Korzystanie z platformy:
Preferowane przeglądarki : Mozilla Firefox 14 i wyżej lub Internet Explorer 8 i wyżej. Do Mozilli dodatek Windows Media Player
ADRES PLATFORMY:
www.web.aps.edu.pl
Logowanie: tak jak do USOSa, ale można też zalogować się do USOSa, a w drugiej zakładce otworzyć platformę
Kurs trwa do 3 lutego.
Wychodzenie poprzez „Zapisz i zamknij” – w prawym górnym rogu
Paidagogos – grecki niewolnik odprowadzający synów obywateli na miejsce ćwiczeń fizycznych: skoków, biegów itd.
Paidagogija = pedagogia:
-całość zabiegów wokół osoby chłopca: fizycznych, intelektualnych, moralnych i duchowych.
-dzieło wychowania, zespół czynności i umiejętności wychowawczych
Pedagogia jako sztuka sztuk – twórcze/płynące z talentu wychowawcy oddziaływanie na dzieci czy młodzież
Pedagogia jako technika pedagogiczna – rzemieślnicze/rutynowe/wprawne naśladowanie wzorów postępowania z dziećmi czy młodzieżą
Paidagogike techne:
-teoretyczna wiedza o wychowaniu
-związana z refleksją nad działaniem
-refleksja pedagogiczna inicjowana jest potrzebą działania zarazem znajduje swoje zastosowanie w działaniu
-jako taka podobna jest, wg Greków do matematyki, logiki czy gramatyki
-odróżnia się od mitologii, teologii(zbiór poglądów) czy geografii, historiografii (opis świata)
Wiedza – całościowy system ludzkich przekonań dotyczących świata, a umożliwiających człowiekowi ogólną orientację w świecie oraz realizację skutecznych, w danej kulturze, zachowań, zakres ludzkiego poznania, składający się z różnorodnych treściowo i różniących się poziomem teoretycznego ustrukturyzowania koncepcji dotyczących świata.
Każda wiedza powinna być pojmowana jako wiedza względnie racjonalna, tj. dostatecznie uzasadniona, powstała jako wyraz przekonań społecznych i tych dyskursywnych – uświadomionych wyrażanych jako świadomość społeczna, i tych niedyskursywnych – nieuświadomionych określanych terminem: mentalność społeczna; w historycznie zmiennych systemach wiedzy są w sposób immanentny zawarte charakterystyczne dla danej społeczności elementy kulturowe: wierzenia religijne, wartości, uprzedzenia, przekonania itp., które w sposób uświadomiony i nieuświadomiony wytwarzają siatkę pojęć dotyczących przyrody i miejsca człowieka w świecie.
Wiedza naukowa to obszar przekonań głoszonych i uzasadnianych przez profesjonalistów/naukowców i w danej społeczności uznanych za normatywne
Wiedza komplementarna
* uważana jest za wiedzę racjonalną, chociaż nie można jej jeszcze udowodnić w danej społeczności, a więc dopiero pretenduje do miana naukowej,
* wiedza, która dawniej była uważana za wiedzę racjonalną/naukową, a dzisiaj dzięki rozwojowi procedur poznawczych odstąpiono od niej
Wiedza alternatywna – uważana jest za mało prawdopodobną, ale akceptują ją niektóre grupy w społeczeństwie
· zwana zdrowym rozsądkiem czy też wiedzą potoczną, intuicyjną, życiową, jest wynikiem myślenia potocznego, które spójnia rozumienie świata nawet wtedy gdy wiedza o nim jest fragmentaryczna czy sprzeczna
Wiedza potoczna:
· opisowa – zbiór przekonań dotyczących obiektów wyodrębnionych z rzeczywistości, ich właściwości i relacji wzajemnych, jest wyrazem indywidualnego ustosunkowania się człowieka do świata i przyczynia się do konstrukcji wiedzy – recepty
· recepta – zbiór procedur odpowiedniego w danej sytuacji zachowania. Wiedza – recepta nie jest tylko algorytmem zachowań reaktywnych przejawianych w codziennym funkcjonowaniu człowieka, jest tu również przepisem, który wskazuje na sposób realizowania indywidualnych celów życiowych i jako taki dotyczy strategii unikania porażek i osiągania sukcesów. Wiedza – recepta jest fundamentem realizacyjnym swoistego pomysłu człowieka na swoją aktywność w świecie. Związana jest z poczuciem orientacji w rzeczywistości, poczuciem bezpieczeństwa i dopuszczanego ryzyka w działaniu, a przede wszystkim z poczuciem szczęścia i spełnienia.
Wiedza naukowa jako wynik myślenia naukowego, związana jest z tzw. racjonalnością naukową, którą można utożsamić z przyjętymi przez społeczność naukową strategiami poznawczymi stosowanymi wobec problemów, przed rozwiązaniem których owa społeczność staje.
Pedagogika jako nauka po raz pierwszy została potraktowana przez Johana Fridricha Herbarta (1776-1841), który to przedmiotem swoich zainteresowań uczynił cele wychowania i metody wychowania.
pedspec2012