Sobór powszechny, sobór ekumeniczny – w Kościołach chrześcijańskich - spotkanie biskupów całego Kościoła w celu ustanowienia praw kościelnych (kanonów soborowych) i uregulowania spraw doktryny wiary i moralności.
Synod – zebranie przedstawicieli duchowieństwa i świeckich w kościołach chrześcijańskich.
Apostolski symbol wiary (łac. credo – wierzę), w skrócie Symbol Apostolski (potocznie: Skład apostolski, Wierzę w Boga) - to najwcześniejsze wyznanie wiary Kościoła rzymskiego. Pierwsze pisane
(streszczenie wiary apostolskiej)
Nicejskie wyznanie wiary - symbol ogłoszony w czasie pierwszego Soboru powszechnego w Nicei (325 r.), w którym jako reakcję na błędy arianizmu, umieszczono wyznanie wiary w to, że Jezus Chrystus w swej naturze boskiej jest współistotny /(gr.) ομοούσιος; (łac.) consubstantialis/ Ojcu.
(symbol)
Sobór nicejski I – pierwszy Sobór powszechny biskupów chrześcijańskich, zwołany 20 maja 325 r. w Nicei (Nikai) w Bitynii (około 80 km od Konstantynopola) przez cesarza Konstantyna Wielkiego.
Jego głównym osiągnięciem doktrynalnym było zdefiniowanie zagadnienia relacji Jezusa do Boga Ojca, ogłoszenie Symbolu wiary; ustalenie sposobu obliczania daty Wielkanocy; i wydanie pierwszych kanonów[3][4].
Sobór w Konstantynopolu I (381) – zwołany został przez cesarza Teodozjusza I.
Sobór ten rozwiązać miał przede wszystkim problem teologiczny herezji pneumatomachów, polegającej na uznawaniu Ducha świętego za istotę stworzoną. W wyniku dyskusji dotyczącej Jego natury do artykułu Credo Nicejskiego: Wierzymy w Ducha Świętego, ojcowie soborowi dodali słowa: Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez proroków. W ten sposób powstał ogłoszony na soborze Symbol (Credo), które nosi nazwę nicejsko-konstantynopolitańskiego i od VI wieku jest recytowane przez wiernych podczas nabożeństwa[1].
Sobór efeski – trzeci Sobór powszechny, zwołany w Efezie przez cesarza Teodozjusza II w 431, w celu zakończenia sporu wywołanego przez Nestoriusza dotyczącego natury (physis) i osoby (hypostasis) Jezusa.
Sobór chalcedoński – czwarty sobór powszechny biskupów chrześcijańskich, który odbywał się w dniach 8-31 października 451 roku w kościele św. Eufemii w Chalkedonie (mieście zwanym obecnie Kadi-Koy, położonym w Turcji). Został zwołany przez cesarza Marcjana i zatwierdzony przez papieża Leona I Wielkiego listem do tegoż cesarza.
Sobór uzgodnił wiarę dotyczącą istnienia dwóch natur w Chrystusie, boskiej i ludzkiej, z wiarą w to, że jednocześnie jest On jedną Osobą – unia osobowa
Objawienie naturalne: poznanie Boga przez rzeczy które stworzyl
Objawienie nadprzyrodzone: inicjatorem jest sam Bóg, który chce by człowiek poznal jego tajemnice
XMedzik30