praca w grupach.doc

Gr. I WSTZREMIĘŹLIWOŚĆ

Po co jest wstrzemięźliwość?

U Platona

Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Gr. II POST

Po co jest post? (ogólnie) Po co są określone rodzaje postu?

Post w katolicyzmie 

Prawo Kanoniczne określa post jako formę pokutną. Wyróżnia się trzy rodzaje postów:

Post ścisły - obowiązuje w Wielki Piątek, Środę Popielcową. Polega na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i ograniczeniu posiłków do jednego posiłku do syta i dwóch mniejszych. Obejmuje wiernych w wieku 18-60 lat.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Tak zwany Post Eucharystyczny - powstrzymanie się od spożycia pokarmów na godzinę przed przyjęciem Komunii Świętej.

Postem może być też ograniczanie własnych przyjemności.

Gr. III GORZKIE ŻALE

Po co jest nabożeństwo gorzkich żali?

Gorzkie żale

Gorzkie żale to nabożeństwo katolickie odprawiane, zazwyczaj śpiewane, w okresie Wielkiego Postu, szczególnie uroczyście niedziele Wielkiego Postu, kiedy odprawiana jest jedna część, oraz w wielu parafiach szczególnie uroczyście w Wielki Piątek po zakończeniu liturgii krzyża, gdy śpiewane są wszystkie części. W czasie nabożeństwa wierni rozmyślają nad poszczególnymi etapami Męki Jezusa Chrystusa.

Nabożeństwo powstało przy kościele św. Krzyża w Warszawie i stąd rozpowszechniło się na całą Polskę. Pierwszy raz zostało wydane drukiem w 1707 roku staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Benika, ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a' Paulo pod tytułem "Snopek Myrry z Ogroda Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkiey Męki Syna Bożego [...] rospamiętywanie".

Gorzkie żale rozpoczynają się pieśnią "Pobudka", następnie składają się z trzech, poprzedzonych intencjami, śpiewów: "Żal duszę ściska", "Lamentu duszy" i "Smutnej rozmowy"; całość kończy antyfona "Któryś za nas cierpiał rany".

Gr. IV DROGA KRZYŻOWA

Po co jest nabożeństwo Drogi krzyżowej?

Droga krzyżowa

Droga krzyżowa - to w kościołach chrześcijańskich piątkowe nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia Go do grobu.

Nazwa ta używana jest też w kontekście:

samej męki Chrystusa,

stacji – wizerunków drogi krzyżowej,

przedstawienia pasyjnego.

Tradycja ta powstała w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku. W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest obrazów lub rzeźb rozmieszczonych na ścianach bocznych świątyni. Stacje drogi krzyżowej to nie tylko odtworzenie wydarzeń z ostatnich dni Chrystusa. Mają one swą bogatą symbolikę. Dla katolików są również podstawą rozważań medytacyjnych dotyczących m.in. tego, czym jest prawda, miłość

Gr. V ZABAWA

Po co jest zabawa?

Zabawa jest aktywnością służącą rozrywce, sięgającą najgłębszych początków ludzkości. Z antropologicznego punktu widzenia nie istnieje społeczność (kultura, cywilizacja), której członkowie nie znaliby zabawy. Zabawa może również służyć edukacji ("nauka przez zabawę"), czego dowodem mogą być różnego rodzaju edukacyjne gry komputerowe.

Cechy zabawy 

Wśród cech zabawy można wymienić następujące (za R. Caillois):

Dobrowolność – zabawa jest działaniem, w którym udział jak i rezygnacja z niego są całkowicie zależne od chęci uczestnika/uczestników. Bawiący się lub grający robią to dla własnej przyjemności i bez jakiegokolwiek przymusu.

Wyodrębnienie, zamknięcie w określonych ramach czasu i przestrzeni – gra i zabawa stanowią zamkniętą rzeczywistość, rozgrywającą się we własnej przestrzeni, starannie oddzielonej od reszty „normalnego” życia. Posiadają też określone ramy czasowe, poza którymi rozciąga się czas szary, nie nacechowany radosnym napięciem.

Zawieranie elementu niepewności – przebieg zabawy czy wynik gry nie mogą być z góry ustalone. Ich istota zawiera się w niespodziance i ciągłemu zaskoczeniu.

Bezproduktywność – nawet gra o pieniądze nie prowadzi do wytworzenia jakichkolwiek dóbr materialnych; możliwe jest jedynie przemieszczenie własności w ramach grupy grających. Ogólna suma wygranej nie może być większa od sumy, którą inny przegrali.

Ujęcie w normy – świat gry i zabawy rządzony jest przez konwencje i reguły, których przestrzeganie jest warunkiem koniecznym uczestnictwa. Gra rozpada się, jeśli ukazać nonsensowność i konwencjonalność jej reguł.

Fikcyjność – grom i zabawom opartym na naśladownictwie towarzyszy poczucie odrealnienia, wyodrębnienia się z rzeczywistego życia.

Gr. VI WSTZREMIĘŹLIWOŚĆ

Po co jest wstrzemięźliwość?

U Platona

Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Gr. VII POST

Po co jest post? (ogólnie) Po co są określone rodzaje postu?

Post w katolicyzmie 

Prawo Kanoniczne określa post jako formę pokutną. Wyróżnia się trzy rodzaje postów:

Post ścisły - obowiązuje w Wielki Piątek, Środę Popielcową. Polega na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i ograniczeniu posiłków do jednego posiłku do syta i dwóch mniejszych. Obejmuje wiernych w wieku 18-60 lat.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Tak zwany Post Eucharystyczny - powstrzymanie się od spożycia pokarmów na godzinę przed przyjęciem Komunii Świętej.

Postem może być też ograniczanie własnych przyjemności.

Gr. VIII GORZKIE ŻALE

Po co jest nabożeństwo gorzkich żali?

Gorzkie żale

Gorzkie żale to nabożeństwo katolickie odprawiane, zazwyczaj śpiewane, w okresie Wielkiego Postu, szczególnie uroczyście niedziele Wielkiego Postu, kiedy odprawiana jest jedna część, oraz w wielu parafiach szczególnie uroczyście w Wielki Piątek po zakończeniu liturgii krzyża, gdy śpiewane są wszystkie części. W czasie nabożeństwa wierni rozmyślają nad poszczególnymi etapami Męki Jezusa Chrystusa.

Nabożeństwo powstało przy kościele św. Krzyża w Warszawie i stąd rozpowszechniło się na całą Polskę. Pierwszy raz zostało wydane drukiem w 1707 roku staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Benika, ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a' Paulo pod tytułem "Snopek Myrry z Ogroda Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkiey Męki Syna Bożego [...] rospamiętywanie".

Gorzkie żale rozpoczynają się pieśnią "Pobudka", następnie składają się z trzech, poprzedzonych intencjami, śpiewów: "Żal duszę ściska", "Lamentu duszy" i "Smutnej rozmowy"; całość kończy antyfona "Któryś za nas cierpiał rany".

Gr. IX DROGA KRZYŻOWA

Po co jest nabożeństwo Drogi krzyżowej?

Droga krzyżowa

Droga krzyżowa - to w kościołach chrześcijańskich piątkowe nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia Go do grobu.

Nazwa ta używana jest też w kontekście:

samej męki Chrystusa,

stacji – wizerunków drogi krzyżowej,

przedstawienia pasyjnego.

Tradycja ta powstała w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku. W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest obrazów lub rzeźb rozmieszczonych na ścianach bocznych świątyni. Stacje drogi krzyżowej to nie tylko odtworzenie wydarzeń z ostatnich dni Chrystusa. Mają one swą bogatą symbolikę. Dla katolików są również podstawą rozważań medytacyjnych dotyczących m.in. tego, czym jest prawda, miłość

Gr. X ZABAWA

Po co jest zabawa?

Zabawa jest aktywnością służącą rozrywce, sięgającą najgłębszych początków ludzkości. Z antropologicznego punktu widzenia nie istnieje społeczność (kultura, cywilizacja), której członkowie nie znaliby zabawy. Zabawa może również służyć edukacji ("nauka przez zabawę"), czego dowodem mogą być różnego rodzaju edukacyjne gry komputerowe.

Cechy zabawy 

Wśród cech zabawy można wymienić następujące (za R. Caillois):

Dobrowolność – zabawa jest działaniem, w którym udział jak i rezygnacja z niego są całkowicie zależne od chęci uczestnika/uczestników. Bawiący się lub grający robią to dla własnej przyjemności i bez jakiegokolwiek przymusu.

Wyodrębnienie, zamknięcie w określonych ramach czasu i przestrzeni – gra i zabawa stanowią zamkniętą rzeczywistość, rozgrywającą się we własnej przestrzeni, starannie oddzielonej od reszty „normalnego” życia. Posiadają też określone ramy czasowe, poza którymi rozciąga się czas szary, nie nacechowany radosnym napięciem.

Zawieranie elementu niepewności – przebieg zabawy czy wynik gry nie mogą być z góry ustalone. Ich istota zawiera się w niespodziance i ciągłemu zaskoczeniu.

Bezproduktywność – nawet gra o pieniądze nie prowadzi do wytworzenia jakichkolwiek dóbr materialnych; możliwe jest jedynie przemieszczenie własności w ramach grupy grających. Ogólna suma wygranej nie może być większa od sumy, którą inny przegrali.

Ujęcie w normy – świat gry i zabawy rządzony jest przez konwencje i reguły, których przestrzeganie jest warunkiem koniecznym uczestnictwa. Gra rozpada się, jeśli ukazać nonsensowność i konwencjonalność jej reguł.

Fikcyjność – grom i zabawom opartym na naśladownictwie towarzyszy poczucie odrealnienia, wyodrębnienia się z rzeczywistego życia.

Gr. XI WSTZREMIĘŹLIWOŚĆ

Po co jest wstrzemięźliwość?

U Platona

Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Gr. XII POST

Po co jest post? (ogólnie) Po co są określone rodzaje postu?

Post w katolicyzmie 

Prawo Kanoniczne określa post jako formę pokutną. Wyróżnia się trzy rodzaje postów:

Post ścisły - obowiązuje w Wielki Piątek, Środę Popielcową. Polega na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i ograniczeniu posiłków do jednego posiłku do syta i dwóch mniejszych. Obejmuje wiernych w wieku 18-60 lat.

Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych - polega na powstrzymaniu się od spożycia pokarmów mięsnych w każdy piątek roku liturgicznego (z wyjątkiem uroczystości, czyli dni liturgicznych najwyższej rangi) dla katolików w wieku powyżej 14 roku życia. Z przestrzegania postu zwolnione są osoby, które nie mają możliwości wyboru pokarmu (dotyczy punktów zbiorowego żywienia, bądź odbywają podróż). Wyjątek ten nie dotyczy postu ilościowego w Środę Popielcową i Wielki Piątek. W szczególnych przypadkach, ze słusznych powodów, dyspensy od zachowania postu może udzielić proboszcz własny bądź miejsca poszczególnym wiernym, rodzinom lub grupom wiernych (konieczna jest wówczas modlitwa w intencji Ojca Świętego).

Tak zwany Post Eucharystyczny - powstrzymanie się od spożycia pokarmów na godzinę przed przyjęciem Komunii Świętej.

Postem może być też ograniczanie własnych przyjemności.

Gr. XIII GORZKIE ŻALE

Po co jest nabożeństwo gorzkich żali?

Gorzkie żale

Gorzkie żale to nabożeństwo katolickie odprawiane, zazwyczaj śpiewane, w okresie Wielkiego Postu, szczególnie uroczyście niedziele Wielkiego Postu, kiedy odprawiana jest jedna część, oraz w wielu parafiach szczególnie uroczyście w Wielki Piątek po zakończeniu liturgii krzyża, gdy śpiewane są wszystkie części. W czasie nabożeństwa wierni rozmyślają nad poszczególnymi etapami Męki Jezusa Chrystusa.

Nabożeństwo powstało przy kościele św. Krzyża w Warszawie i stąd rozpowszechniło się na całą Polskę. Pierwszy raz zostało wydane drukiem w 1707 roku staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Benika, ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a' Paulo pod tytułem "Snopek Myrry z Ogroda Gethsemańskiego albo żałosne Gorzkiey Męki Syna Bożego [...] rospamiętywanie".

Gorzkie żale rozpoczynają się pieśnią "Pobudka", następnie składają się z trzech, poprzedzonych intencjami, śpiewów: "Żal duszę ściska", "Lamentu duszy" i "Smutnej rozmowy"; całość kończy antyfona "Któryś za nas cierpiał rany".

Gr. XIV DROGA KRZYŻOWA

Po co jest nabożeństwo Drogi krzyżowej?

Droga krzyżowa

Droga krzyżowa - to w kościołach chrześcijańskich piątkowe nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia Go do grobu.

Nazwa ta używana jest też w kontekście:

samej męki Chrystusa,

stacji – wizerunków drogi krzyżowej,

przedstawienia pasyjnego.

Tradycja ta powstała w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku. W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest obrazów lub rzeźb rozmieszczonych na ścianach bocznych świątyni. Stacje drogi krzyżowej to nie tylko odtworzenie wydarzeń z ostatnich dni Chrystusa. Mają one swą bogatą symbolikę. Dla katolików są również podstawą rozważań medytacyjnych dotyczących m.in. tego, czym jest prawda, miłość

Gr. XV ZABAWA

Po co jest zabawa?

Zabawa jest aktywnością służącą rozrywce, sięgającą najgłębszych początków ludzkości. Z antropologicznego punktu widzenia nie istnieje społeczność (kultura, cywilizacja), której członkowie nie znaliby zabawy. Zabawa może również służyć edukacji ("nauka przez zabawę"), czego dowodem mogą być różnego rodzaju edukacyjne gry komputerowe.

Cechy zabawy 

Wśród cech zabawy można wymienić następujące (za R. Caillois):

Dobrowolność – zabawa jest działaniem, w którym udział jak i rezygnacja z niego są całkowicie zależne od chęci uczestnika/uczestników. Bawiący się lub grający robią to dla własnej przyjemności i bez jakiegokolwiek przymusu.

Wyodrębnienie, zamknięcie w określonych ramach czasu i przestrzeni – gra i zabawa stanowią zamkniętą rzeczywistość, rozgrywającą się we własnej przestrzeni, starannie oddzielonej od reszty „normalnego” życia. Posiadają też określone ramy czasowe, poza którymi rozciąga się czas szary, nie nacechowany radosnym napięciem.

Zawieranie elementu niepewności – przebieg zabawy czy wynik gry nie mogą być z góry ustalone. Ich istota zawiera się w niespodziance i ciągłemu zaskoczeniu.

Bezproduktywność – nawet gra o pieniądze nie prowadzi do wytworzenia jakichkolwiek dóbr materialnych; możliwe jest jedynie przemieszczenie własności w ramach grupy grających. Ogólna suma wygranej nie może być większa od sumy, którą inny przegrali.

Ujęcie w normy – świat gry i zabawy rządzony jest przez konwencje i reguły, których przestrzeganie jest warunkiem koniecznym uczestnictwa. Gra rozpada się, jeśli ukazać nonsensowność i konwencjonalność jej reguł.

Fikcyjność – grom i zabawom opartym na naśladownictwie towarzyszy poczucie odrealnienia, wyodrębnienia się z rzeczywistego życia.