Zapytaj kabalistę cz.7.pdf

Zapytaj kabalistę cz.7

Page 1 of 8

Zapytaj kabalistę

Zapytaj kabalistę cz.7

Rozmawiają: Naukowiec, kabalista, profesor Michael Laitman oraz

wykładowca Międzynarodowej Akademii Kabały Michał Sanilewicz

Program 7 - 6 kwietnia 2009 r.

Tematy poruszane w tym odcinku:

•

Dziecięce „rozterki”. Jak pomóc dziecku?

•

Miłość...? To pojęcie my „przylepiamy” całkiem nie do tego, czym ono w samej istocie

jest!

•

Czy nieuchronnie wszyscy muszą dojść do tego krytycznego punktu, Ŝeby odmienić się

lepsze?

•

No i co z tego, Ŝe zobaczę, Ŝe „Anna rozlała olej”? Nic poprzez to nie zmienisz…

M. Sanilewicz: Dzień dobry, witam w programie „Zapytaj Kabalistę”. Pierwsze pytanie, które

zostało do nas wysłane z Kijowa w formie video.

Pytanie: Często obraŜają mojego syna na placu zabaw. Czy prawidłowym jest uczyć dziecko, Ŝeby

nie odpowiadało na krzywdy? Ja rozumiem, Ŝe dzieci trzeba wychowywać według prawa

„pokochaj bliźniego”, ale nie chcę, Ŝeby dziecko było obraŜane. Podobne problemy ma w szkole

takŜe starszy syn. Proszę poradzić, czego uczyć dzieci, jak je wychowywać.

M. Laitman: Tak, to duŜy problem. Rzecz w tym, Ŝe osobowość w społeczeństwie to zagadnienie

złoŜone, społeczne, w pojedynkę, bez pomocy otoczenia nie da się tego rozwiązać.

Z jednej strony, uczyć dobra, namawiać dziecko nie odpowiadać na krzywdy, w tym czasie, kiedy

go zaczepiają, draŜnią, oczywiście nie jest rozwiązaniem problemu. А z drugiej strony, nie

reagować na to, takŜe nie jest metodą. Na następnym poziomie sytuacja moŜe doprowadzić do

jeszcze większych „rozterek”.

Myślę, Ŝe w szkole trzeba rozwiązać ten problem ogólnie, razem z innymi dziećmi. NaleŜy

nauczyć się stawać w swojej obronie. Jednocześnie, niezbędne jest zaszczepiać w dzieciach dobre

relacje z innymi. Broniąc siebie, dziecko powinno być skłonne do przyjaźni, szacunku,

normalnych relacji z kaŜdym człowiekiem. Nauka prawidłowych relacji z innymi – do wroga, do

przyjaciela, w ogóle do kaŜdego człowieka, i w tym samym czasie, nauka umiejętności stanąć w

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=116%3...

2010-01-25

•

Słyszałam, Ŝe u Stwórcy są cele, znajdujące się poza „granicami rodu ludzkiego”?

Zapytaj kabalistę cz.7

Page 2 of 8

obronie siebie, jasna granica między tymi dwoma pojęciami – powinna być obecna, powinna

zostać zrozumiana przez dzieci.

M. Sanilewicz: А kabaliści zajmowali się jakimiś rodzajami walki? Czy były takie przykłady w

historii?

M. Laitman: Nie. Kabaliści są jakby „z innej części świata”. Sztuki walki zostały opracowane na

wschodzie. Im dalej na wschód, tym bardziej oddalamy się od duchowości: do rytuałów w

Indiach, a następnie do ćwiczeń fizycznych w Chinach i Japonii. Таk, według miary poruszania

się z Bliskiego Wschodu na Daleki, duchowe prawa coraz bardziej realizują się w fizycznych

działaniach.

Nieznane są mi przypadki, Ŝeby kabaliści powaŜnie zajmowali się jakimiś rodzajami walki. W

metodyce kabalistycznej nie było takich teorii i praktyk: ani ataku, ani obrony. W kabale

wyśmienicie jest opisana budowa człowieka, jego fizjologia, ale sztuk walki nie uczą.

Kabaliści uczyli swoich uczniów bycia wystarczająco wytrwałymi i silnymi, oni powinni być

normalnie rozwinięci fizycznie po to, Ŝeby umieli nosić wszystkie cięŜary naszego Ŝycia. Lecz nie

stawia się szczególnego akcentu na zagadnienia obrony lub ataku.

M. Sanilewicz: Kabaliści tak dobrze znali przyrodę człowieka, Ŝe mogli drogą pokojową

rozwiązać konflikty?

M. Laitman: Tak. Zazwyczaj kabaliści próbowali tak postępować. PrzecieŜ wiadomo, Ŝe

„muskułami” nic się nie rozwiąŜe. Obecnie ludzkość juŜ w całości nasyciła się bronią, przy

naciśnięciu guzika, siedząc gdzieś pod ziemią, moŜesz zniszczyć przeciwnika.

I w takim czasie ludzkość dochodzi do wniosku, Ŝe nawet takie moŜliwości nie dają Ŝadnego

rezultatu. Na tym kończy się wyścig zbrojeń, ludzkość widzi, Ŝe w wojnach nie ma Ŝadnego

sensu. I Zachód, i Ameryka, i Rosja, dochodzą do jasnego uświadomienia, Ŝe wojnami niczego nie

rozwiąŜą. Oczywiście jeszcze są kraje myślące „po staremu”, lecz trzeba im pomóc jak

najszybciej przejść przez ten proces.

M. Sanilewicz: Lena z Samary pyta: „Rambam pisze, Ŝe u Stwórcy, oprócz stworzenia ludzkiego

rodu, są inne cele. Czy w kabale mówi się o tych celach?”

M. Laitman: W nauce kabała mówi się dosłownie o wszystkim, a Rambam był kabalistą. I jeŜeli

on coś wie i pisze o tym, to zaczerpnął takie wiadomości tylko ze źródeł kabalistycznych.

WyraŜenie: „U Stwórcy istnieją inne cele, oprócz stworzenia ludzkiego rodu” mówi o

kształtowaniu dusz. Chodzi o proces powstania i wznoszenia dusz na taki poziom, kiedy one

znajdują się w absolutnym zlaniu się ze Stwórcą, a następnie, dalszym ich wywyŜszeniu, w stan,

gdzie juŜ nie odczuwa się naszego świata. Оn po prostu ulatuje z naszych odczuć, i zaczynamy

przyjmować siebie tylko w świecie Nieskończoności. Dalej, za światem Niekończoności, dusze

wznoszą się po takich stopniach, w takich wymiarach, o których dzisiaj nawet nie moŜemy

mówić.

PrzecieŜ na najbliŜszym do nas schodku duchowego rozwoju nie istnieje czas, obszar, zwykłe

wymiary. Таm juŜ nie panuje pięć organów odczuć. To zrozumiałe, Ŝe trudno kabalistom mówić o

tych najbliŜszych duchowych stopniach, tym bardziej o tych, które znajdują się poza granicą

naszych wymiarów.

Poza granicami świata Nieskończoności dusza dokonuje kolosalnej wspinaczki, ale o tym kabała

mówi tylko „mętnymi wskazówkami”. Dlaczego? Мy nie moŜemy wyrazić tego procesu

dostępnym językiem i innymi zwykłymi dla nas środkami, dlatego Ŝe znajdujemy się w trzech

współrzędnych, odczuwamy poprzez pięć organów zmysłów, odczuwamy upływ czasu: jest

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=116%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.7

Page 3 of 8

wczoraj, dzisiaj, jutro. Kiedy wyjdziemy z tych wszystkich ograniczeń, wówczas moŜemy mówić

o poziomach znajdujących się poza „granicami rodu ludzkiego”.

M. Sanilewicz: Są takie cele, lecz nie moŜemy ich opisać, przekazać?

M. Laitman: Tak.

M. Sanilewicz: А co mówi się o tym w innych naukach?

M. Laitman: Nigdzie więcej się o tym nie mówi. W innych dostępnych publicznie naukach

wspomina się o wiele mniejsze stopnie rozwoju, niŜ te, o których mówi kabała. А o poziomach

wyŜszych niŜ świat Nieskończoności, nikt nie moŜe opowiedzieć. Po prostu nie istnieją techniki

ich opisu i nikt nie moŜe ich opracować.

Najpierw ludzkość powinna wznieść się do poziomu Nieskończoności. Mamy dla tego

wzniesienia metodykę nazywaną „kabała”. А za poziomem Nieskończoności i wyŜej będziemy

wznosić się według innej metodyki, którą zrozumiemy wówczas, jak tam dojdziemy.

M. Sanilewicz: Posłuchajmy następnego pytania: „Robię wszystko dla męŜa: ubieram się,

smacznie gotuję, sprzątam. А on – przyjdzie, zje i „brak zainteresowania”. Czy on mnie nie

kocha? Wszyscy mnie przekonują, Ŝe to ja nie umiem kochać! śe miłość – to nie oczekiwanie męŜa

w kuchni. Proszę powiedzieć, co oznacza prawdziwa miłość?”

M. Laitman: Nie ma w naszym świecie miłości – to pierwsze, co mogę wam powiedzieć. Lepiej

nie dąŜyć do takiego uczucia. Dlaczego ja to chcę podkreślić? „Przylepiamy” to pojęcie

całkowicie nie do tego, czym ono jest w istocie.

Miłość – to odczucie potrzeb innych ludzi, ich Ŝyczeń. Kiedy chcę napełnić te Ŝyczenia, tak jak

gdyby one były moje, wtedy moŜna powiedzieć „kocham drugiego człowieka”. О tym, Ŝe para

staje się męŜem i Ŝoną, moŜna mówić, kiedy dwoje ludzi spotyka się, Ŝeby napełnić się wzajemnie

fizycznie, seksualnie, moralnie, duchowo – na wszystkich poziomach. JeŜeli oni rozumieją, Ŝe

trzeba pracować dla wzajemnego napełnienia, wówczas moŜna mówić, Ŝe oni siebie nawzajem

kochają.

Oczywiście, Ŝe w kabale mówi się o miłości nie pomiędzy męŜczyzną a kobietą, a o miłości

człowieka do człowieka. Kiedy czuję potrzeby drugiego, i one są mi drogie, kiedy ja je napełniam

– znaczy, Ŝe go kocham.

A to, Ŝe my się Ŝenimy, wychodzimy za mąŜ, tworzymy rodzinę - rzekomo „z miłości” - to nie

miłość, to - Ŝeby zdobyć doświadczenie w budowaniu więzi pomiędzy ludźmi. Lecz proces ten

powinien być jasny, zrozumiały, oparty na wiedzy, Ŝe rodzina jest tworzona tylko poprzez

wzajemne ustępstwa. Tylko za pomocą wzajemnych ustępstw!

Dwoje egoistów dosłownie zderzają się ze sobą na kilku metrach kwadratowych, mają wspólne

konto bankowe, mają trudności w gospodarstwie domowym, z wypoczynkiem, zderzają się ich

punkty widzenia, wspólnie rozwiązują problemy ze zdrowiem, a kiedy rodzą się dzieci, pojawiają

się dodatkowe troski o ich rozwój i edukację. Wszystkie te problemy nie są rozwiązywane przez

miłość, miłości tu nie ma. Pomóc mogą tylko wzajemne ustępstwa, para powinna się porozumieć,

Ŝe przynajmniej próbuje ustępować sobie nawzajem.

Wtedy pojawia się minimalny stopień wzajemnej więzi. On mówi o tym, Ŝe człowiek zdobywa

właściwość „nie czyń drugiemu tego, czego nie chcesz, Ŝeby uczynili tobie”. I następny stopień

nazywa się „pokochaj bliźniego jak siebie”. JeŜeli takie są kolejne etapy zbliŜenia, moŜna mówić,

Ŝe między ludźmi rodzi się poczucie odpowiedzialności, łączenia się, pojawiają się pragnienia

napełnienia siebie nawzajem i takie odczucia juŜ moŜna nazywać miłością.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=116%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.7

Page 4 of 8

M. Sanilewicz: Wychodzi, Ŝe tego się naleŜy uczyć.

M. Laitman: Tak, tego trzeba się uczyć. Stworzenie rodziny nie ma Ŝadnego związku z

poŜądaniem chłopaka do panny, kiedy po prostu tak nagle coś między nimi się rozpala. Таk

działają hormony, które zarządzają i poruszają nami. Nic więcej w tym nie ma. Ukłujesz –

uciekniesz, lub odwrotnie – podniesiesz hormonalny poziom w człowieku, oto i cała tak zwana

miłość. Niczym nie odróŜnia się to od wiosennej miłości zwierząt. Zrozumiałe jest, Ŝe to nie jest

miłość. Trzeba rozdzielić te dwie rzeczy.

Razem z tym, wszystkie fizjologiczne i seksualne pragnienia, wszelkie etyczne, moralne i Ŝyciowe

sympatie pomiędzy męŜczyzną a kobietą, powinny być obecne w małŜeństwie. Lecz wszystkie te

odczucia powinny być oparte na wypełnieniu potrzeb drugiego, kiedy człowiek czuje Ŝyczenia

partnera, próbuje je napełnić, i to samo otrzymuje w zamian. Tutaj rodzi się wspólna więź, którą

moŜna nazywać miłością.

M. Sanilewicz: A co jest silniejsze – poŜądanie, które moŜe trwać latami, czy jakiś wspólny cel,

dla którego moŜna wspólnie Ŝyć? Na przykład, wychowanie dzieci…

M. Laitman: W naszym świecie poŜądanie jest niezbędne. Powinno być i to i to. Lecz w istocie

wszystko opiera się na zrozumieniu niezbędności wzajemnych ustępstw i dalej – przyzwyczajeń.

M. Sanilewicz: UwaŜa Pan, Ŝe małŜeństwo moŜna zawrzeć bez poŜądania, opierając się tylko na

wzajemnych ustępstwach?

M. Laitman: Takich przykładów było wiele w historii róŜnych narodów. A teraz teŜ są miejsca

na naszej planecie, gdzie pary łączą w dzieciństwie lub nieco później. Często nawet nie wiedzą,

nie odczuwają Ŝadnego poŜądania, nie ma sympatii czy antypatii.

Młodzi - męŜczyzna i kobieta zaczynają organizować wspólne Ŝycie ze zrozumienia tego, Ŝe do

tego ich zobowiązuje kultura i zwyczaje. W sumie wychodzi normalna rodzina, o wiele

mocniejsza niŜ rodziny w tak zwanych „krajach rozwiniętych”. PrzecieŜ co odbywa się na

zachodzie? Ludzie Ŝyją razem czasem 10 - 15 lat, dobrze znają siebie nawzajem, lecz jak tylko

wstępują w związek małŜeński, zawierają jakby umowę o poręczycielstwie, wzajemnych

ustępstwach, współpracy – od razu zaczynają się problemy. A przecieŜ tylko „podpisali się” – nic

więcej się nie zmieniło!

To jasny obraz tego, Ŝe rodzina jest to problem psychologiczny, i nie zaleŜy od długości

znajomości, poŜądania i poprzednich deklaracji.

M. Sanilewicz: Rzeczywiście, to fakty – w wielu państwach pobierają się, wychodzą za mąŜ, nie

znając siebie nawzajem. Lecz współczesnemu człowiekowi cięŜko to zrozumieć. Jak tak moŜna?

Nie układa się to w głowie.

M. Laitman: Ja to rozumiem.

Nasz egoizm stopniowo, z pokolenia na pokolenie wzrasta, i wyrasta do takich rozmiarów, kiedy

nie jesteśmy w stanie znieść obok siebie kogoś innego.

Lecz skoro juŜ człowiek godzi się na małŜeństwo, to powinien zrozumieć, Ŝe to bardzo duŜa

próba, i zdecydować się na taki krok moŜna tylko dla powaŜnego celu. Na przykład, dla

wychowania dzieci, z poczucia wzajemnego obowiązku, z szacunku dla krewnych lub starszych,

rodziny i społeczeństwa. Oczywiście, Ŝeby takie warunki były zdolne zatrzymać człowieka w

rodzinnych ramach, wszystkie one powinny być wzajemnie powiązane w ogromnym kulturowym

kontekście.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=116%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.7

Page 5 of 8

Ja osobiście z trudem wyobraŜam sobie normalne rodzinne stosunki w przyszłości, jeŜeli, nie

będziemy potrafili „wznieść” człowieka nad egoizmem.

M. Sanilewicz: Następne pytanie takŜe w formie wideo: „Dzień dobry. Obejrzałem film „Dzień, w

którym zatrzymała się Ziemia”, w którym istoty z obcej planety chcą zlikwidować ludzkość z

powodu ich negatywnego wpływu na przyrodę planety. Główna bohaterka tego filmu próbuje ich

skłonić do zmiany zdania, udowodnić, Ŝe ludzkość moŜe się zmienić, dochodząc do krytycznego

punktu. Czy my wszyscy musimy dojść do tego krytycznego punktu, Ŝeby odmienić się na lepsze?”

M. Laitman: Kiedy zaczniesz poznawać swoją przyrodę, to zobaczysz, Ŝe skłonić siebie do

zmiany moŜna tylko wtedy, kiedy rzeczywiście dochodzisz do krytycznego punktu. А do tego

momentu będziesz myśleć, Ŝe moŜna obejść problem, niekoniecznie zmieniać się. Będziesz

przekonywać siebie, Ŝe połączyć się z innymi do poziomu „pokochaj bliźniego, jak siebie” – to w

ogóle nie jest moŜliwe! Nawet niewielkie ustępstwa człowiek jest w stanie zrobić, tylko jeŜeli

widzi, Ŝe one przynoszą jakiś odczuwalny poŜytek. Co nazywa się „dojść do krytycznego

punktu”? To oznacza pojąć niezbędność połączenia się z innymi w istocie w jeden globalny

system.

Przyroda pokazuje nam dzisiaj: wszyscy ludzie okazali się zamknięci w jednolitej strukturze.

JeŜeli elementy takiego systemu nie są powiązane ze sobą nawzajem, one doprowadzają go do

samozagłady. Takie prawa studiuje się w cybernetyce, fizjologii, widzimy je na przykładach

czynności oddzielnych ekosystemów i całej biosfery. О tym, Ŝe zbliŜamy się do samozagłady,

mówią wszystkie studiowane prawa, zarówno ludzkiego organizmu, jak i przyrody w całości: i

ekolodzy, i biolodzy, i lekarze, i botanicy, i zoolodzy.

Dlatego Ŝeby zapobiec temu, nie osiągnąć nieodwołalnego stanu, kiedy nie ma drogi powrotnej,

ludzkość powinna jak najszybciej zrozumieć: w pełni zaleŜymy od siebie nawzajem. Nie są

potrzebne do tego Ŝadne istoty z obcej planety! Po prostu ludzkość powinna jawnie zobaczyć, na

jakiej małej planecie zamieszkujemy, w jakim zamkniętym ekosystemie istniejemy. I tylko nasze

wzajemne, prawidłowe, dobre relacje do nieŜywej, roślinnej i zwierzęcej przyrody, człowieka do

człowieka, tylko harmonijne odniesienie do całej przyrody uratuje nas od zniszczenia.

Dlatego nie są potrzebne istoty z obcej planety, wystarczy nasza wiedza. Po prostu powinniśmy

powaŜnie zrozumieć sytuację.

M. Sanilewicz: Wydaje mi się, Ŝe widz akurat pyta: czy naprawdę po to, Ŝeby zrozumieć cały

zgubny charakter naszej egoistycznej przyrody, niezbędne cierpieć? Czy naprawdę bez cierpień

nie jesteśmy zdolni tego zrozumieć?

M. Laitman: Oczywiście, jeŜeliby dzisiaj prezydenci krajów umówili się, i zaczęli przez środki

masowego przekazu i przez wszystkie moŜliwe kanały oddziaływać na społeczeństwo, namacalnie

manifestując, co właśnie odbywa się z ludzkością, z otaczającą przyrodą, do czego zbliŜamy się.

JeŜeli zobaczylibyśmy nieodwracalność procesu, w którym przebywamy, wtedy zaczęlibyśmy się

zmieniać.

Lecz niestety politycy zajmują się tym, Ŝe „dzielą teczki”; finansiści wydają ogromne sumy

pieniędzy na własne wzbogacenie; przemysłowcy sprowadzają masę szkodliwych towarów, Ŝeby

dorobić się i przytłoczyć konkurentów; a prości ludzie nie chcą myśleć o jutrzejszym dniu.

Główne dla nich – przeŜyć dzień, w tej chwili poczuć spokój, kropelkę szczęścia, jakieś małe

nasłodzenie.

Na tym wszystko się kończy, i wychodzi, Ŝe ego nas zabija.

JeŜeli spojrzelibyśmy na Ziemię i nasze Ŝycie oczami istot z obcej planety, to zdziwilibyśmy się

swoją głupotą. PrzecieŜ nie wystarcza nam elementarnego uświadomienia, odrobiny mądrości, dla

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=116%3...

2010-01-25

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: