Brown Sandra - Witaj mroku.pdf - aaaaaaaaaaaaNamiętność - tilia62

Prolog

Do koıca programu zostaþo tylko szeĻę minut. Dzieı jak co dzieı.

− W rejonach grzystych spodziewana jest mgþa. Dziħkujħ wszystkim

sþuchaczom za czas spħdzony wsplnie na 101,3 FM. Byþo mi z wami miþo,

jak kaŇdej nocy. To byþa audycja Klasyka piosenki miþosnej, a Ňegna siħ z

wami Paris Gibson. Na koniec chciaþam zaprezentowaę moje trzy ulubione

piosenki. Mam nadziejħ, Ňe bħdziecie ich sþuchaę wraz z tymi, ktrych

kochacie. Przytulcie ich mocno.

Paris wyþĢczyþa mikrofon. Piosenki bħdĢ leciaþy nieprzerwanie do pierwszej

piħędziesiĢt dziewiħę i pþ. Ostatnie pþ minuty byþo przeznaczone na jeszcze

jedno, ostatnie poŇegnanie, kiedy powie swoim sþuchaczom dobranoc.

Z gþoĻnikw sĢczyþa siħ melodia Yesterday. Paris przymknħþa oczy i

odchyliþa gþowħ do tyþu, usiþujĢc rozruszaę zdrħtwiaþy kark. W porwnaniu do

normalnej pracy przez osiem czy dziewiħę godzin czterogodzinny program

radiowy mgþ siħ wydawaę bþahostkĢ. A tymczasem byþa to ciħŇka harwa i

kiedy Paris po raz przedostatni naciskaþa guzik na konsolecie, byþa po prostu

fizycznie zmħczona. Pracowaþa w studiu w pojedynkħ, zapowiadajĢc i grajĢc

wybrane i zarejestrowane uprzednio piosenki. Telefony z proĻbami od sþuchaczy

zmuszaþy jĢ do bþyskawicznych zmian w programie i czujnoĻci, bo musiaþa

trzymaę siħ czasu. Te telefony rwnieŇ odbieraþa sama. Obsþugiwanie sprzħtu

staþo siħ jej drugĢ naturĢ, ale zawsze podchodziþa do tego z odpowiedzialnoĻciĢ i

skupieniem, nie poddajĢc siħ rutynie. Paris Gibson jako osoba tak bardzo

przykþadaþa siħ do pracy, by Paris Gibson jako glos na antenie wypadaþa

idealnie, bo za to wþaĻnie kochali jĢ sþuchacze.

DziĻ, nawet nie zdajĢc sobie z tego sprawy, pracowaþa wyjĢtkowo ciħŇko nad

tym, by idealnie synchronizowaę rozmowy i muzykħ. Po dwustu czterdziestu

minutach na antenie szyja i ramiona aŇ piekþy jĢ ze zmħczenia. Ten silny bl byþ

najlepszĢ miarĢ skutecznoĻci i efektu.

W poþowie standardu Beatlesw zaczħþo migaę czerwone Ļwiateþko linii

telefonicznej z miasta. Paris juŇ nie bardzo miaþa ochotħ na rozmowy, ale

obiecaþa sþuchaczom przyjmowaę telefony do punkt drugiej. Byþo juŇ za pŅno,

by przeþĢczaę rozmowħ na antenħ, niemniej wypadaþo odebraę. Nacisnħþa

migajĢcy przycisk.

− Mwi Paris.

− CzeĻę, Paris. Tu Valentino.

Znaþa to imiħ. Dzwoniþ do niej do czasu do czasu. Tak niezwykþy pseudonim

þatwo byþo zapamiħtaę. Jego gþos byþ rwnie niezwykþy, niby szept, ale bardzo

wyraŅnie artykuþowany. Tak jakby zmieniaþ go lub obniŇaþ specjalnie na uŇytek

tych rozmw. Paris odezwaþa siħ do mikrofonu, ktry normalnie sþuŇyþ do

nadawania, ale moŇna go byþo przeþĢczaę na funkcjħ telefonicznĢ, by rħce

pozostawaþy wolne.

− Jak siħ miewasz, Valentino?

− Kiepsko.

− Przykro mi to sþyszeę.

− Dopiero ci bħdzie przykro, zobaczysz.

Beatlesi oddali pole Annħ Murray, ktra zaczħþa Ļpiewaę Broken Hearted

Me. Paris w tym momencie spojrzaþa na monitor i automatycznie zarejestrowaþa,

Ňe leci ostatnia z trzech zaprogramowanych piosenek. Nie byþa pewna, czy siħ

nie przesþyszaþa.

− Nie rozumiem.

− Bħdzie ci przykro - powiedziaþ swym dramatycznym, charakterystycznym

szeptem. Kiedy dzwoniþ, zwykle byþ albo w depresji, albo w euforii. Rzadko

zachowywaþ siħ normalnie, czyli gdzieĻ poĻrodku. Byþ nieprzewidywalny i

wþaĻnie dlatego Paris uwaŇaþa go za intrygujĢcego rozmwcħ. Ale dziĻ jĢ

przeraziþ, bo po raz pierwszy usþyszaþa w jego gþosie wyraŅnĢ groŅbħ.

− Nadal nie wiem, co masz na myĻli.

− Zrobiþem wszystko wedþug twoich rad, Paris.

− Ja ci cokolwiek doradzaþam? Kiedy to byþo?

− Zawsze, kiedy dzwoniþem. Zawsze mwiþaĻ, moŇe nie konkretnie do mnie,

ale do wszystkich, ktrzy ciħ sþuchali, Ňe powinno siħ szanowaę tych, ktrych

siħ kocha.

− Zgadza siħ. MyĻlħ...

− A ja myĻlħ, Ňe szacunek prowadzi donikĢd, i od dzisiaj mam w nosie to, co ty

myĻlisz.

Nie byþa psychologiem ani specjalistkĢ z kĢcika porad, lecz jedynie znanĢ

postaciĢ medialnĢ. Ale choę nie miaþa na to papierw, swojĢ rolħ wieczornej

pocieszycielki-przyjaciþki traktowaþa jak najbardziej powaŇnie. Kiedy jakiĻ

sþuchacz nie miaþ z kim pogadaę, okazywaþa siħ anonimowym powiernikiem.

Ludzie znali jĢ tylko jako gþos z radia, a mimo to jej wierzyli. Wysþuchiwaþa

zwierzeı, udzielaþa dobrych rad, wsplnie z nimi rozwaŇaþa ich problemy.

Sþuchacze dzielili siħ z niĢ radoĻciami i smutkami, nierzadko obnaŇali duszħ.

Rozmowy, ktre wydawaþy siħ szczeglnie ciekawe, przeþĢczaþa na foniħ.

Wywoþywaþy odzew innych, wyrazy wspþczucia, zrozumienia, a czasem

zaŇarte spory.

Bywaþo, Ňe jakiĻ sþuchacz chciaþ siħ po prostu wyþadowaę. Wwczas sþuŇyþa

jako zderzak. Wysþuchiwaþa narzekaı ludzi, ktrzy byli wĻciekli na caþy Ļwiat.

Z rzadka ktoĻ kierowaþ agresjħ bezpoĻrednio pod jej adresem, ale dzisiejszy

telefon z pewnoĻciĢ naleŇaþ do takich wþaĻnie przypadkw. To byþo

niepokojĢce. JeĻli nawet Valentino znalazþ siħ na skraju zaþamania nerwowego,

nie byþa w stanie go uleczyę. Jedyne, co mogþa zrobię, to wysþuchaę go z

Brown Sandra - Witaj mroku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: