Korzystanie z Excela do obsługi grafiki i analizy danych naukowych.pdf

Using Excel for Handling, Graphing,

and Analyzing Scientific Data:

A Resource for Science and

Mathematics Students

Scott A. Sinex

Barbara A. Gage

Department of Physical Sciences and Engineering

Prince George’s Community College

Largo, MD 20774-2199

Spring 2006 version

http://academic.pgcc.edu/psc

Korzystanie z Excela do obsługi,

grafiki i analizy danych naukowych

Zasoby dla naukowców i studentów matematyki

Przekład:

Robert Wiśniewski

http://chomikuj.pl/bobwis

Strona 2 z 13

SPIS TREŚCI

1. Wybrane podstawy Excela

2. Obsługa i manipulowanie danymi

3. Wyświetlanie zestawów danych X-Y na wykresie rozrzutu

4. Wykreślanie równania regresji

5. Interpolacja i ekstrapolacja

6. Wydruk lub eksport grafiki

7. Ściąganie danych z Internetu

8. Informacje dla zaawansowanych użytkowników

9. Korzystanie z interaktywnych arkuszy Excela

10. Dodatkowe zasoby

11. Przykład wydruku wykresu

Jeden z Autorów miał zły dzień

Zamierza kliknąć dowolny klawisz !!!

Gdzie jest mój kalkulator graficzny ?

Excel jest aplikacją komputerową firmy Microsoft nosząca nazwę „arkusz kalkulacyjny” Jest on

przeznaczony do zarządzania, manipulowania i wyświetlania danych. Zawiera on funkcje odpowiednie

dla zestawów danych dziedziny biznesu i nauki. Excel jest porównywalny z innymi aplikacjami

arkuszowymi takimi jak Quattro Pro firmy Corel. Gdy jesteście zaznajomieni z podstawowym

środowiskiem i terminologią arkuszy kalkulacyjnych, możecie pominąć następny rozdział lub

skorzystać z niego tylko przeglądowo.

Strona 3 z 13

1. Wybrane podstawy Excela

Po uruchomieniu Excela, pojawia się ekran podobny do pokazanego na poniższym rysunku:

Pasek menu

Standardowy pasek narzędzi

Pasek narzędzi formatowania

Pasek formuł - Musi zaczynać się od =

Komorka D2 z formułą A2^3

Pole nazwy - aktywna komórka lub obszar

Zakładki

Pasek narzędzi rysowania

Główny obszar ekranu zawiera kolumny z etykietami literowymi ( A, B, C, ...) oraz wiersze

z etykietami liczbowymi ( 1, 2, 3, ...). Komórka jest miejscem, w którym wprowadza się liczby, formuły

lub teksty. Każda komórka ma swoje oznaczenia określające jej lokalizację, np. takie jak F22

(kolumna F , wiersz 22 ) lub CC115 (kolumna CC , wiersz 115 ).

Nad głównym obszarem arkusza znajdują się dwa białe obszary. Obszar lewy: Pole nazwy wskazuje

jaka komórka lub obszar (np. taki jak diagram) są aktywne (zaznaczone). Obszar prawy jest Paskiem

formuł . Wyświetlana jest w nim zawartość komórek. Gdy uaktywnimy komórkę zawierającą wartość

wygenerowaną przez formułę, wówczas wartość ta pojawia się w komórce, ale w pasku formuł

pojawia się ta formuła.

Dane prowadzamy do komórki przez wstawienie kursora w komórce, kliknięcie i wpisywanie. Można

zauważyć, że to co wpisujemy pojawia sie w komórce i w pasku formuł. Dane zatwierdza się przez

wciśnięcie klawisza ENTER lub skorzystanie z dowolnego klawisza do zmiany lokalizacji komórki. Gdy

chcemy edytować zawartość komórki, należy ją kliknąć, po czym kliknąć w pasku formuł a następnie

można zmieniać zawartość w komórce lub w pasku formuł. Zatwierdzamy tak jak poprzednio.

Nad polem nazwy i paskiem formuł znajdują się dwa rzędy ikon noszące nazwę Standardowego

paska narzędzi i Paska narzędzi formatowania . Niektóre z ikon można wymieniać i dostosowywać

do ich wyglądu jak w procesorze tekstu i innych arkuszy kalkulacyjnych. Gdy wstawimy kursor na

ikonie i odczekamy kilka sekund, zostanie wyświetlona nazwa wskazanej ikony. Pasek narzędzi

można dostosowywać wstawiając w nim dodatkowe, najczęściej stosowane ikony korzystając

z polecenia menu Widok | Pasek narzędzi | Dostosuj .

Nad paskiem narzędzi znajduje się Pasek menu . Każda pozycja tego menu ma własne menu

podrzędne różnych operacji. Podkreśla się, że menu Dane w tym pasku zmienia sie na menu

Wykres gdy tylko wykres staje się aktywny.

Strona 4 z 13

Gdy chcemy sformatować całą kolumnę lub wiersz komórek, kliknąć literę nazwy kolumny lub numer

wiersza. Cała kolumna lub wiersz zostaną podświetlone. Wszelkie wprowadzone zmiany, takie jak np.

definiowanie wyświetlania liczb (za pomocą menu Format ) lub usuwania, będą zastosowane do

wszystkich podświetlonych komórek. Gdy klikniemy prawym klawiszem myszki na literze kolumny lub

na numerze wiersza (albo w dowolnej komórce), otworzy się menu kontekstowe zawierające

najczęściej wykonywane operacje.

Przyjrzyjmy się przykładowemu arkuszowi kalkulacyjnemu pokazanemu na ostatnim rysunku. Można

w nim zauważyć, że komórka D2 zawiera formułę =A2^3 . Gdy skopiujemy tą formułę i wkleimy do

komórki D3 , wówczas Excel skorzysta z komórki A3 zamiast A2 do wykonania obliczeń. Jeśli wkleimy

do komórki D4 , Excel skorzysta z komórki A4 . Jest to wielka wygoda gdy chcemy rozszerzać

obliczenia na całą serię danych. Jednak gdy chcemy zablokować wartość w komórce A2 aby była

użyta we wszystkich obliczeniach, oznaczamy ją jako $A$2 . Skorzystanie ze znaku dolara sprawia, że

wartość tej komórki nie będzie ulegała zmianie. Gdy chcemy wyznaczyć serię wartości danych do

obliczeń takich jak np. średnia arytmetyczna, możemy skorzystać ze skrótu. Aby wyznaczyć wartości

komórek od A2 do A6 , korzystamy z zapisu A2:A6 . W celu wyznaczenia od A2 do B6 , wprowadzamy

A2:B6 .

Gdy chcemy wstawić lub usunąć kolumnę lub wiersz komórek, możemy to wykonać korzystając

z paska menu lub przez kliknięcie litery kolumny lub numeru wiersza. Excel wstawia kolumny i wiersze

przed lub nad podświetlonymi komórkami. Podświetlić kolumnę lub wiersz tam gdzie wstawienie ma

się pojawić. Przejść do menu Wstaw gdzie zobaczymy aktywną opcję Wiersze lub Kolumny . Wybrać

wymaganą opcję. Aby usunąć kolumnę lub wiersz, podświetlić je poczym przejść do menu Edycja

i wybrać opcję Usuń . Gdy korzystamy z klikania prawym klawiszem myszki, w menu kontekstowym

pojawiają się opcje Wstaw oraz Usuń .

Zakładki na dole arkusza ( Arkusz 1, ...) pozwalają na korzystanie w wielu arkuszy w jednym pliku.

2. Obsługa i manipulowanie danymi

Po uruchomieniu Excela, ukaże sie ekran podobny do poniższego. Nosi on w Excelu nazwę Arkusz

i gdy arkusz jest aktywny, w pasku menu pojawia sie pozycja Data . Wiele ikon paska narzędzi jest

podobnych do tych jakie znamy z edytorów i procesorów tekstu. Niektóre z nich, bardziej przydatne

w nauce i matematyce są na poniższym rysunku opatrzone napisami:

Sortowanie

Pasek formuł

Hiperlącze

Kreator

wykresów

Wstawianie

funkcji

Formula

w komórce B2

Narzędzia

rysowania

Komorka aktywna

z wynikiem formuly

Autosumowanie.

Wstawianie funkcji

natematycznych

i staystycznych

Strona 5 z 13

Pierwszym zadaniem jest wprowadzenie naszych danych w kolumnach. W celu ułatwienia tworzenia

wykresów, warto wstawiać zmienne niezależne w pierwszej kolumnie. Można etykietować pierwsze

komórki w każdej kolumnie ( A1, B1, C1 , ...) nazwami ich zmiennych.

Teraz możemy obliczać powierzchnie i objętości sześcianu o rożnych długościach boków, np. jak

w poniższym przykładzie:

1. Wprowadzić dane jak niżej do kolumny A . Wprowadzić etykietę Długość do komórki A1, po

czym począwszy od komórki A2 wprowadzać dane: 1, 2, 3, ... 10 .

Drugim naszym zadaniem będzie transformacja lub manipulowanie danymi.

2. W komórce B1 wpisać Powierzchnia , a w komórce B2 wpisać formułę = 6*A2^2 , po czym

wcisnąć klawisz ENTER . Wszystkie obliczenia formuły w komórce muszą zaczynać sie znakiem

równości = . Formula ta powoduje obliczenie powierzchni sześcianu. Złapać kursorem dolny

prawy uchwyt tej komórki i przeciągać w dół kolumny. Spowoduje to kopiowanie formuły do

dolnych komórek, tak jak to pokazuje poniższy rysunek:

Komórka z aktywną z formulą

Umieścić kursor w tym rogu

w celu przeciągania formuly

w dół kolumny

Kursor zmieni sie w znak +

3. W komórce C1 wpisać Objętość , a w komórce C2 wpisać formułę = A2^3 , po czym wcisnąć

klawisz ENTER . Spowoduje to obliczenie objętości sześcianu. Złapać kursorem dolny prawy

uchwyt tej komórki. Gdy kursor zmieni sie w znak + , przeciągać formułę w dół kolumny.

Gdy klikniemy prawym klawiszem w nagłówku kolumny ( A, B, C ,...) możemy sformatować liczbę

wyświetlanych miejsc dziesiętnych lub cyfr znaczących. Jest to bardzo istotne gdy rozpatrujemy

wygenerowane dane uzyskane na podstawie naukowych wyników doświadczalnych.

Korzystając z polecenia Wstaw funkcję (ikona ) lub korzystając z paska

narzędzi uzyskujemy dostęp do listy typowych funkcji pokazanej po prawej

stronie, dzięki czemu można wstawiać mnóstwo funkcji matematycznych

i statystycznych do formuł

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: