34. Ewolucjonistyczne korzenie etyki Hitlera (2011).pdf

PRZEGLĄD PRASY KREACJONISTYCZNEJ

EWOLUCJONISTYCZNE KORZENIE

ETYKI HITLERA

D arwinizm i Holocaust były mocno

powiązane przyczynowo. Powią

zanie to jest dobrze udokumento

wane w literaturze naukowej. Ale większość tej

dokumentacji istnieje w języku niemieckim, a

dzisiaj językiem nauki jest język angielski. Ri

chard Weikart, profesor nowoŜytnej historii

Europy w California State University, próbuje

zasypać istniejącą lukę. Jego niedawna ksiąŜka

"Hitler's Ethic: The Nazi Pursuit of Evolutionary

Progress" [Etyka Hitlera. Nazistowskie dąŜenie

do postępu ewolucyjnego] opiera się na licz

nych źródłach, w tym takŜe niemieckojęzycz

nych.

(Na marginesie niedawnej ksiąŜki Richarda Weikarta)

lekarze nawet bezpośrednio w tym uczestniczy

li, jak znani eugenicy Otmar von Verschuer i

Joseph Mengele, posiadający doktoraty z antro

pologii fizycznej i medycyny. Mengele nawet

wysyłał z Auschwitz do Verschuera próbki tka

nek zamordowanych przedstawicieli "niŜszych

ras". [7]

Powszechnie uwaŜa się, Ŝe Hitlera cha

rakteryzował brak zasad moralnych. Zdaniem

Weikarta jest to błędny pogląd. Hitler był głębo

ko etycznym człowiekiem, tylko Ŝe jego etyka

nie miała nic wspólnego z etyką chrześcijańską

czy nawet z klasyczną etyką. Była to etyka

ewolucjonistyczna. KsiąŜka Weikarta zawiera

zaskakującą konkluzję, Ŝe postrzegana przez

nas niemoralność Hitlera nie była wytworem

ignorowania lub odrzucania etyki, ale przyjęcia

spójnej, tyle Ŝe obcej dla nas etyki. Hitler inspi

rował się etyką ewolucjonistyczną i dąŜył do

utopijnego programu ulepszenia rasy ludzkiej.

Te głęboko zakorzenione przekonania dotyczą

ce etyki i moralności kształtowały jego politykę.

Etyka ewolucjonistyczna leŜała u podstaw

polityki hitlerowskiej, a więc eugeniki (czyli prób

ulepszania dziedziczonych cech człowieka, w

tym przymusowej sterylizacji), eutanazji, rasi

zmu, ekspansji ludnościowej, ofensywnego

stylu prowadzenia wojen oraz rasowej ekstermi

nacji. Fundamentem ideologii i polityki Hitlera

było dąŜenie do postępu ewolucyjnego i unik

nięcia degeneracji biologicznej własnej rasy.

Według Weikarta wszystkie dąŜenia poli

tyczne Hitlera, w tym polityka ekspansji teryto

rialnej zwanej Lebensraum, ostatecznie miały

realizować cele eugeniczne. Likwidacja osób z

chorobami dziedzicznymi, rasowa ekstermina

cja, przymusowa sterylizacja oraz ekspansja

ludności niemieckiej na tereny zamieszkałe

przez inne narodowości miały zredukować

degenerację biologiczną i doprowadzić do wzro

stu liczebnego tych, którzy według hitlerowców

naleŜeli do wyŜszej rasy. Właśnie dlatego Hitler

uwaŜał, Ŝe moŜna eksploatować "niŜsze istoty

ludzkie", choćby przez zmuszanie do pracy

"niŜszych rasowo", w tym śydów, Słowian i

Murzynów. [8]

WyŜsza rasa aryjska z naukowych powo

dów ma prawo eliminować "niŜsze istoty ludz

kie". śeby zrealizować tak radykalne plany,

Hitler musiał stosować podwójny język inaczej

mówić do zwykłych ludzi i inaczej do bliskich

sobie osób. Weikart bardzo skutecznie oddzielił

często mylące wypowiedzi nazistów od faktycz

nych celów Hitlera i jego towarzyszy. ZauwaŜył,

Ŝe tylko nieliczni historycy zwrócili uwagę na

etykę ewolucjonistyczną, której wczesnodwu

dziestowieczną rasistowską wersję przyjął Hi

tler. Wielu uczonych uwzględniało zaangaŜowa

nie Hitlera po stronie darwinizmu społecznego,

Weikart umieścił w ksiąŜce olbrzymią ilość

wypowiedzi Hitlera, jakie znalazł w ocalałych

jeszcze dokumentach nazistowskich w archi

wach niemieckich. Wiele z nich nie było dotąd

przetłumaczonych na język angielski. Pochodzą

one z publicznych mów Hitlera i jego bliskich

towarzyszy oraz zarejestrowanych prywatnych

wystąpień. Na przykład w ksiąŜce zacytowana

jest taka wypowiedź Hitlera: Działałem tak, jak

działa przyroda, nie brutalnie, ale raczej zgod

nie z rozumem, aby zapewnić zwycięstwo lep

szych [czyli aryjczyków] i w tym celu musiałem

zwolnić setki tysięcy stanowisk. [1]

Hitler obiecał, Ŝe stanowiska te obejmą

dobrzy Niemcy. Eliminowanie niŜszych ewolu

cyjnie śydów, aby zrobić miejsce dla wyŜej

połoŜonych na ewolucyjnej drabinie Niemców

było według Hitlera naturalnym procesem ewo

lucyjnym. Dla Hitlera było jasne, Ŝe zasada ta

określała jego etykę: Uznajemy tylko jedną

zasadę, mianowicie utrzymanie naszej rasy,

utrzymanie naszego gatunku. Wszystko, co

słuŜy tej zasadzie, jest słuszne. Wszystko, co

jej szkodzi, jest fałszem. W tej mowie, wygło

szonej pod koniec wojny, Hitler usprawiedliwiał

zabijanie śydów, odwołując się do swojej etyki.

[2] Gdy czytamy słowa Hitlera o utrzymaniu

rasy, przypomina się często przemilczany pod

tytuł głównej ksiąŜki Darwina "O utrzymaniu się

doskonalszych ras w walce o byt".

Wcześniej Weikart wydał ksiąŜkę "From

Darwin to Hitler". [3] Obecnie dalej uzasadnia

konkluzję zawartą we wcześniejszej ksiąŜce, a

mianowicie Ŝe darwinizm wywarł wyraźny

wpływ na Hitlera i cały ruch narodowosocjali

styczny. Hitler połączył społeczny darwinizm z

antysemityzmem, podkreślając, Ŝe Ŝydostwo to

"głównie nie religia, ale rasa", niŜsza rasa, która

zanieczyszcza wyŜszą rasę aryjską. [4] Jak

powiedział: Kwestia rasowa to klucz nie tylko do

historii świata, ale do całej kultury ludzkiej. [...]

Dla nas nie istnieje walka klas, ale walka ras.

[5] Warto tu przypomnieć, Ŝe socjaliści między

narodowi, ci od Marksa i Lenina, opisywali

rzeczywistość społeczną w kategoriach walki

klas. Hitler, teŜ socjalista, ale narodowy, wolał

odwoływać się do Darwinowskiej walki ras.

KaŜdy, kto chce zrozumieć historię

Europy XX wieku, musi przeczytać

ksiąŜkę Weikarta. "Hitler's Ethic"

przyczynia się znacznie do wyjaśnie

nia wielu aspektów najgorszych 12

lat w historii świata, które kosztowa

ły ludzkość 100 milionów ofiar i któ

rych tworem był Holocaust. KsiąŜka

przedstawia szczegółowo naturę

wpływu Darwina i darwinizmu na

Hitlera i niemiecki nazizm.

Weikart uzasadnia pogląd, Ŝe całe zło

hitleryzmu moŜna wyjaśnić tylko wtedy, gdy

uwzględnmy wpływ darwinowskiej eugeniki na

niemiecki świat nauki i niemieckich polityków.

Jest to oczywiste dla kaŜdego dobrze zoriento

wanego badacza historii ruchu hitlerowskiego.

Weikart uŜywa niezliczonych źródeł, by wyka

zać, Ŝe dla głównych celów nazizmu istotny był

nie tylko darwinizm, ale nauka w ogóle. Hitler

cieszył się poparciem wielu czołowych uczo

nych, wymienianych przez Weikarta z nazwi

ska. Ponadto "Hitler był zauroczony nowocze

sną nauką i technologią", częściowo dlatego, Ŝe

uwaŜał je za "wytwór aryjskiej pomysłowo

ści" [6]. Autor zwraca uwagę, Ŝe wielu czoło

wych niemieckich uczonych i lekarzy popierało

Hitlera w jego dąŜeniu do wyeliminowania śy

dów. Światowej sławy genetyk Lenz napisał w

wydanej w 1936 roku ksiąŜce, której był współ

autorem, Ŝe śydzi są szkodliwą "rasą pasoŜy

tów" i Ŝe organizmy "lepiej się mają bez pasoŜy

tów", po ich eliminacji. W 1943 roku, gdy juŜ

śydów mordowano na masową skalę, Rüdin

chwalił politykę nazistowską, w tym "walkę z

pasoŜytniczymi rasami obcej krwi, takimi jak

śydzi i Cyganie". Wielu niemieckich antropolo

gów współpracowało z władzami niemieckimi,

które wdraŜały rasowe standardy. Niektórzy

POD PR ĄD” NR 3/80/2011

MARTA CUBERBILLER

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

ale niemal nikt nie analizował jego etycznego

wymiaru.

Celem ksiąŜki było przeanalizowanie i

scharakteryzowanie właśnie tego wymiaru.

Między innymi Weikart udokumentował istotny i

często pomijany aspekt hitleryzmu, a mianowi

cie determinację Hitlera, by zniszczyć chrześci

jaństwo. Pragnienie to doskonale pasuje do

ewolucjonistycznej etyki niemieckiego przywód

cy. Odrzucał on etykę chrześcijańską głównie

dlatego, Ŝe sprzeciwia się ona bezlitosnej filozo

fii opartej na Darwinowskim mechanizmie dobo

ru naturalnego, na doktrynie przeŜycia najlepiej

przystosowanego oraz przekonaniu, Ŝe natural

nym stanem przyrody są gwałty i okrucieństwo.

Etyka chrześcijańska sprzeciwia się, krótko

mówiąc, temu wszystkiemu, czego Hitler chciał

uŜyć, by wzmacniać wyŜszą rasę i rozszerzać

jej wpływy i panowanie. Chrześcijaństwo uczy

bowiem, jak waŜna jest pomoc chorym, słabym,

kalekom, biednym, pozbawionym praw oraz

poniŜonym. Temu wszystkiemu Hitler się sprze

ciwiał. Etyka Hitlera stoi w ostrym kontraście do

tego, co większość ludzi uznaje za moralne.

Wiele z nazistowskich idei i celów wywo

dzi się otwarcie z darwinizmu. Na przykład

centralna idea niemieckiego nazizmu przeko

nanie, Ŝe jednostka jest niczym, a naród

wszystkim to był powszechny pogląd wśród

darwinistów pod koniec XIX i na początku XX

wieku. [9] Nawiasem mówiąc przekonanie to, z

zamianą narodu i rasy na klasę społeczną, było

powszechne takŜe w systemach komunistycz

nych i tak samo tłumaczy 80 milionów ludzi

zamordowanych przez chińskich komunistów,

80 milionów ludzi zabitych przez komunistów w

Związku Radzieckim, jak i 60 milionów osób

wymordowanych przez niemieckich nazistów.

KaŜdy, kto chce zrozumieć historię Euro

py XX wieku, musi przeczytać ksiąŜkę Weikar

ta. "Hitler's Ethic" przyczynia się znacznie do

wyjaśnienia wielu aspektów najgorszych 12 lat

w historii świata, które kosztowały ludzkość 100

milionów ofiar i których tworem był Holocaust.

KsiąŜka przedstawia szczegółowo naturę wpły

wu Darwina i darwinizmu na Hitlera i niemiecki

nazizm.

m.cuber@wp.pl

creationism.org.pl/Members/mcuberbiller

Przypisy:

[1] Cyt. za: Richard Weikart, Hitler's Ethic: The

Nazi Pursuit of Evolutionary Progress, Palgrave

Macmillan, New York, NY 2009, s. 194.

[2] Por. tamŜe.

[3] Richard Weikart, From Darwin to Hitler,

Palgrave, Macmillan, New York, NY 2004.

[4] Cyt. za: Weikart, Hitler's Ethic..., s. 75.

[5] Cyt. za: j.w., s. 76.

[6] Weikart, Hitler's Ethic...;, s. 79.

[7] Por. tamŜe, s. 194.

[8] Por. tamŜe, s. 76.

[9] Por. tamŜe, s. 114. (Jerry Bergman, Book

Review: Hitler's Ethic. The Nazi Pursuit of

Evolutionary Progress, by Richard Weikart, "Creation

Research Society Quarterly" Fall 2010, vol. 47, no. 2,

s. 137138)

NAUKA A RELIGIA

Streszczenie artykułu Á The Demarcation of

Science and Religion” Stephena C. Meyera

autorstwa tłumaczki Joanny Popek. Całość do

pobrania na stronie Serwisu Filozoficznego

„Nauka a Religia”www.naukaareligia.uz.zgora.pl

jących granicę pomiędzy teoriami naukowymi a

tymi, których za naukowe uznać nie moŜna.

Stephen C. Meyer w swoim artykule podjął

się analizy prób wytyczenia linii demarkacyjnej

pomiędzy nauką a religią. Prezentuje argumenty

zwolenników idei ścisłego ich odseparowania

oraz wskazuje mankamenty tego podejścia.

Sugeruje, Ŝe zdefiniowanie kryteriów,

na podstawie których moŜna by oddzielić naukę

od pseudonauki, jest wysoce problematyczne,

jeśli nie niemoŜliwe. Większość współczesnych

filozofów coraz bardziej skłania się ku uznaniu,

Ŝe istotną kwestią nie jest to, czy teoria jest

naukowa, ale to, czy jest prawdziwa lub czy ma

uzasadnienie dowodowe.

Meyer omawia ponadto osiągnięcia współ

czesnej filozofii nauki, zwłaszcza wyniki prac

nad metodami nauk historycznych, które stoso

wane są takŜe w dyskursach filozoficznych i

religijnych. Na ich podstawie przyjmuje, Ŝe mię

dzy róŜnorakimi teoriami pochodzenia, stano

wiącymi przedmiot sporu kreacjonizmu z ewolu

cjonizmem, występują głębokie podobieństwa

metodologiczne i logiczne. Pomiędzy kreacjoni

zmem i teorią inteligentnego projektu a naturali

stycznymi teoriami ewolucji zachodzi jego

zdaniem relacja "metodologicznej równowaŜ

ności". Oznacza to, Ŝe jeŜeli tylko o ich statusie

poznawczym rozstrzyga się za pomocą tych

samych kryteriów demarkacyjnych, to wszystkie

te ujęcia uznać moŜna albo za jednakowo na

ukowe, albo w równym stopniu nienaukowe.

Oryginał: Stephen C. MEYER, The De

marcation of Science and Religion, w: Gary B.

FERNGREN (ed.), The History of Science and

Religion in the Western Tradition: An Encyclope

dia, Garland Reference Library of the Humani

ties, vol. 1833, Garland Publishing, Inc., New

York & London 2000, s. 1826.

nieniem szeroko dyskutowanym,

nurtującym środowiska naukowe i

filozoficzne od wielu dziesiątków lat. Uczeni

chcieliby dysponować niezawodnym narzędziem

umoŜliwiającym skuteczne odróŜnienie obu tych

dziedzin. Istnieją wprawdzie modele określające

relacje pomiędzy nauką a religią: komplementa

ryzm oraz kompartmentalizm, jednakŜe współ

cześnie coraz częściej są one kwestionowane.

W dodatku, wśród naukowców i filozofów nie ma

zgody co do jednoznacznych kryteriów wytycza

cz.3 MARCIN IWANOWSKI

gabi

netu Braka, bardziej jednak z ciekawości niŜ z

niepokoju.

Czy jest pani szczęśliwa? – zapytał lekarz.

Tak – odpowiedziała bez wahania.

Od jak dawna to trwa?

Doprawdy nie wiem – roześmiała się. –

Właściwie, całe Ŝycie.

Tego się obawiałem – rzekł doktor. – Pro

szę pani, cierpi pani na syndrom szczęścia. Współ

czesna nauka uznała za normę stan zadowolenia,

na przykład z osiągnięć w pracy albo jakiegoś

hobby, co powinno być jednak dość krótkotrwałe.

Jeśli zaś ktoś jest zadowolony cały czas ze wszyst

kiego, to w końcu doprowadzi do destrukcji osobo

wości. Zapiszę pani leki, które pomogą osiągnąć

normalny stan.

Anastazja zaczęła więc zaŜywać leki: cztery

pigułki rano i sześć wieczorem. JuŜ po dwóch

dniach poczuła się znacznie gorzej. Stała się ocię

Ŝała i przygnębiona. Miała nadzieję, Ŝe to przemi

nie, ale po tygodniu nic się nie zmieniło.

Pojechała znów do doktora Braka.

AleŜ droga pani – ucieszył się – terapia

przebiega prawidłowo. Przed polepszeniem musi

być pogorszenie. Zapiszę pani jeszcze jeden spe

cyfik.

SYNDROM SZCZĘŚCIA

Anastazja była młodą kobietą. Miała kochają

cego męŜa i dwoje przemiłych dzieci. śyczliwa i

serdeczna przyciągała do siebie miłych i serdecz

nych ludzi.

Na przyjęciu u gubernatora, na którym się to

wszystko zaczęło, otaczało ją liczne grono przyja

ciół, z którymi Ŝartowała beztrosko. Uśmiech nie

znikał z jej twarzy.

Z pewnego oddalenia przyglądał się jej dok

tor Wespazjan Brak, wybitny psychiatra. Kiedy

Anastazja na chwilę została sama, doktor podszedł

do niej.

Proszę pani – powiedział uprzejmie – je

stem lekarzem psychiatrą. Obserwowałem panią i

dostrzegłem pewne niepokojące symptomy. Ale

jeŜeli odwiedzi mnie pani w moim gabinecie, będę

mógł pani pomóc.

Następnego dnia Anastazja przybyła do

Polepszenie jednak nie następowało. Wręcz

przeciwnie: czuła się okropnie. MąŜ wydawał się jej

wstrętny, widok dzieci draŜnił.

Pewnego dnia stwierdziła, Ŝe zjadła wszyst

kie lekarstwa. Musiała więc czym prędzej skontak

tować się z doktorem. Z trudem wybrała numer

jego telefonu. W słuchawce usłyszała głos sekre

tarki znakomitego psychiatry.

To pani nie wie – powiedziała – doktor

zawiesił swoją działalność na czas nieokreślony.

Doktor został doradcą prezydenta do spraw zdro

wia psychicznego narodu i w związku z tym prze

prowadził się do stolicy.

A więc pozostała bez lekarza, bez lekarstw.

Teraz naleŜało się spodziewać destrukcji osobowo

ści.

Po kilku dniach obudziła się nie czując wcale

przygnębienia, pełna miłości do ludzi. A zatem

wrócił syndrom szczęścia. Lecz nie zamierzała się

juŜ z niego leczyć.

POD PR ĄD” NR 3/80/2011

D emarkacja nauki i religii jest zagad

cdn.

„ „„ „ I D Ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: