Higgins Jack - Feniks we krwi.pdf - Higgins Jack - ssaaggaa

JACK HIGGINS

"Feniks we krwi"

Tytuł oryginału

A PHOENIC IN THE BLOOD

Ilustracja na okładce

STEYE CRISP

Redakcja merytoryczna

ELŻBIETA GUTOWSKA

For the Polish edition

z o.o.

ISBN 83-7169-244-7

WYDAWNICTWO AMBER Sp. z o.o.

00-108 Warszawa, ul. Zielna 39, tel. 620 40

13,620 81 62

Warszawa 1997. Wydanie II

Druk: Zakłady Graficzne "ATEXT" w

Gdańsku

Dla DAVIDA BOLTA z podziękowaniem

Pod nimi rozciągało się wielkie miasto, z

tysiącami światełek

żarzących się w ciemności jak ogniki

papierosów.

- Co za wspaniały widok - powiedział Jay.

- I wspaniałe zakończenie wieczoru.

- Czy bardzo ci się podobało?

- Czy mi się podobało? Gdybyś tylko wiedział...

W jej głosie dała się słyszeć nuta smutku; Jay

starał się

dostrzec wyraz twarzy Caroline w przyćmionym

blasku padającym z

tablicy rozdzielczej. Patrzyła na światła leżącego

w dole miasta.

- Kiedy wyjdę za mąż, będę miała pięcioro

dzieci - co najmniej

pięcioro. I nie opuszczę ich ani na chwilę - nigdy.

Przez ułamek sekundy miał ochotę dotknąć ją w

ciemności.

Wyznać, że też jest samotny i wszystko rozumie.

Ale powiedział

tylko:

- Lepiej zawiozę cię już do domu.

Zapalił silnik i ruszył.

Rozdział pierwszy

Jay Williams wjechał land-roverem na parking

koło muzeum,

wyłączył silnik, wysiadł i założył szynel. Był

wysokim mężczyzną

o brązowej skórze, ubranym w brytyjski

mundur polowy; mocna,

kanciasta twarz i zaskakująco niebieskie oczy

świadczyły o

mieszan-ce krwi, co było częste wśród

Jamajczyków. Jedynie

rozpłaszczony, przypominający szpachelkę nos i

kręcone czarne

włosy wskazywały na cechy negroidalne.

Ruszył ścieżką okrążającą budynek, dotarł do

tarasu i stanął przy

balustradzie z rękami głęboko wsuniętymi w

kieszenie; jego postać

kontrastowała z otoczeniem, jakby obraził się na

życie i trzymał

z dala od niego.

Ciągnący się poniżej teren lekko opadał; daleko,

przez mgłę Jay

widział zarys drzew i jeziora. Z wnętrza

budynku dobiegały słabo

słyszalne dźwięki pianina. Mężczyzna wszedł do

impo-nującego holu

w gregoriańskim stylu, którego ściany zdobiły

lustra.

Oprawiony w ramki plakat zapraszał na

popołudniowe koncerty w

wykonaniu pianistki Sary Penfold. Wstęp wolny.

Jay otworzył drzwi

i po cichu wśliznął się do środka.

Znalazł się w sympatycznym, podłużnym

salonie, którego jedną

ścianę stanowiły francuskie okna. Zajął miejsce

w ostatnim

rzędzie i skupił się na grze panny Penfold.

Artystka interpretowała właśnie sonatę

Schuberta. Unikała po-

myłek i znakomicie wyczuwała tempo. Niestety,

nie potrafiła

jednak 9

ożywić muzyki. Wyczuł to w ciągu kilku sekund

i zaczął przyglądać

się publiczności.

W sali było piętnaście do dwudziestu osób.

Kilku brodaczy w

sztruksowych marynarkach, pozujących na

intelektualistów, zaję-ło

miejsca w pierwszym rzędzie. Robili wrażenie

zasłuchanych.

Czwórka uczniów w pasiastych szalikach

skupionych przy oknie

prowadziła cichą rozmowę. Obecność

pozostałych można było

tłumaczyć schronieniem się przed padającym na

zewnątrz deszczem.

Jay zapalił papierosa. Kątem oka zarejestrował

obok jakieś

poruszenie. Usłyszał cichutki szept:

- Tu się nie pali. Mogą pana wyprosić.

Szybko zgasił niedopałek, spojrzawszy w

tamtym kierunku.

Uwagę zwróciła mu siedząca o dwa krzesła dalej

uczennica. Robiła

wrażenie pochłoniętej muzyką.

- Bardzo dziękuję - odpowiedział również

cicho.

Spojrzała na niego, skinęła głową i ponownie ją

odwróciła. Jay

poczuł dziwne podniecenie. Dziewczyna miała

najbardziej pociąga-

jącą twarz, jaką kiedykolwiek widział.

Przypatrywał się jej

ukrad-kiem. Miała na sobie typowy szkolny

mundurek, pilśniowy

kapelusz z szerokim rondem i wstążką w

barwach szkoły, a na

nogach znoszone brązowe buciki. Obok, na

podłodze, leżała teczka.

Sąsiad-ka najspokojniej w świecie jadła drugie

śniadanie.

Panna Penfold zakończyła uduchowioną

interpretację poloneza

Chopina dramatycznym uniesieniem rąk. Kiedy

zamilkły ostatnie

akordy, z dalszego rzędu krzeseł dobiegło

chrapanie. Jay odwrócił

głowę i zobaczył uśpionego dżentelmena. Jego

oczy napotkały wzrok

dziewczyny. Pospiesznie popatrzyli w drugą

stronę i zaczęli

klaskać, ale w dużej sali brawa brzmiały

anemicznie. Panna

Penfold zeszła z estrady i nie pojawiła się więcej,

mimo próśb

o bis, zgłaszanych przez brodatych mężczyzn.

Słuchacze nie wykazywali ochoty do opuszczenia

sali. Jay

posiedział parę minut, po czym zdecydował się

wyjść. Przeszedł

na taras i zapalił zgaszonego wcześniej

papierosa. Patrzył na

drzewa i jezioro. Kierowany nagłym impulsem

zszedł po schodach

Higgins Jack - Feniks we krwi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: