Psychologia kliniczna -ćwiczenia.doc

5.10.2006 r.

1.     Zaburzenia psychiczne,

2.     Zaburzenia zachowania/funkcjonowania (choroby psychiczne – psychotyczne [osobowości, nerwice, reakcje na stres] i niepsychotyczne) – percepcji, mowy;

v      zachowania – kilka objawów, zespół objawów tej samej konstelacji w określonym dłuższym czasie (co najmniej 6 mies.) i mających określoną przyczynę

v      zaburzenia – odstępstwo od normy; są normy:

§         społeczno-obyczajowe, gdy jesteśmy odrzuceni nie możemy zaspokoić swoich potrzeb – umiejętność dostosowania się do warunków zewnętrznych (konieczna do życia)

§         religijne – nie mogą być kryterium zaburzeń

§         prawne – jakie zachowanie jest niepożądane w danym państwie, w danej sytuacji politycznej, ochrona interesów państwa, ochrona dóbr, które w określonej rzeczywistości politycznej zostały uznane za ważne dla państwa; to nie może być kryterium zaburzeń

§         moralne – jako wyraz umiejętności dostosowania się tak jak obyczajowe

Żadna z norm nie może być kryterium zaburzeń, ale niezastosowanie się do normy może być jednym z objawów zaburzeń.

3.     Kiedyś definiowano choroby w ten sposób, że normalne zachowanie to nie występowanie pewnych objawów, a występowanie – to choroba.

4.     Główne kryterium – cierpienie:

a.      Człowiek cierpi – np. osoba bardzo grzeczna w pewnych ramach, bo boi się ludzi i podporządkowuje się

b.      Inni cierpią przez danego człowieka – np. „sprzątająca mamusia” (redukcja lęku, niedostatki seksualne itd.)

c.      I człowiek cierpi i inni cierpią przez niego – np. osoba uzależniona, osoba agresywna

Reakcje niepsychotyczne – np. reakcje na stres (syt. traumatyczne) g przygotować

v      Baby blue

v      Stres po WTC

v      Stres po zawaleniu się hali w Katowicach

v      Amazonki

v      Aborcja

12.10.2006 r.

H. Selye – pojęcie stresu.

Stresor – zjawisko wywołujące stres.

Stres – to, co przeżywamy – podniesienie poziomu aktywacji, napięcia emocjonalnego poza poziom optymalny; to również mogą być emocje pozytywne.

Sytuacje traumatyczne – stresor niesie ze sobą zagrożenie życia i zdrowia człowieka.

1.     Pierwsza reakcja to szok, zaburzenia zachowania.

2.     Zespół objawów posttraumatycznych – okres zmniejszenia napięcia, ale:

a.     Lęk przez podobnymi sytuacjami

b.     Lek – podwyższony poziom napięcia – podwyższona gotowość do reagowania, ale nie ma konkretnego źródła; strach jest konkretny, reakcja na konkretny bodziec

c.      Reakcja emocjonalna na bodźce dotychczas obojętne

d.     Koszmary, zaburzenia snu

3.     Objawy obronne – zaburzenia, które ograniczają nas w codziennej aktywności.

4.     Poczucie winy.

5.     Depresja.

6.     Unikanie podobnych sytuacji.

Indywidualne czynniki, co powoduje, że niektóre zjawiska są stresujące dla jednych, a dla innych nie (g aborcja).

Typowe sytuacje stresowe dla każdego z nas.

20.10.2006 r.

Od czego zależy nasza reakcja na stres?

              g system wartości danej osoby g ważne by nie był zbyt sztywny;

System wartości

g konflikt wartości: nawet po długim czasie od wydarzenia („nagonka” na aborcję teraz);

g coś, co jest na szczycie hierarchii wartości zostanie zabrane (np. Amerykanie chcieli uderzyć w najważniejsze wartości Wietnamczyków, a przyjęli swój system wartości i nie była to efektywna strategia);

g jak rozbudowany system wartości;

Rozbudowany system dążeń:

Liniowy system dążeń:

g postawy wobec siebie g samoocena, ściśle się wiąże ze stosunkiem do innych ludzi; lubienie siebie i innych g nie poprawiam tego, czego nie można poprawić; nie ma wad, tylko cechy które są przydatne w pewnych sytuacjach lub nie;

Osobowość – samoocena

Nie da się tak zrobić, by wszyscy nas lubili – to jest dążenie irracjonalne g wiele sytuacji stresowych; zaniżona samoocena g poszukiwanie akceptacji u innych (niemożliwe) g błędne koło;

g brak doświadczeń, ochrona dzieci przed sytuacjami normalnego stresu, a trzeba się nauczyć jak sobie radzić z takimi sytuacjami;

g w drugą stronę – za dużo: przekracza możliwości rozwiązania sytuacji przez dziecko, nauka wadliwych wzorców, nauka, że wysoki stan napięcia jest normalny, napięcie wzrasta z wyższego poziomu i łatwiej wyprowadzić z równowagi;

g cechy biologiczne – temperament, jak reagujemy;

g drugie prawo Yerkes-Doodson;

g odporność na stresory;

g odporność na stres – w jak silnym napięciu potrafimy jeszcze działać sprawnie;

g jak ważny jest np. egzamin g gdy zależy na stopniu;

Na nast. zajęcia:

Sytuacje deprywacji poznawczej i emocjonalnej, frustrujące bolesne, konfliktowe;

Co to jest deprywacja w chorobie szpitalnej i sierocej, jakie syt. powstają wtedy.

Deprywacje sensoryczna i poznawcza w więzieniu g reakcje, skutki.

Bielecka, Olejkowicz (?) g szpitalna

Olechnowicz, Bielicka

27.10.2006 r.

Wpływają na nas:

Ø       Obserwacja zachowania innych osób,

Ø       Doświadczenia,

Ø       System wartości,

Ø       System dążeń,

Ø       Zachowania nawykowe

Ø       MODELOWANIE – rodzina (kontakty osobami ważnymi dla nas – wrażliwość, sposoby myślenia g nie ilość a jakość spędzonego czasu się liczy; funkcjonowanie rodziny).

Obserwatorzy:

g „bezradność” takie wychowanie (racjonalizacja, projekcja);

g osoby cieszące się z cudzej krzywdy;

g osoby same są krzywdzone;

„Kaci”:

g obserwacja zachowań innych (rodziców);

g stosunek do kobiet;

3.11.2006 r.

Rodzina jako źródło zaburzeń zachowania dzieci i młodzieży.

Są cechy charakterystyczne zaburzeń u dzieci:

• u dzieci może być jeden objaw, u dorosłych zawsze zespół objawów;
• u dzieci objawy są bardzo zmienne;
• zaburzenia skupienia uwagi (objaw niespecyficzny) g efekt ciągłego wysokiego napięcia;
• im młodsze dziecko tym bardziej zaburzenia związane są z aktualnym czasem – dopiero potem pojawiają się zaburzenia osobowości;

• • zwrócenie na siebie uwagi rodzica – NIE; ale nie można spędzać za dużo czasu, liczy się nie ilość ale jakość;
  • rodzice nie mogą być przyjaciółmi i nie można mieszać tych ról g chyba, że obie strony są dorosłe a rodzic choruje;
  • hierarchia – rodzice w centrum, powinni działać zgodnie i móc wymieniać się rolami w razie potrzeby;
  • trzeba robić pewne rzeczy o stałych porach, regularnie g poczucie bezpieczeństwa; posiłki g bez telewizora;
  • granice indywidualności g jest przestrzeń tylko dla dziecka i tylko dla rodziców – ale nie może być tak, że np. dzieci mają więcej, a rodzice śpią w pokoju dziennym bez drzwi;
  • kto z kim śpi;
  • w rodzinie wielopokoleniowej babcia nie może być matką;
  • obowiązki – coś, co dziecko robi dla rodziny g poczucie, że jest się sobie wzajemnie potrzebnym, że jest się członkiem rodziny;
  • nie za dużo zabawek;

Zaburzona struktura rodziny:

I.       jeden z rodziców umarł – najmniejsze ryzyko zaburzeń; ten zmarły rodzic jest w rodzinie nadal, czasami są idealizowani; nie ma nienawiści;

II.   rodzice się rozwiedli – zaburzenia; matka z synem – „mężczyźni to dranie” zaburzenia tożsamości i roli (syn w roli partnera);

III. od początku jest jeden rodzic – zależy dlaczego jest sama, jeśli z wyboru to nie musi być zaburzeń – nie ma nienawiści.

g Przypadki zaburzeń u dzieci lub młodzieży !

Milewska „Rodzice i dzieci”

10.11.2006 r.

Każdy objaw ma sens, cel u osoby

Objawy są zmienne, zależą od wieku

Mogą się ujawniać nie tam, czego dotyczą (przeniesienie)

Diagnoza: objaw, czy są inne zaburzenia, hipotezy g co należy zmienić.

Zaburzenia zachowania:

...