Motywacja.pdf

MOTYWACJA

motywacja- tendencja do podejmowania ukierunkowanych na cel czynności

Motywacja:

do sukcesu (wygram!)

do unikania poraŜki (nie przegram!)

wewnętrzna (gram bo lubię, bo chcę być coraz lepszy)

zewnętrzna (gram bo są fajne nagrody)

najbardziej skuteczna – do sukcesu zaleŜy od:

Û oczekiwania sukcesu (wygrana z tym przeciwnikiem nie jest trudna)

Û wartości sukcesu (jak wygram to zajmę miejsce, zrobię kategorię)

Û percepcji

osobistej

odpowiedzialności

sukces

(posiadam

odpowiednie

przygotowanie by wygrać)

oraz wewn. i zewn.

Piramida potrzeb Maslowa :

Potrzeby fizjologiczne : potrzeba jedzenia, potrzeba odpoczynku, potrzeba przyjemnych

doznań zmysłowych, potrzeby seksualne.

Potrzeby bezpieczeństwa wyraŜają się unikaniem tego, co moŜe przynieść śmierć lub

cierpienie: potrzeba zaleŜności, potrzeba opieki i oparcia, potrzeba braku lęku, potrzeba ładu.

Potrzeby afiliacji (przynaleŜności i miłości, akceptacji, afirmacji); ich zaspokojenie rzutuje na

sposób widzenia świata, występują w dąŜeniach przezwycięŜenia osamotnienia, alienacji

Potrzeby szacunku i uznania : potrzeba potęgi, potrzeba wyczynu, potrzeba wolności, potrzeba

respektu i uznania innych, potrzeba dobrego statusu społecznego, potrzeba sławy, potrzeba

dominacji

Potrzeby samorealizacji: dąŜenie do rozwoju moŜliwości, dąŜenie do realizacji celu.

II prawa Yerkesa-Dodsona

I prawo:

W miarę wzrostu pobudzenia czynność wykonywana jest coraz lepiej, jednak od określonego

poziomu krytycznego pobudzenia poziom wykonania zaczyna się pogarszać aŜ do zupełnej

dezorganizacji

II prawo:

Przy zadaniach prostych nawet bardzo intensywne pobudzenie nie wywołuje jeszcze

powaŜniejszych zmian sprawności działania, ale przy zadaniach skomplikowanych juŜ

niewielkie pobudzenie emocjonalne moŜe spowodować pogorszenie sprawności działania.

Do tego dochodzi

facylitacja społeczna – napięcie wynikające z obecności innych osób i moŜliwości oceny

naszego działania, czego rezultatem jest lepsze wykonanie łatwiejszych zadań, lecz gorsze

wykonanie trudniejszych zadań (za: Aronson)

przykład: zawodnik w niedoczasie – końcówka (I prawo – wzrost pobudzenia), dookoła

tłumek innych graczy (facylitacja), jeśli końcówka jest trudna, tym trudniejsza wygrana (II

prawo).

STRES

GAS – General Adaptation Syndrome, Ogólny Zespół Przystosowania (Selye) –

sekwencja reagowania organizmu na chroniczny stres

1. faza alarmowa – gwałtowny wzrost aktywacji; objawy: pobudzenie emocjonalne, wzrost

ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca, ból głowy, ból brzucha, przyspieszenie oddechu,

suchość w ustach, „gęsia skórka", wzrost stęŜenia cukru we krwi;

- stadium szoku

- i przeciwdziałania szokowi – jednostka podejmuje działania obronne

2. faza adaptacji – długi czas trwania i wysoki, stały poziom aktywacji, aby dostosować się do

sytuacji => choroby psychosomatyczne (wrzody, zaburzenia układu krąŜenia – nadciśnienie,

arytmia, migreny, zaburzenia układu oddechowego – alergia, astma oskrzelowa, bóle pleców,

głowy, reumatoidalne zapalenie stawów, obniŜenie odporności organizmu)

3. faza załamania (destrukcji) – krótki czas i gwałtowny spadek aktywacji (chwilowy wzrost

=> całkowity spadek aktywacji -> śmierć)

Stres to relacja mi ę dzy jednostk ą a otoczeniem

Gdy coś się wydarza człowiek dokonuje oceny poznawczej sytuacji:

pierwotnej – „Jaką cenę zapłacę za tę sytuację?” – odpowiedź moŜe być·

róŜna: zdarzenie jest:

bez znaczenia (nie ma wpływu na nasze samopoczucie)

sprzyjająco-pozytywne

stresujące

wtórnej – „Jak mogę sobie z tym poradzić·

?”

–

człowiek

ocenia

własną

zdolność·

wykorzystania

zasobów

(materialnych,

fizycznych,

interpersonalnych, intrapersonalnych)

Stres występuje dopiero wówczas, gdy jednostka uzna sytuację:

Û za zagraŜającą (=> lęk),

Û zaklasyfikuje ją jako wyzwanie (=> agresja)

Û lub oceni, Ŝe doszło do utraty zasobów (=> depresja)

„dobry” i „zły” stres – eustres i dystres

Przyczynami stresu mogą być:

• tłok, ograniczone poczucie prywatności,

• niewystarczająca przestrzeń Ŝyciowa lub przestrzeń niezbędna do pracy,

• hałas,

• bałagan, nieporządek,

• zanieczyszczenie środowiska,

• zła organizacja w miejscu pracy.

Radzenie sobie ze stresem (coping) to poznawcze i behawioralne wysiłki sprostania

specyficznym

wymaganiom

zewn.

lub

wewn.,

ocenianym

jako

wyczerpujące

lub

przekraczające zasoby jednostki

Style radzenia sobie ze stresem:

Û skoncentrowane na problemie : ukierunkowane na opanowanie stresora w celu

zmniejszenia lub usunięcia jego stresujących właściwości (np. w sytuacji egzaminu, dana

jednostka wykorzystuje takie strategie, jak uczenie się; partia z silniejszym przeciwnikiem

– dłuŜsze i dokładniejsze przygotowanie się)

Û skoncentrowane na emocjach : opanowanie reakcji emocjonalnej związanej ze stresorem

(np. Ŝartowanie ze swojej sytuacji, zaprzeczanie, unikanie, znajdowanie pozytywnych

aspektów, porównywanie się w dół; w sytuacji jak wyŜej – np. znajdowanie partii, w

których przeciwnik był gorszy))

Najlepsze: praca, hobby, ćwiczenia fizyczne, relaksacja, poczucie humoru – zdrowe taktyki.

Objawy stresu u dzieci:

bóle brzucha, głowy, wymioty

zaburzenia snu

obgryzanie paznokci, tiki

moczenie nocne

utrata apetytu

jąkanie

częste choroby

agresja

zaleŜy od cech osobowościowych

NajwaŜniejsze- zdrowie psychiczne dziecka.

Konstruktywna krytyka

KRYTYKA

konstruktywna

niekonstruktywna

dotyczy

konkretnych zachowań

ogólnych właściwości

wyraŜa

uczucia nadawcy

oceny, rady, zalecenia

dotyczy konsekwencji

pozytywnych i negatywnych

pozytywnych lub negatywnych

jest przekazywana

przez autora

przez osoby trzecie

jest podawana

zaraz po zachowaniach

z opóźnieniem

dotyczy właściwości

które moŜna zmienić

których nie moŜna zmienić

Bibliografia:

1. L. Grzesiuk, Psychologia menedŜera

2. Makowska H., Poprawa R. (1996) Radzenie sobie ze stresem w procesie budowania

zdrowia. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

3. Aronson, Człowiek - istota społeczna

4. Zimbardo, Ruch, Psychologia i Ŝycie

5. Krawczyński M. i Nowicki D. (red.), Psychologia sportu w treningu dzieci i młodzieŜy

6. Czajkowski Z., Nauczanie techniki sportowej

7. Jarvis M., Psychologia sportu

8. Morris T., Summers J. (red.) Psychologia sportu. Strategie i techniki.

9. Heszen-Niejodek I., Teoria stresu psychologicznego i radzenia sobie W: Strelau J.

(red.) Psychologia, podręcznik akademicki t. 3

10. roczniki czasopisma „Sport wyczynowy”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: