edukacja zdrowotna w przedszkolu.doc

„EDUKACJA ZDROWOTNA W PRZEDSZKOLU”

Opracowała: Elżbieta Krawiec

              Bogacenie wiedzy dziecka o zdrowiu własnym i innych, tworzenie warunków do promowania zdrowego stylu życia, oraz nabywanie umiejętności dbania o zdrowie to podstawa edukacji zdrowotnej dziecka w przedszkolu. Poznanie możliwości własnego organizmu, czynników które mu szkodzą lub pomagają w rozwoju, to również lepsze poznanie otaczającej dziecko rzeczywistości: zasady, metody i techniki, dotyczące propagowania wśród dzieci zdrowia i promowania prozdrowotnych form aktywności, to przede wszystkim prezentacja zdrowego stylu życia przez nauczyciela, który stanowi swoisty wzorzec właściwych zachowań. W związku z tym nauczyciel sam musi podjąć decyzję dotyczącą swoistego stylu życia. Wyeksponowanie momentów wychowawczych, podczas których wskazuje siebie jako przykład, jest o wiele skuteczniejsze niż egzekwowanie nakazów i zakazów, będących w sprzeczności z tym co na co dzień prezentuje.

              Należy pozostawić dzieciom dużą swobodę działania, nie ograniczać ich inwencji, zachęcać do wykorzystywania okazji edukacyjnych, które w sposób naturalny kształtować będą u nich właściwe umiejętności, przyzwyczajenia
i nawyki prozdrowotne. Profilaktyka zdrowia powinna być postrzegana jako rozumienie znaczenia zdrowia w życiu człowieka oraz dbałość o własne zdrowie.Dziecko powinno nauczyć się „odpowiednio oceniać” każdą sytuację. Wymaga to jednak czasu, wiedzy, oraz doświadczenia w wykorzystaniu wiadomości, które ono gromadzi. Początkowo nauczyciel koncentruje swoją uwagę na pomaganiu dziecku w poznawaniu siebie. Wiedza o sobie, swoich możliwościach, lękach i obawach pozwoli dziecku lepiej orientować się
w otaczającym świecie.

Na uświadomienie zagrożeń należy dziecku zwracać uwagę cały czas, wykorzystując wszystkie zajęcia tematyczne, w których zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa wplatają się w treści wykraczające poza edukację zdrowotną. Rozwijanie samokontroli u dzieci to podstawa kształtowania właściwego stosunku do bezpieczeństwa własnego i innych. Wzbogacanie doświadczeń ruchowych,
a także znajomość własnego organizmu i jego potrzeb to droga dziecka ku samodzielności.

              Higiena jest postrzegana jako nauka badająca wpływ czynników środowiska, zarówno dodatnich, jak i ujemnych na zdrowie człowieka. W praktyce dąży do podnoszenia poziomu wiedzy w społeczeństwie o sposobach skutecznego zapobiegania chorobom.

Pozostawiając dziecku możliwie dużo swobody w poznawaniu otaczającej rzeczywistości, trzeba jednak koniecznie pamiętać o wymaganiach związanych
z codziennym trybem życia i przestrzeganiu zasad dotyczących przyzwyczajeń
i nawyków higieniczno – kulturalnych.

Rozbudzając u dzieci tendencję do wykorzystywania w zabawie posiadanej wiedzy o świecie, pomagamy „prostować” błędne informacje, modyfikować zgromadzone doświadczenia, oraz utrwalone przypadkowo wiadomości. Prowadzi to w efekcie do utrwalania konkretnych przyzwyczajeń i nawyków higieniczno – kulturalnych określonych jako ważne, konieczne, niezbędne. Dzieci powinny wiedzieć, że w ich otoczeniu istnieją pomieszczenia o wysokim stopniu „ryzyka” utraty zdrowia. Lekceważenie podstawowych zasad higieny, rozwój mikroorganizmów – bakterii, wirusów, grzybów – niewidocznych gołym okiem może być przyczyną wielu chorób. Dzieci powinny wiedzieć, że występują one stale wokół nich,
a przestrzegając zasad higieny, bronią się przed ich negatywnym oddziaływaniem.

Rozwijanie i usprawnianie u dzieci aktywności ruchowej to ukierunkowanie naturalnej potrzeby ruchu.

              Dzieci w wieku przedszkolnym cechuje brak nawyków, który powoduje odruchowe i podświadome działanie. Powoli, pod wpływem szybkiej nauki ruchów naturalnych i świadomego kształtowania u dzieci przyzwyczajeń i nawyków, oraz kierowania dziecięcą wyobraźnią, aktywność ruchowa przekształca się w działanie celowe i zamierzone. Nabywanie określonych umiejętności i sprawności powinno przebiegać poprzez zabawę i gry ruchowe wykorzystywane w  wychowaniu przedszkolnym mają kształtować dziecięcą orientację, koordynację ruchową, szybkość reakcji, oraz poczucie rytmu. Zawarte w nich elementy dyscypliny, współżycia i współdziałania w grupie, odpowiedzialności za siebie, oraz innych przekazane dzieciom w sposób przez nie niezauważony, pozwolą na utrwalenie pożądanej wiedzy i doświadczeń. Stosowanie  ciekawych dla dziecka form ruchu, przy wykorzystaniu różnorodnych gier i zabaw, stymulować będzie dziecięce uczestnictwo w wybranych ćwiczeniach z zakresu gimnastyki korekcyjnej. Aktywność ruchowa kojarzy się dzieciom ze spontanicznym, niczym nieskrępowanym ruchem, który można dowolnie zmieniać i dostosowywać do własnych możliwości. Gimnastyka korekcyjna, zwłaszcza, niektóre jej elementy, powinna przechodzić łagodnie od ruchów w formie zabawowej do ruchów naśladowczych, ale pozwalających na realizację inwencji twórczej dzieci. Połączenie koniecznych elementów i ćwiczeń opowieścią lub fabułą, którą ilustrować będą przedszkolaki za pomocą ruchu, pozwoli na ciekawe interesujące zajęcia, oraz korygowanie wad postawy.

              Należy pamiętać jednak o tym, że ćwiczenia korygujące wady postawy ciała, oraz zajęcia z gimnastyki kompensacyjno – korekcyjnej powinni prowadzić specjaliści.

Edukacja zdrowotna jest nieodłącznym elementem promocji zdrowia, chociaż edukacja zdrowotna to ukierunkowane działanie na jednostkę, a promocja zdrowia oddziaływuje na system społeczny.

Edukacja zdrowotna to proces wzajemnie ze sobą powiązanych elementów, w którego zakres wchodzi:

- wiedza o zdrowiu związana z funkcjonowaniem własnego organizmu;

- umiejętność zapobiegania i radzenia sobie w sytuacjach trudnych;

- wiedza i umiejętności związane z korzystaniem z opieki zdrowotnej;

- wiedza o czynnikach środowiskowych, społecznych i politycznych wpływających na zdrowie.

Edukacja zdrowotna jest fundamentalnym prawem socjalnym dziecka zagwarantowanym zapisami "Konwencji o prawach dziecka". Jest to nie tylko przekazywanie wiedzy o tym, co jest korzystne lub szkodliwe dla zdrowia, lecz również rozwijanie umiejętności, a także nawyków, które pomogą skutecznie wykorzystywać tę wiedzę. Należy więc stworzyć dzieciom sposobność do ukształtowania postaw i wartości, które pomogą skutecznie wykorzystywać tę wiedzę.         

Należy więc stworzyć dzieciom sposobność do ukształtowania postaw
i wartości, które ułatwią im dokonywanie wyborów, mających znaczenie dla ich obecnego i przyszłego życia.

Dzieciństwo jest tym okresem w życiu człowieka, w którym kształtują się jego postawy determinujące aktualne i przyszłe zachowania dotyczące zdrowia utrwalone wówczas przyzwyczajenia i nawyki decydują o jego późniejszym stylu życia. Edukację zdrowotną należy rozpoczynać jak najwcześniej i wspólnie
z rodzicami dziecka.

Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym etapem w kształtowaniu prozdrowotnych wyborów dziecka, oraz jego stosunku do środowiska, wobec którego będzie w przyszłości podejmować decyzje. Budowanie "świadomości prozdrowotnej" poprzez edukację oznacza nie tylko wzbogacanie wiedzy
o zdrowiu, ale i "odpowiedzialność" za własne zdrowie. Dobry stan zdrowia warunkuje dobre samopoczucie, większą odporność organizmu oraz umożliwia systematyczne uczęszczanie do przedszkola, a także ułatwia zabawę i naukę.

Edukacja zdrowotna w przedszkolu powinna opierać się na potrzebach zdrowotnych wychowanka, podlegających charakterystycznym przemianom
w wyniku rozwoju dziecka.

Wzrasta wraz z wiekiem aktywny i świadomy udział w staraniach o własne zdrowie, oraz rozwija się "świadomość" i "odpowiedzialność".

Edukację zdrowotną dzieci w wieku przedszkolnym należy rozumieć jako zamierzony ciąg planowanych działań wychowawczych, które uwzględniają intensywność rozwoju psychofizycznego i społecznego oraz uwarunkowania środowiskowe. W dłuższej perspektywie czasowej powinny one doprowadzić
u dzieci do wzbogacenia wiedzy z dziedziny zdrowia i kształtowania się u nich postawy "prozdrowotnej" oraz umożliwić nabycie określonych umiejętności,
a także przyswojenie prawidłowych przyzwyczajeń i nawyków higieniczno - zdrowotnych.

Wiedza o zdrowiu stanowi znakomitą płaszczyznę integrującą wiele różnorodnych działań edukacyjnych wspomagających wszechstronny i harmonijny rozwój dziecka. Poprzez myślenie, poszukiwanie, działanie, uczenie się
i doskonalenie dziecko przyjmuje odpowiedzialność za własne zdrowie,
w rozumieniu pojęcia jego "uniwersalnej wartości".

              Bezpieczeństwo odgrywa istotną rolę w życiu dziecka, zwłaszcza małego,
w jego powolnym dochodzeniu do coraz to większej samodzielności
i w uniezależnianiu się od otoczenia oraz osób dorosłych. Dziecko musi nauczyć się przewidywać i radzić sobie w sytuacjach zagrożenia poprzez właściwą „ocenę” niebezpieczeństwa.Higiena, porządek i czystość najbliższego otoczenia, w którym żyje i wychowuje się dziecko, mają ogromny wpływ na jego zdrowie.

              Najważniejszą rolą kierowanej aktywności ruchowej dziecka w wieku przedszkolnym jest wykształcenie ogólnej sprawności ruchowej jako jednego
z czynników pozytywnego zdrowia. Istotne jest rozwijanie naturalnych predyspozycji dziecka, w zgodzie z wydolnością jego organizmu
i kształtowaniem prawidłowej postawy ciała, oraz wychowaniem do rekreacji.

Literatura:

1.     Jaworska R.: „Poradnik wychowania zdrowotnego dzieci w wieku 3 – 4 lat”.
Płocka 1995.

2.     Bohmina U.: „Nasze zdrowie. Poradnik dla całej rodziny”. Warszawa 1999.

3.     Froster D., Pilke S.: „Promocja zdrowia“. Lublin 1998.

4.     Karski J. B.: „Aktualne kierunki działań i rozwoju promocji zdrowia”. Warszawa 1997.

5.     Kopczyńska – Sikorska J.: „Dbajmy o zdrowie”. Wychowanie w Przedszkolu nr 11/12 1982.

6.     Woynarowska B.: „Promocja zdrowia”. Warszawa 1994.

7.     Żuchelkowska K., Wojciechowska K.: „Promocja zdrowia w edukacji dzieci przedszkolnych”. Bydgoszcz 2000.

8.     Dziak A., Dziak M.: „Pierwsza pomoc”. Warszawa 1978.

9.     Dziak A., Kamiński B.: „Wypadki w domu”. Warszawa 1973.

10. Łopatkowa M.: „Niebezpieczne ścieżki ciekawości dziecka”. Warszawa 1974.

11. Prus – Wiśniewska H.: „O bezpieczeństwo dziecka poza domem”. Wychowanie w Przedszkolu nr 4/5 1990.

12. Przerwa – Tetmajer A.: „Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach u dzieci”.
Warszawa 1987.

13. Korczak C.: „Higiena i ochrona zdrowia”. Warszawa 1989.

14. Hansen A.: „O sztuce wypoczynku”. Warszawa 1983.

15. Bondarowicz M., Owczarek S.: „Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej”. Warszawa 1997.

16. Sherborne W.: „Ruch rozwijający dla dzieci”. Warszawa 1999.

17. Trześniewski R.: „Gry i zabawy ruchowe”. Warszawa 1989.

6