referendum sprawił że Norwegia nie ratyfikowała Traktatu. Wejście w życie Traktatu nastąpiło 01-01-1973r.

Kolejny Traktat został podpisany 28-05-1979r. w sprawie przystąpienia Grecji, wszedł on w życie 01-01-1981.

Następnie 12-06-1985r. zostały podpisane Traktaty o przystąpieniu Hiszpanii i Portugalii, które weszły w życie 01-01-1986r.

24-06-1994r. został podpisany Traktat o przystąpieniu do UE Austrii, Norwegii, Szwecji i Finlandii. Ponownie w Norwegii referendum wypadło negatywnie i tylko pozostałe kraje z dniem 01-01-1995r. stały się członkami Unii.

W lipcu 1997r. Komisja wytypowała 5 państw Europy, z którymi w pierwszej kolejności należy podjąć rozmowy w sprawie przystąpienia do Unii: Estonia, Polska, Czechy, Węgry i Słowenia.

JEDNOLITY AKT EUROPEJSKI Jest to nazwa umowy międzynarodowej zawartej 17 i 18 lutego 1986r. JAE wprowadził kilka nowości dotyczących funkcjonowania wspólnot m.in. zwiększył uprawnienia parlamentu europejskiego dając mu większy wpływ przy uchwalaniu decyzji podejmowanych przez wspólnoty, poszerzył zakres funkcjonowania wspólnot o nowe dziedziny, a więc dodał do ówcześnie istniejącego zakresu funkcjonowania wspólnot nowe sprawy, dodał nowe kwestie przede wszystkim kwestie dotyczące ochrony środowiska naturalnego, kwestie dotyczące tzw. spójności gospodarczej i społecznej, postanowienia dotyczące badań naukowych i rozwoju technologicznego. JAE ustanowił Radę Europejską, pogłębił on dziedziny prawa instytucjonalnego i materialnego Wspólnot.

TRAKTAT O UTWORZENIU UE (TRAKTAT Z MAASTRICHT)

Do Traktatu o wspólnocie wprowadził przede wszystkim postanowienia dotyczące unii gospodarczej i monetarnej, a także postanowienia dotyczące nowych instytucji mianowicie Trybunału Obrachunkowego (od Traktatu z Mastricht trybunał Obrachunkowy stał się kolejną instytucją wspólnot europejskich; Traktat o Unii Europejskiej został podpisany w Mastricht 7 lutego 1992r., wszedł w życie z początkiem 1listopada1993r. Unia Gospodarcza i Walutowa została zintegrowana ze Wspólnotą Europejską. Do Traktatu wprowadzono też postanowienia w sprawie obywatelstwa Unii, włączono też zasadę subsydiarności. Została wzmocniona pozycja Parlamentu.

TRAKTAT AMSTERDAMSKI

(Zwany też Znikającym Traktatem bo właściwie składał się on w całości ze zmian wprowadzonych do innych umów międzynarodowych) podpisany w 1997r. a wszedł w życie w 01-05-1999r., traktat ten również poszerzył zakres działania wspólnot europejskich wprowadzając do Traktatu o wspólnocie europejskiej postanowienia dotyczące jej polityki zatrudnienia. Ustalono zasady na których opiera się Unia, tj: zasadę wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych swobód i rządów prawa. Zakres filaru Wspólnotowego poszerzono o sprawy wizowe, imigracji i kontroli granic zewn., znacznie zwiększył się zakres jurysdykcji ETS. Został poszerzony zakres podejmowania decyzji większością kwalifikowaną w zakresie filaru drugiego Unii czyli Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa.

TRAKTAT NICEJSKI

Wszedł w życie 1 lutego 2003r. Traktat Nicejski podniósł rangę Sądu Pierwszej Instancji, który uzyskał status organu wspólnotowego. W skład Trybunału wchodzi 1 sędzia z każdego kraju członkowskiego. Trybunał obraduje w Izbach lub składzie Wielkiej Izby, może też obradować na posiedzeniu plenarnym. Istnieje też możliwość tworzenia przy Sądzie Pierwszej Instancji izb sądowych do rozpatrywania i orzekania w pierwszej instancji. Traktat z Nicei zmienia tryb powoływania członków Trybunału czyli Rada działając kwalifikowaną większością głosów po zaciągnięciu opinii PE przyjmuje listę członków zgodnie z propozycjami każdego z państw członkowskich czyli odchodzi się od jednomyślności.

KONSTRUKCJA PRAWNA UNII

Filar I i podstawowy to Wspólnoty Europejskie

Filar II to Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa

Filar III to Współpraca Policyjna i Sądowa w Sprawach Karnych

CELE UNII EUROPEJSKIEJ

Cele Unii Europejskiej:

Określone są w art.2 Traktatu o UE. Art. ten statuuje pięć takich celów, które w zasadzie można streścić do trzech grup, mianowicie można mówić o:
- celach gospodarczych (w Traktacie o UE te cele są określone dość ogólnie, art.2 mówi iż celem Unii jest popieranie postępu gospodarczego i społecznego, popieranie wysokiego poziomu zatrudnienia oraz osiągnięcie trwałego i zrównoważonego rozwoju co w szczególności ma się dokonać przez stworzenie obszaru pozbawionego wewnętrznych granic, a więc tego tzw. wspólnego rynku poprzez wzmacnianie spójności gospodarczej i społecznej, a także poprzez stworzenie unii gospodarczej i monetarnej; wspólny rynek i wprowadzenie wspólnej waluty to jest przykład integracji tzw. negatywnej, ponieważ ta integracja odbywa się przez znoszenie różnego rodzaju barier między państwami członkowskimi (np. znoszenie ceł). Ale tej integracji negatywnej towarzyszy też (co wynika z traktatu) integracja tzw. pozytywna. Ten aspekt pozytywnej integracji jest w Traktacie o UE zaznaczony w ten sposób iż art.2 mówi że celem Unii jest też wzmacnianie spójności gospodarczej i społecznej Unii (oznacza to że UE podejmuje działania mające zmniejszyć różnice w poziomach gospodarczych między poszczególnymi państwami członkowskimi)
- celach politycznych -zaliczamy do nich przede wszystkim cele w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a więc potwierdzanie swojej tożsamości na arenie międzynarodowej, docelowo przewiduje się również że to potwierdzanie tożsamości obejmie wspólną obronę państwa członkowskich, i po drugie cele polityczne obejmują zachowanie i rozwijanie Unii jako obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, stworzenie z terytorium państwa członkowskich tego obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości dokonuje się w szczególności właśnie poprzez realizację współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, czyli III filar UE

- celach związanych z obywatelstwem UE, czyli wprowadzenie instytucji obywatelstwa UE Traktat o UE mówi że celem Unii jest wzmacnianie ochrony praw i interesów obywateli państwa członkowskich poprzez wprowadzenie obywatelstwa Unii; to jest dość duża nowość w stosunkach międzynarodowych, dotąd bowiem instytucja obywatelstwa była definiowana jako swoisty węzeł prawny łączący jednostkę z państwem, natomiast w tej chwili UE, która nie jest państwem, posiadając swoje obywatelstwo nabiera pewnych cech państwa; szczegółowe postanowienia dotyczące obywatelstwa UE znajdują się w Traktacie o Wspólnocie Europejskiej - art.17 i następne, zgodnie z tymi postanowieniami obywatelstwo UE nie zastępuje obywatelstw państw członkowskich, obywatelstwo Unii jedynie uzupełnia obywatelstwo krajowe, obywatelstwo Unii posiada każda osoba która jest obywatelem jednego z państwa członkowskich.

Obywatelstwo zostało odniesione do organizacji międzynarodowej, jaką jest Unia. Węzeł prawny, który nie ma charakteru autonomicznego, gdyż obywatelem Unii Europ. jest tylko ten kto posiada obywatelstwo jednego z państw członkowskich. Dokumentem potwierdzającym obywatelstwo UE jest jakikolwiek dokument potwierdzający obywatelstwo jednego z krajów członkowskich.

Z faktem posiadania obywatelstwa wiążą się uprawnienia i obowią...