Cara Colter - Wyspa miłości.pdf

(805 KB) Pobierz

96666549 UNPDF

Cara Colter

Wyspa miłości

Tytuł oryginału: The Prince and the Nanny

0

96666549.051.png

96666549.062.png

96666549.064.png

96666549.065.png

96666549.001.png

96666549.002.png

96666549.003.png

96666549.004.png

96666549.005.png

96666549.006.png

96666549.007.png

96666549.008.png

96666549.009.png

96666549.010.png

96666549.011.png

96666549.012.png

96666549.013.png

96666549.014.png

96666549.015.png

96666549.016.png

96666549.017.png

96666549.018.png

96666549.019.png

96666549.020.png

96666549.021.png

96666549.022.png

96666549.023.png

96666549.024.png

96666549.025.png

96666549.026.png

96666549.027.png

96666549.028.png

96666549.029.png

96666549.030.png

96666549.031.png

96666549.032.png

96666549.033.png

96666549.034.png

96666549.035.png

96666549.036.png

96666549.037.png

96666549.038.png

96666549.039.png

96666549.040.png

96666549.041.png

96666549.042.png

96666549.043.png

96666549.044.png

96666549.045.png

96666549.046.png

96666549.047.png

96666549.048.png

96666549.049.png

96666549.050.png

96666549.052.png

96666549.053.png

96666549.054.png

96666549.055.png

96666549.056.png

96666549.057.png

96666549.058.png

PROLOG

- Och, mój drogi - jęknęła pani Smith. - Och, mój drogi.

Abigaile Smith nie należała do kobiet, które łatwo było zbić z tropu.

Od blisko czterdziestu trzech lat absolwentki jej Akademii Doskonałych

Opiekunek zatrudniane były przez najbardziej wymagających klientów,

biznesowych potentatów, finansowych rekinów, gwiazdy filmowe, stare

rody i nowobogackich.

Nawet najsławniejsi ludzie nie byli w stanie jej speszyć. Wręcz

przeciwnie. Czuła się doskonale i pewnie, prowadząc rozmowy z

nierzadko trudnymi, czasem ekscentrycznymi klientami. Wierzyła, że

otrzymała od niebios wyjątkowy dar i nikt lepiej od niej nie zaspokoi

potrzeb dzieci jej klientów.

Tym razem jednak, po raz pierwszy w życiu, siedziała w jednym

pokoju z najprawdziwszym księciem.

Książę Ryan Kaelan z dynastii Kaelanów, władca wyspy

Momhilegra, zwanej Wyspą Muzyki, siedział przed Abigaile Smith i

dosłownie emanował blaskiem.

Ona zaś pomyślała, że choć na fotelu, który zajmował książę,

siedziało już wiele znakomitych osobistości, nigdy jeszcze nikogo nie

otaczała tak niezwykła i majestatyczna aura.

Abigaile czuła przed księciem respekt. Ten niewypowiedzianie

przystojny mężczyzna ubrany był w długi czarny płaszcz z kaszmiru, spod

którego wystawała idealnie biała koszula. Doskonale skrojone ubranie

podkreślało wysportowaną sylwetkę. Ale Abigaile wiedziała, że to nie

szata zdobi człowieka. I w wyglądzie księcia, i w jego sposobie bycia było

1

96666549.059.png

coś bardzo eleganckiego i wzbudzającego szacunek. Miał kruczoczarne,

starannie uczesane włosy i pociągłą, oliwkowomiedzianą twarz, która

przyciągała wzrok rozmówcy.

Największe jednak wrażenie zrobiły na pani Smith jego oczy -

ciemnogranatowe niczym mieniące się szafiry, otoczone czarnymi jak

sadza i długimi rzęsami. Pełne charyzmy, władczości i smutku, nie

wyglądały na oczy dwudziestoośmioletniego mężczyzny.

- Och, mój drogi - powtórzyła cicho.

- Czy to jakiś problem?

Musiała przyznać, że głos księcia idealnie pasował do jego pozycji.

Brzmiał pewnie, zdecydowanie i niezwykle dźwięcznie, wręcz zmysłowo.

- No właśnie. Problem - przyznała skwapliwie. - Niestety, panna

Winslow jest akurat zajęta.

Książę, nie spuszczając z niej wzroku, pokiwał głową, po czym

łagodnie, bez pośpiechu wygładził leżące na kolanach rękawiczki. Pani

Smith wyczuła lekkie zniecierpliwienie w jego ruchach i nagle

zdenerwowała się. Książę był człowiekiem, który oczekiwał, że wszyscy

dokoła będą dążyć do spełnienia jego woli. Każda jego zachcianka

powinna zostać zrealizowana. Ale Prudence Winslow na nianię dwójki

książęcych dzieci? Nie, to niemożliwe, pomyślała Abigaile.

- Mamy wiele dziewczyn idealnie nadających się na to stanowisko -

próbowała przekonywać. - Prawdę mówiąc... - Zaczęła przeglądać stos

papierów na biurku, ale książę powstrzymał ją gestem dłoni.

- Chcę właśnie ją - powiedział.

2

96666549.060.png

Pani Smith poczuła się przez chwilę jak ryba wyrzucona na deski

łodzi. Poruszała ustami, próbując złapać oddech, ale nie mogła wydobyć z

siebie dźwięku.

- Ją - powtórzyła wreszcie i spojrzała na zdjęcie leżące przed

księciem.

Miał przed sobą wycięty z gazety artykuł. To właśnie opisana w

prasie historia zwróciła jego uwagę i doprowadziła do agencji pani Smith.

Zdjęcie przedstawiało pannę Winslow na tle samochodu chwilę po

tym, jak jakiś szaleniec w skradzionym aucie o mały włos nie staranował

jej i dziecka. Niebywała odwaga Prudence Winslow została doceniona

przez mieszkańców Nowego Jorku - okrzyknięto ją bohaterką. W jednej

chwili wszyscy zapragnęli niani, która gotowa jest poświęcić własne życie

w obronie powierzonego jej opiece dziecka.

Sama Prudence była zażenowana całą sytuacją i niechętnie

rozmawiała na temat wypadku. I choć pani Abigaile Smith musiała

przyznać, że skromność przemawiała na korzyść jej podopiecznej, to

jednocześnie ze smutkiem myślała, że nie o takiej reklamie marzyła dla

swojej Agencji Doskonałych Opiekunek.

A wszystko dlatego, że Prudence Winslow było wszędzie zbyt dużo.

Począwszy od tego, że była zbyt wysoka, zbyt energiczna i niezależna, a

kończąc na tym, że była zbyt ruda. Wprawdzie pani Smith przyznawała w

duchu, że ocenianie czyjegoś temperamentu po kolorze włosów jest cc

najmniej nie na miejscu, ale w przypadku Prudence sprawdzało się to

idealnie. Dzikie kaskady wściekle rudych włosów spływały na ramiona

Prudence, nie pozwalając nikomu przejść obok niej obojętnie. Zielone,

kocie oczy, pełne figlarności, sprawiały, że wspaniale i bez problemów

3

96666549.061.png

nawiązywała kontakt z dziećmi. Ku zgorszeniu pani Smith te rude włosy,

zielone oczy i ogólna wesołość nie pozostawały również obojętne panom

domów, w których przyszło pracować pannie Winslow.

Z tego też powodu pierwsze dwa miejsca, w które trafiła Prudence,

okazały się niewypałami. W obu, jak przy puszczała pani Smith,

płomiennowłosa opiekunka zbytnio skupiała na sobie uwagę mężczyzn.

Dlatego też za trzecim razem została oddelegowana do opieki nad

dzieckiem wychowywanym przez samotną matkę.

Pani Smith pobłażała wybrykom Prudence zapewne z tego powodu,

że dziewczyna była wychowana przez jedną z jej dawnych niań.

Kiedy Marcus Winslow zmarł niespodziewanie zeszłe go roku,

okazało się, że jego majątek to mistyfikacja. Nieboszczyk nie zostawił

grosza swojej jedynej, niczego nie spodziewającej się córce.

Prawdę mówiąc, po pierwszych dwóch niepowodzeniach pani Smith

nie powinna dawać Prudence kolejnej szansy, ale szanowała i podziwiała

sposób, w jaki młoda niania radziła sobie z kłodami rzucanymi jej pod

nogi przez los. Nie bez znaczenia pozostawał również fakt, że Prudence

kochała dzieci i potrafiła im to uczucie okazywać. Reasumując, Abigaile

Smith wierzyła, że ciężką pracą i cierpliwością osiągnie zamierzony efekt

- zrobi z Prudence Winslow opiekunkę doskonałą.

Ale nigdy nie przyszłoby jej do głowy, by szlifować ów diament, za

jaki uważała Prudence, na książęcym dworze, w domu człowieka, którego

poczynania obserwował cały świat, a każde ważniejsze wydarzenie z jego

życia komentowały wszystkie gazety.

- Mój drogi - zaczęła, ale natychmiast jej twarz oblał purpurowy

rumieniec, ponieważ uświadomiła sobie, że to niezbyt odpowiednia forma

4

96666549.063.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Cara Colter - Miłosny bukiet.pdf (631 KB)
Cara Colter - Apetyt na życie.pdf (630 KB)
Cara Colter - Dogonić marzenia.pdf (697 KB)
Cara Colter - Mężczyzna jej życia.pdf (718 KB)
Cara Colter - Nie jesteś sama.pdf (638 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin