Socjalizacja.pdf

PROGRAM OREGOŃSKI

SOCJALIZACJA 1

Wiek 0-1

USPOKAJA SIĘ LUB REAGUJE RUCHAMI CIAŁA W ODPOWIEDZI NA

DOTYK, SPOJRZENIE LUB DŹWIĘK GŁOSU ZNANEJ OSOBY

1. Chcąc uspokoić płaczące dziecko, stosuj bliski fizyczny kontakt. Delikatnie je

kołysz, przemawiając łagodnie i czule. Gdy dziecko jest bardzo małe, noś je z przodu w

nosidle krzątając się koło zajęć domowych.

2. Zabieraj ze sobą dziecko w dziecięcym leżaczku lub w wózku do pokoju, w

którym masz coś do zrobienia.

3. Umożliw dziecku poznanie zapachów i odgłosów każdej części domu, jak

również odgłosów wykonywania przez ciebie różnych czynności. Zachowuj częsty

kontakt z dzieckiem głosem i dotykiem.

4. Jeżeli oddalasz się, mów dziecku o tym, co właśnie robisz. (Najlepiej jest

wyeliminować wszelkie inne odgłosy, jak np. radia i telewizji, żeby odgłosy twego

poruszania się i wykonywania czynności w pełni potwierdzały twoją obecność).

5. Podczas ubierania, przewijania, karmienia i kąpieli dziecka mów mu o tym, co

robisz.

6. Kontakt fizyczny z dzieckiem w czasie karmienia jest bardzo ważny dla więzi

uczuciowej między rodzicami a dzieckiem.

SOCJALIZACJA 2x

Wiek 0-1

OBSERWUJE OSOBĘ PORUSZAJĄCĄ SIĘ NA LINII WZROKU

1. Włóż ubranie w żywych kolorach i stań w odległości ok. pół metra na wprost

dziecka. Poruszaj się, aby zwrócić jego uwagę i utrzymać ją na swojej osobie.

2. Umieść przedmiot wywołujący dźwięk (np. dzwonek) na ubraniu i poruszaj się

na wprost dziecka.

3. Mów do dziecka zmieniając intonację wypowiadanych słów.

x Może nie nadawać się dla dziecka całkowicie niewidomego.

SOCJALIZACJA 3

Wiek 0-1

UŚMIECHA SIĘ W REAKCJI NA ZAJMUJĄCĄ SIĘ NIM OSOBĘ

1. Baw się wesoło z dzieckiem w czasie ubierania go i przewijania. Łaskocz

dziecko w stopy lub ręce, dmuchaj na brzuszek i często przytulaj.

2. Połóż ręcznik na twarzy dziecka. Zapytaj: "Gdzie jest Zuzia?" i w odpowiedzi

ściągnij ręcznik i przytul policzek do policzka dziecka.

3. Odwiedź ręce dziecka na boki i dmuchaj na jego klatkę piersiową.

4. Baw się z dzieckiem zwracając się doń po imieniu (np. Kasiu!) z pewnej

odległości i powtarzając to przy zbliżeniu się. Kiedy będziesz już bardzo blisko, powiedz:

"Aa, tutaj jest ..." (np. moja Kasia) i przytul je.

5. Gdy dziecko się uśmiecha, odwzajemniaj jego uśmiech i śmiej się. Powtarzaj

czynność, która wywołała uśmiech.

6. Łaskocz inne części ciała dziecka - uszy zdają się być szczególnie wrażliwym

miejscem u dziecka. Baw się w "uklepywanie zagniecionego ciasta" lub śpiewaj wesołe

piosenki.

SOCJALIZACJA 4x

Wiek 0-1

PATRZY NA SWOJE RĘCE I BAWI SIĘ NIMI

1. Trzymaj ramię dziecka tak, by miało ręce w swoim polu widzenia. Potrząsaj i

machaj rękami dziecka w różne strony, by zauważyło je.

2. Dotykaj rękami dziecka jego twarzy. Wyginaj paluszki dziecka, aby zdawało

sobie sprawę z ich ruchów.

3. Włóż dziecku bransoletkę, aby przy ruchach brzęczała na przegubie jego ręki.

Zawiązuj jasne wstążeczki lub kolorowe tasiemki na rękach lub palcach dziecka.

4. Baw się palcami dziecka w "sroczka kaszkę warzyła".

5. Baw się rękami dziecka w "klepanie ciasta", gdy ma je w swoim polu widzenia.

6. Połóż dziecko na plecach i pomóż mu sięgnąć rękami do swoich palców u nóg.

x Może nie nadawać się dla dziecka całkowicie niewidomego.

SOCJALIZACJA 5x

Wiek 0-1

UTRZYMUJE KONTAKT WZROKOWY PRZEZ OKOŁO 5 SEKUND

1. Wyeliminuj odgłosy mogące rozpraszać uwagę dziecka i zawołaj je z odległości

około 60 cm.

2. Zwróć uwagę, w którym momencie dziecko rozpoznało któreś z rodziców,

sprawdzając to na podstawie rozluźnionych mięśni i uspokojenia. (Jest to odpowiednik

reakcji następującej po nawiązaniu kontaktu wzrokowego).

3. Skieruj uwagę dziecka na wyraziste dźwięki, jak np. cmokanie, gwizdanie lub

klaskanie w dłonie i zaobserwuj, na ile dziecko reaguje na to, co dzieje się w jego

otoczeniu.

4. Podczas karmienia, przewijania i noszenia dziecka patrz na nie i mów do niego o

tym, co robisz w danej chwili. Przybliż swoją twarz jak najbardziej do dziecka, aby

nawiązać kontakt wzrokowy. Następnie powoli odsuwaj się, aby sprawdzić, przy jakiej

odległości dziecko jeszcze utrzymuje z tobą kontakt wzrokowy.

5. Trzymaj kolorową zabawkę przy swojej twarzy. Gdy dziecko nawiąże z tobą

kontakt wzrokowy - odsuń zabawkę.

x Może nie nadawać się dla dziecka całkowicie niewidomego.

SOCJALIZACJA 6

Wiek 0-1

POZNAJE

GŁOSY

CZŁONKÓW

RODZINY,

OKAZUJĄC

GAWORZENIEM LUB TYM, ŻE PRZESTAJE PŁAKAĆ CZY UŚMIECHA SIĘ

1. Już od najwcześniejszego okresu życia dziecka, każdy z członków rodziny,

powinien jak najczęściej nawiązywać z nim kontakt. Ponieważ dziecko uczy się

poznawać każdą osobę po dotyku, zapachu i po głosie, można wymyśleć specjalny sygnał

pozwalający dziecku identyfikować daną osobę, jak np. poklepanie ręki dziecka lub

radosny okrzyk.

2. Jeżeli kontakt z daną osobą był dla dziecka zdecydowanie przyjemny, zacznie

ono szybko reagować we właściwy sobie sposób, dając znak, że rozpoznaje tę właśnie

osobę.

3. Piosenki i zabawy z dzieckiem powinny zawierać jak najwięcej kontaktu

fizycznego.

4. Każdy członek rodziny powinien jak najczęściej wypowiadać imiona

pozostałych, wówczas bowiem dziecko łatwiej je sobie przyswoi. Rozmawiając z

dzieckiem i z wszystkimi osobami z rodziny mów: "Chodź tutaj ... (imię)", "Gdzie jest ...

(imię)?"

SOCJALIZACJA 7

Wiek 0-1

REAGUJE POZYTYWNIE NA PRZEBYWANIE W GRONIE RODZINNYM,

OKAZUJĄC TO GŁOSEM, UŚMIECHEM I TYM, ŻE PRZESTAJE PŁAKAĆ

1. Spraw, aby dziecko stało się integralną częścią życia rodzinnego - jedzenia, robót

domowych, kąpieli, podróżowania. Podczas wspólnych spotkań rodziny, np. w porze

posiłków, postaraj się, aby wszyscy jej członkowie zasiadali przy stole zawsze na tych

samych miejscach.

2. Połączcie ręce dookoła stołu odmawiając modlitwę przed jedzeniem.

3. Po skończonym posiłku niech dziecko posiedzi na kolanach kogoś z rodziny

(ojca, jeśli cały dzień przebywał poza domem).

4. Wprowadzaj w ciągu dnia stałą porcję rozdokazywania i wesołego zamętu wśród

całego grona rodzinnego. Wyjaśniaj dziecku odgłosy, które słyszy i w ogóle o co chodzi

w zabawie, z czego się wszyscy cieszą itd.

5. Pozwalaj starszemu rodzeństwu zajmować się dzieckiem i bawić się z nim oraz

zachęcaj do tego.

6. Zabieraj dziecko idąc do sklepu i wszędzie tam, dokąd udajesz się z rodziną.

SOCJALIZACJA 8

Wiek 0-1

KLEPIE I CIĄGNIE DOROSŁEGO ZA WŁOSY, NOS, POLICZEK

1. Dotykaj i głaszcz czule twarz dziecka (usta, nos, policzki).

2. Zachęcaj dziecko, aby ciebie badało dotykiem, skoro stwierdzisz, że rozumie już

rolę swych rąk w eksploracji otoczenia.

3. Uczyń zabawę z prowadzenia ręki dziecka po rysach swojej twarzy w celu

odnajdywania poszczególnych jej części. Skoro stwierdzisz budzenie się ciekawości u

dziecka, nazywaj części twarzy. Odnajduj razem z dzieckiem te same części na jego

twarzy.

4. Wydawaj ustami rozmaite odgłosy: całowania, cmokania, świstania, uderzania

językiem o podniebienie - rrr ..., dzwonienia zębami. Następnie pomóż dziecku dosięgnąć

ręką twej twarzy.

5. Twoja twarz nie jest, być może, dla dziecka najbardziej interesującą częścią

twego ciała. Mogą je bardziej interesować np. palce twych nóg, pachnące przecież nieco

od potu i poruszające się, albo szyja - oprzyj na niej rękę dziecka, gdy mówisz lub

śpiewasz.

SOCJALIZACJA 9+

Wiek 0-1

SIĘGA KU ZNANEJ OSOBIE

1. Ułóż dziecko na wznak lub posadź podparte, tak aby ręce miało wolne, nie

skrępowane żadnym przykryciem.

2. Zabawiaj niemowlę dotykaniem i ciągłym odzywaniem się do niego. Następnie

odsuń się poza zasięg jego rąk i wydawaj te same odgłosy lub wymawiaj te same słowa,

co przedtem. Dziecko może wówczas usiłować odnaleźć ręką źródło poprzednio

doznawanej przyjemności dotykowej.

3. Zanim dziecko weźmiesz na ręce, przemów do niego, stosując to samo umowne

słowo:"chodź". Mówiąc to wyciągnij ku niemu ręce.

4. Zanim podniesiesz dziecko, ujmij obie jego ręce i razem przyciągnij ku sobie.

5. Bywa, że dziecko wcześniej zaczyna sięgać po znany mu przedmiot związany z

jedzeniem, jak np. butelka. Spróbuj przesuwać uwagę dziecka z przedmiotu na osobę.

+ Może być osiągnięte w późniejszym wieku przez dziecko całkowicie niewidome.

SOCJALIZACJA 10x

Wiek 0-1

REAGUJE NA SWOJE ODBICIE W LUSTERKU (WYCIĄGA RĘCE, KLEPIE

LUSTRO)

1. Daj dziecku do zabawy nie tłukące się lusterko. Upewnij się, że daje ono czyste

odbicie.

2. Usiądź z dzieckiem przed dużym lustrem. Bawcie się w ulubioną przez dziecko

zabawę lub śpiewajcie piosenkę, którą zna i lubi. Pokaż dziecku jego odbicie i odbicie

innych osób w lustrze.

3. Trzymaj zabawki na wprost lustra. Zaświeć jasne światło, tak by się w nim

odbiło. Zachęć dziecko do dotykania lustra.

4. Opisuj dziecku części jego ciała dotykając ich, a następnie wskaż mu je w

odbiciu lustrzanym.

5. Weź rączkę dziecka i uderz nią lekko w lustro. Zrób z tego zabawę.

6. Umieść duże lustro w pokoju dziecka. Zwróć uwagę, aby je umieścić tak, by

dziecko widziało odbicie całej swojej postaci.

x Może nie nadawać się dla dziecka całkowicie niewidomego.

SOCJALIZACJA 11

Wiek 0-1

BAWI SIĘ SAMO NIE PŁACZĄC, W POBLIŻU ZAJĘTEJ CZYMŚ INNYM

OSOBY DOROSŁEJ PRZEZ OKOŁO 10 MINUT

1. Daj dziecku większą ilość zabawek i przedmiotów domowego użytku i pokaż

mu, jak się można nimi bawić za pomocą uderzania, mieszania, podzwaniania. Nie

polegaj na stałych źródłach dźwięku, jak radio czy TV, ale popieraj u dziecka słuchanie

aktywne, a nie pasywne.

2. Podawaj nazwy wszelkich rozlegających się odgłosów.

3. Twoja obecność w pobliżu dziecka jest konieczna dla zapewnienia mu poczucia

bezpieczeństwa podczas samodzielnej zabawy, oraz dla czuwania nad jej sensem.

Odwódź je od uporczywego powtarzania jednej czynności, jak np. bujanie się lub tarcie

oczu. Jeżeli dziecko przejawia te blindyzmy, przerwij próby jego samodzielnej zabawy i

powróć do zabaw z twoim czynnym udziałem.

4. Wynajduj zabawki, wzbogacające wrażenia dotykowe, węchowe, smakowe i

wzrokowe dziecka i które rozbudzają jego ciekawość.

5. Zmieniaj często dawane dziecku zabawki, aby coraz bardziej rozbudzać jego

zainteresowanie.

SOCJALIZACJA 12

Wiek 0-1

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: