kardiologia.odt

                            Rehabilitacja kardiologiczna

Metody diagnostyczne układu sercowo-naczyniowego

1.Pomiar ciśnienia tętniczego krwi

2.Badanie elektrokardiograficzne-EKG

3.Monitorowanie EKG metodą Holtera

4.Próba wysiłkowa

5.Echokardiografia

6.Koronarografia

               Metody leczenia

1.PTCA

Jest to przezskórna śródnaczyniowa koronaroplastyka , inaczej dylatacja balonowa. Zabieg polega na rozszerzeniu zwężonych tętnic wieńcowych.

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, wprowadzając w miejsce  stenozy tętnicy wieńcowej cewnik z przylegającym do niego balonem teflonowym. W wyniku zabiegu światło naczynia ulega poszerzeniu, zwiększa się przepływ krwi

2.Stenty

Są to endoprotezy naczyniowe stosowane w rekanalizacji tętnic. Zabieg polega na umieszczeniu w miejscu zwężenia tętnicy tulejki, która nazywa się stentem. Stent stanowi szkielet podpierający ścianę tętnicy.

3.Wszczepienie pomostów aortalno-wieńcowych(by-passów) ma na celu poprawę ukrwienia mięśnia serca oraz uchronienie pacjenta przed ewen-tualnym wystąpieniem zawału. Zabieg na otwartym bijącym sercu to

OPCABG lub w krążeniu pozaustrojowym CABG.

              Zawał serca jest to martwica mięśnia sercowego wywołana ostrym niedokrwieniem, czyli stanem spowodowanym szybko narastającym i osiągającym wymiar krytyczny zwężeniem tętnicy wieńcowej z upośledzeniem zaopatrywania w krew mięśnia sercowego.Powstała martwica ściany obejmuje albo całą grubość mięśnia(z.pełnościenny), albo jego część(z. podwsierdziowy)

              Do podstawowych objawów  należy silny ból w klatce piersiowej, głównie zamostkowy,ale często obejmujący całą przednią jej ścianę-może promieniować do kręgosłupa, do szyi, żuchwy,ramion,łokci i palców rąk.

Trwać może od kilku minut do wielu godzin. Występuje częściej w spoczynku i nie ustępuje po nitroglicerynie.

              Wszyscy chorzy z podejrzeniem zawału powinni trafić do szpitala.

Leczenie uwzględnia unieruchomienie pacjenta, tlenoterapię,farmakoterapię,

kardiologię inwazyjną oraz rehabilitację.

              Usprawnianie chorych z zawałem serca dzielimy na 3 etapy:

-I etap-okres świeżego zawału(usprawnianie wewnątrzszpitalne)

-IIetap-okres rekonwalescencji(uspr.poszpitalne)

-IIIetap-okres po rekonwalescencji (uspr. ambulatoryjne)

Kryteria kwalifikacji do rehabilitacji kardiologicznej:

1.     wydolność krążenia

2.     stabilność wieńcowa

3.     brak zaburzeń rytmu i przewodzenia

4.     brak nadciśnienia tętniczego lub kontrolowane farmakologicznie

5.     wydolność innych narządów

Etap pierwszy odbywa się  równocześnie z monitorowaniem zapisu EKG.

Jego główne zadania to:

●         p/działanie niekorzystnym następstwom unieruchomienia w łóżku

●         zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym

●         pionizacja i pełne uruchomienie pacjenta

●         adaptacja do czynności dnia codziennego i samoobsługi

●         poprawa stanu psychicznego pacjenta

              Wyróżnia się dwa modele rehabilitacji wewnątrzszpitalnej:

✔      model A dla zawału niepowikłanego

✔      model B dla zawału powikłanego

              Wg WHO zawał uznaje się za niepowikłany (3-5 dni po incydencie) jeżeli nie stwierdza się:

–           rozszerzenia obszaru martwicy i niedokrwienia;

–           niewydolności lewokomorowej;

–           wstrząsu;

–           groźnych zaburzeń rytmu i przewodzenia;

–           poważnych chorób współistniejących.

  Zawał powikłany : - nawracające bóle wieńcowe

                                 - długotrwałe częstoskurcze

                                 - migotanie przedsionków

                                 - przedwczesne pobudzenia komorowe