Owczarek Niemiecki pdf.pdf

Wzorzec FC I nr 166

23.12.2010/EN

OWCZAREK NIEMIECKI

(Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog)

K raj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązującego wzorca: 11.08.2010

Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy.

K lasyfikacja FC I:

Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy wymagane.

odmiana krótkowłosa (Stockhaar)

odmiana długowłosa (L angstockhaar)

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Zgodnie z oficjalną dokumentacją Verein für D eutsche Schäferhunde (SV) e.V.

(Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego, w skrócie „SV”), z siedzibą w Augs-

burg u, w Niemczech, członek V erband f ür das D eutsche Hundewesen ( V D H) ,

j est depozytariuszem wzorca owczarka niemieckieg o. Wzorzec ten, powstały na

podstawie propozycji, których autorami byli A.Meyer i Max von Stephanitz,

przyj ęty został na pierwszym Zg romadzeniu Og ólnym SV we Frankf urcie nad

Menem 20 września 1899 roku. Kolejne zmiany wprowadzone zostały na

6 Zgromadzeniu 28 lipca 1901 roku, 23 Zgromadzeniu 17 września 1909 roku w

Kolonii, posiedzeniu Komitetu Wykonawczego (Zarządu) i Komitetu

Doradczego w Wiesbaden 5 września 1930 roku, oraz na posiedzeniu Komisji

Hodowlanej i Komitetu Wykonawczego 25 marca 1961. Wszystkie te zmiany

zaakceptowane zostały na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka

Niemieckiego (WUSV) 30 sierpnia 1976 roku.

D odatkowe zmiany wprowadzone zostały na mocy deleg acji ustawowej poprzez

Komitet Wykonawczy i Komitet Doradczy w dniach 23 i 24 marca 1991 roku

i na mocy Konwencji Federalnej w dniach 25 maja 1997 oraz 31 maja i 1 czerw-

ca 2008.

Planowa hodowla owczarka niemieckiego rozpoczęła się w roku 1899, po

utworzeniu SV , przy wykorzystaniu rozmaitych istniejących wówczas psów

owczarskich ze Środkowych i Południowych Niemiec; jej celem było uzyskanie

doskonałego psa użytkowego. Dlatego już pierwszy wzorzec opisywał nie tylko

wygląd, ale i cechy użytkowe psa.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz

zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.

WAŻNE PROPORCJ E:

Wysokość w kłębie: pies - 60 do 65 cm, suka - 55 do 60 cm.

Długość tułowia jest o 10 – 17% większa od wysokości w kłębie.

CHARAKTER:

Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany

właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do

wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru

czynią z nieg o dobreg o psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyj neg o

i pasterskiego.

GŁOWA:

Klinowata, proporcjonalna do tułowia. J ej długość wynosi około 40% wysokości

w kłębie. J est sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani

ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę

zaokrąg lone, bruzda czołowa j est nieznaczna lub zupełnie niewidoczna.

Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki

mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się

równomiernie w kierunku kuf y. Stop łag odny, a nie ostro zaznaczony .

Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony

ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne.

NOS:

Zawsze czarny.

UZĘBIENIE:

Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz

nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed

siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą

jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami.

Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach.

OCZY:

Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste,

możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu

niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.

USZY:

Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do

przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku

położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe.

SZYJ A:

Mocna, dobrze umięśniona, bez podg ardla. Ustawiona pod kątem około 45 stop-

ni w stosunku do linii grzbietu.

TUŁÓW:

L inia górna płynnie przebieg a od nasady szyi przez dług i i wysoki kłąb i prosty

g rzbiet do lekko opadaj ąceg o zadu. G rzbiet średniej dług ości, mocny, prosty

i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad

długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie

przechodzi w nasadę ogona.

K latka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość

klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie.

Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak

i płaska.

OGON:

Sięg a co naj mniej do stawu skokoweg o, ale nie dalej niż do połowy dług ości

śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony

wyżej , ale nie powyżej linii g rzbietu. Sierść na spodniej stronie og ona nieco

dłuższa. J akiekolwiek zabieg i chirurg iczne, maj ące na celu korekcj e og ona, są

zabronione.

K OŃC ZYNY:

Kończyny przednie: Og lądane z każdej strony proste, widziane z przodu –

idealnie równolegle.

Ł opatka i ramię: J ednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi

mięśniami. K ąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni ( idealnie) ,

w praktyce do 110 stopni.

Łokcie: Nie mog ą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w posta-

wie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem

P odramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.

Śródręcze: J ego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone

względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie

ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest

wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość.

Ł apy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane,

pazury mocne i ciemne.

Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równolegle

względem siebie.

Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni;

kończyny mocne i dobrze umięśnione.

Staw skokowy: Mocny i wyraźny.

Śródstopie: Pionowe.

Ł apy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne

i wysklepione.

RUCH:

Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia dług ość kończyn

i harmonij ne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki

zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest

zbyt g łębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniej sza ono wytrzymałość

i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się

przestrzennym, wydaj nym i niskim kłusem, który wydaj e się niezmordowany.

W ruchu g łowa j est wysunięta ku przodowi, og on lekko wzniesiony, a linia g órna

powinna bez większych zaburzeń przebieg ać płynnie od końców uszu aż do

końca ogona.

SK ÓRA:

Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.

SZATA:

Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej

i dług owłosej , w każdym przypadku z podszerstkiem.

Odmiana krótkowłosa (Stockhaar) : włos okrywowy bardzo g ęsty, nadzwyczaj

twardy i przyleg aj ący. Na g łowie, uszach, przednich stronach kończyn

i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych

stronach kończyn przednich powyżej nadg arstka; na tylnych stronach ud

tworzy umiarkowanie obfite portki.

Odmiana długowłosa (L angstockhaar) : Włos okrywowy dłuższy, miękki,

nieprzyleg aj ący, dłuższy włos na uszach i kończynach, obf ite portki,

obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu,

na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. D łuższy i bardziej

obf ity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn

przednich do nadg arstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud.

Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub

jasnoszarym. J ednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską.

Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na

wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze

czarny, bez wzg lędu na umaszczenie. B rak maski, bardzo j asne oczy,

j asne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg , j asne pazury

lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji.

Podszerstek w odcieniu jasnoszarym.

Niedopuszczalna maść biała.

WYMIARY:

PSY: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg.

SUKI: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg.

WA D Y:

Wszelkie odchylenia od podaneg o wzorca powinny być uznane za wady

i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DUŻE:

• Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.

• Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane.

• Znaczne braki pigmentacji.

• Wyraźne zaburzenia harmonii budowy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: