Rzeczowniki policzalne i niepoliczalne.docx

Angielskie rzeczowniki dzielą się na policzalne (countable) i niepoliczalne (uncountable).

Do rzeczowników policzalnych zaliczymy takie, które można wyszczególnić jako pojedyncze przedmioty w większej ilości i je policzyć, np.

Każdą z tych rzeczy można bez problemu wziąć do ręki lub ułożyć w rządku.

Rzeczowniki niepoliczalne są nieco bardziej skomplikowane, chociaż w sumie bardzo logiczne. Zaliczamy do nich te wszystkie przedmioty lub pojęcia, których nie da się zmierzyć bez pomocy innych przedmiotów. Brzmi trochę pokrętnie, prawda? A wystarczy wyobrazić sobie... wodę. Nie da się jej wziąć bezpośrednio do ręki, licząc na dodatek, że się gdzieś ją doniesie. Żeby to zrobić potrzebujemy na przykład szklanki lub butelki, która posłuży jako pojemnik lub miarka ilości. Do rzeczowników niepoliczalnych zaliczymy więc:

rzeczy, które trzeba odmierzać łyżeczką, pakować w torebki, słoiki lub tubki:

i oczywiście rzeczowniki abstrakcyjne takie jak:

Jedną z zasad angielskiego gentlemana jest, że o pieniądzach się nie rozmawia, nie wspominając o ich liczeniu... Zapewne dlatego rzeczownik

znalazł się w grupie rzeczowników niepoliczalnych w języku angielskim.

Decyzja, czy dany rzeczownik należy do grupy policzalnych, czy też niepoliczalnych, pociąga za sobą szereg kolejnych wyborów, których należy dokonać.

1. Tylko przy rzeczownikach policzalnych wystąpią rodzajniki a/an

2. W zależności od tego, czy rzeczownik jest policzalny, czy też nie, zadać musimy różne pytania o ten rzeczownik

3. Różne słówka będą nam określały ilości rzeczowników policzalnych i niepoliczalnych.

O rzeczowniki policzalne pytamy:

O rzeczowniki niepoliczalne pytamy:

Odpowiedzi na takie pytania, też niestety muszą się różnić, a ponieważ może ich być całkiem pokaźna lista - trochę, niewiele, dużo, niedużo, sporo, kilka, mało, wystarczająco, itp. dlatego warto uporządkować je w tabelce:

Najlepiej różnicę pomiędzy nimi widać będzie w przykładach: