Clancy Tom - Niedźwiedź i smok.pdf - Clancy Tom - ssaaggaa

TOM CLANCY

NIEDŹWIEDŹ I SMOK

(THE BEAR AND THE DRAGON)

Tłumaczyli:

Andrzej Zieliński i Andrzej Kamieński

Wydanie oryginalne: 2000

Wydanie polskie: 2003

PODZIĘKOWANIA

Jak zawsze, pomogli mi przyjaciele:

Roland z Kolorado, dzięki za lekcje angielskiego – niech się dzieciaki dobrze

sprawują;

Harry, chłopak z innego świata, dzięki za niespodziewane informacje;

John G., moja brama do świata technologii;

Charles, doskonały nauczyciel i równie dobry żołnierz.

Historia ciepło wypowiada się o mądrych,

ale podziwia dzielnych.

Edmund Morris

Prolog

Biały Mercedes

Wszyscy jak zwykle śpieszyli się do pracy i transformacja od marksizmu-

leninizmu do chaotycznego kapitalizmu niewiele tu zmieniła – no, może teraz było

trochę gorzej. Po szerokich ulicach Moskwy trudniej się teraz jeździło, bo prawie

każdy mógł tu mieć samochód, a milicjanci nie pilnowali już środkowych pasów

ruchu na szerokich prospektach, żeby członkowie Biura Politycznego i Komitetu

Centralnego mogli korzystać z tych swoich prywatnych dróg, jak niegdyś carscy

książęta w swoich trojkach. Teraz były to pasy do skrętu w lewo i dla tych w ZIŁ-ach,

i tych w prywatnych samochodach. W przypadku Siergieja Nikołajewicza Gołowki

był to biały Mercedes 600, wielka limuzyna klasy S, z dwunastoma cylindrami

niemieckiej mocy pod maską. Niewiele było takich samochodów w Moskwie; prawdę

mówiąc, jego Mercedes był ekstrawagancją, której powinien był się wstydzić... ale się

nie wstydził. Może i nie było już w tym mieście nomenklatury, ale stanowisko wciąż

wiązało się z przywilejami, a on był przewodniczącym SWR.

Jego mieszkanie też było wielkie, na najwyższym piętrze wieżowca przy

Kutuzowskim Prospekcie. Był to dość nowy budynek, całkiem nieźle wykończony i

wyposażony, aż po niemiecki sprzęt gospodarstwa domowego, który to luksus od

dawna przysługiwał wysokim przedstawicielom władz.

Nie prowadził sam. Miał od tego zwalistego Anatolija, byłego oficera Specnazu,

który nosił pistolet pod kurtką i który prowadził Mercedesa ostro, agresywnie, a przy

tym pielęgnował go z wielką pieczołowitością. Szyby w oknach były pokryte warstwą

ciemnego plastiku, uniemożliwiającą przypadkowym gapiom zajrzenie do środka i

były to okna grube, wykonane z poliwęglanowej żywicy i obliczone na zatrzymanie

wszystkiego, aż po pocisk kalibru 12,7 mm, a przynajmniej tak szesnaście miesięcy

temu zapewniał Gołowkę przedstawiciel handlowy koncernu. Opancerzenie

sprawiało, że samochód był o prawie tonę cięższy od normalnego Mercedesa 600S,

ale na silniku i zawieszeniu zdawało się to nie wywierać większego wrażenia. To

rosyjskie ulice miały w końcu zniszczyć ten samochód. Układanie równej

nawierzchni było sztuką, której jego kraj jeszcze nie opanował, pomyślał Gołowko,

przewracając strony swej porannej gazety. Była to amerykańska „International Herald

Tribune”, jak zwykle dobre źródło informacji, jako że wydawały ją wspólnie „The

Washington Post” i „The New York Times”, dwie z najlepszych służb

wywiadowczych na świecie, choć trochę zbyt aroganckie, jak na gust

profesjonalistów, takich jak Siergiej Nikołajewicz i jego ludzie.

Wstąpił do wywiadu, kiedy ta służba znana była jeszcze jako KGB, Komitet

Bezpieczeństwa Państwowego. Uważał, że była to najlepsza tego rodzaju organizacja,

jaką kiedykolwiek widział świat, nawet jeśli ostatecznie uległa rozpadowi. Gołowko

westchnął. Gdyby Związek Radziecki nie upadł na początku lat 90., jako

przewodniczący byłby teraz pełnoprawnym członkiem Biura Politycznego, miałby

prawdziwą władzę w jednym z dwóch supermocarstw, byłby człowiekiem, pod

którego wzrokiem drżeliby najsilniejsi, ale... Nie, co to ma za sens? – spytał się w

myślach. To wszystko było iluzją, dziwną u kogoś, dla kogo powinna się liczyć tylko

obiektywna prawda. Ta odwieczna, okrutna dychotomia. KGB zawsze zabiegał o

sprawdzone fakty, ale potem informował o nich ludzi zaślepionych mrzonkami, a ci

naginali prawdę na potrzeby swoich mrzonek. A kiedy prawda wyszła w końcu na

jaw, mrzonki nagle wyparowały jak obłoczek pary na wietrze i rzeczywistość wdarła

się jak powodziowa fala z rzeki, na której wiosną puściły lody. I wtedy ci wspaniali

towarzysze z Biura Politycznego, którzy poświęcili życie w pogoni za mrzonką,

przekonali się, że ich teorie były ledwie cieniutkimi trzcinami, podczas gdy

rzeczywistość machała sierpem i bynajmniej nie robiła tego w interesie komunizmu.

Ale z Gołowką było inaczej. Jako specjalista od faktów, mógł nadal uprawiać swą

profesję, ponieważ rząd wciąż ich potrzebował. Jego władza była teraz nawet większa

niż kiedyś, ponieważ – dobrze znając otaczający świat i wiedząc tak wiele o niejednej

z jego ważniejszych osobistości – jak nikt inny mógł doradzać swemu prezydentowi;

miał więc coś do powiedzenia w sprawach polityki zagranicznej, obrony i w

sprawach wewnętrznych. Te ostatnie były teraz najtrudniejsze, nie to, co kiedyś. Były

też teraz najbardziej niebezpieczne. Dziwne. Kiedyś wystarczyło wypowiedzieć

(częściej krzyknąć) słowa „Służba Bezpieczeństwa!”, a obywatele radzieccy

zamierali w pół kroku, bo KGB budził największą grozę spośród wszystkich

Clancy Tom - Niedźwiedź i smok.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: