Michael-polish-2010-jan-fev-styczen-luty-p-5.pdf

Serce w Hostii

świadectwo Rona Tesoriero, autora książki „Reason to Believe” – „Powód do wiary”

Konsekrowana Hostia zmienia się w ciało. Nie-

widomy odzyskje wzrok na pół godziny, by zoba-

czyć ilm o Echarystii. Te i inne współczesne przy-

padki opisał astralijski prawnik Ron Tesoriero. Na

Światowych Dniach Młodzieży w Sydney był jedną

z osób składających świadectwo.

Ron Tesoriero: Napisałem książkę „Reason to

believe”. Jej rdzeń stanowi historia, która moim zda-

niem będzie miała szczególne znaczenie dla Koś-

cioła. Wydarzyła się ona w Benos Aires w Argenty-

nie, gdzie kard. Jorge Bergoglio poprosił profesora,

z którym współprację, o zbadanie konkretnej spra-

wy. Chodzi o wydarzenie z paraialnego kościoła w

Benos Aires. Księdz, który dopiero co skończył

odprawiać Mszę św., powiedziano, że na podłodze

tego kościoła leży porzcona hostia. Podniósł ją z

zamiarem spożycia, jednak widząc jej stan, mieś-

cił ją w naczyni z wodą i włożył do Tabernaklm.

I po dwóch czy trzech dniach zaważył, że hostia

zmieniła się w jakąś krwistą sbstancję, która w cią-

g następnych kilk dni jeszcze się powiększyła. W

książce zamieściłem zdjęcia kazjące, że przemia-

na hostii jest nadzwyczajna: zmieniła się w krwistą,

wręcz gęstą sbstancję. To robi wrażenie.

Kościół zdecydował się podjąć badanie. Po

zwolono mi dokmentować pobieranie próbki i

przyłączono do grpy, która organizowała badanie

tego wycinka. Podsmowjąc tę historię: sbstancja

okazała się ciałem i krwią, z obecnością ldzkiego

DNA. Znamienne, że ten fragment ciała został ziden-

tyikowany. Amerykański patolog wyspecjalizowany

w kardiologii, patrząc w mikroskop, oświadczył:

„Mogę dokładnie powiedzieć, co to jest. Materiał ma

pochodzenie ldzkie, jest to ciało, a konkretnie część

mięśnia sercowego odpowiedzialnego za skrcze

serca. I jest to ciało żywe. Mogę coś jeszcze dodać:

wokół tkanki jest bardzo wiele białych ciałek. Można

to wytłmaczyć dwoma racjami. Pierwsza: to serce

żyło w chwili pobierania wycinka. Mówię, że serce

żyło, gdyż normalnie białe ciałka obmierają poza

żywym organizmem, potrzebją organizm, aby je

ożywiał. I ich obecność wskazje, że sb-

stancja żyła w chwili pobierania próbki”.

Dalej, powiedział też, że te ciałka wniknęły

w tkankę, co może znaczyć, że to serce

cierpiało – np. jak ktoś, kto ciężko był bity

w okolice klatki piersiowej.

Proszę sobie wyobrazić, jak to jest, gdy

jest się w pokoj z nakowcem, który to

mówi, nie wiedząc, skąd jest materiał, a my

wiemy o pochodzeni badanego wycinka.

Na Światowe Dni Młodzieży do Sydney

przywieźliśmy dokmentację przekazaną

przez tego księdza. Przybył i on sam, aby

dać świadectwo, że do naczynia włożył

normalną hostię, tyle że konsekrowaną.

A nakowo dowodniono, że sbstan-

cja wyjęta z naczynia jest ciałem i krwią.

Pomyślmy o tym przez chwilę. To nie jest

moje przekonanie czy tego księdza: to jest

zdanie nakowca.

Z nakowego pnkt widzenia ogrom-

ne znaczenie ma fakt, że coś takiego się

wydarzyło. Żyjemy w świecie bardzo za-

leżnym od naki. A naka twierdzi, że

może wytłmaczyć każdy obszar naszego

istnienia. W ogólnym przekonani cda się

nie zdarzają, ponieważ naka jest bardzo

rygorystyczna i zawsze zostawia frtkę, że

jeżeli nie ma czegoś dziś, to nie znaczy,

że jtro się to nie zdarzy. Jak dotąd nie ma

jednak wytłmaczenia, w jaki sposób ka-

wałek chleba może się zmienić w ciało i krew.

W prezentacji na Światowych Dniach Młodzieży

w Sydney opowiedzieliśmy, jak naka dowiodła

tego, co wyznajemy wiarą: że podczas Mszy św.

oiarowany chleb przemienia się w Ciało Chrystsa.

Dzisiejsi katolicy różnie patrzą na przeistoczenie.

Moim zdaniem nie każdy wierzy, że to jest prawdzi-

we Ciało i Krew Chrystsa. Większość ldzi znaje

obecność Chrystsa w Echarystii, ale w sposób

symboliczny, a nie realny. Ten nakowy dowód na-

tomiast wskazje nam, że Ciało i Krew w Echarystii

nie są symboliczne, są rzeczywiste, tak jak naczał

Jezs Chrysts. Ukazjąc to, chcemy zachęcić do

pełniejszego rozmienia, że Jezs jest rzeczywi-

ście obecny pod postaciami Chleba i Wina. Nie mo-

żemy Go zobaczyć, ale On widzi nas. To właśnie

są postacie, które wybrał, aby pozostać z nami do

końca czasów. Wydaje mi się, że kiedy ldzie poj-

mą wartość tego, że Jezs jest prawdziwie obecny

i że mają z Nim naprawdę bezpośrednią relację – to

zmieni rozmienie Mszy św. i Echarystii.

Czy mnie to osobiście dotknęło? Oczywiście.

Pierwsza sprawa, która derza, to fakt, jakie mia

łem szczęście, zostając włączony w tę sprawę.

Pamiętam, kiedy pierwszy raz zaczynałem badać

mistyczne doświadczenia w Kościele, kiedy w po

korny sposób zaczęło się moje poszkiwanie. Je

stem prawnikiem. Kiedyś do mojego bira przyszedł

ksiądz. Wówczas nie praktykowałem wiary. I opo-

wiedział mi, jak się modli, by stała się rzecz niemoż-

liwa. Chciał kawałek ziemi na kościół. Umieścił tam

jakiś obrazek i modlił się z nadzieją na cd. I oka-

zało się, że cd się stał. Osoba, która była właści-

cielem tej ziemi, przyszła do mnie następnego dnia,

mówiąc, że chce się jej pozbyć za bezcen. I wtedy

zrozmiałem, że jeżeli ldzie się modlą o to, co nie-

możliwe, to się to staje.

Czy to przypadek, czy raczej Bóg wysłchje i

działa? Zacząłem wyszkiwać wydarzenia z historii,

gdzie Bóg w jakiś sposób interweniował. Czytałem

o Fatimie, o znanym z cd echarystycznego Lan-

ciano we Włoszech. I mówiłem sobie: jakie to c-

downe, że kawałek chleba stał się Ciałem i Krwią,

że od IX w. po dziś dzień istnieje. Myślałem: jak fa-

scynjącą rzeczą byłoby czestniczyć w badaniach

tego cd, jak wielką sprawą byłaby możliwość opo-

wiedzenia tej historii, że jest prawdziwa. I zostało

mi to dane. Właśnie teraz to robię. Mam przywilej

i możliwość, które podejmję również w poczci

odpowiedzialności. Myślę o odpowiedzialności za

głoszenie prawdy o tym, co widzieliśmy, co badali-

śmy. Chcę też pomóc przedstawić to Kościołowi w

taki sposób, aby miało to znaczenie i by można było

z tego korzystać.

człowiek. Był bardzo porszony, mówił z wyraźnym

wzrszeniem: „Jestem niewidomy. Wiedziałem, że

ten ilm to coś wyjątkowego. I modliłem się: Jez,

proszę, pozwól mi ten ilm zobaczyć”. I kiedy skoń-

czył tę modlitwę – jak mówił – odzyskał wzrok. Był

w stanie widzieć ten ilm od pierwszej sceny do koń-

cowych napisów. Potem znów stracił wzrok. Dodał,

że to doświadczenie było tak mocne, że nie wie, co

byłoby dla niego lepsze: to, że odzyskał wzrok na te

30 mint, czy też odzyskanie wzrok na zawsze.

Dla mnie było to wyjątkowo ciekawe zdarzenie.

Ten niewidomy był w stanie opowiedzieć, co w il-

mie widział. Mówił o jednej konkretnej scenie, która

szczególnie zapadła m w serce. Chciałbym dodać,

że kiedy realizowaliśmy ten ilm, nakręciliśmy dżo

różnego materiał: np. ldzi przyjmjących Kom-

nię czy młodzież odpowiednio braną i przystęp-

jącą do Komnii z godnością. Kiedy ilmowaliśmy

dzieci, była wśród nich jedna dziewczynka. Pamię-

tam, że ostrość kadr była doskonała, światło ide-

alne, wyraz twarzy świetny. Uchwyciłem moment,

kiedy przyjmowała Komnię na język. To było pięk-

ne jęcie i pomyślałem, że w ilmie będzie ważne.

I ze wszystkich ldzi, którzy ilm widzieli, a było ich

tysiące, tylko ten ślepy człowiek zwrócił wagę na

wyjątkowość tej sceny. Dla mnie to ewidentny do-

wód, że on ten ilm widział.

Wydaje mi się, że jeżeli dzieje się cd, to na

stępne pytanie powinno być: dlaczego? Jeżeli jest

to znak od Boga, jeżeli Bóg pozwala hostii krwa-

wić i objawia, że jest to mięsień serca, to msi być

jakiś powód. Bóg nie robi rzeczy bez powod. Je

żeli to jest od Boga, to ma być pomocą dla naszej

wiary. Ja jż z doświadczenia wiem, że wiel ldzi

wróciło do Boga po zetknięci się z tymi historiami.

I tak sobie to tłmaczę, że Bóg je nam daje, aby

mocnić naszą wiarę. Nie sądzę, że powinniśmy się

ich wstydzić, jeżeli są prawdziwe. Niektórzy ldzie

mają bardzo mocną wiarę i ich nie potrzebją. Ale

jest wiel innych, jak chociażby ja sam, który po-

trzebję zachęty, dodania odwagi. Dopiero poprzez

te poszkiwania i analizowanie tych histo

rii dokonała się we mnie wewnętrzna prze-

miana w rozmieni Echarystii.

Wydaje się, że ldzie są zawstydze-

ni taką koncepcją cdów, ale przecież w

Kościele jest wiel świętych, których he-

roiczności Kościół dochodził w procesach

kanonizacyjnych, pytając o działanie Boga

w ich życi. Cda nie są wierze katolickiej

obce. Nie powinniśmy się więc dziwić, że

się dzieją. Ciekawe, że wiel z nas chce

wiedzieć, że takie rzeczy są możliwe. A je-

żeli są możliwe – to daje nam to zpełnie

inną perspektywę życia, niż ta odczytywa-

na z gazet, wedłg których właściwie Boga

nie ma.

W swej pracy odkryłem, że ldzie są

głodni Boga. Potrzebją czegoś, co po-

zwoli im wyjść ponad negatywizm naszego

świata głoszącego, że Bóg nie istnieje, nie

działa, nie odpowiada. Gdy rozmawiałem

z ldźmi w czasie tych poszkiwań, za-

ważyłem, że nie wstydzą się mówić, ile

radości daje im fakt, że Bóg odpowiada na

modlitwy. Choćby przypadek tego niewido-

mego, który prosił Boga, aby pozwolił m

ten ilm zobaczyć i rzeczywiście go widział

– dla mnie to ma ogromne znaczenie. Bóg

msiał tam być, skoro go wysłchał. Ślepy

nie modlił się niczym dziad do obraz. Pro-

sił Boga i cd się stał. Bóg odpowiedział.

Ja nie wyszkję cdów. Jednak kiedy one się

zdarzają i Kościół je znaje, to mamy prawo o nich

mówić. Wydaje mi się, że Bog to się podoba. W

książce piszę więc o tym współczesnym przypadk.

Sądzę, że jest to historia ważna, dzięki której wiara

ldzi się mocni. To nie jest tak, że gonię za cdami.

Ale kiedy się dzieją i jestem w nie w jakiś sposób

włączony, to mam obowiązek o nich mówić.

Ron Tesoriero

Takich historii jest wiele. Zrobiliśmy ilm dok

mentalny o Echarystii w znacznej mierze oparty

na tych nakowych odkryciach dotyczących wyda

rzenia z Argentyny. Chodzi nam o to, aby przed

stawić zwłaszcza tym katolikom, których wiara osła-

bła, nakę Kościoła o Echarystii. Prezentowaliśmy

ten ilm w kilk miastach Astralii. Towarzyszył mi

przy tym człowiek, który przez lata był prawdopo-

dobnie najważniejszym astralijskim dziennikarzem:

Mike Willesee. On się nawrócił, pracjąc nad jed-

ną z tych historii. Kiedyś prezentowaliśmy ten ilm

o Echarystii w Adelajdzie dla około dwtysięcznej

pbliczności. Jak zwykle, zapytaliśmy po projekcji,

czy ktoś ma jakieś pytania. Podniósł się pewien

Wysłuchał i spisał ks. Józef Polak SJ

za zgodą Radia Watykańskiego

www.radiovaticana.org

Dwumiesięcznik MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601

Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Traugutta 107/5, 50-419 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 • www.michael.org.pl • redakcja@michael.org.pl

styczeń-luty 2010

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: