Różyczka.pdf

Różyczka

Różyczka, choć jest chorobą zakaźną, tak naprawdę dla dzieci

nie jest zbyt groźna. Jej przebieg jest raczej łagodny i

zazwyczaj nie wiąże się dla malucha z zagrażającymi jego życiu

groźnymi powikłaniami. Niestety różyczka, choć jest typowo

dziecięcą chorobą dotyka często także osób dorosłych. A bardzo

groźna jest zwłaszcza dla kobiet w ciąży, szczególnie dla płodu,

który dopiero się rozwija.

Jak większość chorób zakaźnych występujących u dzieci, różyczka

przenosi się drogą kropelkową. Jednak rozprzestrzenia się nie tylko w

czasie bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną. Bo różyczką, można

się zarazić nawet przez kontakt z zakażonymi przez nosiciela

przedmiotami. Dlatego na chorobę tą najczęściej chorują dzieci w wieku

przedszkolnym i szkolnym, a w takim środowisku nie tylko łatwo o

kontakt z zarażonym nosicielem, ale z przedmiotami, z którymi miał on

styczność. A zarażenie się różyczką najbardziej groźne jest w okresie na

7 dni od pojawienia się wysypki i przez cały okres jej występowania aż

do 6 dni po zupełnym zaniku krostek. Oczywiście najczęściej do

zarażenia dochodzi w okresie wylęgu, gdy pewne objawy nie są jeszcze

widoczne, czyli na tydzień przed wystąpieniem krostek. Wyjątkiem są

sytuacje, gdy nosicielem wirusa różyczki jest nowonarodzone dziecko,

które zostało nim zakażone jeszcze w łonie matki. W takim wypadku jego

zakaźność jest o wiele dłuższa, gdyż może trwać nawet przez okres kilku

miesięcy. Choć tak naprawdę nie ma reguły na najbardziej zagrożony

okres pojawiania się tej zakaźnej choroby, to najczęstsze przypadki

zachorowań występują zazwyczaj w okresie zimowo – wiosennym.

Bardzo rzadko na różyczkę chorują dzieci do 7 miesiąca życia.

Objawy i przebieg choroby

W przypadku, gdy dojdzie do zarażenia wirusem różyczki, okres wylęgu

choroby jest bardzo długi, bo pierwsze widoczne objawy pojawiają się

dopiero po czasie 14, nawet 23 dni. Początkowo rozpoznanie tej choroby

jest bardzo utrudnione, gdyż nie objawia się od razu, typowa dla niej

wysypka. Zanim ta się pojawi, najpierw chore dziecko może narzekać na

złe samopoczucie, mogą je nękać bóle głowy i bóle mięśniowo –

stawowe. Ale może mieć też objawy typowe dla zapalenia spojówek, czyli

wydobywanie się z wewnętrznych kącików wodnistej wydzieliny,

przekrwienie oczu i pojawienie się lekkiego obrzęku powiek. Niestety nie

są to wszystkie początkowe dolegliwości, które są zwiastunami choroby.

Bo choć nie zawsze, ale jednak często może wystąpić też gorączka,

powiększenie węzłów chłonnych w okolicach karku, za uszami, węzłów

szyjnych i potylicznych. Te zmiany węzłów czasem nie ustępują nawet

przez kilka tygodni i mogą sprawiać dziecku lekki ból podczas dotyku. Nie

wiążą się jednak dla malucha z żadnym zagrożeniem dla zdrowia. U

chłopców mogą wystąpić bóle jąder. Czasem, powiększona jest też

śledziona. Po kliku dniach od wystąpienia objawów wstępnych, od 2 – 4

dni, zauważalna staje się wysypka, która najczęściej pojawia się najpierw

na szyi, za uszami i na twarzy. Potem w czasie jednej doby przechodzi

też na pozostałe partie ciała. Wysypka jest bardzo drobna, jakby

grudkowata, zlewa się w czerwone plamki zazwyczaj tylko na twarzy i

utrzymuje się przez kilka dni. Znika zupełnie w czwartym lub piątym dniu

od pierwszego pojawienia się i nie pozostawia po sobie żadnych śladów.

Różyczka u dzieci ma łagodny przebieg. Czasem może być nawet

nierozpoznana, jeśli nie pojawią się typowe dla niej objawy, jak

powiększone węzły chłonne i wysypka. Po przebytej chorobie organizm

prawie zawsze zyskuje odporność na całe życie.

Leczenie

Niestety nie ma możliwości wyleczenia różyczki. Jeśli dziecko zostało

zarażone jej wirusem po prostu musi przez nią przejść. Wtedy stosuje się

leczenie objawowe, typowe dla chorób zakaźnych wieku dziecięcego. Co

takim razie mogą zrobić zatroskani rodzice? Przed wszystkim jak zawsze

ważna jest obserwacja swojego dziecka. Wtedy żadne nawet z

wstępnych objawów nie umkną uwadze opiekunów. A w razie

podejrzenia zachorowania dziecka na różyczkę, jak w każdym innym

wypadku zachorowania, pierwszy bardzo ważnym krokiem jest kontakt z

lekarzem pediatrą i wizyta w jego gabinecie. Tylko lekarz może

prawidłowo zdiagnozować chorobę i zalecić leczenie. W tym wypadku,

wspomniane objawowe leczenie, które polega na pozostaniu przez

chorego malucha w domu. Taki pobyt powinien trwać 4 do 5 dni. W razie

gorączki, która może towarzyszyć wysypce nawet przez kilka dni i

najczęściej nie jest zbyt wysoka, można zastosować letnie okłady, a w

przypadku braku efektów należy podać dziecku środek

przeciwgorączkowy. Po takiej domowej „kuracji” różyczka mija

bezpowrotnie.

Groźne powikłania

Łagodny przebieg różyczki nie jest żadnym gwarantem, że nie pojawią

się żadne powikłania. I choć w przypadku tej zakaźnej choroby

wirusowej zdarzają się one bardzo rzadko, to jednak czasem mogą

wystąpić. Stąd tak ważne, by zastosować się do zaleceń lekarza i

pozostawić dziecko w domu. Co w takim razie grozi naszym maluchom?

· Zapalenie stawów, które charakteryzuje się jeszcze w czasie

trwania różyczki obrzękiem i bólem stawów kolanowych oraz

stawów rąk. Zapalenie to mija w okresie do 3 tygodni po

zakończonym przebiegu różyczki. Zazwyczaj dotyka tylko młodzieży

i dorosłych.

· Małopłytkowa skaza krwotoczna, która utrzymuje się tylko do

kilkunastu dni po zakończonym przebiegu różyczki i cechuje ją

krwawienie z nosa, czasem z dziąseł lub błon śluzowych jamy

ustnej.

· Bardzo rzadkie zapalenie mózgu, które ma łagodny przebieg i nie

staje się przyczyną, dalszych groźnych powikłań zdrowotnych.

· Różyczka, choć jest mniej niebezpieczna dla dzieci, bardzo zagraża

kobietom w ciąży, zwłaszcza w pierwszych jej miesiącach. Jeśli

ciężarna zostanie zarażona wirusem różyczki do 14 tygodnia ciąży,

tak jak w czasie, pierwszych trzech miesięcy jej trwania, wiąże się

to z bardzo dużym ryzykiem poronienia. Najbardziej groźny dla

płodu jest okres pierwszych 5 tygodni ciąży. A jeśli nie dojdzie do

samego poronienia u kobiety ciężarnej spowodowanego,

działaniem wirusa różyczki, to rozwijającemu się dziecku, zagrażają

poważne powikłania. Różyczka uszkadza płód powodując wady

wrodzone, takie jak upośledzenie umysłowe dziecka, wadę serca,

utratę słuchu i utratę wzroku.

Jeżeli dziecko zachoruje na różyczkę, a jego rodzice wiedzą, że miało

przed pojawieniem się pierwszych objawów kontakt z kobietą ciężarną,

do ich obowiązku należy jak najszybsze poinformowanie tej kobiety o

istniejącym zagrożeniu zarażenia różyczką.

Zalecana profilaktyka

Jak w przypadku każdej choroby zakaźnej niemal stu procentową

ochronę dają jedynie szczepienia profilaktyczne. Dlatego przeciw

wirusowi różyczki szczepione są wszystkie dzieci w wieku od 13 do 15

miesiąca życia. Aby szczepionka dawała dziecku właściwą ochronę jest

wykonywana ponownie w wieku 7 lat. Ale to nie koniec szczepień.

Ponieważ różyczką, szczególnie zagrożone są kobiety, dlatego w celach

profilaktycznych, mających w razie planowania przyszłej ciąży uchronić je

przed zakażeniem wirusem różyczki, zalecane jest dodatkowe szczepienie

dziewcząt w wieku 13 lat. Daje ono gwarancję bardzo znikomego

prawdopodobieństwa zarażenia się w przyszłości, wirusem różyczki. Jeśli

dorosłe już kobiety nie miały w tym wieku wykonanego szczepienia,

powinny je wykonać. Zwłaszcza w sytuacji, gdy planują założenie

rodziny. Po poddaniu się szczepieniu przeciw różyczce kobieta nie może

zajść w ciążę w okresie, następnych trzech miesięcy. Do dodatkowych

okoliczności, które przyszłą mamę powinny skłonić do zaszczepienia się

przeciw różyczce należy przebywanie lub praca zawodowa w środowisku

dziecięcym, jak praca w przedszkolu, praca w szkole, w szpitalu, w

przychodni lub w prywatnej organizacji skupiającej swoje główne cele na

pracy z dziećmi. Szczepieniu nie powinny się jednak poddawać osoby,

które przechodzą ostrą infekcję z towarzyszącą jej gorączką lub te, które

cierpią na zespół wrodzonej, osłabionej odporności.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: