Za mało, za pózno.pdf

ZA MAŁO

ZA PÓŹNO

Wreszcie zdarzyło ci się zemrzeć.

Ku twojemu zaskoczeniu na końcu rzeczywiście jest tunel, ze światłem po

jednej stronie, gdzie panel ekspertów prześwietla całe twoje życie i

decyduje czy godzien jesteś wstąpić do Raju - tak, Raju, tego

fantastycznego miejsca, gdzie dla odmiany wszystkiego jest pod

dostatkiem, wszyscy są chętni i nie ma już żadnych problemów.

Prawie żadnych.

Z wyjątkiem jednego "ale", o którym dowiadujesz się kilka lat później

zaciągnięty z powrotem przed panel ekspertów.

Otóż - ze względu na ograniczenia terenowe i by zachować wysoki

standard rajskiego życia - poprzeczka wymaganej dobroci co jakiś czas jest

podnoszona i niestety nie łapiesz się już w niebiańskie progi.

Ale nie ma się czym martwić, dla niedoinformowanych stworzony został

specjalny program, który pozwala na wykonanie kontrolowanego

"strącenia" do szarej rzeczywistości i podniesienie swojej dobrotnej rangi.

Wystarczy chociażby zablokować wyrąb, oświecić niewiernych, obronić

wioskę, obić nadgorliwego poborcę czy zgładzić przesadzającego w

okrucieństwie władykę, by móc bezproblemowo wrócić na niebiańskie

łono.

Prawie bezproblemowo...

1. Kim, Czym i Dlaczego

"Za mało, za poźno" to mała gra fabularna, stworzona w pośpiechu i na

kolanie na dziewiętnastą edycję Nibykonkursu. Tytuł niestety okazał się

być nadzwyczaj proroczy...

Gra nie wprowadza żadnych rewelacji i twardo trzyma się rpgowego

standardu - są kostki, są testy, jest wybrany demokratycznym głosem

Mistrz Gry.

Pozostali Gracze wcielają się w "strąconych" - osobników, starających się w

ograniczonym czasie zdobyć zasługi pozwalające na powrót do Raju.

b) Czas - Na głównej karcie widocznej dla wszystkich należy narysować

długie krechy, po jednej dla każdego gracza. Krechy stanowią osie czasu,

na których znaczyć się będzie jego upływ.

Podstawowa jednostka czasu w „Za mało, za późno” to godzina, warto więc

dla wygody podzielić krechy na przynajmniej pięciogodzinne interwały,

pamiętając, że na osi zmieścić się muszą wszystkie wyznaczone w

Konkursie niewyspania godziny.

Gdy któryś bohater wyczerpie swój dostępny czas, zostaje mu już tylko

przygotowanie się do powrotu przed panel ekspertów.

c) Wstęp - Mistrz Gry opisuje pokrótce świat i okolice w której

wylądowali bohaterowie. Może również machnąć szybką mapkę,

pomocną ale nie konieczną.

Mapka może być przydatna do wyznaczenia czasu podróży z miejsca na

miejsce, jeżeli Mistrz Gry zamierza bawić się w upierdliwego bąbla.

Dla strąconych dwie rzeczy są nadzwyczaj istotnie :

- Dobroczynność , zwyczajowo w postaci mniej lub bardziej pożądanej

pomocy innym.

- Czas , albowiem okres korekcyjny ograniczony jest prostym "dopóki nie

zmorzy cię sen".

d) Postacie - Gracze tworzą swoich bohaterów. Wystarczy imię, skromny

opis (tylko dla ochotników) i rozdysponowanie sześciu punktów

pomiędzy cztery współczynniki, określające różne sposoby działania

postaci :

Różne metody działania mają różną charakterystykę sukceso-czasową,

wymagają podciągnięcia opisu akcji po typ cechy, a ich wartości mają

wpływ tylko na czas wykonania akcji - im wyższa wartość cechy, tym mniej

czasu bohater poświęca na testowaną działalność.

2. Wymagania

Po kartce papieru dla każdego, pisadło jedno lub więcej, kostki

sześciościenne w jak największej ilości.

3. Przygotowania

a) Konkurs niewyspania - określcie ile godzin człowiek może

wytrzymać bez snu, za wzór przyjmując rekordowy czas spośród graczy.

Jeżeli w grupie znajduje się twardy konwentowy bywalec, startujecie z

uprzywilejowanej pozycji.

• Po Dobroci (wolne, efektywne, modyfikowalna skuteczność)

• W Złości (ryzykowne, efektywne, ograniczone zastosowanie)

• Przez Podstęp ( szybkie, mało skuteczne)

• Na Siłę ( ryzykowne, upierdliwe, w miarę skuteczne)

c) Zakres działań - To mała i luźna gra, deklarowane akcje nie muszą być

więc zbyt szczegółowe i "realistyczne", w myśl zasady "szeroko, ale nie za

szeroko". Deklaracje powinny być krótkie, zwięzłe i z osobistym udziałem

bohatera - nie należy też opierać się na delegowaniu działań, bo ludzi to

boskie acz leniwe stworzenia i Mistrz Gry może spokojnie powiedzieć "...a

czynił to trzy dni i trzy noce...".

4. Przebieg Gry

a) Dobroczynność - Gracze opisują działalność swoich postaci, testując

co trzeba pod dyktando Mistrza Gry. Mistrz Gry co jakiś czas opisuje

reakcję rzeczywistości na działania bohaterów i pcha akcję do przodu, ale

w miarę możliwości cała inicjatywa pozostawiona jest w rękach graczy.

Czas poświęcony na akcje odnotowuje się na osiach czasu - gdy wszystkie

osie zostaną zapełnione, gra kończy się, a bohaterowie stają z powrotem

przed panelem ekspertów.

Powyższe wskazówki powinien dobrze ilustrować przykład budowy

wioskowego kościoła, na które to działanie złożą się takie oto

indywidualne akcje :

1. Namówienie lokalnego heretyka do podpalenie kościoła

2. Pomoc w podpaleniu

3. Pomoc w gaszeniu

4. Zebranie mieszkańców wioski

5. Przekonanie mieszkańców do swojego planu odbudowy

6. Wyprawa po materiał budowlany

7. Budowa właściwa

8. Sprowadzenie wielebnego

9. Poświęcenie kościoła

10. Wskazanie mieszkańcom winnego podpalenia

11. Pomoc w schwytaniu heretyka

12. Pomoc w pozbyciu się heretyka

13. Pomoc przy ucieczce heretyka

14. Nawrócenie heretyka

b) Sąd Ostateczny - Gracze łapią za kostki i pamięć, by poznać finalną

ocenę panelu ekspertów.

Los bohaterów, którym się nie powiodło pozostaje nieznany.

5. Drogi Graczu

a) Strącony - na ziemi twój bohater jest zwykłym człowiekiem z krwi i

kości, o ograniczonym czasie acz nieograniczonym potencjale,

prawdopodobnie nadal ubranym w przewiewną białą narzutę i sandały,

zestaw tak popularny w Raju.

Czas od opuszczenia padołu aż do smutnego powrotu oraz znajomość

wybranej okolicy zależy całkowicie od ciebie, aczkolwiek akceptacja tych

faktów pozostawiona jest w całości Mistrzowi Gry.

d) Dopasowanie działań - Działania muszą być "dopasowane" do

wykorzystywanej cechy, co zwykle wymaga jedynie przedstawienia ich w

odpowiednim świetle, np. rewolucja może być pokojowym marszem (Po

Dobroci), rabunkiem i demolką (W Złości), selektywnym zabójstwem

(Przez Podstęp) lub szturmem na mury (Na Siłę). Jedynym wyjątkiem jest

W Złości, które wymaga solidnego uzasadnienia - zwyczajowo poprzez

zawalenie uprzedniego testu lub przygotowanie terenu odpowiednim

podjudzeniem.

b) Dobroć - Najlepszym sposobem na podniesie swojej rangi w oczach

Niebios jest oczywiście pomoc innym. Im większej liczbie osób strącony

pomoże tym lepiej dla niego. Trzeba tutaj pamiętać najważniejsze - w

przypadku strąconych, brane są pod uwagę tylko czyny dobre, czyny złe są

ignorowane. Ma to wielkie znaczenie szczególnie w sytuacji, gdzie

podstępny Mistrz Gry nie podał żadnych soczystych problemów do

rozwiązania na tacy - jeżeli więc strącony chce pomóc ludziom budując

kościół, a takowy już stoi, to spalenie istniejącego obiektu by zrobić

miejsce na nowy jest zagraniem jak najbardziej fair.

d) Wytyczenie Trudności - większość akcji wymagać będzie testu

podczas którego gracz starać się będzie uzyskać wymaganą ilość sukcesów.

Twoim zadaniem jest wyznaczenie wymaganej ilość sukcesów, na oko, na

walutę, lub korzystając z następujących wytycznych :

6. Drogi Mistrzu Gry

Przed tobą stoi pięć kluczowych zadań :

a) Zawiązanie akcji - Opisanie okolicy i aktualnej sytuacji, w której

startują strąceni. Nie musi to być szczegółowy opis, przedkładaj suche

fakty ponad wizualizację. Jeśli czujesz się wrednie, okoliczni mieszkańcy

będą szczęśliwi i wynudzeni brakiem problemów, jeśli natomiast chcesz

pomóc graczom w rozbiegu, okolica może być dotknięta nieurodzajem,

wraży poborca może przybywać w towarzystwie żołnierzy by zebrać

zaległe podatki, pijany wielmożna może urządzać sobie polowanie na

wszystko co nie chowa się wystarczająco szybko, wielebny mógł właśnie

wykląć okolicę, a lotna banda z sąsiednich kresów zamierza puścić wioskę

z dymem.

Bazowa trudność dla każdej czynności, bo tutaj na ziemi

wszystko jest trudne.

Jeśli czynność jest wyjątkowo ambitna.

Jeśli czynność jest niezgodna z zaleceniami władzy.

Jeśli czynność dotyczy większej działalności, mającej wpływ

na umiarkowanie liczebną grupę ludzi.

Jeśli czynność dotyczy potężnej działalności, mającej wpływ

na tłum ludzi.

Jeśli czynność wydaje się wymagać dużej ilości czasu, gdzie x

to orientacyjna ilość wymaganych dni.

Jeśli czynność wydaje się wymagać większej liczby osób niż

towarzyszy bohaterowi.

Jeśli czynność wydaje się wymagać udziału tłumu, a bohater

na jego czele nie stoi.

+OO

+OOOO

+ x O

x 2

b) Wprowadzanie zamieszania - jeżeli działalność bohaterów wymaga

solidnej reakcji otoczenia lub tempo gry definitywnie zwolniło, konieczne

może być wprowadzenie dodatkowych elementów, jak marsz oddziału

żołnierzy z niedalekiego obozu do którego pojechał po pomoc

"dobroczynnie" obity i ograbiony kupiec. Pamiętaj jednak, by inicjatywa

głównie wychodziła od graczy - idealna sesja nie powinna wymagać od

Ciebie niczego więcej, poza zawiązaniem akcji.

x 4

e) Synchronizacja graczy - działania bohaterów wymagają zwykle czasu,

który należy oznacza na osiach czasu graczy. Głos winno się oddawać

graczowi, któremu pozostało najwięcej czasu, pamiętać należy też, że

niektóre akcje mogą być wykonywane równolegle, inne natomiast

wymagają ukończenia uprzednich zadań.

c) Akceptacja deklaracji - czasem zadeklarowane przez gracza działanie

może być zbyt szerokie, zbyt odważne, zbyt szybkie. Należy wtedy

sprowadzić delikwenta po raz kolejny na ziemię i po uprzejmej odmowie

poprosić o rozbicie działania na mniejsze części, przy czym rozbicie

powinno być raczej tematyczne, niż ilościowe. Jeśli bohater prowadzi

rewolucjonistów na mury, zainteresuj się osobno zbiórką spiskowców i

rabunkiem broni, a nie każda kolejna staczaną bitwa. Oczywiście można

odwrócić na moment głowę i zrobić wyjątek jeśli ktoś grzecznie poprosi i

dodatkowo "uargumentuje" swoją deklarację.

Wynik - Jeśli po rzucie ilość uzyskanych sukcesów wyrównała lub przebiła

wyznaczoną przez Mistrza Gry Trudność, akcja kończy się powodzeniem.

W innym wypadku, akcja kończy się porażką.

6. Mechanika

W "Za mało, za późno" występuje jeden rodzaj testów, podlegający

następującemu schematowi :

Czas - Testowana akcja zawsze wymaga przynajmniej godzinę czasu

bohatera (nawet gdy wydaje się trwać krócej - należy pamiętać o celebracji

sukcesu lub złorzeczeniu po porażce!), a każde uzyskane w teście

Opóźnienie dokłada dodatkową godzinę.

Szczęśliwie, jeżeli test zakończył się powodzeniem, część Opóźnień - aż

do wartości użytej cechy bohatera - można pominąć.

1. Ustal trudność

2. Wybierz cechę

3. Zadecyduj o liczbie turlanych kości

4. Rzuć kośćmi

5. Policz sukcesy

6. Policz opóźnienia

7. Ogłoś wynik

8. Uzupełnij oś czasu

Cecha

Efekt

Po Dobroci

1,2 to Opóźnienie, 5,6 to Sukces.

Jeśli biorący udział w akcji są podchmieleni, 1,2,3 to

Opóźnienie, 4,5,6 to Sukces.

Jeśli pijaństwo jest szczere, powszechne i nadgorliwe,

1,2,3,4 to Opóźnienie, 3,4,5,6 to Sukces.

Trudność - wyznacza ją Mistrz Gry i jest to po prostu minimalna ilość

sukcesów, które gracz musi uzyskać w swoim rzucie, by działanie

zakończyło się powodzeniem.

W Złości

1 to Podwójne Opóźnienie, 4,5,6 to Sukces.

Cecha - Sposób wykonania testu (Przez Podstęp, Po Dobroci, itd.)

oznacza jakie wyniki na kostkach traktowane są jako Sukcesy, jakie jako

Opóźnienia (lub i to i to). Dobór może być dowolny, aczkolwiek W Złości

jest jedynym wyjątkiem - wymaga bowiem by strącony był szczególnie

wkurzony na rzecz powiązaną z działaniem, lub towarzysze bohatera byli

odpowiednio wkurzeni. Odpowiedność wkurzenia ocenia Mistrz Gry.

Przez Podstęp

1 to Opóźnienie, 6 to Podwójny Sukces.

Na Siłę

1 to Opóźnienie, każde 5,6 to Sukces.

Za każdą twoją kość, Mistrz Gry dorzuca swoją

(wszystkie kości nadal zlicza się tak samo).

Jeśli biorący udział w akcji są uzbrojeni, 1,2 to

Opóźnienie, każde 4,5,6 to Sukces.

Jeśli czynności jest niebezpieczna, po fakcie Mistrz Gry

rzuca k6, a przy wyniku mniejszym lub równy ilości

niepominiętych Opóźnień zabłąkany pocisk lub

upadające wrota wyznaczają natychmiastowy koniec

ziemskiej działalności bohatera.

Liczba kości - Gracz decyduje jaką ilością kości zamierza rzucić, biorąc

pod uwagę dwa wymogi :

• Minimalna liczba kości to zawsze wysokość wykorzystanej

cechy, +5 jeżeli graczowi towarzyszy grupa ludzi, +10 jeżeli w

działalności bierze udział cały tłum.

• Maksymalna liczba kości jest mniej szczegółowa, zwykle będzie

ograniczona liczbą dostępnych kości lub jakąś zdroworozsądkową

wartością, np. 50.

[Rozdziały pominięte albowiem TODO : Sąd Ostateczny, Świat, Piekło ]

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: