dawczyni śmierci_17.pdf

ROZDZIA Ł SIEDEMNASTY

Napoczątkuchciałamwłamaćsiędolaboratorium,leczdokładny przeglądjego

zabezpieczeńzmieniłmoje zdanie. Nie tylko posiadał standardową,ludzkąochronę,lecz

również kilka typowych, zmiennokształtnychumocnieńJedenzkontaktów Andora

potwierdził fakt, iż Castor korzystał ze zdolności medium specjalnie dla celów

bezpieczeństwaIchpracapolegałananieustannymskanowaniuobwodubudynku

poszukując naruszeń w jakiejkolwiek formie Poza tym, budynek ten posiadał

wykrywacze ruchu oraz ciepła przy każdym możliwym wejściu, włączając w to

kanalizacjęi otworywentylacyjneNiewpadliśmynażadenpewnysposóbdostaniasię

dośrodka,więcpozbyliśmysiętegopomysłunarzeczdostaniasięna ichimprezę- cała

tajegozmyślnabroń zostaławhotelu

Castor organizował konferencję dla najważniejszych ludzkich naukowców z

całegoświataPróbowałzdobyćpozwolenierządunaobecnośćzmieniaczy,leczbyło

zbyt wiele sprzeciwu by takoweotrzymałNigdyniespotkałamCastora,anioilewiem,

żadnegozzaproszonychnaukowcówUkrywaniesięwpoluwidzeniawydawałosię

bezpiecznymwyjściemAndorowiudałosięzdobyćreferencjeifałszywedokumentydla

nas obu Od ósmej tego ranka, byliśmy oficjalnie małżeństwem naukowców

pochodzącychz Francji.

- Wiesz, ja nie znam nawet odrobiny francuskiego. – powiedziałam,gdyszliśmy

wzdłużulicy

Próbowałamniekręcićsię, gdyczułampowietrzenanagichłydkach Andor

wymknąłsięzpokoju, gdyznowubrałamprysznic,bykupićbardziejodpowiednie

ubrania – dlamniewybrałletniąsukienkęNiemogłamsobieprzypomnieć ostatniego

razu, gdymiałamnasobiecośinnegopozauniformem,więcczułamsięniecoobnażona

Onjednakwyglądałnatyledobrze,żemiałamochotęgo schrupaćwtej jego polowej

koszuli i spodniach.

Andor spojrzał na mnie kątem oka i się uśmiechnął, świadomy mojego

dyskomfortuikapryśnychmyśliTrzymałmojądłoń,a ja cieszyłamsięciepłemjego

skóry

- Nieprzejmujsię, ma chérie , będęmówiłzanasdwoje– odpowiedział z

bezbłędnymakcentem.

Roześmiałamsię– Nieznaszmniezbytdobrze,skorosądzisz, żebędęmilczećtak

długo

Jegośmiechbyłnagłyiprawdziwy,byłtotakradosnydźwięk, że niemalsię

zatrzymałambymusięprzyjrzeć.

- Co? – spytał,wciążsięśmiejąc

- Niesądzę, bymdotejchwiliwidziałajak śmiejesz sięszczerze.

Uśmiechnąłsiędomnieipotrząsnąłgłową

- Widocznie,nicdotejporyniebyłowarteśmiechu

Wybuchneliśmyśmiechem,ażdomomentugdyuciszyłmniepocałunkiem,który

odebrał mi dech.

- Andorze, jesteśmy na ulicy w miejscu publicznym. – zaprotestowałamiz

pozbawionązapału energiąpchnęłamjegopierś

Błyskżaluwjegooczach,któryodrazupokryłuśmiechem

- Czujeszsięzgorszonaprzezzwierze którymjestem, kochanie?

Zmarszczyłambrwiiotworzyłamustabyzaprotestować,alepołożył palec na

moichwargachipotrząsnąłgłową

- Późniejodbędziemytądyskusję,kotkuTeraz,musimysięskoncentrowaćna

czekającymnaszadaniu

Milczałam, dopókiniezabrałrękizmoichust

- Żebyś, cholera, wiedział,żeodbędziemyjąpóźniej– zamruczałam.

ZaśmiałsięcichoiponownieruszyliśmyWzięłamgłębokioddechodsuwając

złośćifrustracjęIotoprzygotowywałamsiędo myśliposiadaniazmieniaczawswoim

życiu,aonwciążmiałtesameobawyWiedziałam,żeopanowanieichzajmiemutrochę

czasu,alemodliłamsiębynietrwałotozadługoNiewiedziałam,jakdługozdołamna

niegoczekać

Zamiastzgłębiaćtemyśli,powtórzyłamsobiejeszczeraznaszplanZakradniemy

siędosercalaboratoriumiznajdziemydrogędodolnychpoziomów,tych, którenie

zostałyzaznaczonenaprojekciebudynkuNiezwykłeibezimiennieźródło Andora,

zapewniało gooistnieniutrzechpodpoziomów,doktórychmielidostępjedyniezaufani

pracownicy. Byłpewieniżznajdziemytamzmieniaczy,jeżeliwogóleznajdowalisięna

tym terenie.

- Andorze,gdyjużbędziemy wśrodku, jak zamierzaszichznaleźć? No wiesz,

podpoziomymogąbyćtaksamorozległejakgórnepiętra,niesądzisz?

Zmarszczyłbrwinasekundę,wyglądającdziwacznienieswojoPoczymwzruszył

ramionamiiścisnąłmojądłońjeszczemocniej

- Jestcoś,czegoniepowiedziałemciotelepatiizmieniaczy– odparł

CzułamjakdreszczeprześlizgnęłymisiępoplecachZakażdymrazem, gdy

wyjawiałtego typu sekret, ten wydawałsięstwarzaćjakiśnowy rodzajkłopotówdla

ludzi.

- Czyli? – spytałam,próbując okazywaćjedynieumiarkowanąciekawość.

Przesunąłkciukiempomoichknykciachnim przysunąłmojądłońdoswoichusti

pocałowałwewnętrznąstronęmojegonadgarstka

- Niebójnic,kotkuNiejesttocoścomiałobywpływnaciebieitwójgatunek

Zasadniczo,zmieniaczemająmentalnylinkzeswoimimłodymiażdośmierciJeżeli

Emilyjestwtymbudynku,wyczujęjągdyprzejdziemyprzezwewnętrznebariery które

chroniątomiejsce

- OchCóż,todobrze.

Uśmiechnąłsięipocałowałprzegubmojej dłoni

- Tak, moja droga Alexio. To bardzo dobrze.

Odwzajemniłamuśmiech,rozkoszującsięjegociepłem

***

LaboratoriumCastoraznajdowałosięwsercuśródmieściaGeorgetown,pół

godziny drogi od hotelu. Rozmawialiśmy o tym co zamierzamy zrobić, gdy już

znajdziemysięwewnątrz ipostanowiliśmy,żetrzymaniesięrazemdajenamnajwiększą

szansę Laboratorium zajmowało powierzchnię dziesięciu bloków, bez hotelu i

restauracjiRozdzieleniesię,mogłoprzyspieszyć naszeposzukiwania,alerazembyliśmy

silniejsiJamogłamprzejśćprzezwszystkieskanery,zmoimludzkimDNA,aAndorze

swoją telepatią i innymi mentalnymi umiejętnościami, mógł poradzić sobie z

większościąsytuacjiCowięcej,powinienwyczućEmily i byćwstanienasdoniej

zaprowadzić

Andorbezogródekpowiedziałmi,żeniechcestracićmnie z pola widzenia,

choćbynaminutęPrzezjednouderzeniesercabyłamwściekła zajegoinsynuacje,że

jestem bezbronną,ludzkąkobietąZarazpoczymAndorwypełniłmójumysłswoimi

prawdziwymiemocjamiidotarłodomnie troszczyłsięomnietakbardzo, żechciał

mniechronićTrochęwyprowadziłomnietozrównowagi,alewkrótceprzestałamsięo

to wkurzać.

Byłamzadziwionatym, jakłatwoprzechodziliśmyprzezkażdedrzwiOchrona

była szcz elna, lecz podrobione dokumenty Andora przekonywały nawet ją

Próbowałam uspokoić nerwy, gdy szliśmy ramię w ramię przez jasno oświetlone

korytarze do ogromnego pomieszczenia, gdziemiałaodbyćsiękonferencjaPokójbył

pełen, zawierałbliskoparęsetnaukowcówNiktniezwracałnanasuwagiByliśmy

jedyniekolejnądwójkąwmorzunieznanychtwarzy

Andor zamknął mojądłońwzgięciuswojegoramienia izacząłsięwtapiaćw

tłumMiałnaturalnytalentdouprzejmychrozmówzkompletnymi nieznajomymi, a ja w

milczeniu podziwiałam jego wysiłki Po kilku minutach pieprzenia o niczym z

prawdziwyminaukowcami,poprowadziłmniedostołuzasłanegoprzekąskami Nie

rozpoznałamanijednejrzeczy, więcsiępowstrzymałam od jedzenia. Andor uniósł

kubekiudawał żepije,mówiącdomniekątem ust.

- Poczekamy, ażsięrozpocznie,poczymwykradniemysiębocznymwyjściem. –

wyszeptał,przypatrującsiędrzwiomnalewoodpodium.

Przestudiowałam ten obszar, zauważając słabeoświetlenieidodatkowekrzesła

Jeżeli poruszymy się w odpowiedni sposób, nikt nie zauważy naszego zniknięcia

Przytaknęłamijak gdyby przypadkiem skierowałamsię powoli wtamtastronęCzułam

zasobąciepłoAndora,dodającą otuchyobecność,uspokajającą mojenerwyGdybyśmy

zostalizłapani,AndorwielebywycierpiałNiemiałampojęciacostałobysięzemną

Poruszając się wzdłuż pomieszczenia, witałam mijane twarze uśmiechem i

skinieniem głowy profesjonalnej kurtuazji W większości byli to mężczyźni, choć

widziałamkilkastojący gdzieniegdzie kobietZbliżając siędocelu,czułamsięjuż

znacznie pewniej, kiedy znajoma twarz przykuła moją uwagę Znieruchomiałam i

odwróciłamsiębyjąodnaleźć,leczodrazuzniknęła wtłumie

- Francesca?

Słyszałampytającygłos Andora,leczzajęłomichwilęprzypomnieniesobie

mojego pseudonimu i odpowiedzenie.

- Nic. – wymamrotałam, niepewnaczybyłatoprawda

- Cosiędzieje?

- Hmm? – spytałam roztargniona, wciąż się rozglądając, nawet gdy

kontynuowałamswójmarsz do przodu.

- Wiesz o co mi chodzi.

Słyszałamledwiepowstrzymywanygniewwjegogłosieizdałamsobiesprawę,

żesięmartwi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: