EKONOMIA:
Symbole:
P – cena D – popyt S – podaż e – elastyczność popytu/podaży Q – produkcja
Y – dochód konsumenta R – utarg (przychody ze sprzedaży) q – ilość danego dobra
U – użyteczność B – budżet π – zysk C – koszty L – nakład pracy
K – kapitał FC – koszty stałe VC – koszty zmienne AC – koszty przeciętne
AVC – koszty przeciętne zmienne AR – utarg przeciętny.
Definicje:
Zasób rzadki – zasób ograniczony; jeśli przy cenie równej 0 popyt nań przewyższa dostępną podaż.
Rachunek ekonomiczny – porównanie efektów i nakładów w celu wyboru optymalnych wariantów wśród dopuszczalnych rozwiązań.
Zasady racjonalnego gospodarowania:1.) Maksymalizacja efektów przy danych nakładach2.) Minimalizacja nakładów przy danych efektach.
Krzywa możliwości produkcyjnych – przedstawia przy każdej wielkości produkcji dobra A, maksymalną możliwą produkcję dobra B. WYKRES: ( x – qa , y – qb)
Koszt alternatywny dobra A to ilość dobra B z którego trzeba zrezygnować, aby możliwe stało się wytworzenie dodatkowej jednostki dobra A.
Punkt optymalny P – punkt styczności krzywej możliwości produkcyjnych i linii jednakowej wartości produkcji.
Prawo popytu – wraz ze wzrostem ceny maleje popyt na towar i odwrotnie.Wyjątki: przypadek Giffena (dobra podstawowe), przypadek Veblena (dobra luksusowe), popyt spekulacyjny (w wyniku oczekiwań wzrostu ceny).
Krzywa popytu – wykres x – popyt, y – cena.
Prawo podaży – wraz ze wzrostem ceny rośnie podaż towaru na rynku i odwrotnie.
Krzywa podaży – wykres x – podaż, y – cena.
Elastyczność popytu – jeśli większa od 1 to elastyczny, jeśli mniejsza od 1 nieelastyczny, jeśli 0 to sztywny.
Dochodowa elastyczność popytu informuje, o ile procent zmieni się popyt, jeśli dochód zmieni się o 1%. Dobra normalne – dodatnie ed, dobra niższego rzędu – ujemne ed, dobra wyższego rzędu – ed > 1, dobra pierwszej potrzeby – ed < 1.
Prawo Engla – wraz ze wzrostem dochodu maleją wydatki na dobra pierwszej potrzeby, a rośną na dobra wyższego rzędu.
Teoria użyteczności: Szkoła austriacka (Gossen, Wieser), szkoła neoklasyczna (Jevons), szkoła lozańska (Pareto).
Prawa Gossena:1.) Każda potrzeba w miarę jej zaspokajania ulega nasyceniu.2.) Konsument dąży do stanu równowagi, więc wyrównuje użyteczności krańcowe nabywanych i konsumowanych dóbr tak, że stają się one proporcjonalne do ich cen.
Nadwyżka konsumenta – część wartości użyteczności całkowitej, za którą konsument nie zapłacił.
Krzywa obojętności – kombinacje dwóch dóbr, które dają konsumentowi ten sam poziom całkowitej użyteczności. (x – qa, y – qb).
Linia budżetowa konsumenta – linia jednakowych wydatków konsumenta. Jej kąt nachylenia zależy od relacji cen dóbr a i b.
Punkt równowagi konsumenta – punkt styczności linii budżetowej z krzywą obojętności.
Warunek maksymalizacji zysku i ekonomicznego optimum produkcji: MR = MC
Izokwanta (krzywa jednakowego produktu) – wykres (x – L, y – K)
Prawo malejącej krańcowej stopy produkcji – w miarę zastępowania kapitału przez pracę, zmniejsza się ilość kapitału, którą można zastąpić przez każdą dodatkową jednostkę pracy.
Efekt substytucyjny – zastępowanie czynnika produkcji, którego cena relatywnie rośnie, innym czynnikiem produkcji, którego cena relatywnie maleje.
Funkcja produkcji – wykres x – L, y – Q. Punkt przegięcia – maksimum MPL, punkt styczności funkcji z linią prostą x=y – maksimum PL, maksimum – MPL = 0.
Prawo malejących przychodów – w wyniku zwiększania nakładów pracy produkcja rośnie coraz wolniej.
Wykres kosztów produkcji – x – Q, y – C.
Warunek technicznego optimum produkcji: MC = AC. Techniczne optimum produkcji: Qr = min AC(Q)
Konkurencja doskonała: AR=MR=P
Warunek równowagi w konkurencji doskonałej: P=MC=AC
Jeśli MC=P>AC to zysk nadzwyczajny > 0 i odwrotnie.
Decyzje produkcyjne:
P>MC – zwiększyć produkcję P=MC – nie zmieniać produkcji P<MC – zmniejszyć produkcję
P>AC – produkcja(zysk nadzwyczajny) P=AC – produkcja(zysk nadzwyczajny=0) AVC<P<AC – produkcja(straty nadzwyczajne) P<AVC – wstrzymanie produkcji.
Wzory:
Koszt alternatywny : ∆qb∆qa Produkcja X: X = pa qa + pb qb
Wybór optymalnej struktury produkcji X (linia prosta na wykresie krzywej możliwości produkcyjnych): qb=-papbqa+Xpb
Cenowa elastyczność popytu: ep=∆D∙PD∙∆P Cenowa elastyczność podaży: eS=∆S∙PS∙∆P
Dochodowa elastyczność popytu: ed=∆D∙YD∙∆Y Mieszana elastyczność popytu: em=∆Dy∙PxDy∙∆Px
Użyteczność krańcowa: MU=dUdq
Maksymalizacja nadwyżki konsumenta: NUq=Uq-pq warunek maksymalizacji nadwyżki: dUdq=0 czyli MU = 0
Budżet konsumenta: B = pa qa + pb qb Równanie linii budżetowej: qb=-papbqa+Bpb
Punkt równowagi konsumenta: pbpa=MUbMUa Amortyzacja: A=W0n
Zysk: π=R(Q)-C(Q) Koszt krańcowy: MC=dCdQ Utarg marginalny: MR=dRdQ
Wydajność pracy: PL=QL Krańcowa wydajność pracy: MP=dQdL
Pracochłonność produkcji: l=LQ
Linia jednakowego kosztu produkcji: C = pK K + pL L
Koszty całkowite: C = FC + VC Koszty przeciętne: AC=CQ
Koszty przeciętne zmienne: AVC=VCQ Utarg całkowity: R = P Q
syfek34