32. Katastrofy a pochodzenie świata (2011).pdf

PRZEGLĄD PRASY KREACJONISTYCZNEJ

KATASTROFY A POCHODZENIE ŚWIATA

MARTA CUBERBILLER

Kreacjonistom często stawia się zarzut, Ŝe wierzą w potop Noego, katastrofę, która wy

darzyła się dawno temu i jest niepowtarzalna, a przez to wiara w nią znajduje się poza

nauką. Ale jeśli ewolucjonistów razi ta jedna katastrofa, to dlaczego spokojnie odwołują

się do niekończącej się serii równieŜ niepowtarzalnych katastrof, których wymaga hipo

teza mgławicowa?

B iblia mówi, Ŝe po stworzeniu

Ziemi Bóg stworzył niebiosa

czwartego dnia tygodnia. Obej

muje to Słońce, planety, nasz KsięŜyc i księ

Ŝyce innych planet, asteroidy, komety itd.

Ale standardowy ewolucjonistyczny model

mówi, Ŝe nasz Układ Słoneczny ukształtował

się z chmury gazu i pyłu z tzw. mgławicy.

Ten gaz i pył, kurcząc się grawitacyjnie, miał

kondensować się do postaci kamieni i skał,

które dalej łącząc się utworzyły planety,

krąŜące wokół centralnie połoŜonego Słoń

ca. Ten pomysł zwie się mgławicową hipote

zą powstania naszego układu planetarnego

albo hipotezą KantaLaplace'a, od nazwisk

dwu myślicieli, którzy niezaleŜnie od siebie

jeszcze w XVIII wieku głosili podobny po

gląd.

Niektórzy biologowie zŜymają się, gdy

widzą, Ŝe słowo "ewolucja" stosowane jest

do czegoś innego niŜ procesu przekształca

nia się istniejących juŜ gatunków biologicz

nych. Ale uczeni pojęcie to stosują nie tylko

do zjawisk biologicznych. Kosmologowie

mówią na przykład o ewolucji Wszechświa

ta, o hipotetycznym rozwoju od Big Bangu

do czasów obecnych. Astronomowie mówią

o ewolucji gwiazd, o stopniowym przesuwa

niu się na diagramie HertzsprungaRussella.

TakŜe teoretycy kultury, językoznawcy, hi

storycy mówią często o ewolucji. Słowo to

ma więc szeroki zakres zastosowań, a przez

to wiele róŜnych znaczeń. Właśnie w tym

niebiologicznym sensie mówimy tu o ewolu

cjonistycznym modelu powstania Układu

Słonecznego, któremu przeciwstawiamy

model biblijny.

Model ewolucjonistyczny promowany

jest nieustannie w podręcznikach, czasopi

smach naukowych i popularnonaukowych, w

programach telewizyjnych i w szkole. Ale

mimo wspaniałych efektów animacji kompu

terowej pokazującej, jak było, model ten ma

podstawową wadę. Nie pokazuje, jak mógł

powstać realnie istniejący Układ Słoneczny

ze wszystkimi znanymi cechami.

Wiedza o naszym układzie planetar

nym zaprzecza hipotezie mgławicowej pod

wieloma względami.

Planeta najbliŜsza Słońcu, Merkury,

jest zbyt gęsta. Według hipotezy Kanta

Laplace'a powinna mieć duŜo mniejszą gę

stość. Dlatego uwaŜa się, Ŝe posiadała pier

wotnie duŜo mniejszą gęstość. Ale później

jakaś masywna asteroida uderzyła w Merku

rego, wskutek czego cały lŜejszy materiał

został wyrzucony w przestrzeń kosmiczną.

Widzimy obecnie to, co po tym zderzeniu

pozostało.

Ziemia ma KsięŜyc, ale teoria mgławi

cowa nie wyjaśnia, skąd się wziął. Jest bo

wiem za duŜy w porównaniu z planetą, którą

obiega. Na dobrą sprawę układ Ziemia

KsięŜyc moŜna by traktować jako planetę

podwójną obiegającą Słońce, co jest ewene

mentem w całym Układzie. Dlatego zwolen

nicy hipotezy mgławicowej uwaŜają, Ŝe pier

wotna Ziemia nie posiadała Ŝadnego księŜy

ca. Dopiero później, ponad 3,5 miliarda lat

temu, w tzw. epoce wielkiego bombardowa

nia jakaś masywna planetoida o mniej wię

cej masie Marsa zderzyła się z Ziemią, ale

pod takim kątem i z taką prędkością, Ŝe

wybiła w kosmos sporą część dawnej Ziemi.

DuŜa część tego gruzu kosmicznego

ukształtowała później nasz KsięŜyc. Zderze

nie miało dostarczyć Ziemi takiej ilości ener

gii, Ŝe uległa ona całkowitemu stopieniu.

Dzisiejsza Ziemia ma być więc pozostało

ścią pierwotnej Ziemi oraz owej hipotetycz

nej planetoidy, po której oczywiście nie ma

śladu. Nie przeszkodziło to jednak nadać jej

nazwę Theia.

Wenus, obiegająca Słońce po orbicie

między orbitami Merkurego i Ziemi, nie ma

księŜyców. Ale skoro Ziemia uzyskała swój

księŜyc wskutek kolizji z asteroidą w epoce

wielkiego bombardowania, to i Wenus po

winna wówczas jakiś księŜyc uzyskać. We

nus i Ziemia są tak blisko siebie połoŜone,

Ŝe powinny mieć podobne dzieje. Dlatego

niektórzy astronomowie uwaŜają, Ŝe Wenus

musiała zdobyć jakiś księŜyc wskutek po

dobnego zderzenia, jaki stał się udziałem

Ziemi. [1] Dlaczego więc tego księŜyca nie

widać? PoniewaŜ po ok. 10 milionach lat

drugie gigantyczne zderzenie doprowadziło

do jego zniszczenia. Autorzy tej hipotezy

podwójnego gigantycznego impaktu z We

nus wyjaśniają w ten sposób takŜe obserwo

waną wsteczną rotację tej planety, niezgod

ną z rotacją innych planet i niezgodną z

hipotezą mgławicową. Pierwotnie Wenus

miałaby rotować prawidłowo, ale rotacja ta

uległa zmianie wskutek zderzenia z astero

idą. (Autorzy hipotezy przyznają jednak: "Nie

udało się nam ustalić jakiegoś jasnego ob

serwacyjnego testu dla tego modelu".)

POD PR ĄD” NR 1/78/2011

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

Mars ma dzisiaj niezwykle rzadką at

mosferę. Jednak z róŜnych powodów uczeni

chcą, by Mars miał w przeszłości gęstą at

mosferę. Jak juŜ się czytelnicy mogą domy

ślić, za zmianę odpowiada zderzenie z ma

sywną asteroidą. Wskutek zderzenia Mars

utracił pole magnetyczne i atmosfera mar

sjańska została rozproszona przez wiatr

słoneczny.

Jowisz posiada wiele "nieregularnych"

księŜyców. Większość z nich krąŜy wokół

Jowisza w kierunku przeciwnym do kierunku

rotacji tej planety. Według hipotezy mgławi

cowej Ŝaden z nich nie mógł powstać na

obecnej orbicie. Większość uczonych wie

rzy, Ŝe obiekty te powstały gdzie indziej i

zostały grawitacyjnie przechwycone w póź

niejszym czasie. Ale takie przechwycenia są

skrajnie nieprawdopodobne: "śaden z suge

rowanych mechanizmów [...] nie pasuje

przekonująco do charakterystycznych cech

tych nieregularnych satelitów. Nie zidentyfi

kowano takŜe źródła tych satelitów". [2] A

znamy obecnie ponad 90 nieregularnych

księŜyców Jowisza. Ulubionym sposobem

rozwiązywania zagadki, jak powstały te księ

Ŝyce, jest odwoływanie się do zderzeń z

innymi obiektami kosmicznymi. W modelu

Tsiganisa planety zewnętrzne migrowały w

pierwotnym dysku planetezymalnym, prze

chodząc blisko siebie, co powodowało prze

chwytywanie obiektów z tego dysku. Jowisz

jednak w tym modelu nie notował bliskich

spotkań z planetami zewnętrznymi, co zna

czy, Ŝe jego nieregularne księŜyce musiały

powstać na innej drodze. Jednak "pierwotny

rozkład pod względem wielkości nieregular

nych księŜyców musiał znacznie ewoluować

pod wpływem zderzeń, tworząc w końcu ich

obecne populacje". [3]

Saturn równieŜ posiada wiele nieregu

larnych księŜyców. Ich istnienie wyjaśnia się

takŜe jako wynik przechwyceń i zderzeń.

Uran wiruje wokół swojej osi inaczej

niŜ inne planety, gdyŜ ta oś jest równoległa

do płaszczyzny orbity wokółsłonecznej. Uran

więc "toczy się" na orbicie jak piłka turlająca

się po murawie boiska albo jak wprawiona w

ruch beczka. Ta cecha według hipotezy

mgławicowej nie mogła powstać wskutek

mechanizmu tworzącego planety. Dlatego

uczeni uwaŜają, Ŝe Uran pierwotnie miał

"normalnie" skierowaną oś obrotu, ale jakaś

późniejsza kolizja spowodowała, Ŝe obrócił

się na bok. Dopiero wtedy przechwycił swoje

księŜyce, poniewaŜ ich orbity wokół Urana

są skierowane ukośnie względem płaszczy

zny orbity Urana wokół Słońca. Jednym z

księŜyców Urana jest Miranda. Aby wyjaśnić

jej własności, niektórzy astronomowie odwo

łują się nie do jednego czy dwu zderzeń, ale

do co najmniej dwunastu. [4]

Wokół Neptuna krąŜy po wstecznej

orbicie wielki księŜyc o nazwie Tryton. Po

niewaŜ jego orbita niezgodna jest z hipotezą

KantaLaplace'a, problem ten wyjaśnia się,

równieŜ odwołując się do kosmicznego zde

rzenia. Według jednej z wersji tego wyja

śniania Tryton był księŜycem planety o na

zwie Amphitrite, dopóki Neptun nie skradł jej

tego księŜyca. Oczywiście dzisiaj planety o

nazwie Amphitrite nie ma. Nie ma teŜ po niej

śladu. A dlaczego? Ano dlatego, Ŝe zderzyła

się ona z Neptunem lub z Uranem i uległa

zniszczeniu. [5]

stość jest inna. Układ Słoneczny czyli fak

tyczny materiał empiryczny ma własności

niezgodne z hipotezą mgławicową. Aby ją

uzgodnić z faktami, ewolucjonistyczni astro

nomowie zmuszeni są odwoływać się do

wymyślonego długiego szeregu "takich so

bie bajeczek".

m.cuber@wp.pl

creationism.org.plMembers/mcuberbiller

Łatwo zauwaŜyć, Ŝe kosmiczne zde

rzenia są potrzebne do wyjaśnienia długiej

listy problemów, z jakimi boryka się hipoteza

mgławicowa powstania Układu Słoneczne

go. Kreacjonistom często stawia się zarzut,

Ŝe wierzą w potop Noego, katastrofę, która

wydarzyła się dawno temu i jest niepowta

rzalna, a przez to wiara w nią znajduje się

poza nauką. Ale jeśli ewolucjonistów razi ta

jedna katastrofa, to dlaczego spokojnie od

wołują się do niekończącej się serii równieŜ

niepowtarzalnych katastrof, których wymaga

hipoteza mgławicowa?

Nauka podobno oparta jest na materia

le empirycznym. Ale jakim materiałem empi

rycznym dysponują uczeni, którzy mówią o

tylu kosmicznych zderzeniach w zamierz

chłej przeszłości?

Oczywiście, kreacjoniści nie zaprze

czają, Ŝe w naszym układzie słonecznym

zachodziły zderzenia kosmiczne. [6] Ich

pozostałości widzimy w wielu miejscach.

Sporo ciał niebieskich, w tym sama Ziemia,

ma kratery i baseny impaktowe. Wiemy, Ŝe

te zderzenia zaszły, gdyŜ pozostały po nich

ślady. Ale większość kosmicznych zderzeń

potrzebnych do ratowania hipotezy mgławi

cowej takich śladów nie pozostawiła.

Jest nawet przeciwnie. Na przykład

niedawna analiza gruntu księŜycowego

ujawniła, Ŝe KsięŜyc nie mógł powstać z

gigantycznego zderzenia pierwotnej Ziemi z

planetoidą wielkości Marsa. W gruncie księ

Ŝycowym odkryto mianowicie wodę. Jednak

jeśli KsięŜyc ukształtował się w wyniku gi

gantycznej kolizji, to nie powinno jej tam

być: "Trudno wyobrazić sobie scenariusz, w

którym jakieś gigantyczne zderzenie topi

całkowicie KsięŜyc, a jednocześnie pozwala

mu utrzymać jego zasoby wody. To napraw

dę jest bardzo trudny węzeł do rozplątania"

orzekł Erik Hauri, geochemik z Wydziału

Magnetyzmu Ziemskiego Carnegie Institu

tion w Waszyngtonie. [7] Innym przykładem

są księŜyce Urana, które uniemoŜliwiają

przyjęcie poglądu, Ŝe oś wirowania planety

przechyliła się wskutek zderzenia planety z

obiektem kosmicznym.

Ewolucjoniści posuwają się tak daleko,

Ŝe wymyślają, a nawet nazywają nieistnieją

ce planety, dla których takŜe nie ma empi

rycznie wykrywalnych śladów. Wszystko to

przekonuje, Ŝe choć ewolucjoniści twierdzą,

Ŝe konstruują naukowe modele, to rzeczywi

Przypisy:

[1] Alex Alemi, D. Stevenson, "Why Venus has No

Moon", American Astronomical Society, DPS meeting

#38, #07.03; Bulletin of the American Astronomical

Society 2006, vol. 38, s. 491, http://tiny.pl/hwfrm.

[2] David Jewitt, Nader Haghighipour, "Irregular Satelli

tes of the Planets: Products of Capture in the Early

Solar System", Annual Review of Astronomy and

Astrophysics 2007, Vol. 45, s. 261295, http://tiny.pl/

hwfrq.

[3] David Nesvorný, David Vokrouhlický and Alessandro

Morbidelli, "Capture of Irregular Satellites during Plane

tary Encounters", The Astronomical Journal 2007, vol.

133, no. 5, s. 19621976, http://tiny.pl/hwfrc.

[4] Solar System Exploration, Voyager 2 (Uranus),

http://tiny.pl/hwf9q.

[5] Steve Desch and Simon Porter, "Amphitrite: A Twist

on Triton's Capture", http://tiny.pl/hwf9w.

[6] Por. Danny Faulkner, "A biblicallybased cratering

theory", Technical Journal April 1999, vol. 13, no. 1, s.

100104, http://tiny.pl/hwf98; Wayne R. Spencer,

"Response to Faulkner's 'biblicallybased cratering

theory'", Technical Journal April 2000, vol. 14, no. 1, s.

4649, http://tiny.pl/hwf92.

[7] Nell Greenfieldboyce, "Glass Beads From Moon Hint

Of Watery Past", July 9, 2008, http://tiny.pl/hwfwq.

(Jonathan Sarfati, "Solar system origin: Nebular Hypo

thesis", Creation 2010, vol. 32, no. 3, s. 3435; Spike

Psarris, "Cosmic catastrophes", Creation 2010, vol. 32,

no. 4, s. 1417.)

Jaki status miałaby Polska, gdybyśmy

potrafili lepiej wykorzystywać nadarzające

się w naszej historii szanse?

Na to i wiele innych waŜnych pytań dopowia

da Jarosław Kozakowski, Autor ksiąŜki „Pro

patriae gloria”. Gratulujemy Panu Jarosławo

wi, który gościł takŜe na naszych łamach,

pierwszej pozycji ksiąŜkowej. Państwa zachę

camy do lektury. Edycja: luty, zakup: Empik,

merlin.pl, cena: 29,90 zł. red.

POD PR ĄD” NR 1/78/2011

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: