AAO rozdziały 1-10.pdf

T ł UMACZENIE: NIEBIESKA3

BETA NIGHT_ANGEL 94

~ 1 ~

Prolog

To nie jest historia o romantycznej miłości. To nie jest historia z rycerzem w lśniącej zbroi,

który ratuje księżniczkę. To nie jest historia, w której chłopiec dostaje dziewczynę. Nie ma

w niej żadnych tęcz ani motyli. Żadnych ładnych słów ani miękkich pieszczot, które

sprawiają, że ból odchodzi. Chociaż jest dużo łez, to nikt ich nie scałuje. To nie jest

szczęśliwa historia.

To historia o stracie. O żalu. O bólu. O zamieszaniu, jakie zostało wywołane w życiu

niewinnego i nic nie podejrzewającego człowieka. To rozpoczyna się od cudu, nadziei

i ciekawości. To rozpoczyna się od przyjaźni, śmiechu i od wzruszających gestów. Nawet

jest uwodzenie.

Ale to nie kończy się dobrze. Wcale nie.

Widzisz, chłopak nie zawsze dostaje dziewczynę. To jest fakt; coś, co powiedział mi mój

ojciec, kiedy byłem małym chłopcem i poszliśmy oglądać zwierzątka domowe. A wtedy mój

najlepszy przyjaciel umarł, został uderzony przez samochód na śliskiej i mokrej

nawierzchni.

Czasami złe rzeczy się zdarzają.

Ale mój ojciec nie zdołał powiedzieć mi tych ważnych rzeczy, według niego tę lekcję

musiałem odbyć sam, musiałem się przekonać na własnej skórze, że czasami złe rzeczy,

które się zdarzają, są tylko i wyłącznie z naszej winy.

Ta historia jest moją historią. To jest historia, jak rozpoczęło się od wszystkiego,

a skończyło na niczym. Nawet nie miałem nadziei. To nie jest bajka. To coś więcej, to mój

własny, osobisty koszmar. To moje przyznanie się, jak rozbiłem serce kobiety, której

obiecałem, że będę ją zawsze kochał; jak rozdarłem dwie rodziny, jak zniszczyłem

wszystko, włącznie z drogą do własnego serca. Zgubiłem moją żonę, moje dzieci, mój dom.

Prawie zniszczyłem swoją karierę. Zraziłem do siebie moich przyjaciół i rodziców.

Kłamałem, oszukiwałem i kradłem.

Jest to najgorsze z najgorszych lub najlepsze z najlepszych.

Nazywam się Edward Cullen i jestem cudzołożnikiem.

~ 2 ~

Rozdział 1

Dzień zaczął się tak jak każdy inny. Do tego źle w bardzo przewidywalny sposób. Obudziłem

się, podniosłem z łóżka, skorzystałem z toalety i spędziłem resztę wolnego czasu na bieżni

w wolnym pokoju mojego mieszkania, aby przebiec te moje trzy mile. Potem wziąłem

prysznic i ubrałem się w zwykłe dżinsy i koszulkę. Czasami przeszukuję moje rzeczy w celu

założenia np. białej koszulki Oksfordu albo koszulki w kolorze granatu lub szarej bluzy z

kapturem. Zawsze jednak to dżinsy są moim przyzwyczajeniem.

Powędrowałem do kuchni, gdzie zostałem przywitany przez dwoje moich dzieci, które mnie

uściskały i pocałowały, a zaraz później przygotowywały się do wyjścia do szkoły. Zostałem

też powitany przez moją żonę, która jest bardzo interesującym doświadczeniem. To

aktorka. Nie, ona jest aktorem charakteru, metodycznym . Osobą, która pozdrawia mnie

każdego ranka po moim codziennym rytuale (bieganie/ prysznic). Sukienka, którą ma na

sobie, jest przeważnie przypadkowa. W sumie to jest ona odpowiednia do roli, którą gra.

Życie z aktorem nigdy mnie nie nudziło. To jest jedna z tych rzeczy, które mnie przyciągają

do Wiktorii… Początkowo była to jej kreatywność i pasja. Jej oddanie jakiejkolwiek roli,

którą grała. Ona stawała się tą postacią.

Pewnego razu grała Hestera Prynne i to przyczyniło się do intensywnej seks sesji w dniu, w

którym otrzymała rolę. Cały czas miała ochotę spać ze mną aż do zakończenia spektaklu.

Była spokojna i cicha, lecz czasami kłótliwa. Innym razem grała Daisy Buchanan. Mówiła

wtedy fałszywym południowym akcentem (nie był on zbyt dobry) i piła wszystko ze

szklanki od martini, nawet mleko. Była wtedy banalna i potrzebująca, ignorowała nasze

dzieci.

Wszyscy byliśmy bardzo szczęśliwi, kiedy ta produkcja została zamknięta na Broadwayu po

pierwszych dwóch tygodniach od premiery.

Ubiegłego roku zagrała Celie w As You Like It w Amerykańskim Teatrze Shakespeara.

Mówiła jak angielska królowa (znów było tragicznie, w ogóle była kiepska w udawaniu

różnych akcentów), ale kochała wszystkich dookoła niej, chociaż była dziwna. Nie mogę

stwierdzić, co w niej kochałem. Czy zmienność charakteru zapewniony przy każdej nowej

roli, czy jej rzeczywistą osobowość.

Pomimo kiepskiego akcentu, otrzymała bardzo dobre recenzje, które zaprowadziły ją do jej

największej roli na Broadwayu w Śmierci Sprzedawcy . Jej pierwszą Broadwayowską rolą

była postać Lindy Loman, smutnej i lojalnej żony Williego. Chociaż była za młoda na tę rolę,

dała z siebie wszystko, by zagrać ją najlepiej jak potrafiła. Byłem z niej dumny i nie miałem

żadnych skarg do tej roli, ponieważ byłem zajęty przygotowaniem posiłków każdego

wieczoru, podczas których miała swoje próby. Jeżeli nie ułożyłoby się jej w teatrze, mogłaby

założyć firmę cateringową - myślałem wtedy.

~ 3 ~

Tego ranka wszystko się zmieniło, co było raczej typowe. Linda Loman stała przed zlewem,

myjąc naczynia po śniadaniu dzieci. Miała na sobie fartuch, którym wycierała ręce

(fartuch!) i nalała mi filiżankę kawy przed podaniem gorących, puszystych naleśników i

smacznego bekonu. Nawet podgrzała dla mnie syrop. Naprawdę lubiłem Lindę Loman.

- Co dzisiaj robisz, kochanie? – spytała, a na jej czerwonych wargach igrał uśmiech.

Po łyku kawy odpowiedziałem. - Umm, pracuję, tak myślę. Potrzebuję zdobyć materiały do

zmian, które muszę zrobić. Mój pokaz jest tylko za osiem tygodni i mam dużo gówna do

zrobienia, by wszystko przygotować. Grafiki i inne rzeczy.

- Język, Edwardzie – poprawiła mnie, kiwając głową na dwójkę naszych dzieci, zbierających

książki i wkładających buty pod drzwiami.

Ahhh, Linda. Byłaby zmartwiona, gdyby usłyszała, jak moja śliczna żona w zeszłym

tygodniu wyzywała dostawcę chińskiego jedzenia przez pieprzone spóźnienie , kiedy

zapomniał dodatkowego sosu ze śliwek, o który prosiła.

Spojrzałem na mojego syna, Luke’a i mrugnąłem. Uśmiechnął się i wzruszył ramionami.

Jego głębokie brązowe oczy i czarne włosy przypomniały mi o czymś innym, co musiałem

zrobić tego dnia, ale nie byłem gotowy, by dyskutować o tym z kimś jeszcze. Jednak wkrótce

będę musiał. Byłem niemal pewny, że byłoby bardzo prawdopodobne, że Linda zgodziłaby

się na mój plan bardziej niż Tori. Czasami takie działanie miało swoje dodatkowe profity.

- Przepraszam - zamruczałem, kiedy wpychałem do buzi porcję naleśników.

- Dobrze, życzę ci cudownego dnia, kochanie. I zjedz przyzwoity lunch. - Pocałowała mnie w

policzek, potem zdjęła fartuch, złożyła go starannie i położyła na ladzie. - Będę w teatrze do

9 albo 10 wieczorem, więc Jessica odbierze dzieci ze szkoły, przyprowadzi je tutaj i

zostanie, aż wrócisz do domu, ale będziesz musiał przygotować im obiad. W lodówce jest

gotowa pieczeń, będziesz musiał ją tylko podgrzać.

Powiedziała to wszystko przy sprawdzaniu toreb dzieci oraz swoich rzeczy, zanim udała się

w kierunku drzwi.

- Miłego dnia, ukochany - zaśpiewała głosem Lindy przed zamknięciem drzwi.

- Do widzenia. – To wszystko, co mogłem powiedzieć z kęsem jedzenia. Przełknąłem,

wziąłem głęboki oddech, zastanawiając się, jaki dzień mnie dziś spotka.

Jessica. Jedyną rzeczą, którą mogę o niej powiedzieć jest to, że zawsze czeka

z niecierpliwością na mój powrót do domu. Jest dość miła, ale jej piskliwy głosik

doprowadza mnie do szału, odbywa praktykę na studiach i dostała przydział do szkoły. Jest

studentką college'u i nie jest naszym pierwszym wyborem, jeśli chodzi o opiekunki do

dzieci, ale świetnie sobie z nimi radzi, ma elastyczny czas pracy i często dopasowuje się do

naszego chaotycznego harmonogramu, więc nie zawsze muszę gnać do domu na złamanie

karku.

~ 4 ~

Musiałem zrobić listę. Zawsze byłem tak bardzo niezorganizowany, że gdy byłem młodszy,

ojciec doradził mi, by robić listę rzeczy, które powinny być zrobione, a także powinienem

ustalać ich priorytety. To była praktyka, którą zacząłem stosować, by zawsze mieć

przygotowaną pracę domową i to jest coś, co kontynuuję przez całe moje dorosłe życie.

1. Zatrzymać się w sklepie z drewnianymi materiałami.

Byłem fotografem już w gimnazjum i studiowałem fotografię na NYU. Właśnie tam

poznałem moją Tori, w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie studiowała teatr. Byłem zajęty,

przygotowując się na mój pierwszy solowy pokaz w najbardziej prestiżowej galerii

w Nowym Jorku. Miałem już wcześniej wystawy, ale nigdy aż tak dużego kalibru i do tego

samodzielnych. Powiedzieć, że jestem zdenerwowany, byłoby niedopowiedzeniem, ale

jestem tym też podekscytowany. Czekałem na ten moment całe życie i w końcu miałem

pracę, z której byłem ogromnie dumny.

2. Lunch z tatą.

Zawsze byłem blisko z moim ojcem. Jak wielu rodzicieli, miał nadzieję, że pójdę w jego ślady

i będę studiował medycynę. Ale byłem taki jak moja matka, bardziej interesowałem się

sztuką. Chociaż jestem jego jedynym synem, nie ma to znaczenia. I on i ja mamy ze sobą

wspaniałe relacje, coś, co chciałbym stworzyć z moim własnym synem.

3. Spotkanie z prywatnym detektywem.

Och, bałem się tego. To było obskurne, brudne i po prostu… złe. Ale nie miałem innego

wyjścia. Tori i ja mieliśmy dwoje dzieci, Luke’a i Ryana. Ryan ma sześć lat i chodzi do

pierwszej klasy. Wygląda tak jak ja, z tymi samymi zielonymi oczami, miedzianymi włosami

i psotnym uśmiechem. Luke ma dziewięć lat i jest w czwartej klasie. Oprócz głębokich

brązowych oczu i czarnych włosów ma oliwkową cerę i stanowi to ostry kontrast do blado-

białej skóry całej naszej rodziny. Luke nie jest moim biologicznym synem.

Chociaż byliśmy razem przez większość college'u, Tori i ja rozstaliśmy się na około rok,

podczas którego zaczęła się spotykać z facetem ze swojego rodzinnego New Jersey. Ich

związek zakończył się już po kilku tygodniach, ale wkrótce dowiedziała się, że jest w ciąży.

Miała dziecko, ale też rodziców, którzy jej pomogli, żeby skończyła szkołę. Ojciec chłopca

nie uznał swojego syna. Kiedy Luke miał rok, Tori i ja wróciliśmy do siebie, a ja

wychowywałem go od tego czasu jak swojego własnego syna.

Kiedy zostaliśmy małżeństwem, nie chciałem niczego więcej niż uznać prawnie Luke’a.

Kocham go, jak gdyby był moim własnym synem. Jestem jedynym ojcem, którego on

kiedykolwiek znał. To wydawało się być dobre, że chciałem dać mu swoje nazwisko, że go

zaadoptuję i zrobię oficjalnie Cullenem.

Ale jego biologiczny ojciec stał na drodze. Kiedy Luke się urodził, Tori umieściła dane

biologicznego ojca na metryce urodzenia. Żebym mógł go zaadoptować, jego biologiczny

ojciec musiał się zrzec wszystkich praw. Problem był taki, że nikt nie wiedział, gdzie ten

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: