Mccaffrey Anne - Statek 02 - Statek Bliźniaczy.pdf - Mccaffrey Anne - robem

ANNE McCAFFREY

MARGARET BALL

STATEK BLIŹNIACZY

(Przełożyła: MARIA LEWANDOWICZ)

ROZDZIAŁ I

Dla zwykłych ludzkich uszu lekki trzask włączającego się głośnika byłby

prawie niedosłyszalny, ale dla Nancii, której wszystkie zmysły były dobrze

wyczulone na ten sygnał, zabrzmiał jak fanfara na trąbce. Świeżo po promocji,

gotowa do służby oraz pełna obaw, czy zdoła godnie kontynuować chwalebne

tradycje swego rodu, stała na placu startowym i czekała na rozkazy z Centrali.

On teraz wchodzi na pokład, pomyślała w ułamku sekundy, oczekując

z niecierpliwością na rozmowę. Była pewna, że tata znajdzie czas, aby ją

odwiedzić, skoro nie mógł przyjść na formalną promocję w Szkole-Laboratorium. I

wtedy nieomylny, grobowy głos operatora trzeciej zmiany Centralnego Komputera

skrobnął ją po sensorach. Rozczarowanie zawładnęło jej synapsami.

- XN-935, jak szybko możesz wystartować?

- Wszystkie przygotowania zakończyłam już wczoraj - odpowiedziała

Nancia.

Starała się przemawiać możliwie jednostajnym głosem. Badała każdą taśmę

wyjściową, aby upewnić się, że nawet ślad jej rozczarowania nie przedostał się na

wyższe częstotliwości. Centralny Komputer mógł doskonale komunikować się z nią

bezpośrednio przez elektroniczną sieć, która łączyła komputery pokładowe Nancii

ze wszystkimi innymi komputerami w tej podprzestrzeni - oraz przez chirurgicznie

zainstalowane synapsy, które zespalały fizyczne ciało Nancii - bezpieczne w

tytanowym pancerzu - z komputerem pokładowym. Etykieta wymagała, aby

operatorzy zwracali się do statków mózgowych tak jak do innych istot ludzkich.

Byłoby niegrzecznie wysyłać elektroniczne instrukcje, tak jakby statki mózgowe

były tylko sterowanymi przez AI bezpilotowymi pojazdami, obsługującymi

komunikację w Centralnych Światach.

Przynajmniej tak utrzymywali operatorzy. Prywatnie Nancia uważała, że

jest to sposób na uniknięcie kłopotliwego porównywania czuciowo ograniczonego

systemu komunikacji AI z możliwością wielokanałowego porozumiewania się i

zdolnością do jednoczesnej reakcji statków mózgowych.

Tak czy inaczej ludzie z kapsuł byli dumni, że potrafili panować nad

własnymi “głosami" i wszystkimi innymi zewnętrznymi urządzeniami

komputerowymi. Te możliwości Helva zaprezentowała ponad dwieście lat temu.

Nancii brakowało tylko zmysłu muzycznej synchronizacji, który rozsławił Helvę w

całej galaktyce jako statek, który śpiewał . Ale przynajmniej zdołała ukryć swoje

rozczarowanie, kiedy usłyszała głos operatora Centralnego Komputera zamiast

głosu taty. Wykazała całkowite opanowanie podczas dyskusji o zapasach,

załadunku i o progach Osobliwości.

- To krótki lot - powiedział operator CenKomu i przerwał na chwilę. - To

znaczy krótki dla ciebie. Nyota yn Jaha jest na końcu galaktyki. Na szczęście o

tydzień drogi od Centrali znajduje się próg Osobliwości, który przerzuci cię do

lokalnej przestrzeni.

- Mam pełny dostęp do tabel wszystkich znanych rozwarstwiających się

przestrzeni - przypomniała Nancia, pozwalając, aby nuta zniecierpliwienia

zabarwiła jej głos.

- Tak, możesz je odczytać w symulowanym 4-D, prawda, sztywniaku-

szczęściarzu?

W głosie operatora zabrzmiała tylko nuta pogodnej rezygnacji wobec

ograniczeń ciała, które zmuszały go do przerzucania stron grubych ksiąg, aby mógł

zweryfikować mapy Nancii. Był to szereg trójwymiarowych przestrzeni

zapadających się i wijących wokół progu Osobliwości, gdzie lokalne

podprzestrzenie można było określić jako krzyżujące się z sektorem podprzestrzeni

Nyota ya Jaha. W tym miejscu Nancia byłaby w stanie dokonać nagłego fizycznego

rozwarstwienia i restrukturyzacji lokalnych przestrzeni oraz projekcji samej siebie i

pasażerów z jednej przestrzeni w drugą. Teoria rozwarstwiania przestrzeni

pozwalała statkom mózgowym, wyposażonym w procesory rozszczepiania, na

skrócenie podróży przez Osobliwość do kilku sekund. Mniej uprzywilejowane

statki, nie posiadające tych procesorów lub zależne od powolnych reakcji pilota-

człowieka, aby pokonać tę samą odległość, musiały nadal odbywać

konwencjonalną podróż trwającą długie tygodnie lub nawet miesiące. Wykonanie

setek równoległych obliczeń matematycznych, wymaganych w Osobliwości, było

trudne nawet dla statku mózgowego, a dla statków konwencjonalnych niemożliwe.

- Opowiedz mi o pasażerach - poprosiła Nancia.

Prawdopodobnie, kiedy już wejdą na pokład, jeden z nich będzie miał

dyskietkę z Centrali zawierającą miejsce przeznaczenia i instrukcje. Ale kto wie,

jak długo jeszcze będzie musiała czekać, zanim pasażerowie zameldują się na

pokładzie. Jak dotąd nie poproszono jej nawet o wybranie mięśniowca, co na

pewno zajmie dzień lub dwa. Poza tym lepiej było rozmawiać z CenKomem o jej

przydziale, niż oczekiwać w napięciu wizyty rodzinnej. Muszą przecież przyjść ją

odprawić, prawda? Przez cały czas trwania nauki rodzina odwiedzała ją regularnie.

Najczęściej przychodził ojciec, który za każdym razem podkreślał, jak dużo czasu -

mimo swojego przeładowanego programu zajęć - poświęcał, aby ją odwiedzić.

Jinevra i Flix, jej siostra i brat, też pojawiali się od czasu do czasu. Jinevra rzadziej,

jako że college oraz praca w administracji Planetarnej Pomocy zabierały jej coraz

więcej czasu. Jednak nikt z nich nie przybył na oficjalną promocję Nancii. Nikogo z

całego rozgałęzionego i bogatego rodu Perez y de Gras nie było, żeby wysłuchać

długiej listy pochwał i nagród, które uzyskała w końcowym, męczącym roku swej

edukacji jako statek mózgowy.

To nie wystarczyło, myślała Nancia. Byłam trzecia w mojej klasie. Gdybym

była pierwsza, wygrałabym nagrodę Daleth... Nic dobrego nie wyniknie z

rozpamiętywania przeszłości. Wiedziała, że Jinevra i Flix są już dorośli i prowadzą

własne życie, a przeładowany plan zajęć ojca zostawiał mu niewiele czasu na

pomniejsze wydarzenia, takie jak uroczystości szkolne. Naprawdę nie było ważne,

iż nie przyszedł na rozdanie świadectw. Na pewno znajdzie czas na osobistą wizytę

przed jej odlotem, i to się tylko liczyło. Jeśli jednak przyjdzie, to powinien zastać ją

szczęśliwą.

- O pasażerach - przypomniała Centralnemu Komputerowi.

- Och, prawdopodobnie wiesz o nich więcej niż ja - powiedział operator

CenKomu śmiejąc się. - Oni są raczej twego pokroju. Z wielkich rodów -

sprostował. - Też nowo promowani i - jak sądzę - w drodze do swoich pierwszych

zajęć.

Tak czy inaczej to było miłe. Nancia odczuwała lekki niepokój na myśl, że

podczas swojego pierwszego lotu mogłaby mieć do czynienia z doświadczonymi

wojskowymi lub dyplomatami. Będzie milej przewozić grupę młodych ludzi, takich

jak ona - no, niezupełnie takich jak ona, poprawiła się z odrobiną wewnętrznego

rozbawienia. Będą o kilka lat starsi, może dziewiętnastoletni lub dwudziestoletni.

Nancia miała szesnaście lat. Wszyscy wiedzą, że ludzie w okresie dojrzewania

cierpią z powodu zmian hormonalnych i dlatego ich edukacja trwa o kilka lat

dłużej. W takim razie zarówno dla Nancii, jak i dla jej pasażerów wspólna podróż

miała być początkiem kariery zawodowej. I to ich łączyło.

Odruchowo zarejestrowała napływające instrukcje CenKomu, rozmyślając

nad czekającą ją podróżą.

- Nyota ya Jaha to kawał drogi, jeśli leci się FTL-em - stwierdził od

niechcenia operator. - Przypuszczam, że ktoś musiał pociągnąć parę sznurków,

żeby im przysłano statek Służby Kurierskiej, tak się jednak składa, że nam to też,

jest na rękę, bo jesteśmy w tej samej podprzestrzeni Vegi, więc wszystko w

porządku.

Nancia mgliście przypominała sobie wiadomości o podprzestrzeni Vegi.

Komputer działa wadliwie... dlaczego wytwarza wiązki informacyjne? Musiało to

być coś ważnego, ale ona otrzymała tylko pierwsze fragmenty przekazu

informacyjnego. Nauczyciel skasował wiązki, mówiąc srogo, że nie należy słuchać

przygnębiających przekazów. Wiedział, że młodzi ludzie z kapsuł mieli skłonność

do popadania w kiepski nastrój z byle powodu. No cóż, pomyślała Nancia, odkąd

jestem samodzielna, mogę sobie odczytać wiązki na temat Vegi w każdej chwili.

Teraz bardziej była zainteresowana wybadaniem, co CenKom miał jej do

powiedzenia na temat przydzielonych pasażerów.

- Overton-Glaxely, del Parma y Polo, Armontillado-Perez y Medoc, de

Gras-Waldheim, Hezra Fong - operator odczytał listę znamienitych nazwisk

przedstawicieli wysokich rodów. Teraz już wiesz, co mam na myśli?

- Ummm, tak - powiedziała Nancia. - Jesteśmy krewnymi ze strony

najmłodszego brata Armontillado-Pereza y Medoca, a de Grasowie-Waldheimowie

są rodziną ze strony mojej matki. Zapominasz jednak, że ja wychowywałam się

niezupełnie w tych kręgach.

- Tak, no cóż, twój gość będzie prawdopodobnie mógł dostarczyć ci

Mccaffrey Anne - Statek 02 - Statek Bliźniaczy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: