Linia dużych prędkości Pekin - Tjanjin.pdf
(
11443 KB
)
Pobierz
Agata Pomykała
Linia dużych prędkości Pekin – Tianjin
Dworzec w Tianjin
wego. Pierwsze lata eksploatacji linii wykazały, że spodziewane
efekty synergii tych miast już wystąpiły w postaci nowych inwe-
stycji, decyzji o lokalizacji firm itp.
1 sierpnia 2008 r., tydzień przed otwarciem Igrzysk Olim
pijskich w Pekinie, oddano do eksploatacji pierwszą na
świecie linię o eksploatacyjnej prędkości pociągów
350 km/h. Linia, długości 120 km, połączyła stolicę Chin
oraz portowe miasto Tianjin, umożliwiając osiągniecie re
kordowo krótkiego czasu przejazdu – 30 min. Nowa linia
jest bardzo ważnym elementem polityki gospodarczej
Chin, polegającej na zapewnieniu wysokiej jakości in
frastruktury transportowej dynamizującej rozwój gospo
darczy.
Pekin
Pekin (Beijing), będący stolicą kraju, pod względem liczby lud-
ności jest drugim, po Szanghaju, miastem Chińskiej Republiki
Ludowej. W latach swojej świetności, od 1425 r. do 1650 r. oraz
w latach 1710–1825 nosiło ono dumne miano największego
miasta świata. W lutym 2010 r. liczba ludności, zamieszkującej
Pekin stale i okresowo, przekroczyła 22 mln.
„Beijing”, czyli „Północna Stolica” obejmuje obszar 14 miej-
skich i podmiejskich dzielnic oraz 2 wiejskich powiatów, zajmu-
jąc powierzchnię 16 808 km
2
.
Wraz z rozwojem miasta następował rozwój systemu trans-
portowego – obecnie Pekin jest głównym węzłem komunikacyj-
nym kraju i największym w Azji Środkowowschodniej, w którym
krzyżują się i zbiegają drogi kolejowe i autostrady, z jednym
z większych na świecie lotnisk międzykontynentalnych. Miasto
przecięte jest pięcioma obwodnicami, dziewięcioma drogami
ekspresowymi, jedenastoma autostradami i kilkoma liniami kole-
jowymi: do Shanghai, Guangzhou, Kowloon, Harbin, Qinhuang-
dao, Baotou, Yuanping, Chengde i Tianjin.
Zgodnie ze stanem na 1 lipca 2010 r. na dworcach stolicy
odprawiana jest w ciągu doby następująca liczba pociągów:
Beijing
Pekin i Tianjin łączą od dawna więzi gospodarcze, a od czasu
uruchomienia linii dużej prędkości coraz bardziej zbliżają się one
do siebie. Pomiędzy nimi powstają mniejsze miasta i tereny
przemysłowe. Wytyczenie linii dużej prędkości od początku miało
głównie cele gospodarcze – tak jak zresztą na całym świecie,
gdzie budowa linii dużych prędkości jest początkiem skoku go-
spodarczego, czy nowego porządku zagospodarowania prze-
strzennego. Oba miasta mają stworzyć klaster, a dzięki jego sy-
nergii być jeszcze bardziej wzmocnione i powiązane.
Dzięki lepszej komunikacji i połączeniom gospodarczym
między Pekinem, Tianjin oraz okolicznym regionem i miastami,
linia ta pobudziła znacząco gospodarczy i społeczny rozwój tych
obszarów. W rezultacie, w Tianjin szczególnie takie gałęzie go-
spodarki, jak: nieruchomości, logistyka, turystyka, przemysł re-
stauracyjny rozwijają się w zaskakującym tempie. Coraz więcej
firm zagranicznych, a także dużych firm państwowych zaczęło in-
westować w Tianjin. Według danych produkt krajowy brutto
w Pekinie i Tianjin jest dużo powyżej średniego poziomu narodo-
173
Beijing Zachodni
232
Beijing Południowy
163
Beijing Północny
22
11-12
/2010
63
Przez stacje Pekinu przejeżdżają międzynarodowe pociągi do
Mongolii, Rosji, Wietnamu i Północnej Korei oraz podmiejskie –
stanowiące popularny w Chinach środek transportu.
W 11. pięcioletnim planie Rozwoju Narodowej Gospodarki
i Społeczeństwa w Chińskiej Republice Ludowej na lata 2006–
–2010, zatwierdzonym w 2006 r., wskazano, że rozwój i otwarcie
regionu Tianjin Binhai jest częścią ponadnarodowej strategii roz-
woju Chin. Wysiłki podejmowane w przyszłości będą zmierzały
do stworzenia w Tianjin nowoczesnego centrum gospodarczego
i finansowego północnych Chin z międzynarodowym, wolnym
portem morskim oraz ukierunkowaniem na ekologię.
Do realizacji trzystopniowej strategii rozwoju, określonej jako
„droga do stworzenia doskonałego systemu socjalistycznej go-
spodarki rynkowej” wyznaczono główne cele [1]:
zwiększenie całkowitej produkcji Tianjin według stopy rocznej
o 12%,
zwiększenie całkowitej wartości produkcji na mieszkańca do
ponad 7 tys. USD,
zwiększenie dochodu finansowego ponad 16%, a środków
trwałych inwestycji 15% w skali roku,
poziom inwestycji w zakresie badań i rozwoju – 2,5% całko-
witej wartości produkcji,
zmniejszenie stopy bezrobocia w miastach i miasteczkach do
4%,
utworzenie 1,4 mln nowych miejsc pracy,
stabilny poziom cen,
coroczny wzrost dochodu o co najmniej 10%.
Tianjin (od 11.10.2004 r. partnerskie miasto Łodzi)
Tianjin położony jest we wschodniej części północnych Chin,
137 km na zachód od stolicy kraju, zamieszkiwany przez 8 mln
osób, jest bramą Pekinu na otwarte morze i jednym z najwięk-
szych chińskich ośrodków przemysłowych.
Jest również kluczowym węzłem komunikacji lądowej i wod-
nej. Port składający się z Tianjin, Tanggu i Xingang Porty jest
dostępny dla frachtowców oceanicznych o wyporności 10 tys. t
i obsługuje ponad 20 tras. Port lotniczy zapewnia regularne loty
do ponad 30 miast w całym kraju.
Nazwę „Tianjin”, czyli „port dla cesarza”, przyjęto w pierw-
szych latach panowania Yongle, trzeciego cesarza dynastii Ming
(ok.1403 r.). W 1860 r. Tianjin stał się otwartym portem handlo-
wym, a w latach 30. XX w. był największym przemysłowym i han-
dlowym miastem oraz centrum finansowym północnych Chin.
Po proklamowaniu Chińskiej Republiki Ludowej, Tianjin stał
się miastem bezpośrednio podległym rządowi centralnemu.
W 1978 r., wraz z przyjęciem polityki reformy i otwarcia na świat,
stał się jednym z pierwszych otwartych nadmorskich miast chiń-
skich.
Linia Pekin – Tianjin
Jest to pierwsza linia na świecie, na której od 1 sierpnia
2008 r. prowadzony jest ruch pasażerski z prędkością
maksymalną 350 km/h. Wybudowana w ciągu 3 lat za-
pewnia komfortowe połączenie z dworca Beijing Nan
(Pekin Południowy) do Tianjin [2].
Rozpoczęcie budowy, w lipcu 2005 r., było wynikiem
umowy zawartej 7 marca 2005 r. pomiędzy Minister-
stwem Kolei Chińskiej a władzami Pekinu i Tianjin [3].
Budowa nowej linii tylko do przewozów pasażerskich
miała w założeniach odciążyć istniejącą linię dla potrzeb
przewozów towarowych. Ruch mieszany na tej linii
w znaczący sposób zmniejszał jej zdolność przewozową,
a dla jej zwiększenia w godzinach szczytu zmniejszano
prędkość pociągów pasażerskich nawet do 60 km/h,
analogicznie, jak dla pociągów towarowych [4].
Za zarządzanie projektem oraz weryfikację dokumen-
tacji projektowych odpowiedzialne były francuska firma
doradcza Systra oraz Chińska Akademia Nauk Kolejo-
wych. Koszty budowy linii, wynoszące 20,42 mld ju-
anów, zostały sfinansowane ze budżetów Ministerstwa
Kolei Chińskich, Pekinu i Tianjin.
Na linii Pekin – Tianjin zaprojektowano 3 stacje po-
średnie:
Yizhuang,
Yongle (przewidziana do budowy w terminie później-
szym),
Wuqing.
Linia przebiega w trudnym, podmokłym terenie, co
wymusiło budowę prawie 100 km estakad (jedynie kilka-
naście kilometrów linii przebiega na nasypie).
Dworzec Beijing Nan – wejście główne z rozkładem jazdy
Dworzec Beijing Nan – rozkład jazdy w hali kasowej, dla każdego pociągu wyświetlo-
na jest liczba dostępnych miejsc
64
11-12
/2010
Dworzec Beijing Nan, poczekalnia dla podróżnych
Dworzec Beijing Nan, automaty do sprzedaży biletów
Dworzec Beijing Nan, główna hala z poczekalniami
Dworzec Beijing Nan, makieta dworca
Dworce
Ważnym elementem w strategii rozwoju linii dużych prędkości
w Chinach jest budowa nowych dworców, które są pierwszym
punktem zetknięcia pasażera z koleją i powinny zapewnić mu
kompleksową obsługę na wysokim poziomie organizacyjnym.
Wraz budową nowej linii zaplanowano również budowę nowocze-
snych dworców w obu miastach.
Dworzec pekiński (Beijing Nan) wyróżnia się szczególnie uni-
katową architekturą. Rozbudowany w ramach realizacji projektu
budowy linii Pekin – Tianjin, uważany za jeden z największych
i najbardziej nowoczesnych na świecie, znajduje się na 5 kondy-
gnacjach, w tym 2 poziomach podziemnych. Zajmuje powierzch-
nię ponad 322 tys. m
2
, z czego 251 tys. m
2
jest przeznaczonych
dla pasażerów. Łączy różne środki transportu: metro, kolej kon-
wencjonalną, kolej szybką, transport samochodowy publiczny
i prywatny, stanowiąc doskonały przykład multimodalnego węzła
komunikacyjnego.
Dworzec ma 24 perony, w tym:
12 dla pociągów dużej prędkości,
7 dla pociągów intercity,
5 dla pociągów konwencjonalnych.
Do ich obsługi funkcjonuje 19 kas biletowych i 69 automa-
tów umożliwiających zakup biletów. Wkrótce, po otwarciu linii do
Szanghaju, ruch na dworcu się zwielokrotni.
Dworzec obsługuje tylko 150 pracowników, a jego zarządza-
nie odbywa się w 6 podsystemach – począwszy od ogólnego
Dworzec Beijing Nan, wejście na perony z bramkami do kasowania biletów
ds. zarządzania całym systemem, po obsługę pasażerów, sprząta-
nie, itd.
W ramach projektu budowy linii, pod kierownictwem Zhou
Hanqiang został także przebudowany dworzec w Tianjin, zajmują-
cy obecnie powierzchnię 185 tys m
2
, z czego 71 tys. m
2
to nowo
wybudowana, północna hala. W wyniku przebudowy istniejącej
południowej hali powstała, wzniesiona ponad poziom, poczekal-
nia o powierzchni 22 tys m
2
, przystosowana do obsługi 6 tys.
pasażerów. Przykryta przeszklonym dachem, umożliwiającym pe-
11-12
/2010
65
Dworzec Beijing Nan, hala peronowa
Dworzec w Tianjin, hala peronowa
Peron dworca Beijing Nan
Dworzec w Tianjin, poczekalnia dla podróżnych
Na obu dworcach pasażerowie wchodzą najpierw na górny
poziom z obsługą kasową i poczekalniami, a następnie – poprzez
bramki – udają się dolny poziom z peronami. Ruchome schody
i windy, umożliwiające wygodne przemieszczanie się między pe-
ronami dworca, sprawiają, że zmiana środka transportu nie jest
uciążliwa dla pasażera [5].
Prognozy i pierwsze wyniki przewozowe
W ramach prac analitycznych, przeprowadzonych w 2005 r., nie-
zbędnych do podjęcia decyzji o budowie nowej linii, dokonano
oszacowania prognozowanych przewozów. Dla 2010 r. oszacowa-
no średnie dobowe przewozy na 58,3 tys. pasażerów. Następnie
przyjęto średnioroczne zwiększenie liczby przewozów, zgodnie
z dynamiką wzrostu PKB w Chinach, zakładając zmniejszenie je-
go dynamiki wraz ze zwiększeniem zamożności społeczeństwa.
Prognozy zwiększenia przewozów dla poszczególnych okresów
przedstawiono w tabeli 1.
Hala główna dworca w Tianjin
netrację promieniom słonecznym, umożliwia oczekiwanie na po-
ciąg w przyjaznym otoczeniu.
W holu wejściowym, o wymiarach 187×57×8,5 m, oprócz
kas biletowych i informacji, znajduje się także pokój pomocy me-
dycznej.
Do usprawnienia obsługi podróżnych, oprócz kas biletowych,
na dworcu funkcjonuje system automatycznej sprzedaży biletów.
Wyodrębniono 3 obszary peronowe z 18 peronami, w tym:
5 dla pociągów konwencjonalnych;
7 dla intercity,
6 dla pociągów dużych prędkości.
Tabela 1
Prognozy przewozowe dla linii Pekin – Tianjin
Okres
Średnie roczne zwiększenie Liczba pasażerów średnio
liczby pasażerów [%]
w dobie na koniec okresu
2010–2020
8
125,9 tys.
2020–2035
3
190,6 tys.
Po 2035 r.
1
—
Oszacowano, że w stosunku do 2010 r., w 2020 r. przewozy
zwiększą się 2,3 razy, a 2050 r. – 3,9 razy.
66
11-12
/2010
W rzeczywistości przewozy zwiększyły się znacznie
szybciej niż prognozowano. Do października 2010 r.
przewieziono już 43,208 mln pasażerów, a w 2009 r.
osiągnięto już 96% wielkości zaplanowanej na 2010 r.
W 2010 r. w szczytowych dniach linią podróżowało
125 tys. pasażerów, a średnio w dobie – 91,6 tys.
Średnią dobową liczbę pasażerów przedstawiono
w tabeli 2.
Tabela 2
Średnia dobowa liczba pasażerów
w latach 2007–2010
Rok
Średnio pasażerów na dobę
2007* 18 200
2009 56 200
2010 91 600
* Dla linii konwencjonalnej przed otwarciem linii dużej prędkości.
Dworzec w Tianjin
Podróż na trasie Pekin – Tianjin możliwa jest w trzech
klasach:
deluxe, w cenie 99 yuanów (10 euro) – 8 miejsc
znajdujących się bezpośrednio przy przeszklonej kabi-
nie maszynisty dostępnych jest jedynie w pociągach
CRH3;
pierwszej, w cenie 69 yuanów (8 euro);
drugiej, w cenie 58 yuanów (7 euro).
Są to więc ceny zbliżone do obecnych cen biletów
w relacji Warszawa – Łódź.
Obecnie linia jest obsługiwana przez 57 par pocią-
gów, w tym 10 par zatrzymuje na stacji Wuqing (36 km
od Tianjin, czas przejazdu 15 min, a od Beijing –
20 min). Pierwsze pociagi wyruszają na trasę o godzinie
6.25, a ostatnie o 23.00.
Pociągi odjeżdżają ze stacji w minimalnych odstę-
pach 5-minutowych. Częstotliwość kursowania pociągów
może być zwiększona do 3-minutowych odstępów.
Dworzec w Tianjin
Tabor
Linie obsługują pociągi serii CRH3C, które bazują na
konstrukcji pociągu Velaro Siemensa, eksploatowanego
w różnych wersjach w Niemczech (seria ICE3), Hiszpanii
i Rosji. Koleje chińskie zamówiły 50 pociągów tego typu.
Wyprodukowane w Chinach mają wiele rozwiązań specy-
ficznych dla tego rynku. Przede wszystkim zwiększono
liczbę miejsc do siedzenia do 550, poprzez zastosowanie
w klasie drugiej układu siedzeń 2+3.
Zespoły są 8-wagonowe, zestaw 4 wagonów przed-
stawiono na rysunku 1. Oba zespoły 4-wagonowe są sy-
metryczne. Każdy z wagonów jest oparty na dwóch wóz-
kach, co drugi wagon ma wózki napędne.
Dane techniczne pociągu przedstawiono w tabeli 3.
Peron dworca w Tianjin
Zużycie energii na jednego pasażera na odcinku Pekin –
Tianjin wynosi tylko 7,5 kW.
Pociągi są wyposażone w system sterowania ruchem CTCS-
3D, odpowiadający europejskiemu systemu ETCS.
Do zapewnienia wysokiej jakości usługi, oprócz komfortu
i czasu przejazdu, konieczne było zapewnienie wykwalifikowanej,
dwujęzycznej (chiński i angielski) załogi pokładowej (maszynista,
konduktorzy, policjant, osoba sprzątająca), towarzyszącej pasaże-
rom w czasie podróży. Wymagania dotyczące poziomu wykształ-
cenia, wizerunku osobistego, doświadczenia i kompetencji zawo-
dowych wyznaczyły standardy jej doboru. W ramach szkoleń
rozwijane są kompetencje dotyczące umiejętności interpersonal-
nych i komunikacji z pasażerami.
Linia Pekin – Tianjin jest obiektem licznych wizyt zagranicz-
nych gości. W ciągu 2 lat od oddania jej do eksploatacji odwie-
dziło ją 300 delegacji ze 100 krajów, łącznie około 10 tys. gości.
11-12
/2010
67
Plik z chomika:
Goofer86
Inne pliki z tego folderu:
II-5 Toolbox.pdf
(3190 KB)
II-2 Romania.pdf
(2047 KB)
II-1 Czech Republic.pdf
(3155 KB)
I-5b USA.pdf
(957 KB)
I-5a USA.pdf
(881 KB)
Inne foldery tego chomika:
Dokumentacja Systemu Utrzymania
DTR
Eisenbahn Journal 2017
EISENBAHN ROMANTIC
FILMY KOLEJOWE
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin