Predestynacja, cz.1.pdf

(78 KB) Pobierz
WYKŁAD – PREDESTYNACJA –
NAUKA O BOŻYM ZMIŁOWANIU (CZEŚĆ 1)
Wyobraź sobie, że od wielu lat modlisz się o nawrócenie kogoś bliskiego Twojemu sercu: męża, przyjaciela,
brata i nie widzisz wysłuchania Twojej modlitwy. Zadajesz pytanie – dlaczego Bóg nie reaguje i nagle
bierzesz do ręki chrześcijańską książkę i czytasz np. tak:
Bóg przeznaczył jednych ludzi do zbawienia a innych do potępienia (większości ludziom, czyli tym
podążającym szeroką drogą nie dana zostanie szansa uwierzenia, okazane miłosierdzie). O zbawieniu
człowieka decyduje więc w pierwszej kolejności wybranie go przed założeniem świata i w rezultacie
przymuszenie go do przyjęcia łaski.
Chrystus nie umarł za wszystkich ludzi, ale tylko za wybranych, nie jest tym samym Zbawicielem świata,
ale Zbawicielem osób predestynowanych przed założeniem świata.
Jaki obraz Boga rysuje się w Twoim sercu, kiedy dowiadujesz się, że prawdopodobnie Twoi bliscy dlatego
się nie nawracają, bo Bóg nie chce dać im tej szansy, nie przeznaczył ich do zbawienia?
Znamy dobrze naukę Chrystusa o istnieniu dwóch dróg. Jedna z nich jest szeroka, podąża nią zdecydowana
większość ludzi i końcem jej jest piekło.
Druga droga jest wąska, podąża nią mała grupa ludzi i końcem jej jest niebo.
A teraz wyobraź sobie ból matki piątki dzieci, która przyjmując taką naukę, musi być świadoma, że
statystycznie rzecz biorąc jedynie nad jednym jej dzieckiem Chrystus zechce się zmiłować, ponieważ inne
wybrał na wieczne potępienie jeszcze przed ich urodzeniem!
Czy taka nauka jest niemożliwa do przyjęcia?
Czy taka nauka jest daleka od nas?
Otóż nie mówię tutaj o czymś dalekim, ale bardzo bliskim.
Mówię o nauce, która wnika w kręgi zborów ewangelicznych, baptystycznych, protestanckich.
Mówię o nauce, w którą wierzyła również grupa osób, która kiedyś była w naszym zborze.
Osoby, które tego nauczają czyli tzw.”hyperkalwinizmu” twierdzą, że opierają tę naukę na Bożym Słowie.
Czy rzeczywiście taka nauka o wybraniu i taki obraz Boga wynika ze Słowa Bożego?
Temat ten jest bardzo szeroki, ważny i trudny i dlatego nie należy go traktować pobieżnie. Dlatego
chciałbym wygłosić cykl kilku kazań na ten temat. Dlatego jestem świadom, że dzisiejsze może nawet
godzinne kazanie z przerwą w trakcie nie wyczerpie naszych pytań czy wątpliwości związanych z tym
tematem.
Wprowadzenie:
Zanim wyciągamy wnioski teologiczne powinno się je poprzedzić właściwą egzegezą tekstów biblijnych.
Egzegeza polega na znalezieniu pierwotnego znaczenia tekstu, czyli co dany tekst oznaczał dla pierwotnego
słuchacza, adresata w oparciu o kontekst literalny – w jakim kontekście, temacie, myśli, rozdziale, księdze
dane słowo, zwrot, zdanie, werset zostało użyte. Jak należy go rozumieć w kontekście całości N.T., całości
Biblii.
Dobrze jest też jeśli jest możliwość dotarcia do kontekstu historycznego, czyli w jakich uwarunkowaniach
historycznych, geograficznych, w jakiej sytuacji zboru, grupy ludzi dana nauka była przekazywana.
I dopiero właściwa egzegeza tekstu może prowadzić do dobrej hermeneutyki czyli interpretacji Biblii – co
dane słowo, pojęcie, werset ma mi do przekazania, żyjącemu tutaj i teraz.
Często błędne nauki powstają wówczas jeśli najpierw tworzy się teorię, punkty, pojęcia i na udowodnienie
tych punktów, pojęć szuka się tekstów biblijnych.
Nauka o bezwarunkowym wybraniu/predestynacji bazuje na tekstach biblijnych, które bardzo często nie
nauczają tego, co próbuje im się przypisywać.
Np. Jednym z kluczowych tekstów, na które powołuje się przy prezentowaniu pięciu punktów kalwinizmu,
przy nauce o podwójnej predestynacji to:
Rzym. 9:15-18
15. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
16. A zatem nie zależy to od woli człowieka ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego.
17. Mówi bowiem Pismo do faraona: Na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby
rozsławiono imię moje po całej ziemi.
18. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce, przywodzi do zatwardziałości.
O czym mówi ten tekst?
WYSUWANY WNIOSEK (przez hyperkalwinistów) :
Bóg nad jednymi osobami się zmiłował i zbawił, a innym nie dał szansy przyjęcia zbawienia, przywiódł do
zatwardziałości i w rezultacie będą potępieni.
- czy ten tekst mówi o tym, że Bóg część ludzi wybrał do zbawienia, a innych na potępienie nie dając im
nigdy szansy zbawienia?
Ten tekst mówi raczej o tym, że Bóg sam decyduje czy chce się nad kimś zmiłować, zlitować czy też nie
chce (w.15 i 18)
Ten tekst mówi o tym, że człowiek sam nie jest w stanie poprzez swoje starania zasłużyć sobie na Bożą
łaskę (w.16)
Ten tekst mówi o tym, że nawet gdyby Bóg nie zmiłował się nad wszystkimi to i tak nie mamy prawa
posądzać go o niesprawiedliwość. (w.14)
Ale ja nie widzę w tym tekście nauki o tym, że Bóg jednym okazuje nieodparte miłosierdzie, a innym z góry
zatwardził serce, przeznaczył na zagładę nie okazując im nigdy zmiłowania.
A drodzy właśnie na poparcie takiej nauki jest przytaczany często ten tekst.
Spójrzmy więc o czym właściwie mówi ten tekst?
W. 15. „Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.”
Ap. Paweł pisząc słowo, które jest przetłumaczone jako „zmiłuję” użył greckiego słowa (poz. 1652 w
Słowniku polsko-greckim N.T.) „Eleeo” , które oznacza: litować się nad kimś, mieć litość, okazywać
miłosierdzie komuś, dostępować miłosierdzia.
1. A. Zrozumienie Bożego zmiłowania w kontekście listu do Rzymian .
Spójrzmy więc na znaczenie tego słowa w kontekście listu do Rzymian.
Jaki temat porusza ap. Paweł w rozdziałach 9-11?
Drodzy pozwólcie, że najpierw streszczę temat „zmiłowania” w kontekście r.9-11.,
Na jakiej podstawie Bóg wybierał kogoś, aby okazać mu miłosierdzie lub przywieźć go do zatwardziałości?
- Otóż Izrael został obdarzony synostwem, przymierzem, obietnicami (9:.1-5).
- Bóg litował się nad kim chciał i zatwardzał serce tego, którego chciał (w.6-18). – W w.21-22 Ap.Paweł
przyrównuje Boga do garncarza, który pewne naczynia czyli ludzi przeznaczył na zagładę, a inne naczynia
do celów zaszczytnych.
Ale warto jest tutaj na marginesie zadać sobie pytanie: na jakiej podstawie Bóg jedne naczynia przeznaczył
do celów zaszczytnych, a inne do celów pospolitych?
Pojęcie Bożego wybrania, przeznaczenia omówimy szerzej później, jednak już teraz pozwolę sobie
skierować naszą uwagę na podobny fragment zapisany w
2 Tym. 2:20-21
20. W wielkim zaś domu są nie tylko naczynia złote i srebrne, ale też drewniane i gliniane; jedne służą do
celów zaszczytnych, a drugie pospolitych.
21. Jeśli tedy kto siebie czystym zachowa od tych rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów
zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, nadającym się do wszelkiego dzieła dobrego.
Spójrzmy drodzy na w.21. Mianowicie wynika z niego, że człowiek nie jest bezwolnie, z góry przeznaczany
do celów zaszczytnych lub pospolitych, ale dana zostaje ludziom szansa zachowania siebie czystym,
szlachetnym naczyniem lub pospolitym naczyniem.
Ale szerzej o wpływie wolnej woli człowieka na Boże przeznaczenie powiemy sobie omawiając rozdział o
przeznaczeniu.
W 9:19-26 widzimy m.in., że jeżeli na przestrzeni historii niektórzy okazali się naczyniami gniewu i będą
potępieni, to nikt nie ma prawa sądzić i uważać, że Bóg jest niesprawiedliwy (w.19-29).
Następnie w 9:30-10:21 czytamy m.in., o odrzuceniu Mesjasza przez Izrael i jego konsekwencjach. Jakie to
konsekwencje?
Otóż w 9:12-13 czytamy, że łaska wybrania została dana teraz poganom i dlatego każdy, kto wezwie
Chrystusa na podstawie wiary będzie zbawiony czy to Żyd czy to Grek.
Ten fragment kończy się bardzo ciekawym wersetem 9:21, gdzie czytamy:
Rzym. 10:21
21. A do Izraela powiada: Cały dzień wyciągałem ręce swoje Do ludu nieposłusznego i opornego.
Czyli Bóg okazywał zmiłowanie Izraelowi, wyciągał do nich ręce, a oni go nie słuchali. I dopiero wówczas,
w chwili odrzucenia Bożego miłosierdzia, łaski, Bóg decyduje o tym, aby ukarać Izrael i zatwardzieć jego
serce.
Czytamy o tym w Rzym.11:8
„ Jak napisano; Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia, Dał im oczy, które nie widzą, I uszy, które nie
słyszą, Aż do dnia dzisiejszego.”
Ponieważ Izrael odrzucił Mesjasza, przeto Bóg ukarał go, pozwolił na znieczulenie, zatwardzenie ich serc,
w ten sposób otworzył drzwi Ewangelii poganom (10 r. i 11:1-12).
Następnie rozdział 11:13-26 uczy nas, że przyjdzie czas, kiedy Izrael znów się upamięta, stanie się
posłuszny i dostąpi również Bożego miłosierdzia i pojednania.
I jeśli ktoś wyrywa z kontekstu wersety 14-18, 9 r., mówiące o tym, że Bóg nad kim chce okazuje
miłosierdzie i kogo chce przywodzi do zatwardziałości to niechaj studium tych rozdziałów zaprowadzi go w
końcu do ostatecznego rozstrzygnięcia historii okazywania Bożej łaski, zmiłowania czyli do wersetów:
Rzym. 11:30-32
30. Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich
nieposłuszeństwa,
31. Tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia
dostąpili.
32. Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi umiłować.
I drodzy w w.32, gdzie czytamy, że Bóg ostatecznie zmiłuje się nad wszystkimi i Żydami i Grekami zostało
użyte to samo greckie słowo „„Eleeo”, które zostało użyte w 9:15, gdzie czytamy:
Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
Tak Bóg się zmiłuje nad kim się zmiłuje?
A nad kim Bóg się zmiłuje?
Czytamy, że ostatecznym zamiarem Boga jest okazanie łaski, miłosierdzia wszystkim, ale naturalnie, że
będzie to skuteczne wówczas, jeśli ktoś czy to Żyd czy to Grek to Boże miłosierdzie przyjmie.
Aby temat okazywania przez Boga miłosierdzia z listu do Rzymian 9-11 był jeszcze bardziej zrozumiały
spojrzymy na Boże zmiłowanie nad narodami w kontekście całego N.T.
B. Zrozumienie Bożego zmiłowania w kontekście całego N.Testamentu .
1.Chrystus zaplanował najpierw okazać swoje miłosierdzie Izraelowi. I jaką decyzję podjął Izrael?
Aby było szybciej odczytamy od razu pięć tekstów:
Jan. 1:11
11. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.
Mat. 23:37
37. Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to
razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie
chcieliście!
Dz.Ap. 13:46
46. Wtedy Paweł i Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw miało być opowiadane
Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, przeto zwracamy
się do pogan.
Rzym. 11:30-32
30. Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich
nieposłuszeństwa,
31. Tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia
dostąpili.
32. Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi umiłować.
1 Piotr. 2:10
10. Wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było
zmiłowania, ale teraz umiłowania dostąpiliście.
Ten rdzeń tego samego greckiego słowa, które zostało przetłumaczone w liście do Rzym.9:15 jako zmiłuję
występuje w wielu innych tekstach N.T., m.in.
Mat. 18:33-35
33. Czy i ty nie powinieneś był zlitować się nad współsługą swoim, jak i ja zlitowałem się nad tobą?
34. I rozgniewał się pan jego, i wydał go katom, żeby mu oddał cały dług.
35. Tak i Ojciec mój niebieski uczyni wam, jeśli każdy nie odpuści z serca swego bratu swemu.
Łuk. 16:24
24. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec
palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu.
Łuk. 16:29-31
29. Rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroków, niechże ich słuchają.
30. A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie, ale jeśli kto z umarłych pójdzie do nich, upamiętają się.
31. I odrzekł mu: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, też nie
uwierzą.
Mat. 5:7
7. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
W Rzym.9:18 znów czytamy, że komu Bóg chce okazuje zmiłowanie.
I tutaj zostało użyte greckie słowo „Eleos”, które oznacza litość, miłosierdzie, zmiłowanie
To samo greckie słowo występuje również w innych tekstach, m.in. w:
Gal. 6:14-16
14. Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana
naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata.
15. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie.
16. A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą, i nad Izraelem Bożym.
Dla kogo Boże miłosierdzie będzie skuteczne?
Odp. „Którzy tej zasady trzymać się będą” – jakiej zasady?
w.15 – że bramą do przyjęcia miłosierdzia Bożego jest nowonarodzenie
w.16 – że wyrazem tego nowonarodzenia jest ukrzyżowanie świata dla mnie i mnie dla świata
Rzym. 9:23
23. A uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio
przygotował ku chwale
Kto i dlaczego staje się dla Boga naczyniem zmiłowania (o tym już mówiliśmy wcześniej)?
Czy decyzje człowieka może mieć wpływ na to czy będzie dla Boga naczyniem zmiłowania? Odpowiedź
znajdujemy w 2 Tym. 2:21
21. Jeśli tedy kto siebie czystym zachowa od tych rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów
zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, nadającym się do wszelkiego dzieła dobrego.
Efez. 2:4
4. Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował,
Hebr. 4:16
16. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy
w stosownej porze.
Jakie jeszcze znaczenie może mieć przesłanie z Rzym.9:15 w kontekście N.T.?
15. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
Znów, aby lepiej zrozumieć ten werset dobrze zajrzeć do j.greckiego:
„oiktireso” – użalę się od rzeczownika „”oiktirmos”, który oznacza litość, współczucie, miłosierdzie
Granice zlitowania się - Hebr. 10:28-29
28. Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech
świadków;
29. O ile sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbestrześcił krew
przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!
Inny werset przytaczany przez twórców bezwarunkowego wybrania jednych do zbawienia, a innych do
potępienia, to werset z Rzym.9:18, gdzie czytamy, że kogo Bóg chce przywodzi do zatwardziałości.
Ale znów warto zadać sobie pytanie: kogo Bóg chce przywodzić do zatwardziałości?
Znów odpowiedzmy sobie na to pytanie w kontekście całego B.S.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin