Barbara Radziwiłłówna.pdf

(268 KB) Pobierz
Barbara Radziwiłłówna
Barbara Radziwiłłówna
Duch Barbary Radziwiłłówny.
Życie
Barbara Radziwiłłówna była córką kasztelana wileńskiego i hetmana wielkiego litewskiego Jerzego
Radziwiłła i Barbary z Kolów , siostrą hetmana Mikołaja Radziwiłła , zwanego Rudym. Poprzez
swoją matkę Barbarę była w prostej linii potomkinią trzeciej żony Władysława Jagiełły Elżbiety z
Pilczy , której proces obierania na królową Polski również toczył się w atmosferze skandalu.
O jej urodzie krążyły legendy, jej piękno podkreślali nawet ci, którzy byli jej wrogami. Według
opisu "była słusznego wzrostu, smukła, jej szczupła talia kontrastowała z szerokimi biodrami",
zachwyt wzbudzało piękne oblicze - "twarz miała owalną, ciemne, wielkie oczy, jasną cerę", była
blondynką, odpowiadała renesansowym wyobrażeniom piękna. Lubowała się w drogich sukniach,
kosztownościach, ozdobach. Nade wszystko upodobała sobie kolor czerwony. W tym kolorze
sprawiała sobie nie tylko suknie i birety, lecz takze poduszki, nawet powóz kazała wyłożyć
szkarłatnymi materiami. Zgodnie z modą przyozdabiała się biżuterią. Lubowała się w pierścieniach,
których nosiła zawsze kilka. Ulubioną jej ozdobę stanowiły jednak perły, których miała ogromną
kolekcję (po jej śmierci ową kolekcję przez podstawionych ludzi wykupiła królowa angielska).
Śmierć Barbary Radziwiłłówny, pędzla Józefa Simmlera
267386589.003.png 267386589.004.png 267386589.005.png 267386589.006.png
18 maja 1537 r. poślubiła w Gieranojach starszego od siebie o lat ok. 15 Stanisława Gasztołda ,
wojewodę nowogródzkiego , a potem trockiego , po czterech latach małżeństwa owdowiała. Na
Stanisławie wygasł ród Gasztołdów. W myśl zasad starego prawa litewskiego po wygaśnięciu w
linii męskiej rodu, jego dobra przypadały wielkiemu księciu. Opiekun Barbary, jej brat, Mikołaj
Rudy, zwrócił się o pomoc do królowej Bony (chodziło o możliwość korzystania chociaż z części
dóbr ziemskich). W październiku 1543 r. nastąpiło wydarzenie, które zmieniło całe życie Barbary.
Do Gieranojów przyjechał król Zygmunt August . Oficjalnym celem wizyty było załatwienie spraw
spadkowych po Gasztołdach. Wówczas prawdopodobnie nastąpiło pierwsze zbliżenie pomiędzy
późniejszymi małżonkami. Pobyt króla został wtedy przedłużony, oficjalnie z powodu szerzącej się
zarazy. Romans był kontynuowany w Wilnie, w tym czasie Zygmunt August był jeszcze
małżonkiem Elżbiety Austriaczki. Dopiero gdy król został wdowcem, zawarł potajemny ślub z
Barbarą w 1547 roku. Małżeństwo wywołało burzę wśród szlachty i spotkało się ze sprzeciwem
Zygmunta Starego i Bony . Na sejmie piotrkowskim 1548 , senatorowie pod wodzą prymasa
Mikołaja Dzierzgowskiego , Piotra Kmity , Jana Tęczyńskiego , Andrzeja Górki i Izba Poselska z
Piotrem Boratyńskim i Stanisławem Podlodowskim na czele, żądała unieważnienia małżeństwa.
Król odparł wszystkie ataki, stanowczością i energią zmusił wszystkich po kolei oponentów do
uległości, doprowadził do koronacji Barbary.
Barbara Radziwiłłówna została koronowana na królową Polski 7 grudnia 1550 r. Jej małżeństwo
podniosło znaczenie rodu Radziwiłłów i innych rodów litewskich, co spotkało się z oporem
szlachty i magnaterii polskiej. Po przedwczesnej, spowodowanej najprawdopodobniej rakiem szyjki
macicy
[1]
(nie ma żadnych dowodów, że śmierć Barbary nastąpiła na skutek otrucia zleconego
przez królową Bonę) śmierci, pochowana została 24 czerwca 1551r w katedrze wileńskiej .
Utwory dramatyczne opowiadające o losach Barbary
Radziwiłłówny
Grób królowej Barbary w katedrze wileńskiej.
Jej losy stały się tematem wielu utworów dramatycznych ( Alojzego Felińskiego Barbara
Radziwiłówna. Tragedia w pięciu aktach , Wężyka , Odyńca , Wyspiańskiego , Rydla ) i dzieł
filmowych (serial TVP Królowa Bona oraz adaptacje kinowe z 1936 i 1982 roku). Historycy ( Karol
Szajnocha , Julian Bartoszewicz ), przedstawiając Barbarę Radziwiłłównę na podstawie
dokumentów, obniżają wyidealizowany przez legendę i poezję jej charakter i podkreślają cechy
ujemne: dumę, ambicję, kapryśność czy rozwiązłość seksualną (mówiono o jej 38 kochankach).
Ważną pozycją jest monografia Zbigniewa Kuchowicza "Barbara Radziwiłówna", w której autor
stara się bronić swoją bohaterkę.
Ostatnio na temat Barbary Radziwiłówny ukazały się: publikacja historyczna Jerzego Besali
"Barbara Radzwiłówna i Zygmunt August" oraz powieść (romans historyczny) Renaty Czarneckiej
"Królowa w kolorze karminu"
267386589.001.png 267386589.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin