Litania do Bożego Miłosierdzia
Kyrie eleison,
Chryste eleison, Kyrie eleison. Chryste usłysz nas,
Chryste wysłuchaj nas. Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami. Synu Odkupicielu świata Boże - Duchu Święty Boże - Święta Trójco jedyny Boże - Miłosierdzie Boże, największy przymiocie Stwórcy - ufamy Tobie. Miłosierdzie Boże, najwyższa doskonałości Odkupiciela - Miłosierdzie Boże, niezgłębiona miłości Uświęciciela - Miłosierdzie Boże, wyrazie największej potęgi Pana - Miłosierdzie Boże, w stworzeniu Duchów Niebieskich - Miłosierdzie Boże, powołujące nas z miłości do istnienia - Miłosierdzie Boże, ogarniające wszechświat cały - Miłosierdzie Boże, darzące nas życiem nieśmiertelnym - Miłosierdzie Boże, chroniące nas przed zasłużonymi karami - Miłosierdzie Boże, dźwigające nas z nędzy grzechu - Miłosierdzie Boże, usprawiedliwiające nas w Słowie Wcielonym - Miłosierdzie Boże, wypływające z Ran Chrystusowych - Miłosierdzie Boże, tryskające z Najświętszego Serca Jezusowego - Miłosierdzie Boże, dające nam Najświętszą Maryję Pannę na Matkę Miłosierdzia - Miłosierdzie Boże, w objawieniu tajemnic Bożych - Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu Kościoła Powszechnego - Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu sakramentów świętych - Miłosierdzie Boże, przede wszystkim w sakramencie Chrztu i Pokuty - Miłosierdzie Boże, w Sakramencie Ołtarza i Kapłaństwa - Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas do wiary świętej - Miłosierdzie Boże, w nawróceniu grzeszników - Miłosierdzie Boże, w uświęceniu sprawiedliwych - Miłosierdzie Boże, w udoskonalaniu świątobliwych - Miłosierdzie Boże, zdroju chorych i cierpiących - Miłosierdzie Boże, ukojenie serc udręczonych - Miłosierdzie Boże, nadziejo dusz zrozpaczonych - Miłosierdzie Boże, towarzyszące wszystkim ludziom zawsze i wszędzie - Miłosierdzie Boże, uprzedzające nas łaskami - Miłosierdzie Boże, pokoju konających - Miłosierdzie Boże, rozkoszy niebiańska zbawionych - Miłosierdzie Boże, ochłodo i ulgo dusz czyśćcowych - Miłosierdzie Boże, niewyczerpane źródło cudów - Baranku Boży, któryś okazał największe miłosierdzie w odkupieniu świata na Krzyżu - przepuść nam, Panie. Baranku Boży, który się miłosiernie ofiarujesz za nas w każdej Mszy świętej - wysłuchaj nas, Panie. Baranku Boży, który z nieprzebranego miłosierdzia gładzisz grzechy nasze - zmiłuj się nad nami. P: Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego. (Ps 144,9) W:Przeto Miłosierdzie Pańskie na wieki wysławiać będziemy. (Ps 88,2) Módlmy się:Boże, w którym miłosierdzie jest niezgłębione, a skarby litości nieprzebrane, wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas Miłosierdzie swoje, byśmy nigdy, w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy, lecz zawsze ufnie zgadzali się z Twoją wolą, która jest samym Miłosierdziem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Króla Miłosierdzia, który z Tobą i Duchem Świętym okazuje nam miłosierdzie teraz i na wieki wieków. Amen.
O powstaniu litanii
W XX wieku kult religijny został wzbogacony Litanią do Miłosierdzia Bożego. Powstanie tej nowej litanii wiąże się z objawieniami Jezusa Miłosiernego siostrze Faustynie Kowalskiej oraz zaangażowaniem jej spowiednika i kierownika duchowego, ks. Michała Sopoćki. Głęboka teologiczna refleksja nad Bożym Miłosierdziem i jego znaczeniem dla współczesnego człowieka pozwoliły ks. Michałowi Sopoćce dostrzec racje i wskazać argumenty przemawiające za potrzebą samego kultu Miłosierdzia Bożego. Niewątpliwie pewnym umocowaniem dla tych rozważań były objawienia Jezusa siostrze Faustynie Kowalskiej; stanowiły one jednak tylko bodziec do zainteresowania się tą sprawą, nigdy jednak źródło tego kultu. Ks. Michał Sopoćko podaje trzy podstawowe formy religijnego kultu Bożego Miłosierdzia: obraz Najmiłosierniejszego Zbawiciela, specjalne święto oraz modlitwy do Bożego Miłosierdzia. Te formy kultu znajdujemy w objawieniach siostry Faustyny, którą – jak podkreśla ksiądz Sopoćko – „wybrał Pan Jezus na apostołkę swego Miłosierdzia, stawiając jej dwa konkretne żądania: namalowania obrazu Najmiłosierniejszego Zbawiciela i ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy” . Chrystus polecił też spisanie szeregu modlitw do Bożego Miłosierdzia, które sam podyktował .
Jakkolwiek objawienia siostry Faustyny były dla ks. Michała Sopoćki bodźcem do zainteresowania się sprawą kultu Bożego Miłosierdzia, to jednak istoty tego kultu nie wiąże on z objawieniami prywatnymi. Teologiczno-kultyczne uzasadnienia tego kultu oraz argumenty za jego wprowadzeniem znajduje on w Objawieniu Bożym i nauce Kościoła. Takie podejście do tego zagadnienia uzasadnia następująco: „Te prywatne objawienia nie są obowiązujące w Kościele. Stają się jednak często okazją do przypomnienia tych prawd wiary, które Chrystus Pan zostawił nam w swoim depozycie, a które przyprószone zostały pyłem zapomnienia. Objawienia Miłosierdzia Bożego w naszym wieku stają się także okazją do pogłębienia i przypomnienia sobie starej chrześcijańskiej prawdy o litości Bożej, która chce ratować grzeszników od wiecznego potępienia, dobrych zachęcić do większych jeszcze wysiłków w pracy przeciwko wpływom szatana, a wszystkim chce zwrócić uwagę na to, że Bóg Miłości, Przebaczenia i Miłosierdzia pała gorącym pragnieniem zbawienia wszystkich. (...) Dlatego, niezależnie od objawień siostry Faustyny, Miłosierdzie Boże zasługuje na szczególne dziś podkreślenie, cześć i uwypuklenie, albowiem jedynym ratunkiem dla świata jest rzucić się w objęcia Najmiłosierniejszego Jezusa, który chce być dla wszystkich Życiem, Drogą, Prawdą, Pokojem i Ładem” .
W swoich analizach ks. Michał Sopoćko wykazuje, że postulowany i szerzony przez niego kult Miłosierdzia Bożego nie jest czymś zupełnie nowym, gdyż w formach prywatnej pobożności istniał od początków Kościoła. „Nabożeństwo prywatne o Miłosierdziu Bożym – pisze – jest tak dawne, jak Kościół katolicki, gdyż każdy człowiek modlący się i przystępujący do sakramentów świętych przede wszystkim błaga Boga o miłosierdzie. Jeżeli zaś przez Miłosierdzie rozumieć każde dobrodziejstwo Boga, to nabożeństwo omawiane sięga początku ludzkości. Każdy bowiem człowiek w nieszczęściu odruchowo zwraca się do Boga, a ma na myśli Boga miłosiernego, który może i chce okazać litość niezasłużoną i który nie zrobi zawodu” . Życiowa konieczność tego kultu jest podyktowana także tym, że czcząc Miłosierdzie Boże, ludzie czczą całą Trójcę Świętą, będącą podstawowym przedmiotem kultu całego Kościoła. „Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego jest tym samym nabożeństwem do Trójcy Świętej i prowadzi do Jej lepszego poznania przez wiarę i ukochania: ono zwraca serce nasze ku Bogu Jedynemu w naturze i nieskończenie miłosiernemu, jak również ku poszczególnym Osobom Boskim, wykazując nieskończone Miłosierdzie w każdej z nich, a szczególnie w Boskiej Osobie Słowa Przedwiecznego, które się nam objawiło w postaci Człowieka-Boga, Jezusa Chrystusa. Ojciec jest wyrazem wieczności i majestatu Miłosierdzia, Syn jest wyrazem piękności i mądrości Miłosierdzia, a Duch Święty – dobrotliwości, miłości, wesela w miłosierdziu” .
Propagując tę teologiczną argumentację kultu Bożego Miłosierdzia ks. Michał Sopoćko chciał ukazać jego doktrynalne podstawy oraz uzasadnić jego życiową potrzebę. Pierwsze dwie formy kultu – obraz i święto – mają charakter bardziej publiczny i stanowiły większy problem w ich uzasadnieniu i przyjęciu. Bardziej prywatny charakter miały modlitwy, wśród których szczególne miejsce zajmuje Litania do Miłosierdzia Bożego. „Obok obrazu i specjalnego święta – pisze ksiądz Sopoćko – trzecim środkiem kultu Miłosierdzia Bożego jest szereg modlitw, ułożonych przez siostrę Faustynę według wskazówek Zbawiciela. Z objawień wiedziała ona, że nadchodzi czas, kiedy ufność w Miłosierdzie Boże będzie jedyną pociechą dla ludzkości, a szczególnie dla Polaków, która częściowo rozmijała się ze swoim zadaniem” . W tym tekście ksiądz Sopoćko określa modlitwy do Miłosierdzia Bożego jako „ułożone przez siostrę Faustynę według wskazówek Zbawiciela”. Zastanawiając się jednak głębiej nad ich treścią, znajduje dla nich uzasadnienie w Piśmie Świętym i Tradycji oraz w istniejącym już kulcie Kościoła. „Nabożeństwo prywatne – pisze – w formie nowenny, litanii i koronki (...) nie jest żadną nowością. Podobna koronka znajduje się w objawieniu św. Gertrudy i zyskała już wielokrotną aprobatę Kościoła. Litania znajduje swe potwierdzenie w Tradycji i Piśmie Świętym, a szczególnie w Psalmie 135, który można nazwać pierwszą litanią o Miłosierdziu Bożym. Wszystkie wezwania litanii omawianej można łatwo uzasadnić z ksiąg liturgicznych, w których się znajdują identyczne lub podobne wyrażenia” .
W uzasadnieniach Litanii do Miłosierdzia Bożego ks. Michał Sopoćko odwołuje się do potrzeb wiernych i popularności tej formy modlitwy. Jako duszpasterz i znawca duchowych potrzeb wiernych propaguje ową Litanię jako szczególną formę uczczenia Boga w Jego Miłosierdziu.
Historia powstania tej Litanii sięga objawień siostry Faustyny Kowalskiej. Podczas objawienia Chrystus podyktował jej także „pewne wezwania, na podstawie których została ułożona znana Litania do Miłosierdzia Bożego” . Te wezwania siostra Faustyna zapisała w swoim Dzienniczku, przeplatając nimi poszczególne wspomnienia i opisy. Ks. Michał Sopoćko zebrał je i ułożył z nich omawianą Litanię.
Publikując tekst tej Litanii, ksiądz Sopoćko z konieczności poczynił w niej znaczne poprawki, nie odbiegając jednak od zasadniczych myśli siostry Faustyny. W pierwszych wydaniach modlitwę tę nazywa Litanią do Miłosierdzia Bożego, zaś poszczególne wezwania kończy aklamacją „Zmiłuj się nad nami” W późniejszych publikacjach (wydania powojenne, m.in. z 1949 r. i późniejsze), zmienia tę nazwę na Litanię o Miłosierdziu Bożym, kończąc poszczególne wezwania słowami „Ufamy Tobie”
giorgio2