BAJKI polskie bajki i legendy.pdf

Drogi Czytelniku,

Szanowni Państwo,

dzisiejszy świat stawia przed nami wiele nowych wyzwań. Na naszych oczach prze-

chodzimy z ery opartej na przywiązaniu do pracy izycznej, ziemi i granicach, do no-

wej rzeczywistości świata intelektu, globalizacji i internetu. Potrzebujemy nowych

struktur i rozwiązań na nowe czasy. Na czym je oprzeć, jak je budować? Skąd czerpać

wzorce? To pytania, które dziś przed nami stoją.

Według mnie niezwykle istotne jest, aby odpowiadając na rysujące się wyzwania,

nie zapominać o tożsamości i historii, czyli o ym, co ukształtowało naszego ducha

i postawę. Pamiętajmy, że naszą polską, narodową cechą było przez wieki pragnienie

wolności, suwerenności i możliwości samostanowienia. Był nią swoisy Gen Wolności.

Nasze bogate doświadczenie ponadysiącletniej państwowości pokazuje, jak z wol-

nością potrailiśmy sobie pięknie radzić. Ale uczy nas również, do czego prowadzi jej

nadużywanie i anarchia. Polska historia pokazuje, jak o wolność walczyliśmy oraz jak

i dlaczego ta wolność była nam odbierana. Zastanówmy się nad ym sami, ale też i w roz-

mowie z rodzicami, kolegami oraz nauczycielami. Pomyślmy, jakie wnioski z naszej

historii możemy wyciągnąć.

Niech releksja nad historią naszego kraju widzianą przez pryzmat hasła „wolność”

pomoże nam w odpowiedzi na pytania stawiane dziś i w przyszłości.

Tego Państwu życzę.

Lech Wałęsa

Fundacja „Instytut Lecha Wałęsy”

Bajki dla dzieci

Mam GEN

wolności

Tekst Jerzy Ciechanowski, Ilustracje Anna Błaszczyk

MAM GEN WOLNOŚCI

O Zbyszku, co księciu

Mieszkowi gród wybudował

Dawno, dawno temu, w czasach, gdy niemal całą nadwiślańską krainę porastały gę-

ste bory, wąską leśną ścieżką podążał książęcy orszak. Mieszko I wraz ze swoimi

rycerzami szukał miejsca, w którym mógłby zbudować gród – prawdziwy dom dla

siebie, rodziny i najbliższych kompanów. Jednym z nich był Zbyszko, młody i dzielny

rycerz, na którego książę zawsze mógł liczyć.

Nagle orszak dotarł do rozległej polany. Z jednej strony graniczyła ona z lasem,

a z drugiej – z rzeką. Nad polaną wysoko krążył rzadki ptak: biały orzeł. Mieszko

uznał, że to dobry znak. Zatrzymał konie i rzekł do poddanych:

– To tu!

Nie miał wątpliwości, że wreszcie, po wielu ygodniach tułaczki znalazł właściwe

miejsce. Otaczający polanę las zapewni pożywienie: mięso, grzyby i jagody. Z kolei

rzeka da rycerzom ryby i raki oraz wodę.

Książę stanął jednak przed trudnym zadaniem: kogo wyznaczyć na budowniczego

grodu? Przecież wszyscy jego rycerze chcieli być zawsze przy nim i w ten sposób po-

magać w powstawaniu nowego państwa. Mieszko zebrał więc radę, podczas której

zapytał zgromadzonych rycerzy:

– Któż z was, moi wierni poddani, jest gotów zostać tu i zbudować nasz nowy dom?

Zapanowała cisza. Rycerze zaczęli oglądać się na siebie, gdy nagle wstał Zbyszko.

MAM GEN WOLNOŚCI

Zrozumiał, że musi przyjąć na siebie obowiązek budowy wspólnego domu, że ylko

on zapewni im schronienie, bezpieczeństwo i prawdziwą wolność. Że w ten sposób

ciężką pracą przyczyni się do powstania czegoś ważnego.

– Ja mogę, książę – powiedział mocnym i pewnym głosem Zbyszko, kłaniając się

w pas. – Wiem, że zadanie nie jest proste, ale ważne. Czuję, że podołam – dodał.

Twarz księcia się rozpromieniła. Wstał, podszedł do Zbyszka i serdecznie go uściskał.

Następnego dnia Mieszko z drużyną udał się w daleką podróż, a Zbyszko wraz

z kilkoma ochotnikami, którzy zgodzili się z nim zostać, błyskawicznie zabrał się do

pracy. Szybko jednak okazało się, że sami nie dadzą radzą – zbyt wiele rzeczy było

do zrobienia...

Tymczasem po okolicy szalała groźna banda. Napadała na wioski, rabowała je-

dzenie i paliła domostwa. Na chłopów padł blady strach, bo nie byli w stanie sami

obronić się przed intruzami.

Pewnego dnia, gdy Zbyszko wraz z towarzyszami pojechał do lasu po drewno, zo-

baczył, jak owa banda zbirów napada na jedną z wiosek. Rycerze przyczaili się za

krzakami i obserwowali, co się dzieje. Następnie w ciszy pokiwali porozumiewaw-

czo głowami i rozdzielili się bezszelestnie, otaczając wioskę. Nagle, na znak Zbysz-

ka, wyskoczyli z lasu i po krótkiej walce pojmali zaskoczonych bandytów.

Chłopi byli szczęśliwi, długo dziękowali i obiecywali, że się odwdzięczą, jak ylko

będą umieli. Wtedy Zbyszkowi zaświtała myśl i rzekł do nich:

– Dobrzy ludzie, pomóżcie nam zatem budować gród dla księcia. Będzie to nasze

wspólne dzieło, nasz wspólny dom. Odtąd będziemy mogli mieszkać razem i wspól-

nie bronić się przed niebezpieczeństwami.

Chłopi ochoczo się zgodzili i już następnego dnia stawili się do pracy. Pracowali

ciężko każdego dnia, rąbiąc drzewo w lesie i zaciągając je na polanę, kopiąc fosę

i rowy. Prace posuwały się błyskawicznie. Wszędzie słychać było pracę pił, wbijanie

pali i szlifowanie desek. W mgnieniu oka zbudowano mury z pali, zwodzony most

i domy, w ym najważniejszy – dom dla księcia. Potem stanęła karczma, mogąca

dać schronienie także podróżnym, kapliczka, pralnia i niewielkie targowisko. Domy

z drewnianych bali były kryte słomą i uszczelniane gliną, dzięki czemu były nie ylko

piękne, ale też ciepłe.

Gdy po roku wrócił książę, stanął oniemiały. Nie poznał tamtej pięknej, acz pustej

polany. W jej miejscu stał wielki, potężny gród – siedziba z prawdziwego zdarzenia

dla niego i jego poddanych! U bramy czekał uradowany Zbyszko i jego towarzysze

oraz chłopi. Książę zsiadł z konia, podbiegł do Zbyszka i mocno go wycałował.

Wieczorem, z okazji budowy grodu i powrotu księcia z podróży, na głównym placu

grodu wydano uroczystą ucztę. Wszyscy radowali się z takiego obrotu spraw.

MAM GEN WOLNOŚCI

O Marcinie, co króla

pojechał wybierać

Przed wieloma wiekami w pięknym starym dworze mieszkał szlachcic Marcin z żoną

i trójką małych dzieci. Rodzina żyła z darów ziemi, głównie uprawy zboża. Na głowie

Marcina było wiele obowiązków: musiał pilnować, by prace w polu były wykonane

na czas, a także dbać o to, by sprzedać je z odpowiednim zyskiem. Najwięcej pracy

było w pełni lata, czyli w czasie żniw i tuż po nich. Rodzina Marcina nie narzekała

jednak na swój los i cieszyła się z tego, co miała.

Pewnego lata tuż przed żniwami po okolicy rozeszła się wieść, że miłościwie panu-

jący król Stefan Batory zmarł i wszyscy szlachetnie urodzeni – w ym Marcin – są za-

proszeni do Warszawy na wielkie wybory nowego króla. Zaszczyt ten, przysługujący

w demokracji szlacheckiej ylko lepiej urodzonym, miał też jednak złe strony. Marcin

musiałby porzucić gospodarstwo w najważniejszym momencie w roku, a i sama po-

dróż do dalekiej stolicy była bardzo kosztowna. Zafrasował się, lecz wtedy podeszła

do niego jego żona Maria i rzekła:

– Marcinie, to twój obowiązek wobec ojczyzny. Jedź, ja ze wszystkim dam sobie

świetnie radę.

To rzekłszy, objęła go mocno i ucałowała. Marcin poczuł, że ma w niej wsparcie i że

może liczyć na jej pomoc. Wstał i powiedział do Marii:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: