wszystkich_swietych.pdf

Wszystkich Świętych

Krwawe prześladowania Kościoła, którym początek dali Żydzi

palestyńscy, a w cesarstwie Neron (w. I), rozbudziły także kult

do męczenników. Rocznice ich męczeńskiej śmierci obchodzono

rokrocznie, a ich groby nawiedzali wierni. Dzień ich zgonu

uważano za dzień ich narodzin w niebie. Dlatego jako

przyjaciołom Boga oddawano kult liturgiczny, który w wieku

V z ruchu spontanicznego, prywatnego, przerodził się w kult

aprobowany, urzędowy .

Od wieku IV datuje się także kult wyznawców: Ojców

Apostolskich, Ojców Kościoła, świętych biskupów, pustelników,

ascetów, świętych dziewic i pokutnic.

Ponieważ świętych męczenników było bardzo wielu, większość

z nich stanowili bohaterowie bezimienni dlatego w Kościele

antiocheńskim już w wieku IV pierwszą niedzielę po Zielonych

Świętach poświęcono ich czci i pamięci.

Na zachodzie papież Bonifacy IV, 13 maja 608 roku, starożytny

panteon, rzymską świątynię pogańską ku czci wszystkich,

zwłaszcza nieznanych bóstw, poświęcił czci Matce Bożej i

świętym męczennikom.

W wieku VIII zmieniono tytuł,rozszerzając go: ku czci Matki

Bożej, męczenników i wszystkich sprawiedliwych. Papież Jan

XI w roku 935 ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich

Świętych, wyznaczając je na dzień 1 listopada. Świątynia ta

istnieje do dnia dzisiejszego w Rzymie, chociaż nie przypomina

w niczym blaskiem świątyni pierwotnej.

Tak więc tajemnica dnia dzisiejszego przypomina

nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich,

którzy nie mają swoich osobnych dni w roku

liturgicznym, rzeszę „nieznanych żołnierzy” Bożych.

A muszą być ich niezliczone zastępy, skoro św. Jan

Apostoł pisze, ze nie mógł ich nikt zliczyć — „z każdego

narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” (Ap

7,9).

Kult Świętych Pańskich nie tylko nie sprzeciwia się czci Bożej,

ale ją pomnaża. Święci bowiem są przyjaciółmi Pana Boga i

współdziedzicami w chwale Jezusa Chrystusa. Kto miłuje Pana

Boga, miłuje również Jego przyjaciół.