2000.05_Genialne schematy.pdf

W tej rubryce prezentujemy schematy nadesłane przez Czytelników. Są to zarówno własne (genialne) rozwiązania układowe, jak i ciekawsze sche−

maty z literatury, godne Waszym zdaniem publicznej prezentacji bądź przypomnienia. Są to tylko schematy ideowe, niekoniecznie sprawdzone

w praktyce, stąd podtytuł “co by było, gdyby...” Redakcja EdW nie gwarantuje, że schematy są bezbłędne i należy je traktować przede wszystkim

jako źródło inspiracji przy tworzeniu własnych układów.

Przysyłajcie do tej rubryki przede wszystkim schematy, które powstały jedynie na papierze, natomiast układy, które zrealizowaliście w praktyce

nadsyłajcie wraz z modelami do Forum Czytelników i do działu E−2000. Nadsyłając godne zainteresowania schematy z literatury, podawajcie

źródło. Osoby, które nadeślą najciekawsze schematy oprócz satysfakcji z ujrzenia swego nazwiska na łamach EdW, otrzymają drobne upominki.

i żaróweczkę wsuwamy ostrożnie zapaloną za−

pałkę bądź świeczkę (zapalniczki jednak nie

radzę). Światło z zapałki pada na fotorezystor.

Opór maleje, a to powoduje wzrost natężenia

prądu płynącego przez bazę tranzystora T1.

Prąd ten po wzmocnieniu zasila żaróweczkę,

która zapala się ja−

snym światłem. Te−

raz płomień nie jest

już potrzebny. Raz

zaświecona ża−

róweczka oświetla

fotorezystor pod−

trzymując swoje

świecenie. Jeśli ża−

róweczkę odchyli−

my na chwilę od fotorezystora lub obejmiemy

palcami, jakbyśmy gasili świeczkę, światło

przestanie padać na fotorezystor, którego opór

wzrośnie i żaróweczka zgaśnie. Po powrocie

do poprzedniego położenia żaróweczka nie za−

pali się ponownie.

Czułość układu regulujemy potencjome−

trem P1. Do budowy urządzenia można

użyć innych typów tranzystorów niż poda−

łem to na schemacie. Przez tranzystor T2

płynie prąd zasilający żarówkę. W związku

z tym powinien on mieć odpowiednio duży

dopuszczalny prąd kolektora i moc. Może−

my też użyć innego typu fotorezystora

o podobnych parametrach. Układ wraz z ba−

terią należałoby zmieścić w

Różności

Chciałbym przedstawić kilka moich wła−

snych projektów. Pierwszym z nich jest

projekt „Elektronicznego elektroskopu“.

Zmontujmy

prosty obwód

pokazany na

rysunku. Do

jednego z wy−

p r o w a d z e ń

tranzystora −

bramki − przylutujmy kilkucentymetrowy od−

cinek drutu. Kiedy do tej „antenki“ zbliżymy

naelektryzowany przedmiot, dioda świecąca

na chwilę zgaśnie, po czym zapali się ponow−

nie. Podobną sytuację można wywołać doty−

kając antenki palcem. Sercem tego układu

jest tranzystor polowy, na przykład BF245.

Drugim moim projektem jest „lampka“.

Wykonajmy prosty układ elektroniczny, po−

kazany na schemacie. Sercem całego układu

jest fotorezystor RPP130. Nad fotorezystorem

w odległości około 5−6cm zawieszamy na

przewodach żaróweczkę, która początkowo się

nie świeci. Następnie pomiędzy fotorezystor

niewielkiej

obudowie.

Trzecim jest te−

ster do spraw−

dzania pilota te−

lewizyjnego .

N a j p r o s t s z ą

metodą sprawdze−

nia pilota jest zbli−

żenie go do tego

testera. Jeśli po

naciśnięciu guzika

na pilocie nie bę−

dzie się świeciła

dioda D1 (czer−

wona), to znaczy, że pilot jest zepsuty. Jeśli

się zapaliła − pilot jest sprawny. Dioda D2

(zielona) jest diodą kontrolną. Oprócz sygna−

łu optycznego zadziała także sygnał aku−

styczny wydobywający się z głośnika.

Radosław Szycko

Zasilacz

tym samym poziomie, co napięcia dodatnie−

go. W tym układzie prąd pobierany z zasila−

cza napięcia dodatniego musi być zawsze

większy od prądu pobieranego z zasilacza na−

pięcia ujemnego. Maksymalny prąd zależy

między innymi od pojemności kondensato−

rów C1 i C2. Dla przykładu, po zastosowaniu

kondensatorów C1 i C2 o wartości po 1000 µ F

każdy można pobierać prąd o wartości

200mA, stosując odpowiednie diody D1...D4,

np. serii 400X, stabilizator 79XX oraz odpo−

wiedniej wartości kon−

densator C4. Jeżeli bę−

dziemy pobierać prąd

o wartości kilkudzie−

sięciu miliamperów, to

można zastosować pro−

stownik jednopołówko−

wy np. C1,D1,D2 (nie

montować C2, D3, D4), zastosować stabiliza−

tor 79LXX, kondensatory C1 i C4 należy do−

brać do wielkości pobieranego prądu. Układ

ten wypróbowałem w praktyce. Schemat po−

chodzi z czasopisma Elektor Elektronics,

prawdopodobnie z 1990 roku. Któreś z pol−

skich czasopism elektronicznych przedruko−

wało ten schemat, nie wiem które. Do sche−

matu tego dodałem stabilizatory napięcia do−

datniego i ujemnego. (...).

Szanowna Redakcjo.

(...)

Często zdarza się, że w urządzeniu elektronicz−

nym trzeba zastosować zasilanie symetryczne,

a mamy zasilacz napięcia dodatniego zawiera−

jący transformator z pojedynczym uzwojeniem

wtórnym. Możemy to zrealizować na różne

sposoby. Przedstawiam schemat zasilacza na−

pięcia ujemnego, którego największą zaletą

jest bardzo niski koszt oraz prosta realizacja.

Dodanie do zasilacza napięcia dodatniego

od strony uzwojenia wtórnego transformatora

sieciowego elementów − oznaczonych linią

przerywaną − C1, D1, D2 oraz C2, D3, D4

(prostownik dwupołówkowy), pozwala na

uzyskanie napięcia ujemnego na praktycznie

Tadeusz Kimsa

E l e k t r o n i k a d l a W s z y s t k i c h

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: