N.A. ĆWICZENIA 3
NAUKA ADMINISTRACJI JAKO NAUKA
Jastroff – cechą jego teorii było odpowiedzenie na dwa podstawowe pytania, jak administrować i jak administrować w przyszłości.
Stier-Somlo – w 1917 roku poddał krytyce poglądy kameralistów. Jego prace dotyczyły nowych metod badawczych. Po raz pierwszy wyodrębnił prawo administracyjne, naukę administracji, politykę administracyjną. W nauce administracji zakresem badań jest ustrój oraz poszczególne materie publiczne. Uznał, że nauka administracji ma własny cel badawczy i cel nauczania. W polityce administracyjnej poprzez rozróżnienie celów i opisanie ich, a przez porównanie należy je wartościować.
Te dwie postawy poprzez wyodrębnienie nauk spowodowały, że zaczęto zastanawiać się nad służebnością nauk. Współcześnie uznaje się je na równi. Nauka administracji skupia się na tym w jaki sposób mają funkcjonować urządzenia administracji, układy oraz zjawiska administracji. Nauka administracji przyjmuje postawę badawczą wobec przedmiotu administracji publicznej.
WALTER JELLINEK rozróżnił trzy dziedziny – naukę administracji, politykę administracyjną i prawo administracyjne. Uznał, że to co kiedyś Jastroff nazywał wiedzą o administracji jest wspólną nazwą dla tych trzech dziedzin zajmujących się administracją. Określił różnice co do przedmiotu badań.
W nauce administracji jest sama administracja – relacja, budowa, funkcjonowanie jako organizacji określonej prawem działania. Przedmiotem polityki administracyjnej jest optymalizacja skuteczności działań publicznych, a więc sprawność zewnętrzna działalności administracyjnej, wartościowanie zjawisk społecznych, w tym także administrowania i te zjawiska społeczne oceniane są ze względu na skutki jakie rodzi działalność administracyjna w otoczeniu. Prawo administracyjne należy do rodziny nauk prawnych i jest to zespół norm i ich wykładni, a także stosunków prawnych. Celem wspólnym tych trzech dziedzin jest formułowanie dyrektyw racjonalnego działania zarówno dla ustawodawcy jak i samej administracji.
Administracja ma charakter polityczny, służy do osiągnięcia przez władze państwowe celów publicznych. Przed samą nauką administracji stoi uzupełnienie lub rozszerzenie kryteriów badawczych, a także punktów odniesienia do rzeczywistości. Cel publiczny podlega ocenie w zależności od zmiany ustroju państwa. W rzeczywistości administracyjnej należy przeprowadzić analizę wyników badań w odniesieniu do wzorców administracyjnych i do działania samej administracji, a więc to nauka administracji przetwarza te dane w kategoriach regulacji wprowadzonych przez porządek prawny ale także przez praktykę administracyjną. Wobec tego nauka administracji nie wynika tylko z następstwa zdarzeń prawnych. Poza tym badania przeprowadzane wynikają z celów społecznych odpowiadających potrzebom społecznym.
5 PROBLEMATYK N.A. W UJĘCIU FUNKCJONALNYM:
1) diagnoza stanu istniejącego,
2) cele i zadania publiczne (hierarchia, formy proceduralne),
3) uwarunkowania działalności administracji (prawne, społeczne, gospodarcze, polityczne),
4) organizacja i środki działania (możliwości kadrowe, materialne, instrumenty prawne),
5) kontrola i ocena działalności organizatorskiej.
chomixus