32. Lindsey Johanna - Porwana narzeczona.pdf - Johanna Lindsey - Ambasador3

Johanna Lindsey

PORWANA

NARZECZONA

W tym wczesnowiosennym dniu 1883 roku panowała przyjemna, ciepła pogoda. Delikatny

powiew wiatru leciutko poruszał zielonymi li Ļę mi d ħ bów okalaj Ģ cych podjazd wiod Ģ cy do

dworu Wakefield Manor. Przed tym monumentalnym, dwupi ħ trowym gmachem zatrzymał si ħ

otwarty powóz zaprz ħŇ ony w dwa eleganckie, siwe konie. Cuganty stały, chrapi Ģ c

niespokojnie.

W budynku Tommy Huntington przechadzał si ħ nerwowo tam i z powrotem po salonie

urz Ģ dzonym meblami obitymi złotym brokatem. Spodziewał si ħ , Ň e Christina Wakefield wnet

zejdzie na dół. Podj Ģ ł wreszcie ostateczn Ģ decyzj ħ i koniecznie musiał si ħ z ni Ģ zobaczy ę .

Niecierpliwił si ħ jednak coraz bardziej, bo nigdy przedtem nie wystawiała go na tak dług Ģ

prób ħ . W ko ı cu przestał przemierza ę pokój i stan Ģ ł przy oknie, z którego rozci Ģ gał si ħ widok

na rozległy maj Ģ tek Wakeheldów. Odk Ģ d Christina zacz ħ ła nosi ę sukienki i modnie upina ę

włosy - przynajmniej pół godziny trwało, zanim zechciała go przyj Ģę .

Tommy zacz Ģ ł si ħ zastanawia ę , co wła Ļ ciwie chciał Christinie powiedzie ę , kiedy poczuł jej

mi ħ kkie dłonie na swoich oczach i piersi dotykaj Ģ ce pleców.

- Zgadnij, kto to - szepn ħ ła mu figlarnie do ucha.

A miał ju Ň nadziej ħ , Ň e zaprzestała tych dziecinnych zabaw! Owszem, lubił to wtedy, gdy

jako dzieci wychowywali si ħ razem. Ale od jakiego Ļ czasu jej nadmierna blisko Ļę

wywoływała u niego przypływy szale ı czego po ŇĢ dania.

Obrócił si ħ i stan Ģ ł z ni Ģ twarz Ģ w twarz. Oczarowała go jej niezwykła pi ħ kno Ļę . Miała na

sobie obcisł Ģ sukni ħ z ciemnoniebieskiego aksamitu, z wysokim kołnierzykiem i

mankiecikami obramowanymi biał Ģ riuszk Ģ ; blond włosy upi ħ te na czubku głowy spadały

kaskad Ģ złocistych loków.

- Mógłby Ļ nie wpatrywa ę si ħ we mnie tak uporczywie? - rzekła zaczepnie. - Robisz to

coraz cz ħĻ ciej i działasz mi na nerwy. Gotowa jestem pomy Ļ le ę , Ň e mam na twarzy brudn Ģ

plam ħ albo co Ļ w tym rodzaju!

Wybacz, Crissy! - wyj Ģ kał. - Nie mog ħ si ħ powstrzyma ę , tak ostatnio wypi ħ kniała Ļ !

Dobrze ju Ň , wybaczam ci - odparła ze Ļ miechem, kieruj Ģ c si ħ do otomany obitej

złocistym brokatem. - Powiedz mi, dlaczego przyjechałe Ļ tak wcze Ļ nie. Spodziewałam si ħ

ciebie dopiero w porze obiadowej, a Johnsy zauwa Ň yła, Ň e wpadłe Ļ tu jak op ħ taniec!

Tommy poczuł si ħ nieco zakłopotany, gdy Ň nie przygotował si ħ dobrze do tej rozmowy i

miał trudno Ļ ci z doborem wła Ļ ciwych słów. Wiedział jednak, Ň e musi co Ļ powiedzie ę , zanim

całkiem opu Ļ ci go odwaga.

- Crissy, chciałem ci ħ prosi ę , Ň eby Ļ wstrzymała si ħ z wyjazdem do Londynu. Twój brat

wróci za dwa miesi Ģ ce, a wtedy zamierzam o Ļ wiadczy ę si ħ o twoj Ģ r ħ k ħ . A gdy ju Ň b ħ dziemy

mał Ň e ı stwem, zabior ħ ci ħ potem do Londynu.

Christina spojrzała na niego ze zdumieniem.

- Jeste Ļ tego pewien, Tommy? - uci ħ ła szorstko. Do strzegła grymas bólu na jego

chłopi ħ cej twarzy, wi ħ c złagodziła ton. W ko ı cu mogła przewidzie ę , Ň e ten dzie ı musi kiedy Ļ

nast Ģ pi ę . - Przepraszam, mo Ň e nazbyt ostro ci odpowiedziałam. Przecie Ň wiem, Ň e nasze

rodziny uwa Ň aj Ģ nas za dobran Ģ par ħ i mo Ň e kiedy Ļ rzeczywi Ļ cie si ħ pobierzemy, ale jeszcze

nie teraz. Masz dopiero osiemna Ļ cie lat, a ja siedemna Ļ cie, jeste Ļ my za młodzi na

mał Ň e ı stwo. Wychowałam si ħ tu, z dala od ludzi, wi ħ c mimo Ň e kocham ten dom, chciałabym

najpierw posmakowa ę wielkomiejskiego Ň ycia, wła Ļ nie w Londynie. Czy tak ci trudno to

zrozumie ę ?

Nie chc Ģ c go zanadto rani ę , przerwała i spróbowała innych argumentów:

- Kocham ci ħ , Tommy, ale nie tak, jak tego oczekujesz. Zawsze byli Ļ my najlepszymi

przyjaciółmi, wi ħ c pokochałam ci ħ jak brata.

Nie przerywał, bo wiedział, Ň e nie znosi sprzeciwu, lecz ostatnie słowa sprawiły mu

Ale Ň sk Ģ d, przecie Ň doskonale wiesz, co mam na my Ļ li!

Czy Ň by Ļ chciał powiedzie ę , Tommy, Ň e przedtem byłam brzydka? - Christina udała

obra Ň on Ģ .

Daj spokój, Crissy, przecie Ň wiesz, Ň e nie chc ħ zast ħ powa ę ci brata. Kocham ci ħ i pragn ħ ,

tak jak m ħŇ czyzna pragnie kobiety! - Przysun Ģ ł si ħ do niej, wzi Ģ ł za r ħ ce i przyci Ģ gn Ģ ł do

siebie. - Po ŇĢ dam ci ħ bardziej ni Ň czegokolwiek innego, chc ħ wzi Ģę ci ħ w ramiona i kocha ę

si ħ z tob Ģ , bo zawładn ħ ła Ļ moimi my Ļ lami!

Có Ň za głupstwa pleciesz, Tommy! Nie chc ħ słysze ę ani słowa wi ħ cej!

Christina odsun ħ ła si ħ od niego w sam Ģ por ħ , gdy Ň do salonu wkroczyła Johnsy, jej stara

niania, nios Ģ c herbat ħ . Nic wi ħ c dziwnego, Ň e Ň adne z nich nie poruszyło wi ħ cej tego tematu.

Dla rozładowania napi ħ cia oboje udali si ħ na dług Ģ przeja Ň d Ň k ħ konn Ģ , a potem w dobrym

nastroju zasiedli do obiadu. Christina wróciła do swego bezceremonialnego stylu bycia, a

Tommy wykazał do Ļę taktu, by nie wspomina ę o uczuciach, jakie do niej Ň ywił. Pó Ņ nym

wieczorem, kiedy Tommy, le ŇĢ c w łó Ň ku, rozmy Ļ lał o popołudniu sp ħ dzonym w

towarzystwie Christiny, poczuł ogromny niepokój. U Ļ wiadomił sobie bowiem, Ň e jej wyjazd

na lato do Londynu - zgodnie z powzi ħ tym planem - gruntownie odmieni Ň ycie Christiny i

zniszczy jego. Wiedział jednak, Ň e w Ň aden sposób nie zdoła temu przeciwdziała ę .

W ten pogodny letni wieczór na bezchmurnym niebie migotały tysi Ģ ce gwiazd. Ciepły

wietrzyk lekko muskał wierzchołki drzew, odsłaniaj Ģ c od czasu do czasu tarcz ħ ksi ħŇ yca w

pełni. Senn Ģ cisz ħ angielskiej prowincji zakłócał tylko turkot karety Wakefieldów na zakurzo-

nym go Ļ ci ı cu.

W wybitym ciemnoniebieskim aksamitem wn ħ trzu landary John Wakefield w zadumie

kontemplował własne odbicie w oknie, na ile mógł je widzie ę w przy ę mionym blasku

Ļ wieczki. Wła Ļ ciwie powinien si ħ cieszy ę z wyjazdu do Londynu tak jak Crissy, która spała

spokojnie na przeciwległym siedzeniu.

Christina Wakefield w ci Ģ gu zaledwie jednego roku, kiedy John przebywał poza domem, z

chłopczycy przedzierzgn ħ ła si ħ w ol Ļ niewaj Ģ co pi ħ kn Ģ dam ħ . Od jego powrotu upłyn Ģ ł ju Ň

miesi Ģ c, ale on wci ĢŇ nie mógł si ħ nadziwi ę zmianom, jakie zaszły w wygl Ģ dzie siostry. Fi-

gura jej tu i ówdzie uroczo si ħ zaokr Ģ gliła, a rysy twarzy ledwo przypominały te, jakie

zapami ħ tał.

Mógł swobodnie jej si ħ przygl Ģ da ę , dopóki smacznie spała. G ħ ste rz ħ sy po roku wydały mu

si ħ znacznie dłu Ň sze; w Ģ ski, prosty nosek i zaokr Ģ glony podbródek odznaczały si ħ bardziej

ni Ň przedtem, kiedy miała jeszcze dziecinn Ģ , pyzat Ģ buzi ħ . John nie miał w Ģ tpliwo Ļ ci, Ň e

b ħ dzie musiał wło Ň y ę wiele wysiłku, by chroni ę j Ģ przed natarczywymi zalotami miejskich

kawalerów.

Crissy wymarzyła sobie ten wyjazd do Londynu jako prezent na osiemnaste urodziny, a

John nie widział powodu, aby jej odmawia ę . Zawsze potrafiła postawi ę na swoim. Najpierw

owin ħ ła sobie wokół palca ojca, a teraz próbowała zrobi ę to z nim. Nie miał zreszt Ģ nic prze-

ciwko temu, bo siostra była jedyn Ģ blisk Ģ osob Ģ , jaka mu pozostała.

Dobrze pami ħ tał ten dzie ı sprzed czterech lat, kiedy Jonathan Wakefield zgin Ģ ł w wypadku

na polowaniu. Na Johna spadł wtedy obowi Ģ zek poinformowania Crissy o Ļ mierci ojca, bo

ich matka była w bardzo złym stanie: trzy tygodnie pó Ņ niej zmarła ze zgryzoty - jak okre Ļ lił

to lekarz. Chłopak sam ledwo uporał si ħ z własnym bólem, ale zdołał pomóc Crissy przebole ę

strat ħ . Wi ħ kszo Ļę czasu sp ħ dzała wtedy, galopuj Ģ c po całym maj Ģ tku na swoim karym

ogierze. John si ħ nie sprzeciwiał, bo przed trzema miesi Ģ cami wyznała mu, Ň e nic tak nie koi

jej trosk jak szale ı cza jazda konna z wiatrem w zawody.

Wówczas go to Ļ mieszyło, bo nie wierzył, Ň e młoda dziewczyna mo Ň e mie ę jakie Ļ

zmartwienia. Niedługo jednak miał si ħ przekona ę , Ň e nieszcz ħĻ cia mog Ģ spotka ę człowieka w

ka Ň dym wieku. Jazda konna pomogła Crissy wróci ę do równowagi szybciej, ni Ň mo Ň na si ħ

było spodziewa ę , zwa Ň ywszy, Ň e w tak krótkim czasie straciła niespodziewanie oboje

rodziców.

Opieka nad Crissy spadła zatem na barki Johna. Nie poradziłby sobie, gdyby nie pomoc

wyj Ģ tkow Ģ przykro Ļę .

pani Johnson, któr Ģ czule nazywali Johnsy. Wynia ı czyła i jego, i j Ģ , a obecnie zarz Ģ dzała

maj Ģ tkiem Wakefiełdów i dozorowała prac ħ słu Ň by. John wci ĢŇ miał przed oczami zatroskane

spojrzenie Johnsy, kiedy udzielała mu ostatnich poucze ı przed wyjazdem do Londynu,

akcentuj Ģ c ka Ň de słowo ostrzegawczym wygra Ň aniem palcem:

- Pami ħ taj, Johnny, chłopcze kochany, Ň e musisz teraz mie ę moj Ģ panienk ħ na oku! -

powtarzała mu po raz trzeci tego ranka. - ņ eby Ļ jej nie pozwolił zakocha ę si ħ w którym Ļ z

tych londy ı skich gogusiów! Bro ı Bo Ň e, nie sprowadzaj Ň adnego do domu, bo to wszystko

hołota,

co tylko umie zadziera ę nosa!

Crissy Ļ miała si ħ z tych przestróg i wsiadaj Ģ c do karety, Ň artobliwie podpuszczała niani ħ :

- No wiesz, Johnsy? Jak Ň ebym mogła zakocha ę si ħ w jakim Ļ londy ı skim gogusiu, kiedy

Tommy b ħ dzie czekał z ut ħ sknieniem na mój powrót! – Ostentacyjnie posłała całusa

Tommy'emu Huntingtonowi, który przyszedł si ħ po Ň egna ę . Udaj Ģ c zakłopotanie, spu Ļ cił

głow ħ , ale trudno mu było ukry ę , Ň e nie jest zachwycony wyjazdem Crissy do stolicy.

Tommy mieszkał wraz ze swym ojcem, lordem Huntingtonem, w s Ģ siednim maj Ģ tku. W

okolicy brakowało panien w wieku Crissy, z którymi mogłaby si ħ przyja Ņ ni ę , tote Ň Tommy

był jedynym towarzyszem jej dzieci ħ cych zabaw. John i lord Huntington od dawna liczyli, Ň e

młodzi si ħ pobior Ģ . Jednak Tommy, starszy od Crissy tylko o pół roku, ze swoimi

rudawobr Ģ zowy-mi włosami i piwnymi oczami wci ĢŇ wygl Ģ dał jak chłopiec, podczas gdy

Christina przeistoczyła si ħ ju Ň w prawdziw Ģ pann ħ na wydaniu. John si ħ spodziewał, Ň e

Tommy osi Ģ gnie dojrzało Ļę równie wcze Ļ nie jak jego siostra, lecz teraz mógł tylko mie ę

nadziej ħ , Ň e Crissy poczeka na swego przyjaciela, je Ļ li go naprawd ħ kocha.

Ale kto mógł si ħ rozezna ę w zawiło Ļ ciach kobiecego umysłu? John nie miał nawet

pewno Ļ ci, czy to, co Christina czuła do Tommy'ego, było przyja Ņ ni Ģ , czy czym Ļ wi ħ cej.

Postanowił j Ģ o to zapyta ę , cho ę si ħ obawiał, Ň e nie b ħ dzie to mo Ň liwe, gdy Ň najbli Ň sze

tygodnie miały by ę szczelnie wypełnione zaj ħ ciami.

Oczami wyobra Ņ ni widział ju Ň , jakie miny zrobi Ģ młodzie ı cy nadskakuj Ģ cy Christinie,

kiedy si ħ przekonaj Ģ , Ň e jest nie tylko pi ħ kna, ale równie Ň inteligentna. Za Ļ miał si ħ nawet pod

nosem, bo przypomniał sobie, jak kiedy Ļ rodzice spierali si ħ ze sob Ģ o nauk ħ Crissy.

Ostatecznie doszli do porozumienia, w wyniku którego panienka pobierała lekcje tych

samych przedmiotów, jakich uczyłby si ħ chłopiec; dodatkowo matka, kiedy tylko mogła,

przekazywała jej kobiece umiej ħ tno Ļ ci, takie jak szycie czy gotowanie.

Dzi ħ ki temu Crissy odebrała wszechstronne wykształcenie. Oprócz przymiotów ciała i

umysłu miała jednak pewne wady. Jedn Ģ z nich był upór odziedziczony po matce, która

zawsze nieust ħ pliwie broniła swego stanowiska, je Ļ li uwa Ň ała je za słuszne. Inn Ģ przykr Ģ ce-

ch Ģ Crissy była porywczo Ļę : potrafiła wpada ę w zło Ļę z zupełnie błahych powodów.

John westchn Ģ ł; nadchodz Ģ ce dwa tygodnie rzeczywi Ļ cie zapowiadaj Ģ si ħ do Ļę nerwowo.

Dobrze, Ň e to w ko ı cu miały by ę tylko dwa tygodnie! Uspokojony t Ģ my Ļ l Ģ , błogo zasn Ģ ł,

podczas gdy kareta jednostajnie toczyła si ħ pustym o tej porze traktem wiod Ģ cym do

Londynu.

Christina i John jeszcze spali, kiedy kareta zatrzymała si ħ przed dwupi ħ trow Ģ kamienic Ģ

przy Portland Place. Nad lini Ģ horyzontu ukazał si ħ ju Ň brze Ň ek tarczy słonecznej, co

spowodowało zmian ħ barwy nieba z ró Ň owej na bladoniebiesk Ģ , a ptaki pobudziło do

radosnego Ļ piewu.

Christin ħ wyrwał ze snu wo Ņ nica, otwieraj Ģ c drzwiczki karety.

- Jeste Ļ my na miejscu, prosz ħ ja Ļ nie panienki - zaanonsował, jakby si ħ usprawiedliwiaj Ģ c.

Potem zaj Ģ ł si ħ wyładowywaniem baga Ň y z tylnej cz ħĻ ci pudła topornego pojazdu.

Christina usiadła i poprawiła włosy spływaj Ģ ce w nieładzie na jej ramiona. Wygładziła

zmi ħ t Ģ sukienk ħ i odwróciła si ħ w stron ħ Johna, nadal smacznie Ļ pi Ģ cego na przeciwległym

siedzeniu; kosmyki jasnych włosów opadały mu na czoło.

Lekko poci Ģ gn ħ ła brata za nog ħ .

- Johnie, wstawaj, przyjechali Ļ my!

John powoli otworzył oczy, przeczesał palcami czupryn ħ i z u Ļ miechem si ħ wyprostował.

Christina zauwa Ň yła, Ň e białka jego ciemnoszafirowych oczu nabiegły krwi Ģ - znak, Ň e miał

kiepsk Ģ noc. Dziwiła si ħ , Ň e jej nic nie zakłóciło błogiego snu.

No chod Ņ , wysiadajmy, szybko! - nalegała podekscytowana.

No to co? Mogłabym tymczasem rozpakowa ę rzeczy, zostawi ę je w pokoju i pojecha ę po

zakupy! Sam mówiłe Ļ , Ň e b ħ d ħ potrzebowała kilku nowych toalet, wi ħ c kiedy mam je sobie

sprawi ę , je Ļ li nie zaraz po przyje Ņ dzie? Wtedy od pocz Ģ tku b ħ d ħ mogła je nosi ę ! - go-

r Ģ czkowała si ħ , wyskakuj Ģ c z karety.

Gdzie twoje maniery, Crissy? - zganił j Ģ za niestosowne zachowanie. - Wiem, Ň e z

wra Ň enia nie mo Ň esz usiedzie ę na miejscu. Na drugi raz poczekaj, a Ň wysi Ģ d ħ pierwszy i

podam ci r ħ k ħ .

Weszli na schodki prowadz Ģ ce do szerokich, dwuskrzydłowych drzwi. John ostro zastukał.

Pewnie cały dom jeszcze Ļ pi - o Ļ wiadczył, ponownie pukaj Ģ c. Zdziwił si ħ , bo drzwi zaraz

otworzyły si ħ na o Ļ cie Ň . Stan ħ ła w nich niewysoka, pulchna kobieta o rumianych policzkach i

siwiej Ģ cych włosach.

Panienka Christina i pan John Wakefield, prawda? - - witała go Ļ ci z u Ļ miechem. - Prosz ħ

uprzejmie do Ļ rodka, czekali Ļ my na pa ı stwa.

Wprowadziła przybyłych do małego hallu z perskim dywanem na podłodze i schodami w

przeciwległym ko ı cu. Pod jedn Ģ ze Ļ cian stał mahoniowy stolik zastawiony laleczkami

ubranymi w koronki.

Nazywam si ħ Douglas i jestem gospodyni Ģ tego domu. Pa ı stwo na pewno zm ħ czeni po

podró Ň y... Mo Ň e chcieliby Ļ cie odpocz Ģę przed Ļ niadaniem, bo pa ı stwo Yeats s Ģ jeszcze w

łó Ň kach? - zagadywała, prowadz Ģ c ich na gór ħ .

John na pewno ch ħ tnie si ħ prze Ļ pi, a ja wolałabym wzi Ģę gor Ģ c Ģ k Ģ piel i co Ļ zje Ļę , je Ļ li to

nie sprawi kłopotu - wymawiała si ħ Christina, kiedy doszli do podestu pierwszego pi ħ tra.

Ale Ň to Ň aden kłopot, prosz ħ ja Ļ nie panienki! - zapewniła skwapliwie pani Douglas.

Wskazała rodze ı stwu ich pokoje i ulotniła si ħ .

Stangret wniósł baga Ň e go Ļ ci i te Ň si ħ wycofał, aby zaj Ģę si ħ ko ı mi. John skorzystał z

okazji i pod pozorem, Ň e marzy o drzemce, znikł w swoim pokoju. Do Christiny zapukała

młoda pokojówka, przynosz Ģ c gor Ģ c Ģ wod ħ na k Ģ piel.

Jestem Mary, posługuj ħ w tych pokojach na pi ħ trze - przedstawiła si ħ z za Ň enowaniem.

Wyci Ģ gn ħ ła sk Ģ d Ļ du ŇĢ wann ħ i wlała do niej wod ħ . - Gdyby panienka czego Ļ potrzebowała,

prosz ħ mnie zawoła ę .

Dzi ħ kuj ħ ci, Mary - odprawiła j Ģ Christina i rozejrzała si ħ po pokoju. Nie był tak du Ň y jak jej

własna sypialnia, ale pi ħ knie urz Ģ dzony. Na podłodze le Ň ał pluszowy, złotego koloru dywan,

a ło Ň e zdobił złocisty baldachim. Po jednej stronie łó Ň ka stała toaletka z marmurowym

blatem, po drugiej - komódka z wieloma szufladami. Pod Ļ cian Ģ przy oknie, przesłoni ħ tym

jasnozielonymi kotarami, znajdowała si ħ otomana obita dobranym do zasłon, jasnozielonym

aksamitem, a pod przeciwległ Ģ Ļ cian Ģ - lustro w złoconej ramie.

Inna słu ŇĢ ca doniosła wi ħ cej gor Ģ cej wody, a tymczasem Mary sko ı czyła rozpakowywanie

rzeczy Christiny i zostawiła j Ģ sam Ģ . Christina upi ħ ła włosy na czubku głowy, rozebrała si ħ i

weszła do paruj Ģ cej k Ģ pieli. Wygodnie uło Ň yła si ħ w wannie i rozkosznie odpr ħŇ ona

odetchn ħ ła z ulg Ģ .

Odk Ģ d si ħ gała pami ħ ci Ģ , zawsze marzyła o wycieczce do Londynu. Wcze Ļ niej jednak była

za młoda, w zeszłym za Ļ roku, kiedy uko ı czyła szesna Ļ cie lat, John akurat dostał rozkaz

wyjazdu ze swoim pułkiem w jakiej Ļ misji wojskowej. Wrócił do domu w stopniu porucznika

i teraz znów oczekiwał dalszych rozkazów.

Christina prze Ň yła całe swoje dzieci ı stwo w Wake-field Manor, ale było ono cudowne,

sielskie. Na wsi za Ň ywała pełnej swobody, psoc Ģ c jak chłopak i nieraz przez to pakuj Ģ c si ħ w

kłopoty. Lubili z Tommym chowa ę si ħ na stryszku stajni Huntingtonów i podsłuchiwa ę

starego koniuszego Petera, który mruczał co Ļ do siebie lub przemawiał do koni, cz ħ sto przy

tym kln Ģ c. To od niego Christina nauczyła si ħ słów szokuj Ģ cych w ustach młodej damy i

Spokojnie, młoda damo! - mitygował j Ģ ze Ļ miechem, przecieraj Ģ c zaspane oczy. -

Yeatsowie na pewno jeszcze nie wstali.

32. Lindsey Johanna - Porwana narzeczona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: