MILU.doc

Samce,  samice  i młode  spędzają  większą  część  roku  we wspólnych stadach. Samce  trzymają  się z dala od samic ok.  2 miesiące przed  rykowiskiem i taki  sam okres po nim. W odróżnieniu od  licznych gatunków innych  jeleni,  milu bardzo lubi tereny wodniste. Ponieważ pierwotnie  zamieszkiwał  moczary w północnych  Chinach, był bez wątpienia przyzwyczajony do wilgotnego  środowiska. Bardzo dobrze  pływa, potrafi przepływać duże odległości i w gorące dnie,  jeśli  może, spędza  długie godziny zanurzony aż po grzbiet  w wodzie. Milu lubi nie tylko płynącą i stojącą  wodę, ale  także  miejsca bagniste. Samce  chętnie tarzają  się  w bagnie  na brzegach jezior  i stawów,  gdzie nogami  wrzucają  sobie na grzbiet  błoto.    

Milu  jest  przeżuwaczem  i najbardziej lubi delikatną soczystą  trawę.

Poza trawą  je też  młode pędy wielu  roślin oraz  liście. Zmienia nieco  jadłospis zależnie  od tego, czego najwięcej jest  w pobliżu. W lecie milu  uzupełnia swój  jadłospis  o rośliny wodne  z potoków, rzek i stawów.

·      

W roku  1957  młode milu z londyńskiego ogrodu zoologicznego wraz  z opiekunem przeniosły się do ZOO w Pekinie. Zwierzęta te zapoczątkowały nowe stado w swej pierwotnej ojczyźnie

·       O ile wiadomo, ostatni  żyjący na wolności milu został  zastrzelony w roku  1939. Już  wiele  wieków  wcześniej   gatunek ten musiał być bardzo rzadki, bowiem pierwotne tereny jego  występowania zmieniono  na pola  ryżowe. 

·       Chińczycy  nazywają  milu ,,su-pu-hsiang (4 różne części), ma bowiem według  nich poroże jelenia, szyję wielbłąda,  kopyta krowy i ogon osła.

6.