Franco Scaglia - 2. Czarna mewa.pdf - PISARZE ZAGRANICZNI - annamaria6696

FRANCO SCAGLIA

WYDAWNICTWO

KRAKÓW 2008

Tytuł oryginału:

Il Gabbiano di Sale

Tłumaczenie:

Agata Ryndak-Laciuga

Redakcja techniczna:

Ewa Czyżowska

Łamanie:

Joanna Łazarów

Korekta:

Mateusz Czarnecki

Krystyna Dulińska

Karolina Ulman

Okładka:

Andrzej Wełmiński

ISBN 978-83-60725-71-9

Wydawnictwo M

ul. Kanonicza 11, 31-002 Kraków

tel. 012-431-25-50; fax 012-431-25-75

e-mail: mwydawnictwo(a mwydawnictwo.pl

www.mwydawnictwo.pl

www.ksiegarniakatolicka.pl

Od autora

Kuzyni od Ściany to Izraelczycy, Przyjaciele ze Skały to

Palestyńczycy.

ROZDZIAŁ 1

Czarna mewa

Ugryzłem jabłko z Keraku. Mówią, że w całej Jordanii nie

ma równie słodkich, smakowitych i pachnących. Znaj-

dowałem się na wybrzeżu Morza Martwego, niedaleko Qu-

mran i świętych ruin gdzie w przeszłości kilka razy za-

trzymałem się na modlitwę.

Spojrzałem na wzgórza poprzecinane naturalnymi ja-

skiniami, które znikały gdzieś wysoko. Wielobarwne pro-

mienie wschodzącego słońca oświetlały piasek, wydmy, na

wpół wyschnięte studnie, nieotynkowane domy, które do-

strzegałem w oddali. Chłodne powietrze gładziło moją twarz.

Zwróciłem uwagę na jakiś kształt unoszący się na powierzch-

ni wody. Wydał mi się czarną mewą, która swoimi rozpostar-

tymi skrzydłami muskała gęstą wodę.

W Morzu Martwym, najgłębszej i najbardziej tajemniczej

studni w świecie ludzkich pragnień, nic się nie porusza. Pły-

wanie to odległa perspektywa, bo gdy tylko napierasz ciałem

w dół, woda wypycha cię do góry jak gumową piłkę, a oczy

wypełniają się solą i pieką. Pomyślałem, że wszystko zrodziło

się z wody, ale człowiek stąpa po ziemi i to determinuje jego

wrażenia, punkt widzenia, sposób postrzegania świata.

Skończyłemjeść jabłko. W ustach zostały mi dwie pestki.

Żułem je długo, nie mogąc się zdecydować, co z nimi zrobić.

Miałem ochotę je wypluć, jak kiedyś, w czasach szkolnych,

jednak nie wydawało mi się to stosowne w tej sytuacji. Po-

łknąłem je w czasie rozmowy z Kuzynem od Ściany.

- Wielebny Ojcze, proszę wybaczyć, że pozwoliłem sobie

wysłać mojego kierowcę, żeby przywiózł ojca z Betlejem

bez wcześniejszego zawiadomienia, ale naprawdę nie było

na to czasu.

Przedstawił się. Nazywał się Nadav Gruber, był wice-

dyrektorem Tsometu, sekcji Mossadu zajmującej się nad-

zorowaniem i szpiegowaniem krajów arabskich. Ten wysoki,

szczupły mężczyzna z niebieskimi oczami i czarnymi, pro-

stymi włosami, na pierwszy rzut oka robiący wrażenie

uprzejmego, wyglądał na niewiele ponad trzydzieści lat.

- Mam nadzieję - kontynuował - że rozumie ojciec mój

pośpiech i ostrożność i doceni fakt, że poza ojcem, mną,

moim kierowcą i trzema agentami nie ma tutaj nikogo innego.

Musimy działać szybko, żeby zdążyć, zanim pojawią

się turyści.

Miałem ochotę odpowiedzieć, że w Ziemi Świętej trudno

było się na kogoś natknąć i że wydawało mi się mało prawdo-

podobne, że w ciągu kilku minut, właśnie Qumran przeżyje

najazd Japończyków, amerykanów i grup pielgrzymów. Jed-

nak moja reakcja z pewnością wywołałaby dyskusję na temat

skutków tej „katastrofy", a nie chciałem wchodzić w spory z

Kuzynem od Ściany - policjantem i nieznajomym.

Gruber wydał swoim ludziom suchy rozkaz. Jeden z nich

wrzucił do wody sznur z pętlą na końcu. I tak jak w kow-

bojskich filmach, które widziałem, pętla wsunęła się w to, co

wydawało mi się skrzydłem, i czarna mewa została przy-

ciągnięta do brzegu w niedbały, nonszalancki i pozbawiony

szacunku dla jej śmierci sposób.

Franco Scaglia - 2. Czarna mewa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: