szanty teksty.docx

Biała sukienka

Czasami, gdy mam chandrę i jestem sam,     a e F C

Kieruję wzrok za okno, wysoko

tam,         a e F G C

Gdzie

nad dachami domów

i w noc, i dniem

,  E a D7 G

Nadpływa kołysząca?, marzeniem?, snem.     a e F G C

I ona taka w tej białej sukience,              C G

Jak piękny

ptak, który zapiera w piersi dech.  C F C

Chwyciłem mocno jej obie ręce                  G C F

Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech.        C D7 G

I cała w żaglach, jak w białej sukience,       C G

Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech.  C F C

Chwyciłem mocno ster w obie ręce               G C F

I żeglowałem zasłuchany w fali śpiew.          C D7 G (CGC)

Wspomnienia przemijają, a w sercu żal.

Wciąż w łajbę się przemienia dziewczęcy czar.

Jeżeli mi nie wierzysz, to gnaj co tchu,

Tam z kei możesz ujrzeć coś z mego snu.

I ona taka w tej białej sukience?

Nie wiem, czy jeszcze kiedyś zobaczę ją.

Czy tylko w moich myślach jej oczy lśnią?

Gdy pochylona, ostro do wiatru szła?

Znowu się przeplatają obrazy dwa.

I ona taka w tej białej sukience?

BITWA

Okręt nasz wpłynął w mgłę i fregaty dwie                    | e D C a

Popłynęły naszym

Kursem by nie zgubić się.                                  | e D G H

Potem szkwał wypchnął nas poza mleczny pas                  | e D C a

I nikt wtedy nie przypuszczał, że fregaty śmierć nam niosą. | e D G H

Ciepła krew poleje się strugami,                             | G D e h

Wygra ten kto utrzyma ship.                                 | C D e

W huku dział ktoś przykryje się falami,                      | G D e h

Jak da Bóg ocalimy bryg.                                     | C D e

Nagły huk w uszach grał

i już atak trwał,

To fregaty uzbrojone rzędem w setkę dział.

Czarny dym spowił nas, przyszedł śmierci czas.

Krzyk i lament mych kamratów, przerywany ogniem katów.

Pocisk nasz trafił w maszt, usłyszałem trzask,

To sterburtę rozwaliła jedna z naszych salw.

"Żagiel staw" krzyknął ktoś, znów piratów złość,

Bo od rufy nam powiało, a piratom w mordę wiało.

Z fregat dwóch tylko ta pierwsza w pogoń szła,

Wnet abordaż rozpoczęli gdy dopadli nas.

Szyper ich dziury dwie zrobił w swoim dnie,

Nie pomogło to psubratom, reszta z rei zwisa za to.

Po dziś dzień

tamtą mgłę i fregaty dwie,

Kiedy noc zamyka oczy widzę w swoim śnie.

Tamci co śpią na dnie, uśmiechają się,

Że ich straszną śmierć pomścili bracia, którzy zwyciężyli

Chwyty gitarowe