Koszatniczki.pdf

Wysłany: 15-09-2004, 18:35

Dołączył: 01 Sty 1970

Artykuły: 0

Komentarze: 16777165

Skąd: Wrocław

Ciąża koszatniczek trwa ok. 90 dni. Moment zapłodnienia można

rozpoznać po charakterystycznej "pieśni" śpiewanej przez samca. Trwa

ona dość długo (nieraz i godzinę). Sam błogosławiony stan u samicy

raczej ciężko jest rozpoznać, zwłaszcza początkującym hodowcom - ja

sama dwa miesiące po zakupie zwierzątka stałam się szczęśliwą babcią i

dopiero w momencie rozwiązania dowiedziałam się, że moja samiczka była

w ciąży. Generalnie samica przybiera na wadze, i to dość znacznie. Często

może się wydawać, że za bardzo utuczyliśmy zwierzątko, a ono po prostu

spodziewa się małych. Jeżeli jednak mamy podejrzenia, że mogło dojść do

zapłodnienia należy zapewnić samicy przede wszystkim spokój. Ale nie

chodzi tu bynajmniej o zakaz wyjmowania na wybieg! Raczej oszczędzić

jej niepotrzebnych stresów oraz bezwzględnie uniemożliwić skoki z

niebezpiecznych wysokości. Przyszła mama-koszatniczka na pewno będzie

wdzięczna za okazaną chwilę czułości z naszej strony: przytulenie,

pogłaskanie, podrapanie.

W moim przypadku zaobserwowałam właśnie wzmożone garnięcie się

zwierzęcia do mnie. Co do diety, to trzeba mamusi zapewnić stały dostęp

do karmy i nie martwić się, że za bardzo się utuczy. Pamiętajmy przecież,

że ona nosi w sobie kilka głodomorków, a jako matka doskonale wie, ile

jedzenia jest potrzebne jej i jej potomstwu - czyli po prostu zje tyle, ile

potrzebuje. Bardzo ważną sprawą jest zapewnienie przyszłej mamie

dostępu do kostki wapiennej (można nabyć w sklepach zoologicznych,

szeroki asortyment smakowy i kształtowy), gdyż wapń jest niezbędny do

prawidłowego przebiegu koszowej ciąży.

Poza okresem ciąży też warto zawiesić

kostkę w klatce, ponieważ zwierzątka ścierają sobie na niej zęby i jest ona

dla nich formą rozrywki (niekoniecznie dla tych, którzy muszą potem

zamiatać okruchy spod klatki kilkanaście razy dziennie). Moment

rozwiązania można orientacyjnie określić jeżeli znało się moment

zapłodnienia. W przeciwnym przypadku pozostaje czekać z trochę

większym bagażem niepewności. Niektórym bardziej uważnym

obserwatorom udało się nawet zobaczyć ruchy maleństw w brzuchu, co

świadczy o dość bliskim momencie porodu. Dlatego ważne jest, żeby nie

ściskać mocno kosza, ponieważ może to wywołać przedwczesny poród, a

nawet poronienie. Samica przeczuwa zbliżający się poród i sama stara się

zbudować gniazdo (jeżeli wcześniej tego jeszcze nie zrobiła). Z tego

powodu należy dostarczyć jej sporą ilość podartych na niezbyt małe

kawałki chusteczek higienicznych (najlepiej bezzapachowych i białych)

i/lub szmatek.

Z samym porodem nie powinno być raczej żadnych komplikacji - samica

sama powinna sobie z tym doskonale dać radę. Widok małych

wydostających się z jej brzucha nie należy może do najpiękniejszych w

sensie estetycznym, ale jest naprawdę wzruszający. Od tego momentu

należy samicy zapewnić bezwzględny spokój - ona przeżyła duży szok,

podobnie jak i małe!!! Najlepszym wyjściem jest więc tymczasowe

odseparowanie samca - samica znów jest płodna, wiec jeżeli za trzy

miesiące nie chcemy mieć młodych... Obecność samca nie jest również

wskazana ze względu na jego stosunek do potomstwa - nie zawsze musi

on poczuć się do obowiązku i może po prostu zjeść młode. Nie jest to

regułą, ale lepiej się zabezpieczyć. A tak w ogóle to czas jeszcze na małą

imprezkę - w końcu powiększyła się rodzina!!!

Opieka nad świeżo upieczoną mamą i jej gromadką

Po stresach przebytych w związku z porodem możemy przejść do

najprzyjemniejszej moim zdaniem części hodowli koszy (i w ogóle

wszystkich zwierząt). Na świecie pojawiły się małe - ile? Przyjmuje się, że

zazwyczaj rodzi się od 2 do 8. Nie polecam specjalnie grzebania w

gnieździe tuż po narodzinach i jakiś czas później - samica może się

zdenerwować i z tego powodu po prostu zagryźć małe. Najlepiej jest

ukradkiem poobserwować i spokojnie doliczyć się przychówku. Należy tu

jednak zaznaczyć, że mama-koszatniczka, jeżeli darzy zaufaniem

opiekuna, pozwala wyjmować nowo narodzone maluchy. Ale najlepiej jest

się wstrzymać aż do momentu, kiedy małe same zaczną nieporadnie, ale

jednak, opuszczać gniazdo - dzieje się to zazwyczaj po upływie tygodnia.

Aby zachować higienę należy również usunąć z gniazda zakrwawione jego

elementy (krew ta jest naturalnym skutkiem porodu i nie należy robić z

tego powodu tragedii - chyba, że jest jej naprawdę względnie dużo i

zauważyliśmy znaczącą zmianę w zachowaniu kosza ? wtedy do weta!!).

Maluchy rodzą się zazwyczaj z lekko otwartymi oczami, pokryte

delikatnym meszkiem. Uwagę zwraca nienaturalnie duża głowa i przez to

zachwiane proporcje ciała - ale to cecha ssaków. Małe paskudki tuż po

narodzeniu zajmują się głównie spaniem i piciem mleka mamusi. Mamusia

dużo czasu spędza w gnieździe, dlatego radzę na przykład przysunąć jej

bliżej miseczkę z jedzeniem, poidełko (ja dodatkowo wyjęłam jej jeszcze

kółko, żeby nie narażać małych na przypadkowe urazy). Politykę

jedzeniową prowadzimy nadal pod hasłem: lepiej niech coś w misce jest,

niż żeby była pusta! Znowuż bowiem mama doskonale wyreguluje ilość

przyjmowanego pokarmu - zarówno dla siebie, jak i dla gromadki - ona ich

karmi. Próbowałam podawać mamie mleko w spodeczku kiedy była na

wybiegu, ale okazało się, że nie gustuje w mleku, co nie oznacza, że nie

warto spróbować - może pomóc w laktacji (raczej kozie niż krowie). Lepiej

jednak nie wlewać go do poidełka, ponieważ mleko może się zepsuć, a

poza tym to poidełko nie będzie nadawało się do dalszej eksploatacji. W

pierwszym tygodniu mamę można spokojnie wypuszczać, choć nie na

długo, ponieważ należy pamiętać, że ona karmi młode. Poza tym samica

może być lekko zdenerwowana, kiedy opuszcza klatkę - ale należy to

tłumaczyć troską o potomstwo. Malutkie koszątka bardzo szybko stają się

samodzielne - już po tygodniu co silniejsze zaczynają wychodzić z gniazda

i eksplorują klatkę. Próbują też nieco innego pokarmu - sianko, papier,

choć nadal absolutną podstawą ich piramidy żywieniowej jest mleko

matki. Od połowy drugiego tygodnia z małych zaczynają wyłazić już

prawdziwe psotniki. Próbują już się wspinać po drabinkach i prętach.

Uwagę zwracają też wydawane przez nie odgłosy - zwłaszcza pocieszne

gruchanie podczas karmienia. Malutkie kosze można już z powodzeniem

wyjmować - jest to wskazane, ponieważ obcowanie od małego z zapachem

ludzi w znacznym stopniu ułatwia oswojenie. Dobrym, aczkolwiek

kontrowersyjnym, pomysłem wydaje się być wyrzucenie telewizora i

wstawienie w jego miejsce klatki ze zwierzakami: nawet najbardziej

uprzedzeni ludzie (zwłaszcza kobiety-mamy, które uważają kosze za

szczury J) wprost nie mogą oderwać się od Degu Planet na żywo w swoim

domu! Maluchy są po prostu bezbłędne: bawią się same, bawią się razem,

gonią swoją mamę, która nie może znaleźć chwili spokoju dla siebie,

bawią się papierem, gałązką, łupinka od orzecha, zrzucają się nawzajem z

półeczek, biją się - ale tak niegroźnie, tak zabawnie, gaworzą...

Miesięczne kosze, mimo że już i jedzą samodzielnie - i są strrrasznymi

głodomorami - i piją wodę z poidełka - nadal potrzebują mleka matki. Jest

to jednak przerażający widok, kiedy armia maluchów przewraca mamę po

to tylko, aby napić się mleka. Już wyglądają jak miniaturki koszy i

proporcje się ustaliły. Z małymi spryciulami można się wspaniale bawić,

ale nie polecam wypuszczania ich tak samopas - małe są na tyle małe, że

wcisną się dosłownie wszędzie, a na tyle jeszcze młode, że niekoniecznie

same wrócą - a próba wyciągnięcia ich z opresji nie zawsze będzie

możliwa. Ja wyciągam je i oswajam ze sobą, z ręką i pozwalam chodzić po

moim ciele (nie wszędzie, rzecz jasna). Płeć wprawny koszomaniak potrafi

ustalić już około 2-3 tygodnia, choć nie jest to łatwe. W ustaleniu płci liczy

się niewielka różnica odległości pomiędzy narządami i jeżeli nie jesteśmy

pewni, to radzę zwrócić się do weta. Dojrzałość seksualną młode kosze

osiągają średnio ok. 6 tygodnia. Małe można oddzielać od mamy po ok. 6

tygodniach, ale warto wcześniej zatroszczyć się o nowy dom dla naszych

milusińskich.

Jeżeli Wasze małe kosie zostaną same, bo ich mamusia nie przeżyje

porodu, lub nie chce karmić swoich maluchów, to mieszankę, która może

zastąpić mleko matki można przyrządzić ze skondensowanego mleka

zmieszanego z herbata rumiankowa w stosunku 1:2 (1 porcja mleka, dwie

porcje herbaty). Raz dziennie można podawać wraz z tą mieszanką

troszkę miodu (źródło energii) i ugotowanych na wodzie płatków

owsianych. Mieszanka powinna mieć temperaturę pokojową. Do karmienia

używamy pipety, lub nasączamy kawałek materiału przygotowaną

mieszanką i dajemy maluchom tenże materiał do ssania. Maluchy karminy

co 2-4 godziny (również w nocy), a następnie staramy się wydłużać

przerwy między posiłkami. Po karmieniu masujemy delikatnie brzuszek

maluchów za pomocą zmoczonej w ciepłej wodzie chusteczki, w ten

sposób wspomagając trawienie. Należy również masować delikatnie

okolice odbytu; bez tego zabiegu ciężko jest maluchom się wypróżnić.

Małe straciły matkę, więc także w sferze higieny potrzebują pomocy. Od

czasu do czasu wystarczy przetrzeć futerko maluchów chusteczką

namoczoną w ciepłej wodzie. Ważne, aby to nie była chusteczka

higieniczna, ponieważ jak będziemy wycierać maluszka to w jego sierści

mogą znaleźć się szczatki chusteczki, co nie byłoby wskazane!!!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: