Stulejka.doc

Stulejka ( Phimosis).

Istotą stulejki jest niemożność zsunięcia napletka i obnażenia żołędzi z powodu zbyt wąskiego ujścia  lub zrostów między napletkiem i żołędzią. W tych przypadkach pod napletkiem może zalegać wydzielina łojowa, dość często dochodzi do stanów zapalnych z wytworzeniem zrostów i blizn. Niekiedy dochodzi do utrudnienia w oddawaniu moczu a nawet jego zatrzymania. Powikłaniem stulejki jest załupek ( paraphimosis).

U małych dzieci napletek jest z reguły długi i wąski ( ryjkowaty), i nie można obnażyć żołędzi. Zazwyczaj zmiany te ustępują z wiekiem i nie wymagają leczenia jeżeli nie powodują powikłań. U małych dzieci, poniżej 7 roku życia leczenie chirurgiczne jest zazwyczaj zbyteczne. Ważna jest natomiast odpowiednia pielęgnacja. Należy zalecić przestrzeganie czystości, ściąganie napletka z żołędzi oraz przemywanie ciepłą wodą i olejem parafinowym. Należy rozdzielić istniejące zlepy i zrosty. U dzieci starszych zazwyczaj konieczne jest leczenie operacyjne, które sprowadza się do rozdzielenia istniejących zlepów i zrostów, obcięciu nadmiaru i rozcięciu napletka.

W przypadku stulejki spowodowanej zlepami i zrostami należy je rozdzielić. U dzieci przeprowadza się to zazwyczaj w znieczuleniu ogólnym. Należy wprowadzić zgłębnik pod napletek i ruchem okrężnym przeprowadzić go wokół żołędzi. Wielu zrostów nie udaje się oddzielić na tępo. W tym przypadku należy je przeciąć i jeżeli krwawią podwiązać wokół ujścia napletka, a następnie odchylać coraz dalej napletek pomagając sobie zgłębnikiem, rozdzielać i przecinać kolejne zrosty. Krwawienie miąższowe można zatamować poprzez ucisk gazikiem z gorącą solą fizjologiczną. Po zabiegu mogą powstać ubytki błony śluzowej. W celu zapobieżenia kolejnym zrostom, należy nałożyć na żołądź nawazelinowany gazik i zsunąć po nim napletek ( stanowi oddzielenie napletka od żołędzi).

Odcięcie nadmiaru napletka (obrzezanie- circumcisio).

Stosuje się go przy długim, zwisającym napletku. Przeprowadza się je w znieczuleniu ogólnym. Kleszczykami chwyta się brzegi napletka i sprowadza ku dołowi. Nadmiar napletka ścina się nożyczkami. Blaszkę zewnętrzną siąga się z żołędzi na prącie. Blaszkę wewnętrzną nacina się podłużnie. Po stronie grzbietowej i ścina się nadmiar skóry w postaci trójkątnych płatów. Ranę zeszywa się węzełkowymi szwami katgutowymi. Po zawiązaniu zostawia się długie końce szwów, które służą do nawiązania zwiniętego gazika jako opatrunku. Po zabiegu należy przymocować prącie do skóry brzucha. Po rozpuszczeniu szwów katgutowych gazik odpada wraz ze szwami.

Załupek czyli zadzierzgnięcie żołędzi ( parahpimosis).

Jest to jedno z powikłań stulejki. W przypadkach kiedy ujście napletka jest wystarczająco duże by przepuścić część żołędzi, po nagłym zsunięciu napletka jego brzeg może zostać przemieszczony poza koronę żołędzi. Wytwarza wtedy pierścień okrężnie uciskający prącie. Jego odprowadzenie jest początkowo stosunkowo łatwe, ale stosunkowo bolesne i dlatego chorzy zgłaszają się zazwyczaj w przypadku narastającego obrzęku. Główne objawy to ból, zastój żylny i obrzęk. Niekiedy może się dołączyć zakażenie a nawet powstać zgorzel. Występuje zatrzymanie moczu. W przypadkach typowych za żołędzią są widoczne dwa okrężne wały. Pierwszy z nich, leżący obwodowo to obrzęknięta błona śluzowa tylnej blaszki napletka. Drugi stanowi obrzęknięta skóra napletka i leży on dośrodkowo. Między nimi leży pierścień uciskający, który w skutek ucisku może być niewidoczny.

Leczenie:

Wcześnie po uwięźnięciu może być przeprowadzone w sposób bezkrwawy. Po podaniu środka przeciwbólowego np. morfiny czy dolarganu i znieczuleniu miejscowym u podstawy prącia lewą ręką chwyta się za podstawę prącia. Prawą uciska się żołądź i wmasowuje ją poza napletek. W trakcie tej cynności zazwyczaj występuje charakterystyczne uczucie pokonania przeszkody i wskoczenia żołędzi poza pierścień uciskający. Po zabiegu chory powinien pozostawać w łóżku. Wskazane są okłady wysychające na prącie i kąpiele. Innym sposobem jest uchwycenie palcami wskazującymi i środkowymi za prącie powyżej pierścienia zwężającego stojąc przodem do pacjenta. Kciukami wmasowuje się żołądź i odprowadza się napletek. W niektórych przypadkach z powodu późnego zgłoszenia się chorego do lekarza odprowadzenie bezkrwawe jest niemożliwe. W znieczuleniu miejscowym lub też ogólnym rozchyla się obrzęknięte tkanki i uwidacznia grzbietową część zwężającej bruzdy. Wprowadza się zgłębnik rowkowy pod pierścień zwężający i nacina podłużnie skórę w miejscu zwężenia. Po przecięciu pierścienia odprowadzenie jest już łatwe. Po zabiegu rany się nie zaszywa lecz zostawia do gojenia przez ziarninowanie. Wskazane jest leczenie szpitalne, które jest niezbędne w przypadku zakażenia.