JAK PRZEŻYĆ JESZCZE RAZ
KRZYSZTOF KRAWCZYK
W samotnych dłoniach pożółkłe liście jak nostalgii ślad
I babie lato, ponad głową płynie gdy zawieje wiatr
Już jesień wokół trwa, już najwyższa pora
Już nadzieję zapomnienia kryje mgła
Jak przeżyć wszystko jeszcze raz
Jak wzniecić blask, który dawno zgasł
Jak ocalić ginący, szybko ginący świat
W kominie świerszcze rozpoczęły koncert, jesień już tuż, tuż
Znużone słońce oczu już nie cieszy, nie zapiera tchu
Zmęczonych myśli chłód, przedwieczornej ciszy
Nie usłyszysz zagubionych w drodze słów, cichych słów
mikron32