FINANSE PUBLICZNE - WSZ1.doc

(112 KB) Pobierz
FINANSE PUBLICZNE

FINANSE PUBLICZNE

 

 

1) Pojęcie, funkcje i miejsce finansów publicznych w nauce finansów

2) Podstawy prawne FP. FP a prawo finansowe

3) Zasady gospodarowania finansami publicznymi

4) Dochody publiczne- klasyfikacja i charakterystyka

5) System podatkowy w Polsce- prawo podatkowe

6) Wydatki publiczne- klasyfikacja i planowanie wydatków

7) Budżet i polityka budżetowa państwa

8) Procedury ustalania, wykonywania i kontroli budżetu państwa

9) Istota i zarządzanie długiem publicznym

10) Fundusze celowe i ich miejsce w publicznej gospodarce finansowej

11) Formy organizacyjno prawne jednostek sektora finansów publicznych

12) Dyscyplina i kontrola finansów publicznych

13) Decentralizacja finansów publicznych

14) Gospodarka budżetowa jednostek samorządu terytorialnego

15) Tradycyjne i współczesne teorie FP.

 

 

 

Pojęcie, funkcje i miejsce finansów publicznych w nauce finansów

 

FINANSE - środki pieniężne(potocznie); ogół zjawisk pieniężnych powstających w związku z działalnością gospodarczą i społeczną człowieka.  

„Finare”- coś kończące, rozliczające.

 

F. PUBLICZNE = F. Państwowe (na różnych szczeblach)

 

Cele POLITYKI FINANSOWEJ państwa - mają charakter realny, a oddziaływanie państwa na stosunki finansowe w gospodarce jest środkiem do osiągnięcia tych celów.

 

 

Cele polityki finansowej państwa dzieli się na:

 

A)          cele UNIWERSALNE

-          wzrost gospodarczy,

-          tworzenie miejsc pracy (walka z bezrobociem) – stabilizacja gospodarki, -wspieranie konkurencyjności gospodarki, -zachowanie realnej wartości pieniądza (walka z inflacją), bezpieczeństwo wewnętrzne systemu finansowego, -bezpieczeństwo zewnętrzne systemu finansowego.

 

B)     cele SPECYFICZNE (szczególne cele uniwersalne)

-          Uzyskanie 3% PKB w roku

-          Uzyskanie inflacji na poziomie 2%

 

 

 

 

 

KLASYFIKACJA ZJAWISK FINANSOWYCH:

 

1. Kryterium przedmiotowe - przychody i wydatki pieniężne regulowane przez mechanizm rynkowy: ekwiwalenty za prace, ruchy pieniądza związane z kupnem i sprzedażą towarów, transfery pieniężne, czyli emerytury, renty, zasiłki, przekazywane z budżetu, przychody i wydatki pieniężne kredytowe związane z operacjami bankowymi.

 

2. Kryterium podmiotowe - opiera się na rodzajowym zróżnicowaniu jednostek gospodarujących. Na podstawie tego kryterium wyróżnia się 5 grup zjawisk finansowych:

 

·         Finanse przedsiębiorstw - gromadzenie przychodów pieniężnych z tytułu sprzedaży towarów, usług, przychody kredytowe w postaci pożyczek bankowych, wydatki na zakup materiałów do produkcji, wynagrodzenia dla pracowników.

 

·         Finanse ludności - gospodarstw domowych- przychody pieniężne w postaci wynagrodzenia za pracę, transfery z budżetu, wydatki finansowe na zakupy towarów usług o charakterze konsumpcyjnym oraz transfery do budżetu w postaci podatków i opłat.

 

·         Finanse publiczne - to finanse samorządów terytorialnych i państwa. Przychody pieniężne związane są z wpływami transferowymi- opłaty i podatki, grzywny. Wydatki stanowią wypłaty wynagrodzeń dla osób zatrudnionych w jednostkach sektora publicznego oraz transfery świadczeń socjalnych dla ludności.

 

·         Finanse banków i innych instytucji bankowych - wpływy pieniężne to odsetki od kredytów, prowizje od czynności bankowych oraz wydatki transferowe w postaci podatków i opłat odprowadzanych do budżetu i wydatki na wynagrodzenia.

 

·         Finanse ubezpieczeń - instytucje ubezpieczeniowe gromadzą przychody pieniężne w postaci składek od jednostek ubezpieczających wartości materialne i osoby od ryzyka powstania szkód w wyniku wypadków losowych.

 

FUNKCJE finansów gospodarce finansów:

1. Funkcje alokacyjne - dostarczenie dóbr społecznych albo proces, w którym wykorzystuje się całość zasobów. Jest dzielone między prywatne i społeczne dobra i w którym ustala się strukturę dóbr społecznych. Proces ten jest charakterystyczny dla polityki budżetowej państwa.

2. Funkcja dystrybucyjna - dostosowanie podziału dochodu i bogactwa do zgodności z, co społeczeństwo uważa za „słuszny” czy „sprawiedliwy” stan podziału.

3. Funkcja stabilizacyjna - polityka budżetowa (podatki, rząd + parlament, ciało polityczne i populistyczne).

- polityka monetarna (stopy procentowe – cena pieniądza, NBP + RPP ciało merytoryczne)

- wykorzystywanie polityki budżetowej jako instrumenty utrzymania wysokiego stanu zatrudnienia, racjonalnego poziomu stabilności cen i właściwej stopy wzrostu gospodarczego, gospodarczego uwzględnieniem ich efektów dla bilansu płatniczego.

 

„Właściwe efekty stabilizacyjne dla gospodarki można osiągnąć tylko pod warunkiem równoczesnego i skoordynowanego wykorzystania instrumentów polityki budżetowej i polityki monetarnej”

 

 

EWOLUCJA PIENIĄDZA:

 





Towar kruszec w postaci sztabek  monety srebrne i złote



 



    pieniądz bezgotówkowy (karta płatnicza)                                                                                pieniądz papierowy 



 

wirtualny pieniądz (chipy)

 

 

FUNKCJE pieniądza w gospodarce:

-          miernik wartości - wyraża wartość towarów pozwalając przejść od systemu cen relatywnych (wzajemne proporcje wymiany dwóch towarów np. 1kg cukru na 2kg mąki) do systemu cen absolutnych czyli 1 kg cukru za 2,50 zł a 2kg mąki za 1,25 zł (Towar – pieniądz – Towar)

-          środek cyrkulacji (wymiany) - pozwala na dokonywanie transakcji i przyspiesza procesy rozwoju gospodarczego jednostek w gospodarce rynkowej.

-          środek płatniczy - stosowany jest przy spłacie wszelki zobowiązań.

-          środek przechowywania wartości - można przekazywać w postaci:

·         środki pieniężne przechowywane w domu (dobre przy wysokiej inflacji)

·         środki pieniężne na rachunku bankowym

·         aktywa finansowe (akcje, obligacje)

·         aktywa rzeczowe (nieruchomości, działa sztuki)

 

 

Motywy utrzymywania pieniądza w gospodarce rynkowej:

-          motyw transakcyjny - środki pieniężne do rozliczeń

-          motyw ostrożnościowy (przezorności) - każda jednostka otrzymuje pewien zasób pieniężny na niespodziewane zdarzenia finansowe

-          motyw spekulacyjny - środki na inwestycje (okazje)

 

 

Miary masy pieniądza na rynku (agregaty pieniężne)

M0 – masa pieniądza banku centralnego (pozostające w cyrkulacje środki pieniężne oraz depozyty banków komercyjnych na rachunku w banku centralnym.

M1 – środki pieniężne oraz depozyty na rachunkach bankowych banków komercyjnych płatne na każde żądanie (Avista)

M2 – M1 + lokaty krótkoterminowe

M3 – M2 + lokaty długoterminowe

M4 (L) – M3 + aktywa finansowe w postaci papierów wartościowych przeznaczonych do obrotu.

 

 

Decentralizacja finansów publicznych.

 

Decentralizacja finansów publicznych - samoograniczenie się władz centralnych na rzecz innych podmiotów publicznych w zakresie: wykonywania zadań, dysponowanie majątkiem, gospodarowanie środkami publicznymi.

 

Przykładowe zadania publiczne realizowane przez jednostkę samorządu terytorialnego JST:

-          ochrona zdrowia

-          edukacja

-          kultura

-          ochrona środowiska

-          gospodarka komunalna

 

Dysponowanie majątkiem podmiotów publicznych obejmuje:

-          własność budynków i lokali komunalnych

-          nadzór nad funkcjonowaniem przedsiębiorstw będących własnością samorządu terytorialnego

 

Gospodarowanie środkami publicznymi zawiera:

-          dochody publiczne (daniny publiczne, opłaty, dochody od mienia, spadki, zapisy, darowizny w postaci pieniężnej)

-          środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, nie podlegają zwrotowi.

-          przychody jednostek organizacyjnych i osób prawnych zaliczanych do sektora finansów publicznych, pochodzące ze działalności i innych źródeł.

-          przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego pochodzące ze sprzedaży papierów wartościowych oraz innych postaci finansowych z prywatyzacji majątku skarbu państwa oraz majątku JST, ze spłaty pożyczek udzielonych ze środków publicznych i otrzymanych pożyczek i kredytów.

 

Przesłanki decentralizacji finansów publicznych:

-          nieracjonalność sektora publicznego w państwie wysoce scentralizowanym (utworzenie powiatów, gmin, województw)

-          nieskuteczność tradycyjnej polityki regionalnej (niegospodarność w wydatkowaniu środków publicznych, wzrost biurokracji oraz utrzymywanie nieefektownych struktur)

-          procesy integracji europejskiej i malejącej roli państwa na rzecz układów międzynarodowych.

-          zasięg terytorialny dóbr publicznych i dóbr społecznych świadczonych przez sektor

-          ruchy regionalne skierowane przeciwko państwu centralistycznemu

-          wzmożona aktywność wspólnot lokalnych i regionalnych oraz ich gotowość do samostanowienia.

-          ujemna różnica między dochodami publicznymi a wydatkami publicznymi

-          procesy decentralizacji wykształcenia struktur zespołowych na poziomie zakładu, tworzonych przez pracowników którzy silnie związani są z danym regionem

 

 

Cele decentralizacji sektora finansów publicznych:

-          dostosowanie środków publicznych do zadań jednostek samorządu terytorialnego przyznający im przez konstytucje i ustawy. Podział dochodów publicznych pomiędzy sektor rządowy i JST.

-          zagwarantowanie wzajemnej niezależności finansowej JST. Brak wzajemnej podległości między JST tzn. transfery z budżetu państwa przekazywane są bezpośrednio do poszczególnych JST a nie poprzez budżet województwa do budżetów gmin i powiatów.

-          zastosowanie znacznego udziału dochodów własnych w strukturze dochodów JST. Dochody z podatków i opłat lokalnych oraz gminne, powiatowe, wojewódzkie udziały w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa mają umożliwić władzy samorządowej wykonanie powierzonych zadań.

-          zagwarantowanie sektorowi rządowemu zdolności do wypełniania właściwych mu funkcji związanych z wykonaniem i finansowaniem zadań publicznych (z zakresu obrony narodowej wymiaru sprawiedliwości, działalności dyplomatycznej) Dochody i wydatki publiczne sektora rządowego mają umożliwić rządowi osiągniecie określonych celów polityki społecznej i gospodarczej, niemożliwych do osiągnięcia wyłącznie poprzez rynek (restrukturyzacja hutnictwa i górnictwa). Władze państwowe muszą zachować zdolność do wypełniania zobowiązań finansowych związanych z obsługą długu publicznego

 

Planując dochody i wydatki państwa trzeba brać pod uwagę:

-          stopę wzrostu gospodarczego

-          stopę bezrobocia

-          stopę inflacji

-          czynnik kreacji pieniądza

-          stopę procentową

-          poziom rezerw oficjalnych

 

ZASADY BUDŻETOWE:

1.      Równowaga - dochody budżetu powinny równać się wydatkom

2.      Zupełność - ujęcie w budżecie wszystkich dochodów i wydatków państwa

3.      Jedność formalna - skonsolidowany bilans systemu finansów publicznych.

 

Podstawy prawne finansów publicznych

 

PRAWO FINANSOWE - obejmuje zespół norm prawnych regulujących ustrój i postępowania organów państwowych i samorządowych w zakresie gromadzenia i wydatkowania publicznych środków pieniężnych.

 

Na prawo finansowe składają się:

Prawo:

-          walutowe,

-          dewizowe (papiery dotyczące obrotu walutowego; przelewy zagraniczne na obcą walutę),

-          budżetowe,

-          daniowe (podatkowe),

-          wydatkowe (dotyczy legalności wydatków).

 

Specyfika prawa finansowego:

- odrębność celu i budowy norm prawa finansowego

- odrębność  przedmiotów i podmiotów dyspozycji normy prawa finansowego

- specyfika sankcji prawa finansowego

- sposoby prawnych konkretyzacji i realizacji indywidualnych uprawnień i obowiązków finansowych

 

Normy prawa finansowego mają trójczłonową budowę (hipoteza, dyspozycja, sankcja) stąd obejmuje następujące części składowe:

-          powołanie się na akt normatywny (źródła prawa) z którego wynika jej obowiązywanie

-          powołanie się na stan faktyczny (hipoteza) uzasadniające dyspozycję normy na którą składa   się:

·         przedmiot normy który jest określone zachowanie się stanowiące uprawnienie jednego podmiotu, a zobowiązanie drugiego. Zachowanie to może być dalej szczegółowo określane w normie co do czasu, miejsca, sposobu jego wykonania

·         podmioty normy (1 strona – czynny, uprawniony; 2 strona – bierny, zobowiązany)

-          sankcje normy. Norma jest zawsze dwustronna, określa obowiązki i odpowiadające im uprawnienia

 

Dyspozycje normy prawa finansowego mają charakter przedmiotowy i podmiotowy. Z przedmiotowego punktu widzenia dyspozycję normy prawa finansowego wyrażają     przepisy, które określają uprawnienia i obowiązki finansowe obywateli i organów administracji.

 

Normy prawa finansowego dotyczą przepisów prawnych w obszarach:

-          ustrojowym - określają organizację, kompetencje oraz formy prawne ich realizacji przez podmioty systemu administracji państwowej wyspecjalizowanej.

-          materialnym - tworzą indywidualną sytuację prawną (uprawnienia i obowiązki) podmiotów stosunków prawnych bądź to bezpośrednio z mocy prawa bądź też przez akty jednostronnego ich stosowania przez organy wyspecjalizowanej administracji państwowej

-          proceduralnym - określają reguły postępowania w procesie stosowania norm materialnych

 

Funkcjonowanie finansów publicznych określa:

-          konstytucja RP z 1997

-...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin